Όπως έκανα και πέρσι με το Eurotrip (το ταξίδι με την μοτοσυκλέτα) έτσι και τώρα είπα να συνοψίσω ορισμένες σκέψεις μου και απόψεις. Αυτό το κάνω διότι και τα 2 ταξίδια δεν ήταν απλώς τουρισμός αλλά ταξίδια - εμπειρίες και μάλιστα εμπειρίες που διευρύνουν το πνεύμα.
Το ταξίδι στην Ανταρκτική ήταν σίγουρα διαφορετικό απ' όλα τα ταξίδια που έχω κάνει. Το πλοίο με τ' οποίο πήγα στην Ανταρκτική φέτος έκανε 3 ταξίδια και στο τελευταίο ήμαστε 96 επιβάτες. Άρα με τελείως πρόχειρους και αυθαίρετους υπολογισμούς δεν πρέπει να έχουν πατήσει το πόδι στους σ' αυτήν την ήπειρο παραπάνω από 50.000 άνθρωποι από τα 7 δις που κατοικούν στον πλανήτη. Το ποσοστό είναι πολύ μικρό και είναι τιμητικό να είσαι σ' αυτήν την μικρή ομάδα. Από τους 96 επιβάτες του πλοίου Ortelius η συντριπτική πλειονότητα ήταν άνθρωποι οι οποίοι ζουν για να ταξιδεύουν και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό. Ανέφερα, στις προηγούμενες αναρτήσεις, το ζευγάρι των Τούρκων που ταξιδεύει με μοτοσυκλέτα σε Β. και Ν. Αμερική τους τελευταίους 8 μήνες (και συνεχίζει), την Ολλανδέζα που περπάτησε από το Αμστερνταμ μέχρι το Παρίσι και θα περπατήσει από το Παρίσι μέχρι την Γαλικία ή τον 81χρονο Αμερικανό που έβαλε στόχο μέσα στο έτος να πάει στους 2 πόλους και τον ισημέρινο.
Ήταν λοιπόν ένα ταξίδι στο οποίο γνώρισα πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους κι ενδεχομένως στο μέλλον ταξιδέψω μαζί με κάποιον (-ους) απ' αυτούς.
Πολλοί με ρώτησαν τί μ' άρεσε περισσότερο. Πέρα από τις γνωριμίες, ήταν το καταπληκτικό τοπίο με τα παγωμένα βουνά, τα παγόβουνα (άλλο το ένα κι άλλο το άλλο), οι πάγοι που επέπλεαν στην θάλασσα ή τα κομμάτια πάγου που αποσπώντο από ένα παγόβουνο και έπεφταν με θόρυβο στην θάλασσα. Ήταν η επαφή με την τοπική πανίδα, τους άτσαλους πιγκουίνους, τις παιχνιδιάρες φώκιες ή τις επιβλητικές φάλαινες. Πράγματι, η αίσθηση του να είσαι μέσα στο φουσκωτό την στιγμή που η φάλαινα κάνει τις βουτιές της δίπλα δεν μπορεί να περιγραφεί.
Εξαιρετικές ήταν και οι ενημερώσεις των επιστημόνων που μας συνόδευαν οι οποίοι δεν ήταν εκεί μόνον για εμάς αλλά έκαναν και τις έρευνες τους παράλληλα. Ήταν ωραίο να συνδυάζεις την επίσκεψη με γνώσεις για την ιστορία, την γεωλογία του τόπου και την τοπική πανίδα.
Το πλοίο βέβαια δεν ήταν κρουαζιερόπλοιο, ήταν πολύ λιτό αλλά εξαιρετικά καθαρό και άνετο για να μείνει κάποιος 12 μέρες.
Το δε φαγητό ήταν έκπληξη. Τόσο ο Αυστριακός chef όσο και ο Ινδός sous-chef και ο φούρναρης και ο ζαχαροπλάστης έκαναν θαύματα. Από τα ταξίδια ξέρω ότι είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις γευστικά κόσμο που έρχεται από τόσο διαφορετικά μέρη. Άρεσαν σε μένα, στον Νεοζηλανδο-ιάπωνα-κινέζο συγκάτοικο μου και σε όποιον συζήτησα μαζί του.
Οι 96 επιβάτες ήταν κατα κύριο λόγο Ευρωπαίοι, Βορειοαμερικανοί, Απωανατολίτες (Κίνα, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία), λίγοι Αυστραλοί και λευκοί Αφρικανοί (2 νεαροί Νοτιοαφρικανοί και η Ελληνίδα από την Ζιμπάμπουε). Δεν υπήρχαν Άραβες ή Ινδοί και για να είμαι ειλικρινής αισθανόμουν πολύ όμορφα που σε όλο το ταξίδι (μαζί με την Αργεντινή και την Ουρουγουάη) δεν συνάντησα πουθενά γυναίκα κουκουλωμένη με τσεμπέρια. Δεν ξέρω, αλλά παρότι το δέχομαι το τσεμπέρι ως επιλογή (αν είναι επιλογή) μ' ενοχλεί στην όψη.
Για την Αργεντινή και την Ουρουγουάη δεν μπορώ να πω πολλά αφού δεν είδα πολλά. Δεν είχαν όμως (ειδικά η Αργεντινή) την εικόνα που φανταζόμουν. Η οικονομία φαίνεται να σταθεροποιείται, δεν έχει σκαμπανεβάσματα στις τιμές (η ισοοτιμία με το ευρώ παρέμενε σταθερή όλο το 15νθήμερο που ήμουν στην περιοχή), οι Αργεντίνοι ταξιδεύουν (εντός τουλάχιστον) αλλά γενικά μου φάνηκε ακριβή. Τόσο η πρωτεύουσα Buenos Aires όσο και το τουριστικό Ushuaia ήταν ακριβά. Γενικά επειδή όλα ήταν πληρωμένα από την Ελλάδα δεν μπορώ να είμαι σαφής στο κόστος αλλά ένα ρόφημα σοκολάτα με αλκοόλ κόστισε 8 ευρώ ενώ ένα πλήρες γεύμα με αναψυκτικό κόστισε 27 ευρώ. Στο Buenos Aires υπήρχαν πολλές απεργίες και διαδηλώσεις διότι οι εργαζόμενοι ζητούσαν αυξήσεις από το κράτος το οποίο, βγαίνοντας από μια πτώχευση, δεν έχει να τους δώσει. Όπως μου εξήγησε ο οδηγός μου όλα ξεκινούν από τα συνδικάτα (κάτι μου θυμίζει) που πιέζουν το κράτος (πιθανόν) πέρα από τις δυνατότητες του.
Η σύντομη επίσκεψη μου στην Ουρουγουάη και μάλιστα σε τουριστική περιοχή δεν μου έδωσε μια καθαρή εικόνα της χώρας αλλά η ηρεμία των κατοίκων της Colonia den Sacramento μ' άρεσε πολύ.
Μιχάλης
9 Απρ
Θεσσαλονίκη
Το ταξίδι στην Ανταρκτική ήταν σίγουρα διαφορετικό απ' όλα τα ταξίδια που έχω κάνει. Το πλοίο με τ' οποίο πήγα στην Ανταρκτική φέτος έκανε 3 ταξίδια και στο τελευταίο ήμαστε 96 επιβάτες. Άρα με τελείως πρόχειρους και αυθαίρετους υπολογισμούς δεν πρέπει να έχουν πατήσει το πόδι στους σ' αυτήν την ήπειρο παραπάνω από 50.000 άνθρωποι από τα 7 δις που κατοικούν στον πλανήτη. Το ποσοστό είναι πολύ μικρό και είναι τιμητικό να είσαι σ' αυτήν την μικρή ομάδα. Από τους 96 επιβάτες του πλοίου Ortelius η συντριπτική πλειονότητα ήταν άνθρωποι οι οποίοι ζουν για να ταξιδεύουν και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό. Ανέφερα, στις προηγούμενες αναρτήσεις, το ζευγάρι των Τούρκων που ταξιδεύει με μοτοσυκλέτα σε Β. και Ν. Αμερική τους τελευταίους 8 μήνες (και συνεχίζει), την Ολλανδέζα που περπάτησε από το Αμστερνταμ μέχρι το Παρίσι και θα περπατήσει από το Παρίσι μέχρι την Γαλικία ή τον 81χρονο Αμερικανό που έβαλε στόχο μέσα στο έτος να πάει στους 2 πόλους και τον ισημέρινο.
Ήταν λοιπόν ένα ταξίδι στο οποίο γνώρισα πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους κι ενδεχομένως στο μέλλον ταξιδέψω μαζί με κάποιον (-ους) απ' αυτούς.
Πολλοί με ρώτησαν τί μ' άρεσε περισσότερο. Πέρα από τις γνωριμίες, ήταν το καταπληκτικό τοπίο με τα παγωμένα βουνά, τα παγόβουνα (άλλο το ένα κι άλλο το άλλο), οι πάγοι που επέπλεαν στην θάλασσα ή τα κομμάτια πάγου που αποσπώντο από ένα παγόβουνο και έπεφταν με θόρυβο στην θάλασσα. Ήταν η επαφή με την τοπική πανίδα, τους άτσαλους πιγκουίνους, τις παιχνιδιάρες φώκιες ή τις επιβλητικές φάλαινες. Πράγματι, η αίσθηση του να είσαι μέσα στο φουσκωτό την στιγμή που η φάλαινα κάνει τις βουτιές της δίπλα δεν μπορεί να περιγραφεί.
Εξαιρετικές ήταν και οι ενημερώσεις των επιστημόνων που μας συνόδευαν οι οποίοι δεν ήταν εκεί μόνον για εμάς αλλά έκαναν και τις έρευνες τους παράλληλα. Ήταν ωραίο να συνδυάζεις την επίσκεψη με γνώσεις για την ιστορία, την γεωλογία του τόπου και την τοπική πανίδα.
Το πλοίο βέβαια δεν ήταν κρουαζιερόπλοιο, ήταν πολύ λιτό αλλά εξαιρετικά καθαρό και άνετο για να μείνει κάποιος 12 μέρες.
 |
| Η φωτό της καμπίνας είναι του συγκάτοικου λιγο πριν το check-out |
Οι 96 επιβάτες ήταν κατα κύριο λόγο Ευρωπαίοι, Βορειοαμερικανοί, Απωανατολίτες (Κίνα, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία), λίγοι Αυστραλοί και λευκοί Αφρικανοί (2 νεαροί Νοτιοαφρικανοί και η Ελληνίδα από την Ζιμπάμπουε). Δεν υπήρχαν Άραβες ή Ινδοί και για να είμαι ειλικρινής αισθανόμουν πολύ όμορφα που σε όλο το ταξίδι (μαζί με την Αργεντινή και την Ουρουγουάη) δεν συνάντησα πουθενά γυναίκα κουκουλωμένη με τσεμπέρια. Δεν ξέρω, αλλά παρότι το δέχομαι το τσεμπέρι ως επιλογή (αν είναι επιλογή) μ' ενοχλεί στην όψη.
Για την Αργεντινή και την Ουρουγουάη δεν μπορώ να πω πολλά αφού δεν είδα πολλά. Δεν είχαν όμως (ειδικά η Αργεντινή) την εικόνα που φανταζόμουν. Η οικονομία φαίνεται να σταθεροποιείται, δεν έχει σκαμπανεβάσματα στις τιμές (η ισοοτιμία με το ευρώ παρέμενε σταθερή όλο το 15νθήμερο που ήμουν στην περιοχή), οι Αργεντίνοι ταξιδεύουν (εντός τουλάχιστον) αλλά γενικά μου φάνηκε ακριβή. Τόσο η πρωτεύουσα Buenos Aires όσο και το τουριστικό Ushuaia ήταν ακριβά. Γενικά επειδή όλα ήταν πληρωμένα από την Ελλάδα δεν μπορώ να είμαι σαφής στο κόστος αλλά ένα ρόφημα σοκολάτα με αλκοόλ κόστισε 8 ευρώ ενώ ένα πλήρες γεύμα με αναψυκτικό κόστισε 27 ευρώ. Στο Buenos Aires υπήρχαν πολλές απεργίες και διαδηλώσεις διότι οι εργαζόμενοι ζητούσαν αυξήσεις από το κράτος το οποίο, βγαίνοντας από μια πτώχευση, δεν έχει να τους δώσει. Όπως μου εξήγησε ο οδηγός μου όλα ξεκινούν από τα συνδικάτα (κάτι μου θυμίζει) που πιέζουν το κράτος (πιθανόν) πέρα από τις δυνατότητες του.
Η σύντομη επίσκεψη μου στην Ουρουγουάη και μάλιστα σε τουριστική περιοχή δεν μου έδωσε μια καθαρή εικόνα της χώρας αλλά η ηρεμία των κατοίκων της Colonia den Sacramento μ' άρεσε πολύ.
 |
| Αυγή στα South Shetland islands |
Μιχάλης
9 Απρ
Θεσσαλονίκη
