17 Μαΐου, 5η μέρα Σεράγεβο-Σπλιτ

Ξύπνησα 7:30 το πρωί στο Σεράγεβο για να ετοιμαστώ να φύγω. Έξω από το σπίτι είχε πάχνη και το θερμόμετρο έδειχνε +4. Αφού έφαγα άλλο ένα βασιλικό πρωινό από τα χέρια του Θύμιου φόρεσα το μοναδικό μακρυμάνικο που είχα μαζί μου (και το οποίο δεν είχα βγάλει για 2 μέρες) και ετοίμασα τα πράγματα να φύγω. Ευχαρίστησα το Θύμιο για την καλοσύνη του να με φιλοξενήσει τονίζοντας του ότι το Σάββατο που ήρθα ήμουν βρώμικος, πεινασμένος και αξύριστος και σήμερα έφευγα καθαρός (το ότι φόραγα 3η μέρα το ίδιο μπλουζάκι δεν έχει σχέση), χορτασμένος και ξυρισμένος. Ο προορισμός για σήμερα ήταν το Σπλιτ στις Δαλματικές ακτές της Κροατίας.

 

https://www.viamichelin.com/web/Routes?departure=sarajevo&departureId=31NDIxZzMxMGNORE11T0RVNE1UWT1jTVRndU5ERXlNekU9&step-1=Mostar%2C%20Bosnia%20and%20Herzegovina&step-1Id=31NDIxZGExMGNORE11TXpNM016RT1jTVRjdU9ERTFPRGM9&step-2=20355%20Opuzen%2C%20Croatia&step-3=21300%20Makarska%2C%20Croatia&arrival=Split%2C%20Croatia&arrivalId=31NDIxZ3IxMGNORE11TlRBMk9UVT1jTVRZdU5EUXlNemc9&index=0&vehicle=4&type=0&distance=km&currency=EUR&avoidClosedRoad=&motorway=&toll=&vignette=&orc=&crossing=true&fuelCost=1.36&allowance=&corridor=&departureDate=&arrivalDate= 
 

Βγήκα στον δρόμο ενώ άρχιζε να βγαίνει λίγος ήλιος και να ανεβαίνει η θερμοκρασία. Πήρα τον παλιό δρόμο για Μόσταρ ο οποίος είναι ο παράδεισος του μοτοσυκλετιστή. Ανοιχτές γρήγορες στροφές, ανάμεσα από δένδρα λίμνες και ποτάμια και καλή άσφαλτος.

Φτάνοντας στο Μόσταρ ήθελα να δω την διάσημη μονότοξη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Neretva η οποία χτίστηκε το 16ο αιώνα όταν οι Οθωμανοί κατείχαν την περιοχή. Η γέφυρα αυτή άντεξε σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς και πολέμους μέχρι που μια μέρα του 1993 κάτι Κροάτες αρματιστές, μεσούντος του "εμφυλίου", την έβαλαν σημάδι. Και σε χρόνο μηδέν μια γέφυρα που έστεκε 427 χρόνια έγινε φύλλο και φτερό:

https://www.youtube.com/watch?v=CM3B-6CFo9k
 

Είχα ξαναβρεθεί στο Μόσταρ το 1998 αλλά τότε η γέφυρα δεν υπήρχε. Επειδή όμως η SFOR είχε αναπτυχθεί στην Βοσνία, ανατέθηκε σε έναν Ρουμάνικο λόχο μηχανικού να την αποκαταστήσει. Καταφέραν και μαζέψαν όσες πέτρες από την αρχική κατασκευή ήταν στον πάτο του Neretva και ήταν σώες. Φαντάζομαι ότι προσθέσαν και καινούριες και έτσι κατάφεραν και την ξαναστήσαν ενώ εκτός από τους Ρουμάνους συμμετείχε και μια Τουρκική εταιρεία η οποία εξειδικεύεται στις οθωμανικές κατασκευές. Έτσι η γέφυρα ξαναστήθηκε το 2004. Τώρα είναι πόλος έλξης τουριστών (όπως εγώ) και σήμερα ήταν γεμάτη απ' αυτούς με πολλούς Τούρκους, Αμερικανούς και τους πανταχού παρόντες Ιάπωνες.

Εκτός από την ιστορία της η γέφυρα είναι γνωστή διότι νέοι της πόλη ανεβαίνουν στηνν κορυφή της και βουτούν στα νερά του ποταμού και σήμερα δεν απετέλεσε εξαίρεση.

Φεύγοντας απο το Mostar ο Θύμιος μου είχε προτείνει να επισκεφτώ ένα τέμενος δίπλα σε μια λίμνη στην περιοχή Blagai. Μάλλον όμως επειδή εγώ εκείνη την ώρα έψαχνα να βρώ ένα ωραίο τοπίο για να θαυμάσω την φύση και να αφήσω την σφραγίδα μου ελαφρώνοντας λίγο και το βάρος μου, έχασα την στροφή και δυστυχώς το κατάλαβα πολύ αργότερα οπότε δεν άξιζε το κόπο να επιστρέψω. Πρέπει να αφήνουμε κάτι για να ξαναρθούμε, έτσι δεν είναι;
Πέρασα λοιπόν τα σύνορα στην Κροατία και βρέθηκα στον παραλιακό δρόμο που συνδέει το Dubrovnik με το Split. Στο Dubrovnik είχα βρεθεί το 98 οπότε τώρα αποφάσισα να το παρακάμψω και να κινηθώ για το Split. Στο Split δεν είχαν ξανάρθει είχα βρεθεί όμως στο αεροδρόμιο του σε μια δαιδαλώδη διαδρομή. Το 97 θα συμμετείχα σε αποστολή παρατηρητών της ΕΕ κάπου στα Βαλκάνια χωρίς να ξέρω πού ακριβώς. Κατέληξα στο Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου αλλά μέχρι να φτάσω εκεί ο στρατός μου κανόνισε την εξής διαδρομή: Αθήνα - Ρώμη - Σπλιτ - Ζάγκρεμπ - Σαράγεβο - Λουμπλιάνα - Τίρανα - Αργυρόκαστρο, όλα αεροπορικά εκτός του τελευταίου. Αν ενώσεις αυτούς τους προορισμούς στον χάρτη βγάζεις ένα ωραίο σχέδιο για διαγώνισμα στην σχολή Καλών Τεχνών.
Η παραλιακή διαδρομή όμως πάνω στην ακτή ήταν όλα τα λεφτά, χωρίς πολύ κίνηση, με πολύ καλό οδόστρωμα και βέβαια όλο στροφές.

Έφτασα λοιπόν στο Split, βρήκα το κάμπινγκ που είχα εντοπίσει στο ίντερνετ και μετά από πολλά χρόνια έστησα σκηνή. Πολλά χρόνια βέβαια αν εξαιρέσουμε τα κάμπινγκ που έκανα με την ευγενική χορηγία του Ελληνικού Στρατού.

Αύριο το πρόγραμμα προβλέπει βόλτες στο Σπλιτ. Τώρα πρέπει να κλείσω διότι η διαδικτυακή σύνδεση στο κάμπινγκ έχει χρονικούς περιορισμούς ή αλλιώς πρέπει να δώσω κάτι παραπάνω.

Μιχάλης
17 Μαΐου
χλμ ημέρας: 316
συνολικά χλμ: 1151