Στην Χόι Αν μείναμε δύο μέρες. Την δεύτερη μέρα, Σάββατο 2 Μαρ, ξεκινήσαμε τις βόλτες μας από το κέντρο της πόλης. Επισκεφθήκαμε την παλιά Ιαπωνική κλειστή γέφυρα...
... είδαμε έναν χώρο που οι παλιοί έμποροι της πόλης συναλλάσσονταν με τους ξένους εμπόρους....... είδαμε την πιό γλυκειά πωλήτρια της πόλης...... την κλειστή αγορά της πόλης, από την οποία έφυγα γρήγορα μετά την φωτογραφία λόγω μυρωδιών...... και τις βάρκες που δεμένες στο ποτάμι περίμεναν την πελατεία.Φεύγοντας από την πόλη πήγαμε στους λόφους Μπάνα (οι λόφοι ξεπερνούσαν τα 1400 μέτρα υψόμετρο) όπου υπάρχει ένα θεματικό πάρκο με την ονομασία Sunworld. Το θέμα του πάρκου ήταν ευρωπαϊκό. Έτσι οι εικόνες που είδαμε όταν κατεβήκαμε από το τελεφερίκ κάθε άλλο παρά Βιετνάμ θύμιζαν.Κάπου εκεί είχε και μια τεράστια μπυραρία...
... όπου μια μπάντα με βαβαρέζικες ενδυμασίες και αντίστοιχη μουσική διασκέδαζε τον κόσμο σαν να ήταν Octoberfest.
Παίρνοντας ένα δεύτερο τελεφερίκ βγήκαμε εκεί που είναι η Χρυσή Γέφυρα που την κρατούν δύο χέρια, κατασκεύασμα που έχει γίνει πολύ γνωστό τελευταία.Και λίγο πιο κάτω είχε κάποιους πολύ όμορφους κήπους με την γαλλική ονομασία Le jardin d' amour (= ο κήπος της αγάπης).Επιστρέφοντας στην πόλη κι ενώ περιμέναμε να πέσει ο ήλιος για να κάνουμε βόλτα με βάρκα στο ποτάμι εγώ βρήκα την ευκαιρία να περπατήσω λίγο στην αγορά και να βγάλω φωτογραφίες με χρώματα.Και όταν ο ήλιος έπεσε πήραμε μια βάρκα και ανοιχτήκαμε στον ποταμό για ν' αφήσουμε αναμμένα φαναράκια ελπίζοντας αυτό που ευχηθήκαμε να βγει.Την επόμενη μέρα είχαμε πολύ πρωινή έγερση. Σηκωθήκαμε στις 4:30 διότι στις 8 πετούσαμε για Σαϊγκόν από αεροδρόμιο που ήταν σε άλλη πόλη. Στις 9 και κάτι που προσγειωθήκαμε στην Σαϊγκόν η θερμοκρασία ήταν ήδη πάνω από 30 βαθμούς. Η σύγχρονη ονομασία της πόλης είναι Χο Τσι Μινχ προς τιμήν του ηγέτη του Β. Βιετνάμ ο οποίος είχε πεθάνει 6 χρόνια πριν την κατάληψη της πόλης από τους Βορειοβιετναμέζους. Πολλοί όμως συνεχίζουν να την λένε Σαϊγκόν όπως όταν ήταν πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ.Αφού έιχαμε ξυπνήσει από τις 4:30 είπαμε, αντί να πάμε στο ξενοδοχείο και να ξεραθούμε στον ύπνο, να φύγουμε κατευθείαν για την περιοχή Κου Τσι που υπήρχε ένα μέρος από τα περίφημα δαιδαλώδη τούνελ που χρησιμοποιούσαν οι Βιετκόνγκ, οι στρατιώτες του Βορείου Βιετνάμ, στην διάρκεια του πολέμου. Ξεκινήσαμε από τις εισόδους/εξόδους των τούνελ...
...είδαμε και τις παγίδες (booby traps) με τις οποίες οι Βιετκόνγκ σκότωναν τους Αμερικανούς αθόρυβα.Μερικοί από εμάς δοκιμάσαμε να μπούμε σε κάποια στοά και να πάμε κάποια μέτρα. Στα 30 μέτρα βγήκαμε αφού ήταν εξαιρετικά δύσκολο μιας και έπρεπε να περπατάς διπλωμένος στα δύο. Φαντάζομαι εκεί μέσα τον ΚΨΜιτζή να φέρνει καφέδες στους Αξιωματικούς και να κρατάει τον δίσκο με τα δόντια.Στην περιοχή υπήρχε κι ένα πεδίο βολής ελαφρών όπλων όπου έναντι ενός κόστους μπορούσες να ρίξεις με Μ16, Καλάσνικωφ ή άλλο όπλο.
