Σήμερα παρά τις προβλέψεις περί δυσμενών καιρικών συνθηκών αποφάσισα ν' αφήσω την Σλοβακία και να μπω στην Ρουμανία αφού πρώτα διέσχιζα την Ουγγαρία. Έτσι, όπως και χθες, έφαγα ένα γνήσιο σλοβακικό πρωινό με βούτυρο Ιρλανδίας, χυμό Αυστρίας, προσούτο Ιταλίας, ντομάτες Ουγγαρίας και τυρί gouda Ολλανδίας. Τουλάχιστον, όπως μου είπε η Σλοβάκα Γιάννα, είχε ένα κατσικίσιο τυρί που το φτιάχνει μόνη της και αυγά από τις κότες της μάνας της. Ο καιρός έδειχνε να γεμίζει αλλά δεν πτοήθηκα, καβάλησα την μηχανή και έφυγα. Ξαναπέρασα από το χωριό με τους γύφτους και ενώ είχα έτοιμο το κινητό για να βγάλω φωτογραφίες εν τέλει δεν σταμάτησα αφού πολλοί γύφτοι και γυφτάκια έκαναν βόλτες πάνω στον δρόμο. Συνέχισα, βγήκα στον κεντρικό και πήρα τον δρόμο για την Ουγγαρία.
https://www.google.co.uk/maps/dir/Medzev,+Slovensko/Camping+Turul,+Remetea,+Bihor+County,+Romania/@47.7628321,19.9038719,7z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x473f017db947a29f:0x400f7d1c6974750!2m2!1d20.8923605!2d48.6998208!1m5!1m1!1s0x4748a4753c9d49e3:0xe1a16bf355db5a83!2m2!1d22.344732!2d46.734301?hl=el
Διέσχισα τα σύνορα και μπήκα σ' έναν δρόμο ο οποίος σύμφωνα με τον χάρτη θα ήταν όμορφος για να τον περάσεις. Κολοκύθια, είχε πολύ κίνηση, πολλές νταλίκες και πέρναγε συνεχώς μέσα από χωριά ενώ σαν τοπίο δεν έλεγε τίποτα. Μετά από λίγο βγήκα στον highway ο οποίος με πήγε μέχρι την πόλη Debrecen 30 χλμ από τα σύνορα της Ρουμανίας. Εκεί έβαλα στο GPS την διεύθυνση του camping που είχα εντοπίσει από χθες και παρ' ότι η απόσταση ήταν γύρω στα 90 χλμ μου έδινε περί τις 3 ώρες διάρκεια. Σκέφτηκα ότι υπολογίζει και την διαφορά της ώρας (η Ρουμανία έχει ίδια ώρα με την Ελλάδα). Έτσι έφτασα στα σύνορα. Είχα να μου ελέγξουν το διαβατήριο πολύ καιρό, από τότε που πέρασα από την Γαλλία στη Αγγλία και μου το ξαναέλεγξαν σήμερα. Ποιός ξέρει; ίσως οι Ρουμάνοι φοβούντα ότι μπορεί να τους την πέσουν τίποτα ισλαμιστές από την Ουγγαρία. Πέρασα την πρώτη πόλη που λέγεται Oradea και αντιλήφθηκα ότι τέρμα η Ευρώπη πλέον, είχα μπει στα Βαλκάνια. Μου θύμισε λίγο από την Αλβανία του 97. Το GPS μ' έβγαλε από την πόλη και ενώ στον χάρτη φαινόταν ένας δρόμος που πάει κατευθείαν στην περιοχή του camping αυτό με πήγαινε από πολύ μικρούς δρόμους. Όταν το αντιλήφθηκα του έριξα κάτι καντήλια και έτσι σύντομα μ' έβγαλε στον κεντρικό.
