Ξημέρωσε μια ζεστή μέρα σήμερα στην Νυρεμβέργη. Η πρόγνωση έλεγε ότι το μεσημέρι θα έφτανε τους 30 βαθμούς. Όταν το πρωί μάζευα τα πράγματα έκανε ζέστη και η σκηνή στέγνωσε αμέσως από την υγρασία μόλις την έβγαλα στον ήλιο.
Χθες το βράδυ μελετώντας ξανά τον χάρτη είδα ότι είχα μια ενναλακτική για να πάω στην Πράγα χωρίς να χρησιμοποιήσω πολύ autobahn. Έτσι το πρωί, λίγο μετά τις 10, ξεκίνησα στην autobahn A9 προς Βερολίνο με σκοπό να στρίψω ανατολικά μετά το Beyreuth προς Karlovy Vary και Πράγα.
https://www.google.co.uk/maps/dir/N%C3%BCrnberg,+Deutschland/Bayreuth,+Germany/Karlovy+Vary,+%C4%8Cesk%C3%A1+republika/%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B1,+%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B1%CF%82/@49.8267971,10.5096265,7z/data=!3m1!4b1!4m26!4m25!1m5!1m1!1s0x479f57aeb5b61cd3:0xdd5daf85a98c21b7!2m2!1d11.07675!2d49.45203!1m5!1m1!1s0x47a1a2c5a82d0319:0xda86df09d2d1e734!2m2!1d11.5713346!2d49.9456399!1m5!1m1!1s0x47a099405da94d43:0x284baf8a43d431d0!2m2!1d12.8719616!2d50.2318521!1m5!1m1!1s0x470b939c0970798b:0x400af0f66164090!2m2!1d14.4378005!2d50.0755381!3e0?hl=el
Με αυτόν τον τρόπο θα είχα autobahn μόνο τα πρώτα 60 χλμ μέχρι το Beyreut, σύμφωνα με τον χάρτη μου. Πράγματι, μετά το Beyreuth o δρόμος ήταν πολύ όμορφος μέσα στο δάσος με καλή άσφαλτο και ανοιχτές στροφές. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα περίπου 2 εβδομάδες να βγω σε τέτοιον δρόμο, από την τελευταία μέρα στην Σκωτία. Ο δρόμος που γύρισα από την Δανία, δεν ήταν μεν autobahn αλλά ήταν ένα ισιάδι με κίνηση και χωριά. Όταν πέρασα τα σύνορα της Τσεχίας κάπου είδα μια ταμπέλα που έγραφε για βινιέτα αλλά θεώρησα ότι άφού δεν θα κινηθώ σε αυτοκινητόδρομο δεν χρειάζεται να αγοράσω μία. Εν τέλει μπορεί ο χάρτης μου (ο οποίος ειναι του 2008) να έλεγε ότι ο δρόμος δεν είναι autobahn αλλά τα πράγματα δεν ήταν εντελώς έτσι. Αυτή την στιγμή χτίζεται αυτοκινητόδρομος και άλλα κομάτια είναι τελειωμένα και έχουν παραδωθεί στην κυκλοφορία ενώ άλλα ακόμα παραμένουν όπως ο παλιός. Να μην τα πολυλογώ, με 1-2 στάσεις για πρωινό και ξεπιάσιμο έφτασα σε μια ζεστή Πράγα στην δουλειά του Στέλιου στις 3 περίπου το μεσημέρι.
Μόλις ο Στέλιος σχόλασε, αφήσαμε την μηχανή και τα πράγματα σπίτι του και κατεβήκαμε με το τραμ στο κέντρο της πόλης για φαγητό. Κατεβαίνοντας κάτω συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει λάθος να μην πάρω την φωτογραφική μαζί μου. Στην πόλη είχα ξαναβρεθεί τα Χριστούγεννα του 1995 με τον Δημήτρη και μ' άρεσε πάρα πολύ. Ήταν ένα από τα τρία ταξίδια με γκρουπ που έχω κάνει στην ζωή μου και εκτός από Πράγα και Κάρλοβυ Βάρυ είχαμε πάει και Βουδαπέστη. Ενώ πριν το ταξίδι περίμενα ότι θα μ' αρέσει η Βουδαπέστη εν τέλει η Πράγα ήταν πιο όμορφη. Ιδιαίτερα είχα εντυπωσιαστεί από τις Τσέχες. Η εικόνα που είχα για τις Τσέχες μέχρι τότε (είπαμε μιλάμε για το 1995) ήταν αυτές που έβλεπα στην τηλεόραση σε αγώνες στίβου να πετάνε σφαίρα, σφύρα και ακόντιο και θεωρούσα ότι όλες έτσι είναι, κάτι ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα. Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική και τώρα το ξέρουμε όλοι αλλά τότε δεν το ξέραμε. Τώρα, εκτός από τις Τσέχες που παραμένουν όμορφες, η πόλη έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Έχει γίνει πιο κοσμοπολίτικη με περισσότερους πεζόδρομους στο κέντρο και πολύ κόσμο να κυκλοφορεί. Βοήθησε και η μέρα βέβαια αφού και εδώ το μεσημέρι έφτασε τους 30 βαθμούς.
