Great Barrier Reef

30 Δεκ και αφού το πρωί κάναμε μια τελευταία βόλτα στο Σίδνεϋ πήγαμε στο αεροδρόμιο απ' όπου πετάξαμε για το Cairns.
Το Cairns είναι στην βόρεια Αυστραλία στην πολιτεία του Queensland. Αν και είναι πάνω στην θάλασσα δεν θα έλεγε και τίποτα σαν προορισμός αν δεν ήταν κοντά στο Great Barrier Reef το οποίο στα ελληνικά είναι γνωστό σαν Μεγάλος Κοραλλιογεννής Ύφαλος (στον παρακάτω χάρτη εμφανίζεται εκεί που λέει θάλασσα των κοραλλιών) και είναι στα ανατολικά της Αυστραλίας στον Ειρηνικό ωκεανό. Η εποχή να επισκεφθείς το Cairns και κατά συνέπεια το Great Barrier Reef δεν είναι η καλύτερη αφού είναι η περίοδος των βροχών.

https://www.google.com.au/maps/place/Cairns+City+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84+4870/@-27.2432161,140.6006183,4z/data=!4m5!3m4!1s0x6978669187d4dc2b:0x500eef17f2106c0!8m2!3d-16.9185514!4d145.7780548?hl=el

Είχαμε ήδη κλείσει από το Σίδνεϋ να πάμε στον Ύφαλο στις 31 Δεκ. Έτσι το πρωί γύρω στις 7:30 (ωχ πάλι) ένα πουλμανάκι πέρασε και μας πήρε από το ξενοδοχείο. Λίγο μετά είχαμε ανέβει σ' ένα καταμαράν για να μας πάει στον ύφαλο. Το πλήρωμα του σκάφους μας προειδοποίησε ότι θα έχουμε άσχημη θάλασσα (rough ride). Εκτίμηση ήταν ότι θα έχουμε γύρω στους 40 κόμβους άνεμο. Μέσα στην τιμή που είχαμε πληρώσει ήταν πρωινό, γεύμα και απογευματινά σνακ με ποτό αλλά δεν περιλαμβάνονταν τα χάπια για την ναυτία τα οποία τα πληρώσαμε 3 δολλάρια (τα 2 χάπια). Και να πεις ότι έκαναν δουλειά; Αφού το πλοίο βγήκε από το λιμάνι άρχισε το πάνω κάτω. Λίγοι-λίγοι οι επιβάτες αρχίσαμε να βγαίνουμε στο πίσω κατάστρωμα κρατώντας στα χέρια την γνωστή χάρτινη σακούλα που δίνουν σ' αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι το σάντουιτς με αυγό και μπέϊκον που έφαγα για πρωινό σύντομα κατέληξε τροφή για τα ψάρια. Το πλήρωμα του σκάφους ήταν πολύ εξυπηρετικό αφού η πλειονότητα των επιβατών είχε καταλήξει στο πίσω κατάστρωμα ζαβλακωμένοι, και αυτοί (του πληρώματος) μας έδιναν καινουργιες σακούλες ενώ έπαιρναν τις γεμάτες για πέταμα. Αυτό κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Δηλαδή ο Ειρηνικός δεν ήταν καθόλου ειρηνικός σήμερα. Εμένα μου θύμισε κάτι εκπομπές που δείχνει στο Nova με ψαράδες που πιάνουν καβούρια στον βόρειο Ατλαντικό, έτσι όπως τα νερά έτρεχαν απ' όλες τις μεριές του σκάφους. Όταν φτάσαμε στον Μεγάλο Κοραλλιογεννή Ύφαλο η θάλασσα ήταν κάπως έτσι:

Παρ' όλα αυτά αφού είχαμε έρθει από την άλλη άκρη της γής και αφού είχαμε πληρώσει δεν θα αφήναμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η Μαρία βούτηξε με αναπνευστήρα κι εγώ με μπουκάλες για κατάδυση.

Η παραπάνω φωτογραφία όπως και η πρώτη της ανάρτησης είναι τραβηγμένες από επαγγελματία φωτογράφο με ακριβή μηχανή, με φλας και πειραγμένες. Αντίθετα, προς τα κάτω είναι φωτογραφίες από ερασιτέχνη (εμένα) με φτηνή μηχανή (την action camera) και απείραχτες. Επιπλέον, λόγω της αναταραχής της θάλασσας το νερό ήταν θολό.

