Oh what a Bled!!!!

Αφού είδα και τί θεωρούν οι Ούγγροι για θάλασσα καιρός ήταν να πάω πιο δυτικά για ν' αρχίσω κάποια στιγμή να κατεβαίνω και νότια. Το πρωί λοιπόν της 27ης Αυγ έφυγα από το Balatonfured  για το Bled της Σλοβενίας. Στην πρωτεύουσα της χώρας, την Λουμπλιάνα, είχα βρεθεί για μιάμιση μέρα πριν 28 χρόνια σε μια δαιδαλώδη υπηρεσιακή διαδρομή από την Αθήνα για το Αργυρόκαστρο. Μάλιστα τότε, επειδή στην Λουμπλιάνα είχαμε πάει από το Σεράγεβο, απορούσαμε τί κοινό είχαν αυτοί οι λαοί (Βόσνιοι και Σλοβένοι) για ν' ανήκουν επί τόσα χρόνια στην ίδια χώρα. Ξαναβρέθηκα στην χώρα πριν 19 χρόνια διερχόμενος από το Maribor για Βρυξέλλες και ξαναβρέθηκα (τελευταία φορά) στην μικρή ακτή που έχει στην Αδριατική, πριν από 9 χρόνια σ' ένα τρίμηνο ταξίδι με την μηχανή στην Ευρώπη. Στο Bled όμως δεν είχα βρεθεί ποτέ και όταν κάποια στιγμή είδα μια φωτογραφία της λίμνης του το ενέταξα στο πρόγραμμα και να τώρα που ήρθα.

Η πόλη είναι χτισμένη πάνω στην λίμνη, είναι πολύ τουριστική αλλά είναι πανέμορφη.

Το πρώτο βράδυ έκατσα για φαγητό στο παρακάτω εστιατόριο.

Και η θέα από πάνω.

Το πρωτότυπο σ' αυτό το εστιατόριο ήταν ότι όταν τα πιάτα για σερβίρισμα ήταν πολλά τα έφερνε το παρακάτω ρομποτάκι...

... κι εκεί τα έπαιρνε η σερβιτόρα και τα σερβίριζε στους πελάτες.
Όταν άρχισε να πέφτει το σκοτάδι άναψαν τα φώτα του κάστρου απέναντι.

Το Bled είναι στα όρια του Τριγκλάβιου Εθνικού Δρυμού ο οποίος είναι ο μοναδικός της Σλοβενίας και ιδρύθηκε το 1924. Περιλαμβάνει το Τριγκλάβιον όρος, το πιο ψηλό βουνό της χώρας (2864μ) που είναι μέρος των Ιουλιανών Άλπεων (που ονομάστηκαν έτσι προς τιμήν του Ιουλίου Καίσαρα).

Την δεύτερη μέρα λοιπόν στην περιοχή είχα κανονίσει να κάνω μια βόλτα με την μηχανή σ' αυτόν τον Εθνικό Δρυμό. Αν και πριν ξεκινήσω έβρεχε, οι εφαρμογές μου έλεγαν ότι σύντομα θα σταματούσε. Έτσι κι έγινε. Ετοιμάστηκα λοιπόν κι έφυγα. Από τις πιό όμορφες διαδρομές που έχω κάνει. Όχι μόνον ήταν όμορφη αλλά και μεγάλη, την ευχαριστιόσουν. Σύνολο ήταν πάνω από 200χλμ. Γεμάτη ποτάμια μικρά...

... και μεγάλα...

... λίμνες...

... όμορφα χωριά...

... και πολύ πράσινο.

Κάπου σταμάτησα για να πιώ καφέ σ' ένα πολύ ωραίο μαγαζί...

... έχοντας θέα προς την μιά πλευρά...

... και προς την άλλη.

Έκανα μιά στάση στο χωριό Ribcev Laz πάνω στην λίμνη Bohinj. Εκεί ο κόσμος έκανε κανό ή SUP...

... κολυμπούσε (αν και ο καιρός δεν βοηθούσε)...

... ή έκανε βόλτες στο γεφύρι δίπλα στην εκκλησία.

Η διαδρομή ήταν γεμάτη από μοτοσυκλετιστές βέβαια αλλά και πολλούς ποδηλάτες. Εγώ ξεκίνησα την διαδρομή κάνοντας το Vrsic pass. Εκείνη την ώρα έβρεχε ελαφριά και στην κορυφή είχε ομίχλη.

Επιστρέφοντας στο Bled πήγα στο κάστρο το οποίο έχει ωραία θέα στην πόλη και στην λίμνη.

Και βέβαια στο πανέμορφο νησάκι καταμεσής της λίμνης.

Όμορφο το κάστρο...

... αλλά και το καφέ του. Πώς να μην απολαύσεις το aperitivo σου με τέτοια θέα!!!

Κάτω από το κάστρο υπήρχε κόσμος που κολυμπούσε στο (περιέργως) μπλέ νερό της λίμνης.

Για την τρίτη μέρα διαμονής στο Bled είχα επιλέξει να πάω στο φαράγγι Vintgar. Επειδή οι εφαρμογές πρόγνωσης έδειχναν βροχή όλο το πρωί και βελτίωση κατά τις 3 το μεσημέρι δεν έβαλα ξυπνητήρι . Όταν ξύπνησα κατά τις 9 και άνοιξα τις κουρτίνες ήταν χαρά Θεού έξω. Οι εφαρμογές τώρα έδειχναν βροχή μετά το μεσημέρι. Τις διαολοέστειλα (να θες ν' αγιάσεις και να μην σ' αφήνουν) κι έφυγα. Πήγα στον σταθμό των λεωφορείων και πήρα ένα λεωφορείο για την διαδρομή των 10 λεπτών μέχρι το φαράγγι. Το κόστος εισόδου στο φαράγγι μαζί με το λεωφορείο ήταν 15 ευρώ. Εκεί δεν μπαίνεις ότι ώρα θες. Το εισιτήριο σου γράφει συγκεκριμένη ώρα και πριν απ' αυτήν δεν σου ανοίγει το τουρνικέ. Επειδή όλη η διαδρομή είναι πάνω σε γέφυρες και ξύλινους διαδρόμους αφήνουν ελεγχόμενα τον κόσμο προς τα μέσα για να μην υπάρχει συσσώρευση και σου δίνουν ένα κράνος για να μην κοπανήσεις πουθενά το κεφάλι σου.

Το φαράγγι είναι μόνο 1600μ, από μέσα διέρχεται ο ποταμός Radovna και ανακαλύφθηκε πριν από 130 χρόνια. Αν και μικρή, η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και το γεγονός ότι δεν αφήνουν πολύ κόσμο συγχρόνως το κάνει πιο εύκολο και να το περπατήσεις και να βγάλεις φωτογραφίες. Είναι κι αυτό μέρος του Τριγκλαβίου Εθνικού Δρυμού και είναι καταπράσινο ενώ η ροή του ποταμού αφήνει μιάν αχλύ να αιωρείται στην ατμόσφαιρα.

Λίγο πριν το τέλος υπήρχε ένα μικρό φράγμα χάρη στο οποίο σχηματιζόταν μια λίμνη...

... ενώ από πάνω υπάρχει μιά μονότοξη γέφυρα από την οποία διέρχεται τραίνο.

Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει ένας μικρός καταράκτης 15μ...

... δίπλα από τον οποίο υπάρχει ένα καφέ. Άλλο ένα όμορφο μέρος για ν' απολαύσεις τον καφέ σου.

Η επιστροφή στην αρχή ήταν πιό μεγάλη αφού πας εξωτερικά του φαραγγιού ξεκινώντας από ένα πολύ πυκνό δάσος.

Όταν επέστρεψα στο Bled όχι μόνον δεν έβρεχε αλλά είχε βγεί και ο ήλιος και η περιοχή έδειχνε ακόμα πιό όμορφη.

Αφού είχα χρόνο πήρα ένα βαρκάκι σαν αυτά...

... που με 20 ευρώ σε πάνε και σε φέρνουν στο νησάκι της λίμνης. Τα βαρκάκια αυτά κινούνται με το κουπί και κάνουν μισή ώρα να σε πάνε απέναντι, οπότε η τιμή είναι δικαιολογημένη για μιά ώρα κωπηλασίας. Στην διαδρομή χαλαρώνεις αφού δεν ακούγεται κανένας θόρυβος και απολαμβάνεις την πλεύση χαζεύοντας στις όχθες. Αλλά πόση ομορφιά ν' αντέξει κανείς!!!

Μιχάλης

31 Αυγ

Ζάγκρεμπ

Στην "θάλασσα" της Ουγγρίας*

* Πριν πολλά χρόνια στην Θήβα ένας τύπος μπαίνει σ' ένα sports cafe, απ' αυτά με τις μεγάλες οθόνες που δείχνουν ματς. Κοιτώντας την οθόνη βλέπει ότι έπαιζε η Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο) και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

- Με ποιούς παίζουμε;

- Με τους Ούγγρους.

