Όταν φτάσαμε στο Ανόι, την πρωτεύουσα του Βιετνάμ, στις 25 Φεβ η ώρα ήταν 10 το βράδυ κι όλοι ήμαστε ψόφιοι από την ημέρα. Πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο η πρώτη εικόνα της πόλης, αν και βράδυ, ήταν εντυπωσιακή. Ψηλά μοντέρνα κτίρια, ωραίος φωτισμός και πολύς κόσμος στον δρόμο. Καμία σχέση με το τί θα περίμενε κανείς από πόλη κομμουνιστικής χώρας με βάση τις εμπειρίες από την εποχή του ορθόδοξου κομμουνισμού μέχρι το 1990.
Την επόμενη μέρα διαπιστώσαμε και τα αρνητικά αυτής της αλλαγής αφού το πρωί πέσαμε στην ώρα αιχμής των 7,5 εκατομυρίων κατοίκων της που πήγαιναν στις δουλειές τους. Ευτυχώς η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων χρησιμοποιεί σκούτερ για τις μετακινήσεις του όπως σχεδόν παντού στις πόλεις της Νοτιοανατολικής Ασίας αλλά και πάλι η κίνηση ήταν απερίγραπτη.
Αφού καταφέραμε να βγούμε από την πόλη κάναμε μια διαδρομή 1,5 ώρας περίπου για να πάμε στο περιοχή Ταμ Κοκ...
... όπου βρίσκονται δύο παγόδες.
Το πιό ωραίο όμως δεν ήταν οι παγόδες αλλά η βόλτα με βαρκάκι στο παρακείμενο ποτάμι. Η πλειονότητα των βαρκάρηδων είναι γυναίκες...
... οι οποίες φορούν το χαρακτηριστικό κωνικό καπέλο των Βιετναμέζων, που εμείς οι μεγαλύτεροι το θυμόμαστε από τότε που το Βιετνάμ έπαιζε κάθε μέρα στις ειδήσεις.
Φόρτωναν από 2-3 άτομα σε κάθε βάρκα και έφευγαν κοπηλατώντας με τα πόδια!!!!!!
Αν και ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ η βόλτα στο ποτάμι ήταν απολαυστική.
Μετά κινηθήκαμε στην κοντινή περιοχή Hang Mua όπου περάσαμε από έναν όμορφα διαμορφωμένο χώρο με λιμνούλες...
... για ν' ανεβούμε περίπου 500 σκαλοπάτια λαξευμένα σ' έναν βράχο και να έχουμε θέα σε όλην την περιοχή.
Όταν επιστρέψαμε στο Ανόι πέσαμε πάλι στην ώρα αιχμής και στο παρακάτω βίντεο 3 λεπτών περίπου φαίνεται η πληθώρα των σκούτερ.
Την επομένη, 27 Φεβρουαρίου είχε κανονιστεί να πηγαίναμε ανατολικά από το Ανόι στον κόλπο Χα Λονγκ για μια διήμερη κρουαζιέρα. Πηγαίνοντας προς τα εκεί σταματήσαμε σ΄ ένα εργοστάσιο παραγωγής μαργαριταριών. Το μαγαζί ήταν σκέτο κοπτήριο χρήματος αφού η μέση τιμή για ένα μαργαριτάρι ήταν στα $400 και η κίνηση που είχε ήταν έτσι από μέσα...
... κι έτσι απ' έξω.
Φτάσαμε στο λιμάνι του Χα Λονγκ, επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό κρουαζιερόπλοιο και σαλπάραμε. Ο κόλπος του Χα Λονγκ είναι ένα πανέμορφο μέρος, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Αν και όταν πήγαμε εμείς δεν ήταν high season ο κόλπος ήταν γεμάτος από κάθε είδους πλεούμενα.
Δυστυχώς ο καιρός ήταν μουντός και οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν την ομορφιά του τοπίου. Στο διήμερο κάναμε και δύο κοντινές εκδρομές μία σ' ένα νησάκι του κόλπου για να δούμε ένα χωριό...
... και μία με βάρκα για να πάμε σε ένα σπήλαιο.
Μας πήρε μια βαρκάρισα σαν αυτήν εδώ.
Μερικοί προτίμησαν να κάνουν κουπί οι ίδιοι.
