31 Μαΐου, 19η μέρα, Cinque Terre - Portofino

Η μέρα ξημέρωσε το ίδιο στεγνή όπως και χθες. Είχα 2 επιλογές: ή να ξαναπάω στο Cinque Terre με την μηχανή αυτή την φορά ή να πάω στο Portofino που ήταν ο δεύτερος λόγος που ήρθα εδώ. Οι προγνώσεις έδιναν βροχή για το Portofino και συννεφιά για το Cinque Terre. Αποφάσισα να πάω στο δεύετρο και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι αν κάνεις όσο χρόνο λένε. Εξάλου το πρώτο χωριό, το Monterosso, δεν το είχα δει καλά χθες διότι ξεκίνησα κατευθείαν το περπάτημα. Πήρα λοιπόν την μηχανή και (ξανα)πήγα στο Monterosso. Είδα το centro istorico που δεν είχα δει

 και μετά έφυγα για το δεύτερο χωριό την Vernazza. Η διαδρομή μπορεί να μην είναι μία ώρα αλλά ήταν τουλάχιστον μισή. Την αντίστοιχη το τραίνο την κάνει σε 4 λεπτά. Ο δρόμος ήταν πράγματι δύσκολος, πολύ στενός, σε ορισμένα σημεία είχε κατολισθήσει και ανεβαίνοντας στο ενδιάμεσο βουνό που ήταν στα 550 μέτρα περίπου (σκεφτείτε ότι και τα 2 χωριά είναι στο επίπεδο της θάλασσας) βρήκα και ομίχλη. Αφού ήπια έναν καφέ στην Vernazza και ο καιρός παρέμενε στεγνός είπα να το ρισκάρω και να πάω στο Portofino. Ένας λόγος που μ' επηρέασε είναι ότι έπρεπε ν' αφήνω την μηχανή αρκετά μακρυά από το κάθε χωριό και να συνεχίζω με τα πόδια.
Έφυγα λοιπόν για Portofino όχι βέβαια από την autostrada αλλά από τον δρόμο του βουνού (που είναι ωραίος σαν το ομώνυμο τσάι). SS1, ωραίος δρόμος, στενός, πράσινος και όλο στροφές. Και εκεί ομίχλη. Δεν έχω φωτογραφίες από εκεί αλλά τράβηξα μερικά βιντεάκια με την action camera.

Κατεβαίνοντας από το βουνό στην θάλασσα πέρασα από το Rapallo το οποίο είναι γνωστή λουτρόπολη της Λιγουρίας αλλά έγινε γνωστότερη όταν υπογράφηκε εκεί (το wikipedia λέει ότι υπογράφηκε στο διπλανό χωριό την Santa Margherita) το 1922 η συνθήκη του Rapallo μεταξύ των δύο μεγάλων χαμένων του Α' ΠΠ, Γερμανίας και Ρωσίας. Η Ρωσία είχε εγκαταλείψει τον πόλεμο το 1917 εξ αιτίας της επανάστασης των μπολσεβίκων. Τότε υπογράφηκε η συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ με την οποία η Ρωσία παρέδιδε εδάφη στην νικήτρια Γερμανία. Ένα χρόνο αργότερα η Γερμανία ητάται από τους συμμάχους και τα εδάφη που είχε κερδίσει με την συμφωνία Μπρεστ-Λιτόφσκ έγιναν η Πολωνία η οποία για πρώτη φορά αποκτούσε κρατική υπόσταση (μέχρι τον Α' ΠΠ δεν υπήρχε Πολωνία και η Γερμανία συνόρευε με την Ρωσία).
Μετά το Rapallo πέρασα και την Santa Margherita και κατέληξα στο Portofino. Ένα πανέμορφο μέρος με ακριβά ξενοδοχεία και καλό τουρισμό.

Στην μια άκρη του λιμανιού υπάρχει ένα κάστρο (απ' όπου τράβηξα την παραπάνω φωτογραφία) που λέγεται Castello Brown και έχει πάρει τ' όνομα του από έναν από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του. Οι προτελευταίοι ιδιοκτήτες ήταν το ζεύγος Βαρώνου Mumm (δεν ξέρω αν έχει σχέση με την γνωστή σαμπάνια) οι οποίοι όταν πέθαναν το αφήσαν στην κυρία που πρόσεχε την κυρία Mumm. Τ'ωρα το έχει η κοινότητα του Portofino. Το κάστρο μπορεί να μην λέει τίποτα αφού είναι σχεδόν άδειο αλλά έιναι ωραίο σημείο για να βγάζεις φωτογραφίες (και εγώ γι' αυτό ανέβηκα). Όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες πολλές από τις παραθαλάσσιες κατοικίες έχουν το στύλ κάστρου.

Στις 2 τελευταίες φωτογραφίες πρόκειται για ξενοδοχεία.

Αφού έφαγα την focaccia της ημέρας ετοιμάστηκα να φύγω την ώρα που έπεφταν οι πρώτες ψιχάλες. Μέχρι το Rapallo πήγα κανονικά (άλλωστε δεν είχα και επιλογή). Από εκεί προτίμησα να πάρω την autostrada για λόγους ασφαλείας. Έκανα 2 ώρες να πάω στο Portofino και 40 λεπτά να γυρίσω (και 5 ευρώ φτωχότερος για τα 40 χλμ της autostrada). Φτάνοντας στο Levanto πήγα να φωτογραφίσω κάτι σπίτια που είχα δει νωρίτερα και δείχνουν ότι και εδώ κάποτε οι επισκέπτες ήταν άλλου επιπέδου.

Αύριο ο καιρός λέει βροχές. Βέβαια το ίδιο λέει κάθε μέρα εδώ και μέρες μέχρι το Σάββατο. Αν δεν βρέχει όταν ξυπνήσω ίσως τα μαζέψω και ξεκινήσω για την Γαλλία αφού εδώ ότι ήθελα να επισκεφτώ το είδα. Αντιμετωπίζω όμως ένα πρόβλημα με την Γαλλία και αυτό είναι ότι λόγω των πρόσφατων ταραχών, απεργοί έχουν μπλοκάρει τα διυλιστήρια με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα στον ανεφοδιασμό των πρατηρίων με καύσιμα.

Μιχάλης
31 Μαΐου
χλμ ημέρας: 271
συνολικά χλμ: 3004

ΥΓ. Τώρα βρέχει έξω δυνατά

30 Μαΐου, 18η μέρα, Cinque terre

Η μέρα ξημέρωσε στεγνή. Δηλαδή όταν λέμε στεγνή εννοούμε δεν έβρεχε διότι κατά τ' άλλα τα πάντα ήταν μούσκεμα από την βροχή που έριχνε χθες. Αφού λοιπόν δεν έβρεχε είπα να εκμεταλευτώ την ευκαιρία και να κάνω αυτό για το οποίο ήρθα εδώ, δηλαδή να δω το Cinque terre. Το Cinque terre είναι ένα εθνικό πάρκο της Ιταλίας τ' οποίο αποτελείται από 5 ξεχωριστά χωριά, εξ ου και το Cinque (5) terre (γαίες). Πιο συγκεκριμένα είναι από Β προς Ν τα παρακάτω χωριά: Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola και Riomaggiore. Αυτά τα χωριά συνδέονται μεταξύ τους με τραίνο, με πλοίο, με δρόμο και μ' ένα μονοπάτι το οποίο κατασκευάστηκε την εποχή του Μουσολίνι. Οι αποστάσεις με το τραίνο από χωριό σε χωριό είναι από 1,5 ως 5 λεπτά ενώ αντίστοιχα από τον δρόμο είναι από μισή ως μία ώρα (απ' ότι μου έχουν πει) και αυτό όχι επειδή το τραίνο είναι πολύ γρήγορο αλλά επειδή η διαδρομή του είναι ευθεία δηλαδή μ' εξαίρεση τους σταθμούς η υπόλοιπη διαδρομή είναι σε τούνελ ενώ ο δρόμος ανεβο-κατεβαίνει τα ενδιάμεσα βουνά. Το μονοπάτι, τ' οποίο λέγεται blue trail αυτή την στιγμή είναι κλειστό από το 3ο (Corniglia) μέχρι το 5ο (Riomaggiore) χωριό διότι το 2011 και 2012 μετά από καταρακτώδεις βροχές έγιναν κατολισθήσεις αφήνοντας 4 νεκρούς και μερικούς Αυστραλούς τουρίστες τραυματίες. Τί να περιμένει κανείς, αφού φασίστες το έφτιαξαν. 90 χρόνια μετά κατέρευσε. Επειδή η περιοχή είναι πολύ τουριστική, η διαχείριση του πάρκου έχει βάλει πλαφόν για τον αριθμό των ατόμων που μπορούν να μπούν καθημερινά. Αυτό βέβαια ισχύει στην φουλ σαιζόν αλλά και σήμερα κάθε άλλο παρά άδεια ήταν με τουρίστες απ' όλο τον κόσμο. Εγώ γνώρισα ένα ζευγάρι Νεοζηλανδών συνταξιούχων  (εμείς οι συνταξιούχοι μυριζόμαστε) οι οποίοι με περιμένουν στην Νέα Ζηλανδία πλέον και βρεθήκαμε σε 2 χωριά.
Για να μπεις στο μονοπάτι πρέπει να πληρώσεις 7,5 ευρώ. Εγώ έδωσα 16 ευρώ και πήρα μια κάρτα η οποία μου έδινε την δυνατότητα να μπω στο μονοπάτι, να χρησιμοποιήσω το τραίνο γαι μία μέρα όσο ήθελα και επίσης να χρησιμοποιήσω τα τοπικά λεωφορεία όπου υπήρχαν. Έτσι λοιπόν το πρωί πήρα το τραίνο από το Levanto όπου μένω για το Monterosso. Από εκεί περπάτησα μέχρι το Vernazza μια διαδρομή περίπου 2 ωρών και μετά στα υπόλοιπα πήγα με το τραίνο. Ευτυχώς, όπως ξαναείπα που έχουν βγει οι ψηφιακές μηχανές διότι σήμερα τράβηξα περίπου 60 φωτογραφίες. Τα θέματα ήταν ατελείωτα

Monterosso, Καλά Ιταλία έχω έρθει ή Ιρλανδία;

 Monterosso

Monterosso

Blue trail. Ευτυχώς δεν είχε κίνηση.

Vernazza. Κάτω εκεί στις ομπρέλες ήπια έναν χυμό να δροσιστώ από το περπάτημα.

Παιχνίδι με τα χρώματα με Γιαπωνέζα τουρίστρια. Vernazza

Στην Corniglia ευτυχώς δεν χρειάστηκε ν' ανέβω πολλά σκαλιά. Είχε άλλα τόσα από πίσω μου. Στον γυρισμό πήρα το λεωφορείο.

Manarola

Manarola. Εκεί πάνω από το μονοπάτι έφαγα μια focaccia για να στυλωθώ.

Manarola

Riomaggiore

Riomaggiore

Riomaggiore. Εκεί πάνω ήπια έναν καπουτσίνο για να χωνέψω την focaccia.

 Riomaggiore

Riomaggiore. ευτυχώς που δεν γίναμε μούσκεμα. Να γιατί σήμερα δεν πετάγαν τα καράβια.

Στο τέλος κατέβηκα με το τραίνο και στην La Spezia η οποία είναι η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής. Είναι εκτός του εθνικού πάρκου αλλά το τοπικό τραίνο ξεκινάει (ή τερματίζει) εκει. Το άλλο άκρο είναι το Levanto που μένω.

la Spezia

Αύριο θα εξαρτηθεί από τον καιρό τί θα κάνω διότι προβλέπει πάλι βροχές. Ή θα πάω πάλι στο cinque terre με την μηχανή ή θα πάω στο Portofino.

Μιχάλης
30 Μαΐου,
χλμ ημέρας: 0 (ότι δεν κάνω με την μηχανή δεν μετράει)
συνολικά χλμ: 2733

29 Μαΐου, 17η μέρα, Levanto

Η απόφαση μου να φύγω το Σάββατο από την Lago di Garda αποδείχθηκε σοφή. Αν έφευγα σήμερα θα έτρωγα την βροχή της αρκούδας και δεν θα ευχαριστιόμουν την διαδρομή που έκανα χθες. Ήδη σήμερα πριν ξημερώσει ξεκίνησε να βρέχει απαλά. Την ώρα που ξύπνησα και ετοιμαζόμουν να πάω για την πρώτη επίσκεψη της ημέρας έριχνε παπάδες. Έτσι εγκλωβίστηκα στην σκηνή μέχρι να κοπάσει λίγο που σήμαινε μισή ώρα. Γενικά όλη την ημέρα έβρεχε πότε λίγο, πότε πολύ με αποτέλεσμα να μην βγω από το camping. Γύρω στις 4:30 το απόγευμα σταμάτησε να βρέχει και είπα να προλάβω να πάω στο χωριό πριν ξαναρχίσει. Το ίδιο προφανώς είχαν σκεφτεί και πολλοί άλλοι αφού ξαφνικά γέμισαν οι δρόμοι. Επειδή η βροχή μπορεί να ξανάρχιζε σκέφτηκα να μην πάρω την φωτ. μηχανή αλλά να βγάλω φωτό με το κινητό. Λάθος μου βέβαια διότι η βροχή δεν ξανάρχισε και επίσης το κινητό βγάζει τις φωτογραφίες όπως θέλει αυτό και όχι όπως θέλει ο φωτογράφος αφού δεν μπορείς να ρυθμίσεις τίποτα. Γι' αυτό και η ποιότητα σήμερα μπορεί να είναι καλύτερη από την χθεσινή (της action camera) αλλά δεν είναι η απαιτούμενη. Κοντά στο camping είναι μια εκκλησία και όταν πέρασα απ' έξω ένα ζευγάρι μόλις είχε παντρευτεί και μπήκαν στην λιμουζίνα που θα τους έπαιρνε από την εκκλησία.

Το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη. Το κακό είναι ότι και εδώ κορνάρουν όπως στην Ελλάδα και επίσης γυροφέρναν τους νιόπαντρους σ' όλο το χωριό.
Πριν κάτσω για φαγητό έκανα μια βόλτα να δω το Levanto και να βγάλω φωτογραφίες.

Αφού έφαγα penne al salmone (insegnante, πάλι ζήτησα pomeriggio αντί για fromaggio), bruscheta classica και gelati ciocolatto nero για το τέλος, έφυγα να γυρίσω στο camping να προλάβω να πιάσω θέση στις πρίζες που βάζουν όλοι τα κινητά τους για φόρτισμα και εγώ το netbook για γράψιμο.

Αύριο δεν ξέρω τί θα κάνω αλλά κάτι θα κάνω διότι δεύτερη μέρα στο camping χωρίς να κάνω τίποτα δεν αντέχεται. Μάλλον θα πάρω το τραίνο και θα μπώ στο πάρκο cinque terre.

Μιχάλης
29 Μαΐου (αποφράδα μέρα)
χλμ ημέρας: 0
συνολικά χλμ: 2733

28 Μαΐου, 16η μέρα, Lago di Garda - Cinque terre

Χθες το βράδυ με είχε καλέσει ο Michele σπίτι του για δείπνο. Ο Michele είναι λοχαγός του ιταλικού στρατού και τον είχα υφιστάμενο όταν υπηρετούσα στο Νατοϊκό στρατηγείο στην Θεσσαλονίκη. Είναι Βερονέζος και οι πρόγονοι του είχαν ένα υποστατικό σε μια περιοχή λίγο πιο έξω από την πόλη στο οποίο καλιεργούσαν αμπέλια και παρήγαγαν κρασί. Το υποστατικό είχε και ένα αρχοντικό στο οποίο έμενε η οικογένεια. Τώρα το μισό σπίτι και το μεγαλύτερο μέρος του υποστατικού έχουν πουληθεί και σ' ότι μένει ζεί αυτός και η οικογένεια του.

Σήμερα το πρωί σκεπτόμουν τα σχέδια για την συνέχεια του ταξιδιού. Ο Christian (ο πιλότος της Ryan air) δεν είχε στείλει μήνυμα ενώ η πρόγνωση για τις επόμενες μέρες προέβλεπε βροχές. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να μην παρατείνω την διαμονή μου στη Lago di Garda και να φύγω για το Cinque terre όσο ο καιρός ήταν καλός. Από το Lazise πήρα την autostrada μέχρι την Mantova και μετά βγήκα στο επαρχιακό δρόμο SR 62 μέχρι το Reggio nella Emilia. Όλη αυτή η διαδρομή ήταν στην μεγάλη πεδιάδα που είναι γνωστή ως Grana Padano. Μετά το Reggio ο δρόμος άρχισε ν' ανεβαίνει και να γίνεται πράσινος. Ήταν Σάββατο, καλός καιρός και ο συγκεκριμμένος δρόμος (SS 63) ήταν γεμάτος μηχανές. Το περίεργο είναι ότι ήταν και γεμάτος ποδήλατα. Και όχι ποδηλάτες που είχαν βγει βόλτα ή για ψώνια (τέτοιους έβλεπα πολλούς στην Garda) αλλά ποδηλάτες - αθλητές. Σε μια στάση που έκανα για καφέ είδα ότι η τηλεόραση έδειχνε ποδηλατικούς αγώνες. Δεν ξέρω αν ήταν το Giro d' Italia ή τίποτα άλλο αλλά ήταν εντυπωσιακό πόσοι ποδηλάτες ανεβο-κατέβαιναν το βουνό. Για τις μοτοσυκλέτες τί να πώ; πηγαίναν σαν να μην υπήρχε αύριο. Ακόμα και ένα γκρούπ με Goldwing (αυτή που τις προάλλες είδατε να σέρνει τρέϋλορ) πηγαίναν μαλλιά κουβάρια. Ήταν αστείο να τους βλέπεις να ξύνουν τις βαλίτσες τους στην άσφαλτο. Αν γουστάρουν στροφιλίκια γιατί παίρνουν Goldwing;
Επειδή ήμουν όλη μέρα στον δρόμο και ο SS63 δεν είχε ενδιαφέροντα μέρη να σταματήσει κανείς δεν τράβηξα φωτογραφίες σήμερα παρά από την action camera που είχα πάνω στην μηχανή.

Λίγο πριν φτάσω στο Levante, το χωριό στο οποίο θα έμενα πέρασα από ένα πολύ όμορφο χωριό που λέγεται Ridarolo και είναι κρεμασμένο στο βουνό.

Αφού εγκαταστάθηκα στο camping ετοιμάστηκα και βγήκα μια βόλτα στο Levanto (https://www.google.it/maps/place/19015+Levanto,+%CE%9B%CE%B1+%CE%A3%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1/@44.1806198,9.5696277,10z/data=!4m5!3m4!1s0x12d4edc7a857dbb5:0x2ce1f4a43a1ff672!8m2!3d44.1913789!4d9.6230001?hl=el).

Είναι ένα παραλιακό χωριό στις παρυφές του εθνικού πάρκου Cinque terre. Δεν πρόλαβα να το δω καλά αλλά εκ πρώτης όψεως φάνηκε όμορφο.

Αύριο το πρόγραμμα θα εξαρτηθεί από τον καιρό. Αν δεν βρέχει ίσως πάω στο Portofino αλλιώς ίσως κινηθώ στο Cinque terre.

Μιχάλης
28 Μαΐου
χλμ ημέρας; 253 (συμπεριλαμβανομένων και αυτών χθες για το σπίτι του Michele)
συνολικά χλμ: 2733

27 Μαΐου, 15η μέρα, Lazise

Η μέρα ξημέρωσε χωρίς πρόγραμμα και μετά από ένα καλό πρωινό στο camping είπα να πάω στο κοντινό χωριό το οποίο λέγεται Lazise (προφέρεται Λατσίζε). Η απόσταση είναι περίπου 2χλμ και την πήγα με τα πόδια. Ο δρόμος είχε και σήμερα κίνηση με όλα αυτά που έγραφα και χθες. Πάλι πολλά σπορ αυτοκίνητα Porsce, Ferrari, Audi R8 (τα περισσότερα με γερμανικές πινακίδες, μα τί στο καλό δεν τους έχει πιάσει η κρίση αυτούς;), πολλά "κάμπρια" ανοιχτά και πολλές μοτοσυκλέτες. Έβλεπα τους αναβάτες τους ντυμένους με μπουφάν ή με δερμάτινα και τους λυπόμουν. Πού πάνε με τέτοια ζέστη; είναι με τα καλά τους;
Το Lazise είναι κατά βάση ένα παλιό χωριό παραλίμνιο περιτοιχισμένο από ψηλά τείχη.

Μέσα στα τείχη βρίσκεται όλη τη τουριστική ζωή του χωριού. Είναι στενάκια γεμάτα καφέ και εστιατόρια και άλλου είδους μαγαζιά που έχουν να κάνουν με τον τουρισμό (μην κοιτάτε που εγώ για τις φωτογραφίες έψαχνα τα άδεια).

Στο παραλιακό μέτωπο, το εντός των τειχών κομμάτι έχει κυρίως καφέ και ταβέρνες ενώ εκτός των τειχών έχει ένα promenade (περίπατο) που εκτείνεται κατά μήκος του lakefront (μώλου που λένε στα Γιάννενα) χωρίς μαγαζιά όπου ο κόσμος περπατά, τρέχει ή κάνει ποδήλατο.

Εδώ, στην τελευταία φωτογραφία, μένει κόσμος μέσα. Στα κουδούνια που φαίνονται στην αριστερή κολώνα είχε τρία ονόματα.

Μετά γύρισα στο camping να γράψω την μικρή ανταπόκριση της ημέρας και να ετοιμαστώ να φύγω διότι μ' έχει καλέσει ο Michele σπίτι του για δείπνο απόψε.

Και αύριο το πρόγραμμα δεν έχει τίποτα (διευθέτηση δημοσίων ειδών λέγαμε στην Σχολή. Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να μην είχε τίποτα). Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να βρεθώ με τον Christian ο οποίος είναι Δανός και μένει στην Ιταλία διότι είναι πιλότος της Ryan air.

Μιχάλης
27 Μαΐου
χλμ ημέρας: 5 (με τα πόδια, κατ' εκτίμηση)
συνολικά χλμ: 1480 (όσα και χθες, τα σημερινά δεν μετράνε).

26 Μαΐου, 14η μέρα, λίμνες Idro & Garda

Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε Μιλάνο αν βολεύαν τα τραίνα. Τα τραίνα όμως δεν βόλεψαν. Για την ακρίβεια δεν βολεύει ο συνδυασμός λεωφορείων από το camping προς το σταθμό, με τραίνο προς Μιλάνο. Οπότε αποφάσισα να κάνω αυτό που υπολόγιζα γι' αύριο και αυτό ήταν η βόλτα γύρω από την λίμνη Gardia στην οποία είμαι στρατοπεδευμένος. Ο Michele μου είχε προτείνει να κάνω την γύρα δεξιόστροφα για να είμαι πάντοτε στην λωρίδα που είναι δίπλα στην λίμνη. Έτσι και έκανα. Ο δρόμος είναι παραλίμνιος αλλά όχι πάντα αφού περνά μέσα από χωριά. Βγήκα λοιπόν από το camping το πρωί αλλά είχε τόσο κίνηση που δεν μπορούσα να φανταστώ. Υπήρχαν αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, ποδηλατα, πεζοί μέχρι και ένα ηλεκτροκίνητο πατίνι είδα. Υπήρχαν πολλά σπορ αυτοκίνητα (πολλές Porsche) και επειδή η μέρα ήταν για μπάνιο όσοι είχαν "κάμπρια" τα είχαν ξεκουκουλώσει.

Εγώ όμως για αλλού ξεκίνησα και αλλού η ζωή μ' έβγαλε. Και για να γίνω πιό σαφής κάπου έστριψα λάθος και βγήκα σε άλλη λίμνη (όλο λίμνες είναι εδω πάνω). Ευτυχώς που έγινε αυτό διότι βγήκα σ' έναν πολύ ωραίο δρόμο χωρίς κίνηση στην λίμνη Idro. https://www.google.gr/maps/place/Lake+Idro/@45.7732437,10.5959619,11z/data=!4m5!3m4!1s0x478228f239c53e15:0x3eedc0a3fdaa9c75!8m2!3d45.7961896!4d10.5142595?hl=el

Ήταν μια εξαιρετική διαδρομή, ένα μικρό μέρος της οποίας φαίνεται στο παραπάνω βίντεο. Δυστυχώς τα βίντεο αργούν πολύ για ν' ανέβουν στο blog (ειδικά με τις ταχύτητες των camping-ξενοδοχείων) γι' αυτό τραβάω μικρά κομάτια. Η περιοχή είχε όμορφα χωριουδάκια

σ' ένα εκ των οποίων έκατσα για καφέ σε όμορφο καφενείο δίπλα στο ποτάμι..

Έπρεπε όμως να επιστρέψω στην λίμνη Garda για να κάνω τον υπόλοιπο κύκλο και βέβαια να γυρίσω στο camping.
Σήμερα είχε ένα δυνατό αεράκι με αποτέλεσμα να έχουν βγεί έξω οι windsurfers, οι kitesurfers, οι parapentisti και οι ιστιοπλόοι

Όταν γύρισα στο camping, μετά τον σχετικό καλωπισμό, κατέβηκα στο εστιατόριο για να γράψω την ανταπόκριση της ημέρας και να φάω. Παρήγγειλα δε ένα πιάτο που ο κατάλογος το λέει στα ιταλικά cotoletta alla milanese (μιλανέζικη κοτολέτα) και στα γερμανικά wienerschnitzel (βιενέζικο σνίτσελ). Όπως έλεγε και ο Βαρουφάκης εποικοδομητική ασάφεια. Καθένας καταλαβαίνει αυτό που θέλει και είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

Για αύριο δεν υπάρχει πρόγραμμα. Πιθανόν να την πέσω στην παραλία ή στην πισίνα ή να κάνω καμιά κοντινή βόλτα.

Μιχάλης
26 Μαΐου
χλμ ημέρας: 178
συνολικά χλμ: 2480