- Α, ωραία. Εδώ ή στην Ουγγρία;

Αφού έσωσα την ψυχή μου στην ορθόδοξη Ρουμανία πήρα τον δρόμο για την καθολική Ουγγαρία. Από το πρωί της 24ης Αυγ που θα έφευγα ο καιρός ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Βαριά συννεφιά και αραιά και πού λίγος ήλιος. Αφού χαιρέτησα τον Ζαχαρία, τον Ρουμάνο ιδιοκτήτη της πανσιόν που έμενα στο Μαραμούρες, κι ετοιμάστηκα να φύγω άρχισε η φθορά, δηλαδή ξεκίνησε να βρέχει. Έτσι ανέστειλα για λίγο την αναχώρηση και καλά έκανα διότι μετά κράτησε και δεν έβρεξε. Ήλιος όμως βγήκε όταν διέσχισα τα σύνορα, κι εδώ ευτυχώς χωρίς έλεγχο. Στην Ουγγαρία αυτή την φορά δεν πήγα για εξερεύνηση αλλά για να περάσω τράνζιτ διότι είναι η ενδιάμεση χώρα από Ρουμανία για Σλοβενία. Άλλωστε στην Βουδαπέστη είχα έρθει πριν 30 χρόνια και είχα γιορτάσει την πρωτοχρονιά του 96. 

Μία πόλη που βόλευε, για λόγους αποστάσεως, να μείνω αλλά είχα διαβάσει και καλά πράγματα είναι η πόλη Eger. Το ξενοδοχείο που έκλεισα ήταν στο κέντρο. Ακριβώς εκεί που ξεκινούν οι πεζόδρομοι του ιστορικού κέντρου και περίπου 40 μέτρα από την είσοδο του κάστρου της πόλης. Έτσι αφού τακτοποιήθηκα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο κάστρο.

Από 'κει πάνω έχει και ωραία θέα προς το κέντρο της πόλης.

Το κέντρο του Eger είναι μικρό, πεζοδρομημένο βέβαια και αρκετά όμορφο.

Η ίδια πλατεία με την πιό πανω φωτογραφία αλλά από πιό χαμηλά.

Βρέθηκα και στον Καθεδρικό ναό της πόλης ο οποίος εξωτερικά έχει αρχαιοελληνικό στυλ με κίονες...

... και την ώρα που πήγα εγώ είχε λειτουργία. Το εσωτερικό του ήταν πολύ όμορφο.

Την επομένη άφησα πίσω μου το Eger με προορισμό την λίμνη Balaton. Η Balaton είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Ευρώπης με επιφάνεια που καλύπτει 600 τετραγωνικά χλμ. Για τους Ούγγρους που η χώρα τους είναι περίκλειστη θεωρείται θάλασσα και πολλοί έρχονται το καλοκαίρι για τα "μπανια του λαού". Είδα πολλούς που κολυμπούσαν, άλλους που έκαναν ιστιοπλοΐα ενώ υπάρχουν και πλοιάρια που κάνουν συγκοινωνία με την απέναντι ακτή ή άλλα που σε κάνουν "κρουαζιέρα".

Μπορεί να μοιάζει με θάλασσα (για τους Ούγγρους) αλλά θάλασσα δεν είναι.

Το Balatonfured που έμεινα εγώ ήταν δοξασμένη λουτρόπολη στον 19ο αιώνα τότε που το jet-set της Ευρώπης πήγαινε στο Balatonfured, στο Baden Baden και σε αντίστοιχες λουτροπόλεις της Ελβετίας. Κάπου έχει και θερμές πηγές και πολύς κόσμος πήγαινε εκεί για να θεραπευτεί.
Το επόμενο πρωί, 26 Αυγ, πήγα σ' ένα κοντινό χωριό που λέγεται Tihany και βρίσκεται σε μια προεξοχή σαν χερσόνησο που κάνει το έδαφος στην λίμνη. Εκεί υπάρχει ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων μοναχών που χτίστηκε τον 11ο αιώνα στα χρόνια του Σχίσματος.

Από μέσα είναι πιό εντυπωσιακό απ' ότι απ' έξω, με το ιερό του...

... τον άμβωνα...

... και το εκκλησιαστικό όργανο πάνω από την είσοδο.

Το βράδυ, εκτός απ' αυτούς που περπατούν δίπλα στην λίμνη υπάρχουν κι αυτοί που κάνουν βόλτες μέσα στην λίμνη με αυτά τα περίεργα φωτιζόμενα σκάφη τα οποία μάλλον είναι ηλεκτρικά διότι είχαν ένα joystick για χειριστήριο και δεν έκαναν καθόλου θόρυβο.

Πέρα απ' αυτά που μπορεί να κάνει κάποιος μέσα στην λίμνη, η περιοχή έλκει και αυτούς που αρέσκονται στην ποδηλασία αφού υπάρχουν περισσότερα από 200 χλμ ποδηλατοδρόμων που κυκλωνουν όλη την λίμνη. Είναι γεγονός ότι πολλοί ποδηλάτες όλων των ηλικιών ήταν συχνά στους δικούς τους δρόμους οι οποίοι διασταυρώνονταν με τους δρόμους των οχημάτων. Γενικά πρόσεξα ότι η Ουγγαρία έχει εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων και πολλές φορές ήταν παράλληλα με τους κανονικούς δρόμους.

Μιχάλης

27 Αυγ

Bled Σλοβενίας