Βούτηξα 2 φορές, μία πριν το φαγητό και μία μετά. Φαγητό εννοώ για τους άλλους διότι εγώ δεν διαννοήθηκα να αγγίξω τίποτα. Πήρα μόνον κάτι κράκερς χάρη σε μια συμπονετική κινεζούλα, μέλος του πληρώματος, που με λυπήθηκε. Και τις 2 φορές βούτηξα με μια κοπέλα από τους καταδύτες του σκάφους. Στην πρώτη κατάδυση είμαστε 3 κι αυτή ενώ στην δεύτερη ήμουν μόνος μου μαζί της κι έτσι είχα πριβέ ξενάγηση στο Μεγάλο Κοραλλιογεννή Ύφαλο. Ανάμεσα στις 2 καταδύσεις αγόρασα από τον φωτογράφο ένα πορτοκαλί φίλτρο για την action camera για να βελτιώσω λίγο τα χρώματα. Να είμαι ειλικρινής δεν είδα και καμμιά σοβαρή διαφορά. Μάλλον τσάμπα έδωσα τα 25 AUD.
Και 3 βιντεάκια από την action camera κατά την κατάδυση.

Η επιστροφή ήταν λίγο καλύτερη από το πήγαινε κι εγώ είχα κάτσει στο πίσω κατάστρωμα με την χάρτινη σακκούλα ανά χείρας για παν ενδεχόμενο ενώ η συμπονετική Κινεζούλα μου έφερνε γλυκάκια και βρεγμένα μαντήλια για να με δροσίζουν. Προφανώς εφήρμοσε όλα τα γιατροσόφια που ήξερε.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Μιχάλης
Cairns
31 Δεκ

Sydney Harbour Bridge

Η 29η Δεκ θα ήταν η προτελευταία μέρα μας στο Σίδνεϋ. Κατά τις 10 κατεβήκαμε με την Μαρία στο Darling harbour για πρωινό και μετά από αυτό πήγαμε σε διαφορετικά μέρη. Η μεν Μαρία πήγε στο ενυδρείο της πόλης κι εγώ κατηφόρισα για την κρεμαστή γέφυρα που δεσπόζει στο λιμάνι του Σίδνεϋ και είναι γνωστή ως Harbour bridge.
Πέρσι, όταν βούτηξα στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής, έγραφα ότι δεν υπάρχει μ@λ@κί@ που να μην είμαι μέσα. Όταν λοιπό πριν από μήνες είδα σ' ένα ντοκυμαντέρ ότι μπορείς να ανέβεις πάνω στις αψίδες της γέφυρας είπα στον εαυτό μου, αυτό πρέπει να το κάνεις. Έτσι όταν βρέθηκα στο Σίδνεϋ μπήκε από την αρχή στο σχέδιο.
Κατά τις 1 το μεσημέρι ήμουν στο γραφείο που οργανώνει την ανάβαση στην γέφυρα και ξεκινήσαμε την προετοιμασία. Βγάζεις τα ρούχα σου και φοράς την στολή που σου δίνουν η οποία δεν έχει καμία τσέπη. Βγάζεις οτιδήποτε κρέμεται από πάνω σου ακόμα και το ρολόϊ και τα σκουλαρίκια. Μπορείς να κρατήσεις τα γιαλιά σου αλλά δένονται μ' ένα κορδονάκι από την εξάρτυση που φοράς. Δίνουν κι ένα καπέλο για τον ήλιο αλλά κι αυτό δεμένο από την εξάρτυση. Επιπλέον σου δίνουν κι έναν ασύρματο με ακουστικά για ν' ακούς τις οδηγίες του/της επικεφαλής. Και βέβαια η εξάρτυση έχει γάντζο τον οποίο κρεμάς από το συρματόσχοινο που υπάρχει στα δεξιά όλης της διαδρομής και δεν το βγάζεις πουθενά. Η όλη διαδικασία κρατάει 3 ώρες και ανεβαίναμε ανά 12 άτομα. Βγήκαμε από το κτίριο στα 30 μέτρα πάνω από την γη και ήδη πιάστηκε η καρδιά μου. Σκέφτηκα ότι αποκλείεται να φτάσω στα 134 μέτρα που είναι η κορυφή και θα γίνω και ρεζίλι. Να μην τα πολυλογώ αρχίσαμε ν' ανεβαίνουμε κάτι πολύ στενές και απότομες σκάλες ενώ ακούγαμε τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά και τα τραίνα να περνούν από πάνω μας. Μετά από λίγη ώρα βγήκαμε πάνω από το κατάστρωμα των οχημάτων και των τραίνων στον ηλιόλουστο καθαρό ουρανό και πήραμε την ανηφόρα για την κορυφή.

Λίγο πιο πάνω είχαμε ωραία θέα της όπερας και είπαμε να βγάλουμε άλλη μια φωτογραφία.

Αλλά και η θέα προς τους ουρανοξύστες δεν ήταν άσχημη.

Στην κορυφή υπάρχουν 2 σημαίες στις 2 αψίδες της γέφυρας. Μία της Αυστραλίας και μία της Νέας Νότιας Ουαλίας που είναι η πολιτεία στην οποία ανήκει το Σίδνευ. Και βέβαια αφού φτάσαμε στην κορυφή έπρεπε κι εκεί να βγάλουμε καμιά φωτογραφία για να θυμόμαστε την στιγμή ενώ κάτι ελικόπτερα κι ένα υδροπλάνο δεν πέταγαν και πολύ ψηλότερα.

Φτάνοντας εκεί πάνω στα 134 μέτρα εμένα μ' ενδιέφεραν πιο πρακτικά θέματα όπως ποιός ανεβοκατεβάζει τις σημαίες (που είναι 5Χ10μ=50 τετραγωνικά δηλαδή λίγο μεγαλύτερα από 1-2 σπίτια που νοίκιασα στην καριέρα μου) και το συζήταγα με την επικεφαλής του γκρουπ. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποιός καλείται να κάνει την δύσκολη δουλειά.
Εκεί πάνω στην κορυφή έδωσα και μια σύντομη συνέντευξη αλλά επειδή μίλησα κατά της κυβέρνησης ο Παππάς κανόνισε με τον ηχολήπτη και μου χαλάσανε τον ήχο.

Το μαγαζί είναι χρυσορυχείο. Κάθε 10 λεπτά ανεβαίναν 12 άτομα καθένα εκ των οποίων είχε δώσει 220 ευρώ. Και σου πουλάγαμε ακόμα και τις φωτογραφίες οι άθεοι 35 ευρώ. Συνολική εκτίμηση: ωραία εμπειρία αλλά πολύ ακριβή γι αυτό που προσφέρει. Βέβαια είχαν πολύ καλή οργάνωση και πολλούς υπαλλήλους άρα και πολλά έξοδα αλλά και πάλι το κόστος ήταν μεγάλο.
Μετά από αυτή την εμπειρία επέστρεψα στο ξενοδοχείο και κατά τις 8 κατεβήκαμε με την Μαρία στο Darling harbour για δείπνο. Σάββατο σήμερα και ο κόσμος κάτω στο λιμάνι ήταν αμέτρητος. Μετά μάθαμε ότι κάθε Παρασκευή και Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά ρίχνουν λίγα πυροτεχνήματα εν όψει της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Έτσι έκαναν και σήμερα.

Έτσι πέρασε και η τελευταία μας βραδυά στο Σίδνεϋ.

Μιχάλης
Σίδνεϋ
29 Δεκ.

Blue mountains

Ωχ. Σήμερα έπρεπε να ξυπνήσω στις 6 το πρωί διότι είχαμε κλείσει να πάμε εκδρομή σε μια περιοχή 2 ώρες δυτικά του Σίδνεϋ με την ονομασία Εθνικός Δρυμός των Γαλάζιων Ορέων (καλά, φοβερή μετάφραση του Blue Mountains National Park). Το ραντεβού ήταν στις 7 παρά τέταρτο σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο. Αφού ξύπνησα στις 6 ήμουν σίγουρος ότι θα κοιμόμουν στον δρόμο στο λεωφορείο αλλά κάτι έχει γίνει και έχω χάσει την φόρμα μου. Δεν κοιμήθηκα καθόλου.
Τέλος πάντων, μετά από 2 ώρες φτάσαμε στον εθνικό δρυμό, κατεβήκαμε από το λεωφορείο και πήραμε ένα τελεφερίκ το οποίο μας πέρασε στην απέναντι μεριά μιας χαράδρας περνώντας πάνω από έναν καταράκτη.

Φτάνοντας στην άλλη μεριά της χαράδρας πήραμε άλλο τελεφερίκ να μας κατεβάσει σ' ένα δάσος βροχής (άλλη καλή μετάφραση του rain forest). Το συγκεκριμένο τελεφερίκ είναι με την μεγαλύτερη κλίση στον κόσμο μας είπαν.

Βγαίνοντας από το 2ο τελεφερίκ περπατήσαμε μέσα στο δάσος στο οποίο κατοικούσαν διάφορα περίεργα πτηνά.

Μετά από λίγο πήραμε ένα τραινάκι με την ίδια κλίση με το 2ο τελεφερίκ και ξανανεβήκαμε εκεί απ' όπου είχαμε ξεκινήσει. Ανεβήκαμε στο λεωφορείο και πήγαμε κάπου που είχαμε πολύ ωραία θέα προς το πάρκο.

Η θερμοκρασία είχε αρχίσει ν' ανεβαίνει επικίνδυνα και σταματήσαμε κάπου για καφέ. Έχω δει σε αρκετά καφέ στην Αυστραλία (και στην Ν. Ζηλανδία) να έχουν στον κατάλογο iced coffee αλλά όπως έγραφα και πέρσι από την Ουρουγουάη ποτέ στο εξωτερικό δεν έχω πιει καλό κρύο καφέ. Για άλλη μια φορά είπα να το ρισκάρω και παρήγγειλα iced coffee. Μου ήρθε ένας καφές κρύος με παγωτό και σαντυγί ο οποίος ήταν αξιοπρεπής στην γεύση. Μετά από αυτό πήγαμε και για φαγητό και μετά επισκεφθήκαμε το Featherdale Wildlife Park δηλαδή άλλον έναν χώρο σαν ζωολογικό κήπο.
Μας έλεγε ο ξεναγός σήμερα ότι τα κοάλα κοιμούνται μέχρι και 20 ώρες την ημέρα γι αυτό χθες στον ζωολογικό κήπο του Σίδνεϋ ήταν όλα ξάπλα πάνω στα δένδρα. Σήμερα, παρά την θερμοκρασία η οποία είχε φτάσει τους 36 C πετύχαμε τα κοάλα ξύπνια (όχι όλα).

Αυτό το κοάλα ήταν έγκυος και πιθανόν να κατέβηκε από το δένδρο για να γεννήσει.

Αυτό είχε κι ένα κοαλάκι μαζί.

Αντίθετα τα μικρά κανγκουρώ (λίγο μεγαλύτερα από κουνέλια) ήταν ανάσκελα.

Είδαμε και κάτι πολύχρωμα πουλιά.

Λόγω της ζέστης πολλά κλουβιά τα κατέβρεχαν.

Αυτό παρακάτω που μοιάζει με σκύλο είναι πράγματι σκύλος. Ο άγριος σκύλος της Αυστραλίας γνωστός με το το όνομα Dingo.

Τέλος πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Σίδνεϋ αλλά δεν φτάσαμε μέχρι το κέντρο. Περάσαμε μια βόλτα από το Ολυμπιακό πάρκο, την περιοχή δηλαδή όπου το 2000 είχαν γίνει οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Όπως μας εξηγούσε ο ξεναγός, η περιοχή έχει πάρει μεγάλη αξία διότι οργανώνονται συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις όπως συναυλίες ή αθλητικές συναντήσεις. Έτσι η περιοχή έχει γεμίσει από ξενοδοχεία ενώ τα καταλύμματα των αθλητών στο Ολυμπιακό χωριό έχουν πουληθεί σε ιδιώτες (προφανώς δεν έχουν Εργατική Εστία εδώ). Κάπου κοντά στο Ολυμπιακό πάρκο περνά και ένα ποτάμι το οποίο βγαίνει στο λιμάνι του Σίδνεϋ. Πήραμε λοιπόν και εμείς ένα καταμαράν και χαλαρά πλεύσαμε προς το κέντρο της πόλης. Πηγαίνοντας, χαζέψαμε και ορισμένα σπίτια φτωχών ανθρώπων που βρίσκονται στις όχθες και τα οποία θα τα πάρει η θάλασσα όταν η στάθμη ανέβει εξαιτίας της παγκόσμιας θέρμανσης, και οι ιδιοκτήτες τους θ' αναγκαστούν να γίνουν πρόσφυγες σε ψηλότερα μέρη. Τί να πεις; Όπου ο φτωχός και η μοίρα του.

Ήταν και κάποιοι που το διασκέδαζαν.

Επιστρέφοντας στο Darling harbour κατά τις 6:30 το απόγευμα κάτσαμε με την Μαρία για κάτι δροσιστικό και μόλις έπεσε ο ήλιος γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας.

Μιχάλης
Σίδνεϋ
28 Δεκ

Σίδνεϋ

Μετά από μια μέρα στην Μελβούρνη, τα Χριστούγεννα, (χρόνια πολλά σε όλους) με πολύ φαγητό και πολλά δώρα, ήρθε η ώρα να ξαναφύγουμε, αυτή την φορά για το Σίδνεϋ. Έτσι το μεσημέρι της 26ης Δεκ ανεβήκαμε σ' άλλο ένα αεροπλάνο και 1 ώρα και κάτι αργότερα βγαίναμε στο Σίδνεϋ.
Αφού εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο μας βγήκαμε στην πόλη για μια πρώτη βόλτα και δείπνο. Κάποια στιγμή στην Μελβούρνη είχα πει στον Ζώη και την Μαρία που με φιλοξενούσαν ότι η πόλη ήταν γεμάτη από Ασιάτες. Η απάντηση τους ήταν: περίμενε να πάς στο Σίδνεϋ. Και πράγματι όσο είδαμε από την πόλη ήταν γεμάτη Ασιάτες. Έχεις την εντύπωση ότι δεν ήταν Ευρωπαίοι αυτοί που την αποικίσαν αλλά Κινέζοι, Κορεάτες και οτιδήποτε άλλο με σχιστά μάτια.

Την επομένη το πρωί κατεβήκαμε στο Darling harbour για να πάρουμε ένα καραβάκι. Το Darling harbour είναι ένα μικρό σχετικά λιμάνι στο οποίο όλων των ειδών τα σκάφη πάνε κι έρχονται συνεχώς. Η περιφέρεια του λιμανιού είναι γεμάτη εστιατόρια και καφέ και πανύψηλα κτίρια.

Πήραμε λοιπόν ένα καραβάκι για να πάμε στον ζωολογικό κήπο της πόλης. Πρώτα περάσαμε κάτω από την γέφυρα που είναι στην είσοδο του λιμανιού της πόλης...

...αλλά εκεί δεξιά στην πάνω αψίδα της γέφυρας κάτι φαίνεται. Για να κάνω ζούμ.

Το ζουμ δεν είναι και πολύ μεγάλο αλλά φαίνεται ότι κάτι τύποι είναι εκεί πάνω. Τί άλλο θα δούμε;
Συνεχίζοντας περάσαμε έξω από την όπερα του Σίδνεϋ με το χαρακτηριστικό σχέδιο των κοχυλιών...

...και  φτάσαμε στον ζωολογικό κήπο. Ξεκινήσαμε την περιήγηση από τα κοάλα αλλά θες η ζέστη, θες το ότι ήταν μεσημέρι, τα κοάλα ήταν σε σιέστα και το πέσιμο πήγαινε σύννεφο.

Μετά πήγαμε να δούμε τους χιμπατζήδες. Κι εκεί που ήταν όλοι ήσυχοι και προσπαθούσαμε να τους εντοπίσουμε, κάποιος χιμπατζής πήραξε την γκόμενα ενός άλλου κι έγινε ο χαμός.

Είδαμε γορίλλες...

....meerkats (μου φαίνεται στα ελληνικά λέγονται σουρικάτες)...

...και άλλα ζώα όπως καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες κλπ.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στην πόλη και κάναμε βόλτες στην πόλη ξεκινώντας από την περιοχή The Rocks δίπλα από το λιμάνι...

...για να καταλήξουμε ξανά στο Darling harbour για φαγητό.

Μέχρι να κανονίσουμε τις εκδρομές για τις επόμενες μέρες νύχτωσε οπότε βρήκα την ευκαιρία να βγάλω το Darling harbour το βράδυ.

Μιχάλης
Σίδνεϋ
27 Δεκ