Κατά την επιστροφή στην Σαϊγκόν ή Χο Τσι Μινχ επισκεφθήκαμε το παλιό προεδρικό μέγαρο το οποίο τώρα λέγεται Μέγαρο Ανεξαρτησίας...
... και είδαμε το γραφείο του Προέδρου του Νοτίου Βιετνάμ...... και τους χώρους που δέχονταν ξένους επισκέπτες.Περάσαμε από το μουσείο του πολέμου με τους Αμερικανούς όπου, μεταξύ άλλων, εκτίθενται και μέσα που κατελήφθησαν από τους Αμερικανούς ή οι τελευταίοι τα άφησαν πίσω κατά την αποχώρηση τους.Πέρα από ότι έχει να κάνει με τον πόλεμο είδαμε το Ταχυδρομείο και την Όπερα, κτισμένα και τα δύο από τους Γάλλους.Η Σαϊγκόν έχει πάνω από 10 εκατομύρια κατοίκους και είναι το οικονομικό κέντρο της χώρας, Η πόλη είναι πολύβουη, με πολλά νέα και εντυπωσιακά κτίρια. Υπάρχει ένας δρόμος που λέγεται Golden street (= χρυσός δρόμος) διότι εκεί υπάρχουν μαγαζιά με όλες τις ακριβές μάρκες όπως Dior, YSL, Luis Vuitton κλπ ενώ η πόλη έχει και καζίνο.
Καλά, καζίνο και Luis Vuitton σε κομμουνιστική χώρα; Έχουν χαθεί όλες οι σταθερές αξίες σ' αυτόν τον κόσμο! Σε τί κόσμο έχουμε φέρει τα παιδιά μας!!!!Την επομένη, 4 Μαρτίου, αφήσαμε την πόλη της Σαιγκόν...
... και φύγαμε για το δέλτα του ποταμού Μεγκόνκ. Οι Βιετναμέζοι αποκαλούν τον ποταμό ως ποταμό των εννέα δράκων κι αυτό διότι ο ποταμός στο δέλτα του πιάνει τεράστιες εκτάσεις και εκσπάται σε 9 διαφορετικούς κλάδους πριν εκβάλει στην θάλασσα της νότιας Κίνας.Πήραμε πάλι ένα πλοιάριο και αρχίσαμε ν' ανεβαίνουμε το ποτάμι. Στην πρώτη στάση μας έδειξαν πώς εκμεταλλεύονται τις φυτείες καρύδας. Οι εξωτερικές τρίχες χρησιμοποιούνται για χαλάκια εξώπορτας ή για γέμισμα στρωμάτων, η σάρκα τρώγεται, το νερό της πίνεται και το υπόλοιπο φλούδι χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη στην παραγωγή πλίνθων. Η στάχτη που δημιουργείται απ' αυτήν την καύση χρησιμοποιείται για λίπασμα.
Κι ενώ τα πλοιάρια με τους ξένους πήγαιναν κι ερχόντουσαν ορισμένοι ντόπιοι εύρισκαν την ευκαιρία να ξεπλυθούν λίγο στα πεντακάθαρα νερά του ποταμού ανάμεσα τους.Συνεχίζαμε ν' ανεβαίνουμε τον ποταμό, ο οποίος όσο πήγαινε έμοιαζε και περισσότερο στον ποταμό που ανέβαινε ο Martin Sheen στο "Αποκάλυψη Τώρα", χαζεύοντας αριστερά - δεξιά.Μετά από μιά στάση για καφέ και αγορά προϊόντων καρύδας...... συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε κάποιο κλάδο του ποταμού με μικρότερη βάρκα με κουπιά αυτήν την φορά.Αφού τελειώσαμε με τις βαρκάδες στο δέλτα του Μεγκόνκ πήραμε τον δρόμο για την πόλη Κάου Ντοκ κοντά στα σύνορα με την Καμπότζη για να αφήσουμε πίσω μας το Βιετνάμ.
Μιχάλης
5 Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου