Mike the tripper: Ταπροβάνη

Τα τελευταία χρόνια έχω μια τάση να πηγαίνω σε χώρες που έχουν σχέση με τον Βουδισμό ή τον Ινδουισμό. Έτσι, μετά το Νεπάλ που πήγα το 22 και την Μογγολία που πήγα το 23 φέτος αποφάσισα να επισκεφθώ ένα νησί στον Ιδικό ωκεανό το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Ταπροβάνη ενώ οι σύγχρονοι κάτοικοι του το λένε "Λαμπερό Νησί" ή στα σιναλέζικα (που είναι η γλώσσα τους) Σρι Λάνκα.

Το ταξίδι για την Ταπροβάνη ξεκίνησε στις 7 παρά τέταρτο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου που έφυγα από το σπίτι μου και μέσω των αεροδρομίων της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης τέλειωσε στις 5:15 τοπική ώρα (2:45 ώρα Ελλάδος) της Δευτέρας 12 Αυγούστου που η Turk Hava Yollari προσγειώθηκε στην πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα το Κολόμπο. Βέβαια όταν φτάνεις τόσο πρωί θέλεις να πας σ' ένα ξενοδοχείο και να πέσεις για ύπνο αφού πρακτικά είσαι άυπνος για 20 ώρες. Όμως τα ξενοδοχεία δεν κάνουν check-in πριν τις 2 το μεσημέρι, έτσι ενώ είμαστε άυπνοι αρχίσαμε τις βόλτες σε μια πόλη 650 χιλιάδων που ξυπνούσε.

Η Σρι Λάνκα είναι ένα νησί νότια της Ινδίας και γι αυτό πολλές φορές αναφέρεται ως "το δάκρυ της Ινδίας" ή "το διαμάντι του Ινδικού". Έχει έκταση την μισή από την Ελλάδα με πληθυσμό πάνω από 22 εκατομύρια. Οι κάτοικοι της ανήκουν σε δύο βασικές φυλές, τους Σιν(γκ)αλέζους, βουδιστές στο θρήσκευμα (με καταγωγή από την βόρεια Ινδία) και τους Ταμίλ, ινδουιστές στο θρήσκευμα (με καταγωγή από την νότια Ινδία). Η χώρα έχει τρεις επίσημες γλώσσες, τα σιναλέζικα, τα ταμιλέζικα και τα εγγλέζικα. Μέχρι το 1972 ονομαζόταν Κεϋλάνη και μ' αυτό το όνομα έγινε γνωστή για το τσάι της και την κανέλα της. Από το 1983 μέχρι το 2009 η χώρα ταλανιζόταν από εμφύλιο αφού οι Ταμίλ επιδιώκοντας την ανεξαρτησία τους συγκρότησαν ομάδες που αποκαλούντο Τίγρεις Ταμίλ και χτυπούσαν αρχικά σε κρατικές δομές αλλά μετά σε βουδιστικούς ναούς κλπ. Ο εμφύλιος έληξε το 2009 μετά από πλήρη στρατιωτική ήττα των Τίγρεων Ταμίλ από τον κυβερνητικό στρατό.

Το Κολόμπο (που δεν έχει καμμία σχέση με τον Κολόμβο αλλά προέρχεται από παραφθορά μιας σιναλέζικης λέξης που σημαίνει φύλλα μάνγκο) είναι μια άσχημη πόλη που αλλάζει και κάποιος μπορεί να δει και το παλιό...

...και το καινούργιο.

Χαράματα λοιπόν στην πόλη και χωρίς καφέ ακόμα επισκεφθήκαμε την πλατεία της Ανεξαρτησίας...

... το Εθνικό Μουσείο

... όπου, παρά το ότι ήταν Αύγουστος, δημοτικά σχολεία το επισκεπτόντουσαν...

... κι έναν βουδιστικό ναό μέσα στην λίμνη Beira.

Τέλος, καταλύσαμε στο Χίλτον κατάκοποι όπου από το δωμάτιο μου στον 14ο όροφο είχα πολύ ωραία θέα.

Την επομένη φύγαμε από το Κολόμπο και κινηθήκαμε προς το εσωτερικό της χώρας. Κάναμε μια στάση στο χωριό Pinawalla όπου υπάρχει ένα ορφανοτροφείο ελεφάντων. Εκεί μαζεύουν ελέφαντες που οι μητέρες τους έχουν σκοτωθεί συνήθως από λαθροθηρεία και τους μεγαλώνουν. Ορισμένες φορές την ημέρα κατεβάζουν τους ελέφαντες στο ποτάμι για να πλένονται και να παίζουν. Εκεί τους πετύχαμε κι εμείς και τους χαζεύαμε.

Εκεί ήταν και τα πανταχού παρόντα δημοτικά σχολεία.

Είναι γεγονός ότι οι ελέφαντες απολάμβαναν ένα ωραίο ντους από τους φροντιστές τους.

Αν και μικρότεροι από τους Αφρικανικούς ελέφαντες παραμένουν τεράστια ζώα...

... και όταν επιστρέφουν από το ποτάμι στο ορφανοτροφείο πρέπει να διασχίσουν έναν κεντρικό δρόμο όπου δύο παρασημοφορημένες αστυνομικίνες διακόπτουν την κυκλοφορία.

Τις επόμενες τρείς μέρες μείναμε σε bungallows σ' έναν καταπράσινο χώρο πάνω στην λίμνη Kandalama.

Επισκεφθήκαμε πολλούς βουδιστικούς ναούς και μοναστήρια...

... παλιούς...

... και νέους.

Και κάποιους πιο ιερούς όπως τον παρακάτω στην Anaradhapura όπου έχουν φυτέψει ένα κλαρί από το δένδρο κάτω από το οποίο διαλογιζόταν ο πρίγκιπας Σιντάρτα για να γίνει Βούδας και τώρα έχει εξελιχθεί σε τεράστιο δένδρο βέβαια.