Συνήθως πριν κοιμηθώ το βράδυ κλείνω πατζούρια, κουρτίνες και ότι κλείνει τελος πάντων για να έχω απόλυτο σκοτάδι στο δωμάτιο. Στο πλοίο όμως πατζούρια δεν είχε και τις κουρτίνες τις άφησα ορθάνοιχτες διότι τί καλύτερο να ξυπνάς με αυτήν την θέα!!
Αγνοήστε τα πεταμένα ρούχα αφού ο ενθουσιασμός μου ήταν τέτοιος που έβγαλα την φωτογραφία πριν ντυθώ
Για να είμαι ειλικρινής έπαιζα και λίγο εκ του ασφαλούς αφού είχα υπολογίσει να ξυπνήσω πριν ξημερώσει διότι στις 6πμ πήγα για γυμναστική τάι-τσι.
Επιστρέφοντας στο Ανόι πήγαμε να επισκεφθούμε τον χώρο που βρίσκεται το Μαυσωλείο του ιστορικού ηγέτη του Βορείου Βιετνάμ, Χο Τσι Μινχ. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το αντίστοιχο μουσείο απ' όπου είναι η πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης. Το Μαυσωλείο βρίσκεται σε έναν τεράστιο κλειστό δρόμο από αυτούς που χαίρεσαι να κάνεις παρέλαση...
... και φυλάσσεται από δύο ένοπλους σκοπούς...
... με εντυπωσιακές στολές σαν αυτού.
Πριν φύγουμε από το Ανόι πήγαμε σ' έναν κεντρικό δρόμο που λέγεται Train street. Πρακτικά δεν είναι καν street αφού είναι απλά οι γραμμές του τραίνου και στις δύο πλευρές έχουν ανοίξει καφέ για να βλέπει ο κόσμος τα τραίνα που περνούν από απόσταση εκατοστών.
Πριν τελειώσει η μέρα πήγαμε στο αεροδρόμιο να πετάξουμε για την αυτοκρατορική πόλη Χουέ.
Η Χουέ ήταν η έδρα των αυτοκρατόρων του Βιετνάμ (ακόμα και την περίοδο της Γαλλικής επικυριαρχίας) και το πρώτο πράγμα που κάναμε το πρωί του Σαββάτου 1ης Μαρτίου ήταν να επισκεφθούμε την παλιά εντός των τειχών πόλη που διέμεναν οι αυτοκράτορες. Τα κτίρια αλλά και ολόκληρη η περιοχή ήταν πολλή όμορφη.
Μάλλον επιδή ήταν Σάββατο είχε πολύ κόσμο και αρκετά νεαρά γλυκά κορίτσια είχαν έρθει με παραδοσιακές ενδυμασίες.
Και μερικά ντυμένα με το μώβ χρώμα που είναι το σύμβολο της πόλης.
Επισκεφθήκαμε άλλη μια παγόδα που οι πιστοί προσεύχονταν...
... μέσα σ' έναν καταπράσινο κήπο.
Φύγαμε από την Χουέ με τραίνο το οποίο υποτίθεται ότι θα έκανε μια όμορφη διαδρομή. Τελικά δεν έλεγε και πολλά και όποιος έχει κάνει την διαδρομή με τον οδοντωτό των Καλαβρύτων ή τον μουτζούρη στις Μηλιές Πηλίου δεν θα ενθουσιαστεί καθόλου. Κάναμε και μια στάση σε ένα χωριό και, όπως και στα δικά μας χωριά όταν σταμάταγε παλιά το τραίνο μαζευόντουσαν μικροπωλητές έτσι κι εκεί είχε έρθει ο κυριούλης με "μηχανή μεγάλου κυβισμού" (παπί δηλαδή) μάρκας Yamaha όπου αριστερά είχε κρεμασμένη φουφού που έψηνε (ή έβραζε) bao bun τα οποία εκτίθεντο στην βιτρίνα πίσω ενώ η ντουντούκα δεμένη μπροστά αριστερά διαλαλούσε το εμπόρευμα ασταμάτητα.
Κλείνοντας η μέρα μας βρήκε στην πόλη Hoi An να παρακολουθούμε μιά παράσταση σχετική με την ιστορία της πόλης...
... σε μιά όμορφη περιοχή με νυχτερινή ζωή.
Πάνω είναι η εικόνα και κάτω η αντανάκλαση της στην λίμνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου