Χθες πάνω στην φούρια μου να σας πώ ότι έχω τραβήξει 1000 φωτογραφίες σ' αυτό το ταξίδι ξέχασα ν' αναφέρω ότι πήγα και στην εβραϊκή συνοικία της πόλης. Προπολεμικά η Κρακοβία είχε περί τους 60.000 Πολωνο-εβραίους οι οποίοι κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής μεταφέρθηκαν σ' ένα κλειστό γκέτο νότια του ποταμού Βιστούλα. Εκεί έγινε ένα ξεσκαρτάρισμα ποιοί μπορούν να παράξουν έργο και όσοι κρίθηκαν ασύμφοροι να τους συντηρείς προωθήθηκαν σ' ένα κοντινό στρατόπεδο για τα περαιτέρω. Τώρα στην περιοχή βρίσκονται 5-6 συναγωγές και εβραϊκά ιδρύματα αλλά κυρίως έχει μετατραπεί στην περιοχή με το nightlife της πόλης. Είναι γεμάτη από εστιατόρια, μπαρ και club και η νεολαία κυκλοφορεί πολύ εκεί.
Σήμερα έκανα μια προσπάθεια να επισκεφτώ το Άουσβιτς αλλά δεν μου βγήκε. Χθες κάποια κορίτσια εθελόντριες στην Ημέρα της Νεολαίας μου είχαν πει ότι σήμερα μπορούσα να δήλωνα σε κάποια σημεία της πόλης ως προσκυνητής και θα μπορούσα να επισκεφτώ το στρατόπεδο. Πήρα κάτι πληροφορίες ότι υπάρχουν πρακτορεία της πόλης που οργανώνουν ημερήσιες εκδρομές και μου είπαν από πού ξεκινούν. Αυτό που δεν μου είπαν ήταν ότι έπρεπε να κλείσω και να πληρώσω εκ των προτέρων. Έτσι πήγα και βρήκα το σημείο εκκίνησης το οποίο γέμισε με κόσμο αλλά εγώ έμεινα απ' έξω διότι δεν είχα κάνει κράτηση. Μετά ξανακατέβηκα στο κέντρο και έκανα κράτηση γι' αύριο. Έτσι παρέτεινα την διαμονή μου στην Κρακοβία κατά μία μέρα. Τελειώνοντας από εκεί σκέφτηκα να επισκεφτώ το εργοστάσιο του Όσκαρ Σίντλερ το οποίο έχει γίνει μουσείο και σήμερα είχε ελεύθερη είσοδο. Η ιστορία του Σίντλερ έγινε γνωστή από την ταινία του Σπήλμπεργκ του 1993 "η λίστα του Σίντλερ". Όταν πήγα εκεί είδα μια ουρά τεράστια. Τελικά ότι είναι τζάμπα μετράει. Θεωρώντας ότι αν ο Σπήλμπεργκ δεν είχε κάνει την ταινία δεν θα ήξερα ούτε τον Σίντλερ ούτε την λίστα του έφυγα και πήγα να επισκεφτώ τ' αλατορυχεία της Wieliczka λίγα χλμ έξω από την Κρακοβία. Τόσο κόσμο ούτε οι εθνάρχες δεν μαζεύουν στις κηδείες τους. Πολλά γκρούπ, πολλοί με ηλεκτρονική κράτηση και μερικοί ξέμπαρκοι σαν εμένα. Κατάφερα και μπήκα αφού πλήρωσα 36 ευρώ περίπου και είχα και ξενάγηση απ' αυτές τις καινούργιες όπου ο ξεναγός έχει έναν πομπό μ' ένα μικρόφωνο και οι άλλοι έναν δέκτη μ' ένα ακουστικό να τον ακούν. Η ξενάγηση διαρκεί 3 ώρες και είναι εντυπωσιακό τι φτιάχνουν με το αλάτι. Τ' ορυχείο φτάνει 135 μέτρα βάθος και για να φτάσεις εκεί πρέπει να κατέβεις779 σκαλιά. Καμιά 400αριά στην αρχή (κάθε 7 σκαλιά έχει αριστερή στροφή, ζαλίζεσαι) και τα υπόλοιπα σε δόσεις. Ευτυχώς το ανέβασμα γίνετι με ασανσέρ σε 40 δευτερόλεπτα. Μερικοί αλατορύχοι είναι καλλιτέχνες και έχουν φτιάξει αγάλματα από αλάτι.
Έχουν επίσης φτιάξει εκκλησία στην οποία κάθε Κυριακή γίνεται λειτουργία. Είναι ένας τεράστιος χώρος και ότι δεν είναι ξύλινο είναι από αλάτι όπως το πάτωμα, οι τοίχοι ακόμα και τα αγάλματα ή οι εικόνες που είναι σκαλισμένα στο τοίχο. Το ίδιο και οι πολυέλαιοι που είναι από κρυστάλους αλατιού.
Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται την ανάλογη υποστήριξη και επειδή το μέταλλο δεν έχει καλή σχέση με το αλάτι χρησιμοποιούνται κορμοί από ξύλα. Αν κάνετε σύγκριση με την σκάλα που φαίνεται κάτω αριστερά στην φωτογραφία αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της κατασκευής.
Και βέβαια υπάρχουν σ' όλη την διάρκεια της 3ωρης διαδρομής τουαλέτες, σουβενίρ και καφέ. Στο τέλος, στα 135 κάτω, υπάρχει ένα εστιατόριο και μια μεγάλη αίθουσα για εορτές, τελετές και άλλες πανηγύρεις.
Μετά την επίσκεψη στο αλατορυχείο επέστρεψα στο camping για να γράψω το ημερολόγιο καταστρώματος και να ξαναβγώ στην πόλη για φαγητό. Το θέμα είναι ότι αύριο (απ' ότι έμαθα) ξεκινάει η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας και σήμερα έχουν τις περισσότερες αφίξεις. Η πόλη είναι γεμάτη αστυνομία και στρατό ενώ ελικόπτερα πετούν συνεχώς από πάνω. Μετά τα γεγονότα στην Νίκαια της Γαλλίας και το Μόναχο τα μέτρα ασφαλείας έχουν ενταθεί.
Αύριο το πρόγραμμα λέει Άουσβιτς. Το λεωφορείο ξεκινά στις 2 το μεσημέρι και όλη η επίσκεψη κραταέι 7-8 ώρες, άρα θα είμαι πίσω κατά τις 10 το βράδυ.
Μιχάλης
25 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 74
συνολικά χλμ: 13580
Σήμερα έκανα μια προσπάθεια να επισκεφτώ το Άουσβιτς αλλά δεν μου βγήκε. Χθες κάποια κορίτσια εθελόντριες στην Ημέρα της Νεολαίας μου είχαν πει ότι σήμερα μπορούσα να δήλωνα σε κάποια σημεία της πόλης ως προσκυνητής και θα μπορούσα να επισκεφτώ το στρατόπεδο. Πήρα κάτι πληροφορίες ότι υπάρχουν πρακτορεία της πόλης που οργανώνουν ημερήσιες εκδρομές και μου είπαν από πού ξεκινούν. Αυτό που δεν μου είπαν ήταν ότι έπρεπε να κλείσω και να πληρώσω εκ των προτέρων. Έτσι πήγα και βρήκα το σημείο εκκίνησης το οποίο γέμισε με κόσμο αλλά εγώ έμεινα απ' έξω διότι δεν είχα κάνει κράτηση. Μετά ξανακατέβηκα στο κέντρο και έκανα κράτηση γι' αύριο. Έτσι παρέτεινα την διαμονή μου στην Κρακοβία κατά μία μέρα. Τελειώνοντας από εκεί σκέφτηκα να επισκεφτώ το εργοστάσιο του Όσκαρ Σίντλερ το οποίο έχει γίνει μουσείο και σήμερα είχε ελεύθερη είσοδο. Η ιστορία του Σίντλερ έγινε γνωστή από την ταινία του Σπήλμπεργκ του 1993 "η λίστα του Σίντλερ". Όταν πήγα εκεί είδα μια ουρά τεράστια. Τελικά ότι είναι τζάμπα μετράει. Θεωρώντας ότι αν ο Σπήλμπεργκ δεν είχε κάνει την ταινία δεν θα ήξερα ούτε τον Σίντλερ ούτε την λίστα του έφυγα και πήγα να επισκεφτώ τ' αλατορυχεία της Wieliczka λίγα χλμ έξω από την Κρακοβία. Τόσο κόσμο ούτε οι εθνάρχες δεν μαζεύουν στις κηδείες τους. Πολλά γκρούπ, πολλοί με ηλεκτρονική κράτηση και μερικοί ξέμπαρκοι σαν εμένα. Κατάφερα και μπήκα αφού πλήρωσα 36 ευρώ περίπου και είχα και ξενάγηση απ' αυτές τις καινούργιες όπου ο ξεναγός έχει έναν πομπό μ' ένα μικρόφωνο και οι άλλοι έναν δέκτη μ' ένα ακουστικό να τον ακούν. Η ξενάγηση διαρκεί 3 ώρες και είναι εντυπωσιακό τι φτιάχνουν με το αλάτι. Τ' ορυχείο φτάνει 135 μέτρα βάθος και για να φτάσεις εκεί πρέπει να κατέβεις779 σκαλιά. Καμιά 400αριά στην αρχή (κάθε 7 σκαλιά έχει αριστερή στροφή, ζαλίζεσαι) και τα υπόλοιπα σε δόσεις. Ευτυχώς το ανέβασμα γίνετι με ασανσέρ σε 40 δευτερόλεπτα. Μερικοί αλατορύχοι είναι καλλιτέχνες και έχουν φτιάξει αγάλματα από αλάτι.
Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται την ανάλογη υποστήριξη και επειδή το μέταλλο δεν έχει καλή σχέση με το αλάτι χρησιμοποιούνται κορμοί από ξύλα. Αν κάνετε σύγκριση με την σκάλα που φαίνεται κάτω αριστερά στην φωτογραφία αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της κατασκευής.
Μετά την επίσκεψη στο αλατορυχείο επέστρεψα στο camping για να γράψω το ημερολόγιο καταστρώματος και να ξαναβγώ στην πόλη για φαγητό. Το θέμα είναι ότι αύριο (απ' ότι έμαθα) ξεκινάει η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας και σήμερα έχουν τις περισσότερες αφίξεις. Η πόλη είναι γεμάτη αστυνομία και στρατό ενώ ελικόπτερα πετούν συνεχώς από πάνω. Μετά τα γεγονότα στην Νίκαια της Γαλλίας και το Μόναχο τα μέτρα ασφαλείας έχουν ενταθεί.
Αύριο το πρόγραμμα λέει Άουσβιτς. Το λεωφορείο ξεκινά στις 2 το μεσημέρι και όλη η επίσκεψη κραταέι 7-8 ώρες, άρα θα είμαι πίσω κατά τις 10 το βράδυ.
Μιχάλης
25 Ιουλίου
χλμ ημέρας: 74
συνολικά χλμ: 13580
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου