Mike the tripper: Έρημος Γκόμπι (1)

Το πρωί της 16ης Αυγούστου θα πετάγαμε για την έρημο Γκόμπι στην οποία θα μέναμε συνολικά 5 βράδια. Για να προλάβουμε την πτήση έπρεπε να φύγουμε από το ξενοδοχείο στην Ουλάν Μπατόρ στις 3 τα χαράματα. Στην πραγματικότητα ήταν 3 την νύχτα αφού ακόμα δεν είχαν έρθει τα χαράματα. Κάπου λίγο μετά τις 6:30 ένα ATR 42 με εμάς προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Gurvan Saikhan της πόλης Dalanzagad στην νότια έρημο Γκόμπι.

Εκεί μας παρέλαβαν 4 τετρακίνητα βανάκια που θα μας οδηγούσαν μέσα στην έρημο.

Μερικοί όμως τουρίστες επιλέγουν τα γνωστά ρωσικής κατασκευής βαν που κυκλοφορούσαν κάποτε σε όλη την Σοβιετία.

Η κίνηση στην Μογγολία γίνεται στην δεξιά πλευρά του δρόμου, όπως δηλαδή στην ηπειρωτική Ευρώπη, άρα τα αυτοκίνητα θα πρέπει να είναι αριστεροτίμονα. Πολλά όμως αυτοκίνητα εισάγονται από την Ιαπωνία που οδηγούν από την άλλη μεριά. Έτσι τα μισά αυτοκίνητα είναι αριστεροτίμονα και τα άλλα μισά δεξιοτίμονα. Τα δικά μας βανάκια ήταν δεξιοτίμονα αλλά στην έρημο αυτό δεν είχε και πολλή σημασία αφού η ορατότητα είναι απεριόριστη και ο καθένας κινείται όπου θέλει.

Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο φαράγγι Γιόλ όπου είχαμε την δυνατότητα είτε να το περπατήσουμε είτε να το περάσουμε με άλογα. Εγώ επέλεξα να το πάω με άλογο. Έτσι καβάλησα ένα καθαρόαιμο μογγολικό άτι και ξεχύθηκα καλπάζοντας στις στέπες της Μογγολίας (λέμε τώρα) όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες.

Μετά καβαλήσαμε τα τετρακίνητα άλογα...

...και φύγαμε για τον καταυλισμό που ήταν να μείνουμε

Σε πρώτο πλάνο το μωβ κτίριο είναι οι κοινόχρηστες τουαλέτες και στο βάθος το εστιατόριο

Εκεί, και κάθε μέρα όσο ήμαστε στην έρημο, μέναμε σε σκηνές σαν αυτές που στήνουν οι Μογγόλοι νομάδες και οι οποίες στα μογγολικά λέγονται ger αλλά σε εμάς είναι γνωστές με την ρωσική ονομασία γιούρτα. Έτσι είναι η γιούρτα μου από μέσα.

Μετά από έναν μεσημεριανό ύπνο, αφού όπως είπα είχαμε ξυπνήσει αξημέρωτα, βγήκαμε μία απογευματινή βόλτα να θαυμάσουμε την γειτονιά μας.

Την δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε την περιπλάνηση μας στην έρημο όπου είδαμε από γιούρτες με αιγοπρόβατα

μέχρι βακτριανές καμήλες. Οι βακτριανές είναι οι διπλοκάμπουρες (όπως λέμε διπλοκάμπινες) καμήλες, αντίθετα με τις δρομάδες καμήλες της Αραβίας που είναι μονοκάμπουρες.

Μιλώντας για καμήλες, βρεθήκαμε και στην γιούρτα μιας οικογενείας Μογγόλων νομάδων οι οποίοι είχαν καμιά εκατοστή καμήλες τις οποίες νοίκιαζαν σε τουρίστες, όπως εμείς, που δεν είναι εξοικιωμένοι με αυτές, για μια βόλτα ελεγχόμενη πάντα από κάποιο μέλος της οικογενείας.

Γενικά η έρημος Γκόμπι δεν είναι αμμώδης, υπάρχουν όμως σημεία στα οποία υπάρχουν αμμόλοφοι και σε κάποια απ’ αυτά βρεθήκαμε κι εμείς μετά την εμπειρία με την βόλτα μας με τις καμήλες.

Κατά ένα περίεργο τρόπο ενώ υπάρχει άμμος υπάρχει και νερό κι έτσι οι αμμόλοφοι συνδυάζονται με πράσινο.

Την τρίτη μέρα στην έρημο (18 Αυγ) φύγαμε από εκεί που μέναμε και πήγαμε να εγκατασταθούμε στην κατασκήνωση Mongol Gobi...

...όπου μας υποδέχθηκε μια γλυκειά μικρή Μογγολίτσα ντυμένη με παραδοσιακή φορεσιά.

Λίγο αργότερα επισκεφθήκαμε μια περιοχή που λέγεται «Φλεγόμενοι βράχοι» (flaming cliffs στα αγγλικά) όπου την δεκαετία του 1920 ο Αμερικανός παλιοντολόγος Roy Chapman Andrews ηγούμενος μιας τεράστιας αποστολή ανακάλυψε πρώτος αυγά δεινοσαύρων. Το τοπίο ήταν εντυπωσιακό.