Το σημείο που έστησα την σκηνή χθές είναι λίγο επικλινές. Το πάτωμα της σκηνής είναι νάυλον, το ίδιο και το στρωματάκι και κάτι ανάλογο είναι και το εξωτερικό του υπνόσακκου. Αυτό σημαίνει ότι το βράδυ στον ύπνο μου βρίσκομαι στον κατήφορο, σαν την Ζωή Λάσκαρη με τον Νίκο Κούρκουλο το 1963 (https://www.youtube.com/watch?v=kelTAHq2Wa0). Προς το παρόν κρατάω κόντρα σ' ένα από τα γωνιακά πασαλάκια της σκηνής αλλά κάτι πρέπει να κάνω γι' αυτό διότι έτσι και φύγω θα βρεθώ στην σκηνή των αποκάτω.
Σήμερα ξύπνησα λίγο πριν τις 8 από τον θόρυβο που έκανε ο αποπάνω που μάζευε την σκηνή του για να φύγει. Τελικά οι ανθρώπινοι θόρυβοι είναι αυτοί που σε ξυπνούν. Αφού έφαγα 2 κρουασάν για να συνέλθω (ένα αλμυρό και ένα γλυκό) καβάλησα την μηχανή και κατέβηκα Βερόνα. Ο Michele μου έδωσε πληροφορίες, που είχε πάρει από άλλους μηχανόβιους, για ένα πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης. Το βρήκα, ήταν ανοιχτό αλλά είχε κάμερες, πάρκαρα (η μοναδική μηχανή μέσα στα αυτοκίνητα) πέρασα την γέφυρα ponte Castelvecchio, που σημαίνει "γέφυρα του παλιού κάστρου"
και βρέθηκα στην παλιά πόλη της Βερόνα. Το πιό σημαντικό μνημείο της Βερόνα, απ' ότι μου είπε ο Michele είναι το αρχαίο αμφιθέατρο το οποίο το οι ντόπιοι το λένε Anfiteatro arena (πώς λέμε Aliange arena). Έχει την ίδια αρχιτεκτονική με το Κολοσαίο αλλά είναι παλαιότερο αφού χτίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Έδωσα 10 ευρώ που είχε το εισιτήριο και μπήκα να το δω.
Το αμφιθέατρο φτιάχτηκε από τους Ρωμαίους για να ρίχνους κάποιους άμοιρους να παλεύουν είτε μεταξύ τους (θυμάστε Russel Crow, the gladiator;) είτε με τ' άγρια θηρία. Το 1904 παρουσιάστηκε η Άϊντα του Βέρντι και έκτοτε παρουσιάζονται όπερες μ' εξαίρεση τους 2 παγκόσμιους πολέμους. Όπως φαίνεται και στην 2η φωτογραφία στον χώρο της αρένας (που λέμε και εμείς που πάμε σε συναυλίες) έχουν βάλει μια μεταλική πλατφόρμα για να καλύψουν τους υπόγειους χώρους και από πάνω καθισματα για τους θεατές. Δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο, ειδικά αν έχεις δει το Κολοσαίο και σίγουρα δεν άξιζε τα 10 ευρώ που έδωσα.
φεύγοντας από εκεί είπα να πάω στο σπίτι που ζούσε η Ιουλιέττα από το γνωστό έργο του Σαίξπηρ "Ρωμαίος και Ιουλιέττα". Και να μην ήξερα που είναι, αρκούσε ν' ακολουθούσα τον λαό.
Το μπαλκόνι που φαίνεται στην φωτογραφία και υποτίθεται ότι σκαρφάλωνε ο Ρωμαίος είναι από παλιά (πιθανόν Ρωμαϊκή) σαρκοφάγο. Η segnora insegnante μου είχε πει ότι αν έπιανα το στήθος από το άγαλμα της Ιουλιέττας που υπάρχει στην αυλη θα έβρισκα τον έρωτα της ζωής μου. Προτίμησα όμως να' αφήσω κανέναν άλλο να το πιάσει
Τα χαρτάκια που φαίνονται πίσω από το άγαλμα, όπως και οι επιγραφές στους τοίχους του σπιτιού στην παρακάτω φωτογραφία είναι από ζευγάρια που επιθυμούν να διαιωνίσουν την αγάπη τους.
Το σπιτι είναι ένα τριώροφο κτίριο το οποίο ανήκε στην οικογένεια Capelo (αν θυμάμαι καλά) εξ ου και το Καπουλέτοι και τώρα βέβαια ανήκει στον δήμο. Αποτελείται από 9 δωμάτια τα οποία για να δεις πρέπει να πληρώσεις 6 ευρώ. Ούτε αυτό άξιζε τα λεφτά του αφού δεν είχε τίποτα εκτός από στίχους από το έργο του Σαίξπηρ και κουστούμια και ένα κρεβάτι που χρησιμοποιήθηκαν στην ανάλογη ταινία του Franco Zefirelli την δεκαετία του 60.
Μετά επισκέφηκα και το Duomo (= τρούλος) δηλαδή τον καθεδρικό ναό της πόλης ο οποίος εξωτερικά δεν λέει πολλά αλλά εσωτερικά έχει ωραίες τοιχογραφίες από γνωστούς Ιταλούς ζωγράφους. 2,5 ευρώ εκεί.
Μετά το Duomo βρέθηκα με τον Michele ο οποίος με πήγε σε 2 ακόμα αξιοθέατα της πόλης. Τον ναό της Ααγ. Αναστασίας (+2,5 ευρώ)
και στο μαυσωλείο της οικογένειας Scaligere που ήταν από τους άρχοντες της πόλης.
Τέλος, πήρα την μηχανή από το πάρκινγκ αφού πληρωσα 11 ευρώ και γύρισα στο camping περιμένοντας τον Michele για να δειπνήσουμε μαζί.
Αύριο το πρόγραμμα λέει βόλτα στο Μιλάνο, αν βολέψουν τα τραίνα.
Μιχάλης
25 Μαΐου
χλμ ημέρας: 53
συνολικά χλμ: 2292
Σήμερα ξύπνησα λίγο πριν τις 8 από τον θόρυβο που έκανε ο αποπάνω που μάζευε την σκηνή του για να φύγει. Τελικά οι ανθρώπινοι θόρυβοι είναι αυτοί που σε ξυπνούν. Αφού έφαγα 2 κρουασάν για να συνέλθω (ένα αλμυρό και ένα γλυκό) καβάλησα την μηχανή και κατέβηκα Βερόνα. Ο Michele μου έδωσε πληροφορίες, που είχε πάρει από άλλους μηχανόβιους, για ένα πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης. Το βρήκα, ήταν ανοιχτό αλλά είχε κάμερες, πάρκαρα (η μοναδική μηχανή μέσα στα αυτοκίνητα) πέρασα την γέφυρα ponte Castelvecchio, που σημαίνει "γέφυρα του παλιού κάστρου"
και βρέθηκα στην παλιά πόλη της Βερόνα. Το πιό σημαντικό μνημείο της Βερόνα, απ' ότι μου είπε ο Michele είναι το αρχαίο αμφιθέατρο το οποίο το οι ντόπιοι το λένε Anfiteatro arena (πώς λέμε Aliange arena). Έχει την ίδια αρχιτεκτονική με το Κολοσαίο αλλά είναι παλαιότερο αφού χτίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Έδωσα 10 ευρώ που είχε το εισιτήριο και μπήκα να το δω.
Το αμφιθέατρο φτιάχτηκε από τους Ρωμαίους για να ρίχνους κάποιους άμοιρους να παλεύουν είτε μεταξύ τους (θυμάστε Russel Crow, the gladiator;) είτε με τ' άγρια θηρία. Το 1904 παρουσιάστηκε η Άϊντα του Βέρντι και έκτοτε παρουσιάζονται όπερες μ' εξαίρεση τους 2 παγκόσμιους πολέμους. Όπως φαίνεται και στην 2η φωτογραφία στον χώρο της αρένας (που λέμε και εμείς που πάμε σε συναυλίες) έχουν βάλει μια μεταλική πλατφόρμα για να καλύψουν τους υπόγειους χώρους και από πάνω καθισματα για τους θεατές. Δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο, ειδικά αν έχεις δει το Κολοσαίο και σίγουρα δεν άξιζε τα 10 ευρώ που έδωσα.
φεύγοντας από εκεί είπα να πάω στο σπίτι που ζούσε η Ιουλιέττα από το γνωστό έργο του Σαίξπηρ "Ρωμαίος και Ιουλιέττα". Και να μην ήξερα που είναι, αρκούσε ν' ακολουθούσα τον λαό.
Το μπαλκόνι που φαίνεται στην φωτογραφία και υποτίθεται ότι σκαρφάλωνε ο Ρωμαίος είναι από παλιά (πιθανόν Ρωμαϊκή) σαρκοφάγο. Η segnora insegnante μου είχε πει ότι αν έπιανα το στήθος από το άγαλμα της Ιουλιέττας που υπάρχει στην αυλη θα έβρισκα τον έρωτα της ζωής μου. Προτίμησα όμως να' αφήσω κανέναν άλλο να το πιάσει
Τα χαρτάκια που φαίνονται πίσω από το άγαλμα, όπως και οι επιγραφές στους τοίχους του σπιτιού στην παρακάτω φωτογραφία είναι από ζευγάρια που επιθυμούν να διαιωνίσουν την αγάπη τους.
Το σπιτι είναι ένα τριώροφο κτίριο το οποίο ανήκε στην οικογένεια Capelo (αν θυμάμαι καλά) εξ ου και το Καπουλέτοι και τώρα βέβαια ανήκει στον δήμο. Αποτελείται από 9 δωμάτια τα οποία για να δεις πρέπει να πληρώσεις 6 ευρώ. Ούτε αυτό άξιζε τα λεφτά του αφού δεν είχε τίποτα εκτός από στίχους από το έργο του Σαίξπηρ και κουστούμια και ένα κρεβάτι που χρησιμοποιήθηκαν στην ανάλογη ταινία του Franco Zefirelli την δεκαετία του 60.
Μετά επισκέφηκα και το Duomo (= τρούλος) δηλαδή τον καθεδρικό ναό της πόλης ο οποίος εξωτερικά δεν λέει πολλά αλλά εσωτερικά έχει ωραίες τοιχογραφίες από γνωστούς Ιταλούς ζωγράφους. 2,5 ευρώ εκεί.
Μετά το Duomo βρέθηκα με τον Michele ο οποίος με πήγε σε 2 ακόμα αξιοθέατα της πόλης. Τον ναό της Ααγ. Αναστασίας (+2,5 ευρώ)
Τέλος, πήρα την μηχανή από το πάρκινγκ αφού πληρωσα 11 ευρώ και γύρισα στο camping περιμένοντας τον Michele για να δειπνήσουμε μαζί.
Αύριο το πρόγραμμα λέει βόλτα στο Μιλάνο, αν βολέψουν τα τραίνα.
Μιχάλης
25 Μαΐου
χλμ ημέρας: 53
συνολικά χλμ: 2292
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου