Τέλος και η Ταπροβάνη

Την επομένη, 19 Αυγούστου, φύγαμε από την περιοχή του Εθνικού Πάρκου Yala κινούμενοι κατά μήκος του παραλιακού δρόμου στο νότιο άκρο του νησιού προς την πόλη Galle. Κάπου είδαμε νυχτερίδες flying fox, το οποίο είναι μεγαλύτερο είδος νυχτερίδας (το είχα δει και στην Αυστραλία) που λόγω της ημέρας ξεκουραζόταν πάνω στα δέντρα.

Είδαμε φακίρηδες που ετοιμάζονταν να την σηκώσουν την τιμημένη (την κόμπρα)...

... πολύχρωμα βαρκάκια...

... και ψαράδες που "υποτίθεται" ότι ψάρευαν καθισμένοι πάνω σε όρθια παλούκια.

Λέω "υποτίθεται" διότι απ' ότι μας έλεγε ο τοπικός ξεναγός έχει εγκαταλειφθεί πλέον αυτός ο τρόπος ψαρέματος και το μόνο που ψάρευαν οι παραπάνω ψαράδες είναι τουρίστες από τους οποίους ζητούσαν χρήματα για τους φωτογραφίσουν.

Κάποια στιγμή φτάσαμε στο Galle η παλιά πόλη του οποίου είναι κλεισμένη εντός τειχών.

Ως γνωστόν η Σρι Λάνκα ήταν αγγλική αποικία. Ως λιγότερο γνωστόν πριν γίνει αγγλική αποικία ήταν πορτογαλλική και ολλανδική. Στην εντός των τειχών Galle είδαμε προτεσταντική εκκλησία...

... μουσουλμανικό τέμενος...

... αλλά και ινδουιστικά αφιερώματα.

Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει διατηρήσει ορισμένα από τα αποικιακά κτίρια της και θα μπορούσε να ήταν όμορφο αν είχε απαγορευτεί η κίνηση οχημάτων στους παλιούς πλακόστρωτους δρόμους...

... και αν δεν κρεμόντουσαν τόσα καλώδια.

Την επομένη μέρα πήγαμε στην λίμνη Maduganga. Καβαλήσαμε λοιπόν κάτι βάρκες...

... περάσαμε κάτω από τις γέφυρες...

... και είδαμε monks (=μοναχούς)...

... και monkeys (= μαϊμούδες).

Σταματήσαμε σ' ένα νησάκι της λίμνης το οποίο λέγεται Cinnamon island (=νησί της κανέλας) όπου μια ιθαγενής μας έδειξε πώς παράγονται διάφορα προϊόντα από μια κανελιά (όχι την αγελάδα αλλά το δέντρο της κανέλας).

Ενώ η κορούλα της στεκόταν διστακτικά στην πόρτα του οικήματος και μας χάζευε.

Στην λίμνη υπήρχαν και καταστήματα που πουλούσαν οπωρολαχανικά.

Όσες φορές προσπαθήσαμε να κολυμπήσουμε στον Ινδικό ωκεανό ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη αφού πάντα είχε κύμα.

Την τελευταία μέρα διαμονής μας στην Σρι Λάνκα είχαμε ελεύθερο πρόγραμμα αλλά μια ο καιρός που κάθε τρεις και λίγο έβρεχε, μια που είχα αρπάξει μια ίωση μάλλον, δεν έκανα τίποτα αλλά έμεινα στο ξενοδοχείο να χαζεύω την θέα από το δωμάτιο μου...

... και να προσπαθώ να γράψω λίγα πράγματα στο blog αφού τις προηγούμενες μέρες το πρόγραμμα ήταν γεμάτο. Κάποια στιγμή βγήκα να περπατήσω λίγο στην θάλασσα για να πάρω αέρα. Στο πρόγραμμα του πρακτορείου που είχε οργανώσει το ταξίδι η παρακάτω παραλία περιγραφόταν ως "σιμιγδαλένια άμμος".

Αργότερα, κατά τις 2 την νύχτα, αφήσαμε το ξενοδοχείο με την σιμιγδαλένια άμμο για το αεροδρόμιο του Κολόμπο και από 'κεί με διάφορες πτήσεις να βρεθούμε στην Αθήνα ολοκληρώνοντας ακόμα ένα ταξίδι.

Μιχάλης

Αθήνα,

16 Αυγούστου