Ο Στέλιος με πήγε σ' ένα πολύ ωραίο εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε (δηλαδή εγώ δοκίμασα, ο Στέλιος τα ήξερε απ' έξω) τοπικές σπεσιαλιτέ και βέβαια τοπικές μπύρες. Οι Τσέχοι έρχονται πρώτοι στην κατα κεφαλή κατανάλωση μπύρας παγκοσμίως και όχι οι Γερμανοί, ή Ιρλανδοί όπως πιθανόν να νομίζουν πολλοί. Μετά πήγαμε στο Cafe Louvre το οποίο είναι παλιό καφέ του 1902 και από τα σαλόνια του έχουν περάσει ο Φραντς Κάφκα και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Απ' ότι διάβασα στις μπροσούρες το καθεστώς της δημοκρατίας και της προόδου που επιβλήθηκε μετά τον Β' ΠΠ έκλεισε το Cafe Louvre το 1948 πετώντας τους καφέδες από τα παράθυρα στον δρόμο. Το καφέ ξανάνοιξε τις πόρτες του το 1992 όταν πλέον είχε πέσει το ελεύθερο καθεστώς και είχαν επανέλθει οι αντιλαϊκές δυνάμεις της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης. Η διακόσμηση είναι εποχής belle epoque και είναι πολύ ωραία. Παρακάτω είναι δύο φωτογραφίες του Cafe Louvre που κατέβασα από το site του (αφού δεν έβγαλα άλλες σήμερα).
Αύριο το πρόγραμμα λέει οργάνωση του υπόλοιπου ταξιδιού και άλλες ιντερνετικές δουλειές το πρωί ενώ το απόγευμα βόλτες στην πόλη, αυτή την φορά με την φωτογραφική μαζί ελπίζω. Το βράδυ θα έχει πολιτιστική εκδήλωση αλλά λεπτομέρειες αύριο.
Μιχάλης
19 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 341
συνολικά χλμ: 12895
Χθες το βράδυ μελετώντας ξανά τον χάρτη είδα ότι είχα μια ενναλακτική για να πάω στην Πράγα χωρίς να χρησιμοποιήσω πολύ autobahn. Έτσι το πρωί, λίγο μετά τις 10, ξεκίνησα στην autobahn A9 προς Βερολίνο με σκοπό να στρίψω ανατολικά μετά το Beyreuth προς Karlovy Vary και Πράγα.
https://www.google.co.uk/maps/dir/N%C3%BCrnberg,+Deutschland/Bayreuth,+Germany/Karlovy+Vary,+%C4%8Cesk%C3%A1+republika/%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B1,+%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B1%CF%82/@49.8267971,10.5096265,7z/data=!3m1!4b1!4m26!4m25!1m5!1m1!1s0x479f57aeb5b61cd3:0xdd5daf85a98c21b7!2m2!1d11.07675!2d49.45203!1m5!1m1!1s0x47a1a2c5a82d0319:0xda86df09d2d1e734!2m2!1d11.5713346!2d49.9456399!1m5!1m1!1s0x47a099405da94d43:0x284baf8a43d431d0!2m2!1d12.8719616!2d50.2318521!1m5!1m1!1s0x470b939c0970798b:0x400af0f66164090!2m2!1d14.4378005!2d50.0755381!3e0?hl=el
Με αυτόν τον τρόπο θα είχα autobahn μόνο τα πρώτα 60 χλμ μέχρι το Beyreut, σύμφωνα με τον χάρτη μου. Πράγματι, μετά το Beyreuth o δρόμος ήταν πολύ όμορφος μέσα στο δάσος με καλή άσφαλτο και ανοιχτές στροφές. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα περίπου 2 εβδομάδες να βγω σε τέτοιον δρόμο, από την τελευταία μέρα στην Σκωτία. Ο δρόμος που γύρισα από την Δανία, δεν ήταν μεν autobahn αλλά ήταν ένα ισιάδι με κίνηση και χωριά. Όταν πέρασα τα σύνορα της Τσεχίας κάπου είδα μια ταμπέλα που έγραφε για βινιέτα αλλά θεώρησα ότι άφού δεν θα κινηθώ σε αυτοκινητόδρομο δεν χρειάζεται να αγοράσω μία. Εν τέλει μπορεί ο χάρτης μου (ο οποίος ειναι του 2008) να έλεγε ότι ο δρόμος δεν είναι autobahn αλλά τα πράγματα δεν ήταν εντελώς έτσι. Αυτή την στιγμή χτίζεται αυτοκινητόδρομος και άλλα κομάτια είναι τελειωμένα και έχουν παραδωθεί στην κυκλοφορία ενώ άλλα ακόμα παραμένουν όπως ο παλιός. Να μην τα πολυλογώ, με 1-2 στάσεις για πρωινό και ξεπιάσιμο έφτασα σε μια ζεστή Πράγα στην δουλειά του Στέλιου στις 3 περίπου το μεσημέρι.
Μόλις ο Στέλιος σχόλασε, αφήσαμε την μηχανή και τα πράγματα σπίτι του και κατεβήκαμε με το τραμ στο κέντρο της πόλης για φαγητό. Κατεβαίνοντας κάτω συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει λάθος να μην πάρω την φωτογραφική μαζί μου. Στην πόλη είχα ξαναβρεθεί τα Χριστούγεννα του 1995 με τον Δημήτρη και μ' άρεσε πάρα πολύ. Ήταν ένα από τα τρία ταξίδια με γκρουπ που έχω κάνει στην ζωή μου και εκτός από Πράγα και Κάρλοβυ Βάρυ είχαμε πάει και Βουδαπέστη. Ενώ πριν το ταξίδι περίμενα ότι θα μ' αρέσει η Βουδαπέστη εν τέλει η Πράγα ήταν πιο όμορφη. Ιδιαίτερα είχα εντυπωσιαστεί από τις Τσέχες. Η εικόνα που είχα για τις Τσέχες μέχρι τότε (είπαμε μιλάμε για το 1995) ήταν αυτές που έβλεπα στην τηλεόραση σε αγώνες στίβου να πετάνε σφαίρα, σφύρα και ακόντιο και θεωρούσα ότι όλες έτσι είναι, κάτι ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα. Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική και τώρα το ξέρουμε όλοι αλλά τότε δεν το ξέραμε. Τώρα, εκτός από τις Τσέχες που παραμένουν όμορφες, η πόλη έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Έχει γίνει πιο κοσμοπολίτικη με περισσότερους πεζόδρομους στο κέντρο και πολύ κόσμο να κυκλοφορεί. Βοήθησε και η μέρα βέβαια αφού και εδώ το μεσημέρι έφτασε τους 30 βαθμούς.
Ο Στέλιος με πήγε σ' ένα πολύ ωραίο εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε (δηλαδή εγώ δοκίμασα, ο Στέλιος τα ήξερε απ' έξω) τοπικές σπεσιαλιτέ και βέβαια τοπικές μπύρες. Οι Τσέχοι έρχονται πρώτοι στην κατα κεφαλή κατανάλωση μπύρας παγκοσμίως και όχι οι Γερμανοί, ή Ιρλανδοί όπως πιθανόν να νομίζουν πολλοί. Μετά πήγαμε στο Cafe Louvre το οποίο είναι παλιό καφέ του 1902 και από τα σαλόνια του έχουν περάσει ο Φραντς Κάφκα και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Απ' ότι διάβασα στις μπροσούρες το καθεστώς της δημοκρατίας και της προόδου που επιβλήθηκε μετά τον Β' ΠΠ έκλεισε το Cafe Louvre το 1948 πετώντας τους καφέδες από τα παράθυρα στον δρόμο. Το καφέ ξανάνοιξε τις πόρτες του το 1992 όταν πλέον είχε πέσει το ελεύθερο καθεστώς και είχαν επανέλθει οι αντιλαϊκές δυνάμεις της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης. Η διακόσμηση είναι εποχής belle epoque και είναι πολύ ωραία. Παρακάτω είναι δύο φωτογραφίες του Cafe Louvre που κατέβασα από το site του (αφού δεν έβγαλα άλλες σήμερα).
Αύριο το πρόγραμμα λέει οργάνωση του υπόλοιπου ταξιδιού και άλλες ιντερνετικές δουλειές το πρωί ενώ το απόγευμα βόλτες στην πόλη, αυτή την φορά με την φωτογραφική μαζί ελπίζω. Το βράδυ θα έχει πολιτιστική εκδήλωση αλλά λεπτομέρειες αύριο.
Μιχάλης
19 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 341
συνολικά χλμ: 12895
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου