4η, 5η & 6η μέρες

Αφού μείναμε 2 μέρες στο Namche Bazar πήραμε το δρόμο για παραπάνω. Περάσαμε πάλι από βουδιστικά μνημεία

και για πρώτη φορά είδαμε και χιονισμένα βουνά στον δρόμο μας.

 

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Deboche όπου θα διανυκτερεύαμε περάσαμε από ένα βουδιστικό μοναστήρι

και μπήκαμε στον χώρο που οι μοναχοί προσεύχονταν

Το μόνο αρνητικό της ημέρας είναι ότι τα έπαιξε η Nikon με ζημιά που θα χρειαστεί επισκευή στην Αθήνα και από εδώ και στο εξής θα παίζω μόνο με το κινητό.

  

Την επομένη μέρα, Μεγάλη Παρασκευή, φύγαμε από το Deboche που ήταν στα 3800μ για το Dingboche στα 4400μ. Η μέρα ήταν πολύ καθαρή με ήλιο αλλά αφού ανεβαίνουμε σε υψόμετρο αρχίζει να έχει αρκετό κρύο. 

Φτάσαμε στο Dingboche, όπου θα μείνουμε δύο μέρες για εγκλιματισμό, μετά από πορεία 5,5 ωρών και πήγαμε να εγκατασταθούμε στον ξενώνα μας. Να πω δυό λόγια για τους ξενώνες εδώ. Μέχρι κι εδώ οι ξενώνες στους οποίους μείναμε είχαν δίκλινα δωμάτια. Από την Κυριακή του Πάσχα και μετά θα μένουμε σε πολύκλινους κοιτώνες. Μέχρι το Deboche είχαμε και ζεστό νερό (δηλαδή δεν είχαμε όλοι, όσοι προλαβαίναμε). Θα πω όμως τί δεν είχαμε: Δεν παρέχονται πετσέτες, σαπούνια και σαμπουάν και ούτε χαρτί υγείας. Ο καθένας έχει τα δικά του και βέβαια με αυτό το κρύο η πετσέτα (εγώ έχω μόνο μία) δεν στεγνώνει ποτέ. Επίσης, στους περισσότερους ξενώνες δεν υπάρχει πρίζα για ηλεκτρικό ρεύμα στο δωμάτιο. Να μην μιλήσω για διαδίκτυο και wifi που το πληρώνεις παντού και δεν δουλεύει πουθενά. Θέρμανση υπάρχει μόνον σε έναν κεντρικό χώρο του ξενώνα όπου μαζευόμαστε για να φάμε ή να πιούμε και σ' αυτόν τον χώρο υπάρχουν πρίζες για να φορτίσεις ότι θέλεις, έναντι αμοιβής βέβαια. Κι ενώ μέχρι τώρα η θέρμανση σ' αυτόν τον κεντρικό χώρο γινόταν από ξυλόσομπα, από το Dingboche και πάνω χρησιμοποιούν άλλο είδος καυσίμου που δεν είναι τίποτα άλλο από κοπριές από γιάκ. 

Κάπως διαφορετικά ζεσταίνουν και το τσάι 

Μπορεί να έχουμε δίκλινο δωμάτιο αλλά δεν έχει μπάνιο. Υπάρχει μία τουαλέτα σκέτη χωρίς νιπτήρα η οποία αν κι έχει καζανάκι δεν είναι συνδεδεμένο σε δίκτυο υδρευσης. Αντ' αυτού υπάρχει παρακείμενο βαρέλι με νερό και το απαραίτητο κουβαδάκι για να κάνεις την δουλειά που κάνει το καζανάκι.

Ξημέρωσε το Μεγάλο Σάββατο στο Dingboche και η θερμοκρασία στο δωμάτιο που έμενα ήταν 1,8 βαθμούς. Ο υπνόσακκος του Γεράσιμου όμως είχε κάνει πολύ καλή δουλειά. Στο πρόγραμμα ήταν να μείνουμε και δεύτερη μέρα στο Dingboche για εγκλιματισμό και να ανεβούμε σε μία κορυφή που είναι πάνω από την πόλη. Πράγματι, στις 8 περίπου το πρωί ξεκινήσαμε και καθ' όλη την διαδρομή είχαμε πολύ ωραία θέα στα γύρω βουνά.

Μετά από μία κοπιώδη προσπάθεια 3,5 ωρών βρεθήκαμε στην κορυφή έχοντας απέναντι μας την κορυφή Ama Dablam όπου στήθηκα για φωτογραφία

Η διαδρομή ήταν κοπιώδης όπως έγραψα παραπάνω διότι από τα 4400μ του Dingboche φτάσαμε στα 5070μ της κορυφής. 3,5 ώρες συνεχούς ανηφόρας, ειδικά σε αυτά τα υψόμετρα, είναι πολύ δύσκολη και μάλιστα ένας από τους επτά της ομάδος δεν τα κατάφερε και επέστρεψε στον ξενώνα. Η κατάβαση ήταν αρκετά πιό γρήγορη αφού μας πήρε μόνο μια ώρα και 40 λεπτά.

Στο Dingboche γνωρίσαμε και μια κυρία που ονομάζεται Lhakpa Sherpa. Όπως φαίνεται από το όνομα της είναι Σέρπικης καταγωγής αλλά τα τελευταία χρόνια ζει στις ΗΠΑ. Το ιδιαίτερο που έχει αυτή η κυρία είναι ότι είναι η μόνη γυναίκα που έχει ανέβει 9 φορές στο Έβερεστ. Τώρα εδώ ακολουθείται από ένα αμερικάνικο κινηματογραφικό συνεργείο το οποίο γυρνάει ένα ντοκυμαντέρ για την ίδια και θα μαγνητοσκοπήσει την προσπάθεια της να ανέβει για 10η φορά στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. Η ίδια, η οποία είναι πολύ προσιτή, μας κάλεσε, όταν ανεβούμε στο base camp, να επισκεφτούμε τις σκηνές της.

Μιχάλης

23 Απρ 22

Dingboche