Όταν ήμουν στην Ιρλανδία είχα συναντήσει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Άγγλων οι οποίοι έκαναν τουρισμό με μια εξ ίσου ηλικιωμένη μοτοσυκλέτα και μου είχαν πεί για την Ρουμανία ότι οι δρόμοι είναι άσχημοι και πρέπει να πηγαίνω σιγά. Κατάλαβα τί εννοούσαν όταν βρήκα τον "κεντρικό". Στον δρόμο γινόντουσαν έργα και κάθε λίγο είχε φανάρια που μας σταματούσαν. Σε κάποιο φανάρι, ένας με "Μερσεντέ" το αγνόησε, προσπέρασε όλη την ουρά και μπήκε μέσα (Αλβανία 97 είπαμε). Αυτό γινόταν σε πολλά σημεία και ο δρόμος που επισκευαζόταν ήταν πολλές φορές χωματόδρομος. Όταν τελικά έφτασα στο camping μετά από 3 ώρες όπως μου έλεγε το GPS (και τελικά δεν υπολόγισε την διαφορά της ώρας όπως εκτιμούσα), η Ολλανδή (και άλλοι Ολλανδοί!!) υπάλληλος του camping μου είπε ότι αυτά τα έργα γίνονται εδώ και 5 χρόνια. Επειδή το χωριό είναι μικρό, μου κανόνισε να πάω για φαγητό στην πανσιόν που έχει ο ιδιοκτήτης του camping. Εκεί δεν παραγέλνεις, τρως ότι βγάλει το τσουκάλι. Αφού με κέρασε, για το καλωσόρισμα, ένα δικό του ποτό που είχε φτιάξει από μήλο (και δεν ήταν μηλίτης οίνος) μου είπε ότι η γυναίκα του είχε φτιάξει μια ειδική συνταγή που τρώνε οι Ούγγροι. Ξέχασα ν' αναφέρω ότι στην περιοχή ζει ουγγρική μειονότητα η οποίοι κάθε άλλο παρά χαρούμενοι είναι που έχουν ρουμανικά διαβατήρια. Να μην τα πολυλογώ, η ουγγρική συνταγή ήταν λαχανοντολμάδες ή σαρμάδες όπως τα λένε στην Β. Ελλάδα. Πλήρωσα για το φαγητό και το camping 15 ευρώ και γύρισα να στήσω την σκηνή μου.
Η παρακάτω είναι φωτογραφία από το χωριό Remetea που μένω. Τέτοια αντλία έβλεπα στις καουμπόυκες ταινίες παλιά
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται καμπίνες από το camping τις οποίες σήμερα δεν πήρα μια και η διαφορά ήταν αρκετά μεγάλη (30 λέι η σκηνή, 70 η καμπίνα).
Τώρα θα πρέπει να κλείσω διότι το camping δεν έχει κανένα δωμάτιο για να κάτσω να γράψω αυτές τις γραμμές. Έτσι τις γράφω στο ύπαιρο με τον φακό και μου την έχει πέσει κάθε είδος ιπτάμενου ζουζουνιού. Ρε τι τραβάω για να σας κρατάω ενήμερους.
Αύριο το πρόγραμμα λέει να πάω προς την Σιγκισοάρα που είναι γύρω στα 350 χλμ αλλά δεν ξέρω τι δρόμους θα βρω και μέχρι που θα φτάσω.
Μιχάλης
29 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 370
συνολικά χλμ: 14385
https://www.google.co.uk/maps/dir/Medzev,+Slovensko/Camping+Turul,+Remetea,+Bihor+County,+Romania/@47.7628321,19.9038719,7z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x473f017db947a29f:0x400f7d1c6974750!2m2!1d20.8923605!2d48.6998208!1m5!1m1!1s0x4748a4753c9d49e3:0xe1a16bf355db5a83!2m2!1d22.344732!2d46.734301?hl=el
Διέσχισα τα σύνορα και μπήκα σ' έναν δρόμο ο οποίος σύμφωνα με τον χάρτη θα ήταν όμορφος για να τον περάσεις. Κολοκύθια, είχε πολύ κίνηση, πολλές νταλίκες και πέρναγε συνεχώς μέσα από χωριά ενώ σαν τοπίο δεν έλεγε τίποτα. Μετά από λίγο βγήκα στον highway ο οποίος με πήγε μέχρι την πόλη Debrecen 30 χλμ από τα σύνορα της Ρουμανίας. Εκεί έβαλα στο GPS την διεύθυνση του camping που είχα εντοπίσει από χθες και παρ' ότι η απόσταση ήταν γύρω στα 90 χλμ μου έδινε περί τις 3 ώρες διάρκεια. Σκέφτηκα ότι υπολογίζει και την διαφορά της ώρας (η Ρουμανία έχει ίδια ώρα με την Ελλάδα). Έτσι έφτασα στα σύνορα. Είχα να μου ελέγξουν το διαβατήριο πολύ καιρό, από τότε που πέρασα από την Γαλλία στη Αγγλία και μου το ξαναέλεγξαν σήμερα. Ποιός ξέρει; ίσως οι Ρουμάνοι φοβούντα ότι μπορεί να τους την πέσουν τίποτα ισλαμιστές από την Ουγγαρία. Πέρασα την πρώτη πόλη που λέγεται Oradea και αντιλήφθηκα ότι τέρμα η Ευρώπη πλέον, είχα μπει στα Βαλκάνια. Μου θύμισε λίγο από την Αλβανία του 97. Το GPS μ' έβγαλε από την πόλη και ενώ στον χάρτη φαινόταν ένας δρόμος που πάει κατευθείαν στην περιοχή του camping αυτό με πήγαινε από πολύ μικρούς δρόμους. Όταν το αντιλήφθηκα του έριξα κάτι καντήλια και έτσι σύντομα μ' έβγαλε στον κεντρικό.
Όταν ήμουν στην Ιρλανδία είχα συναντήσει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Άγγλων οι οποίοι έκαναν τουρισμό με μια εξ ίσου ηλικιωμένη μοτοσυκλέτα και μου είχαν πεί για την Ρουμανία ότι οι δρόμοι είναι άσχημοι και πρέπει να πηγαίνω σιγά. Κατάλαβα τί εννοούσαν όταν βρήκα τον "κεντρικό". Στον δρόμο γινόντουσαν έργα και κάθε λίγο είχε φανάρια που μας σταματούσαν. Σε κάποιο φανάρι, ένας με "Μερσεντέ" το αγνόησε, προσπέρασε όλη την ουρά και μπήκε μέσα (Αλβανία 97 είπαμε). Αυτό γινόταν σε πολλά σημεία και ο δρόμος που επισκευαζόταν ήταν πολλές φορές χωματόδρομος. Όταν τελικά έφτασα στο camping μετά από 3 ώρες όπως μου έλεγε το GPS (και τελικά δεν υπολόγισε την διαφορά της ώρας όπως εκτιμούσα), η Ολλανδή (και άλλοι Ολλανδοί!!) υπάλληλος του camping μου είπε ότι αυτά τα έργα γίνονται εδώ και 5 χρόνια. Επειδή το χωριό είναι μικρό, μου κανόνισε να πάω για φαγητό στην πανσιόν που έχει ο ιδιοκτήτης του camping. Εκεί δεν παραγέλνεις, τρως ότι βγάλει το τσουκάλι. Αφού με κέρασε, για το καλωσόρισμα, ένα δικό του ποτό που είχε φτιάξει από μήλο (και δεν ήταν μηλίτης οίνος) μου είπε ότι η γυναίκα του είχε φτιάξει μια ειδική συνταγή που τρώνε οι Ούγγροι. Ξέχασα ν' αναφέρω ότι στην περιοχή ζει ουγγρική μειονότητα η οποίοι κάθε άλλο παρά χαρούμενοι είναι που έχουν ρουμανικά διαβατήρια. Να μην τα πολυλογώ, η ουγγρική συνταγή ήταν λαχανοντολμάδες ή σαρμάδες όπως τα λένε στην Β. Ελλάδα. Πλήρωσα για το φαγητό και το camping 15 ευρώ και γύρισα να στήσω την σκηνή μου.
Η παρακάτω είναι φωτογραφία από το χωριό Remetea που μένω. Τέτοια αντλία έβλεπα στις καουμπόυκες ταινίες παλιά
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται καμπίνες από το camping τις οποίες σήμερα δεν πήρα μια και η διαφορά ήταν αρκετά μεγάλη (30 λέι η σκηνή, 70 η καμπίνα).
Τώρα θα πρέπει να κλείσω διότι το camping δεν έχει κανένα δωμάτιο για να κάτσω να γράψω αυτές τις γραμμές. Έτσι τις γράφω στο ύπαιρο με τον φακό και μου την έχει πέσει κάθε είδος ιπτάμενου ζουζουνιού. Ρε τι τραβάω για να σας κρατάω ενήμερους.
Αύριο το πρόγραμμα λέει να πάω προς την Σιγκισοάρα που είναι γύρω στα 350 χλμ αλλά δεν ξέρω τι δρόμους θα βρω και μέχρι που θα φτάσω.
Μιχάλης
29 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 370
συνολικά χλμ: 14385
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου