Ξεμπάρκαρα στο Ushuaia

Τρίτη, 28 Μαρτίου

Οι τελευταίες δυόμιση μέρες του ταξιδιού με το πλοίο ήταν η διάχιση του διαβόητου Περάσματος Ντρέηκ τ' οποίο, ευτυχώς, δεν στάθηκε αντάξιο της φήμης του. Την πρώτη μιάμιση μέρα κούναγε αρκετά αλλά όχι του θανατά και με το χαπάκι ήμουν μια χαρά. Η τελευταία μέρα ήταν χαρά Θεού και η θάλασσα κάλμα. Εμείς ασχολούμαστε να παραδώσουμε τα πράγματα που είχαμε χρεωθεί (γαλότσες, σωσίβια), να πληρώσουμε ότι είχαμε αγοράσει και ν' ανταλλάξουμε τηλέφωνα και e-mail. Στο μπαρ του πλοίου υπήρχε ένα laptop στο οποίο συμπληρώναμε τα e-mail μας για να μας στείλουν την διαδρομή του πλοίου ηλεκτρονικά. Εκεί διαπίστωσα ότι υπήρχε στο πλοίο κάποια με το ελληνικότατο όνομα Ιωάννα Βλάχος. Ελληνίδα στο πλοίο και να μην το ξέρω; Στο δείπνο βρήκα τον Σέρβο hotel manager ο οποίος ξέρει τα πάντα για τους πάντες και τον ρώτησα. Μου έδειξε μια ξανθιά κοπελίτσα λέγοντας μου ότι είναι από Έλληνα πατέρα, είναι από την Ζιμπάμπουε και μάλλον δεν μιλάει ελληνικά. Το βράδυ στο μπαρ την βρήκα και την ρώτησα. Ήταν από Έλληνα πατέρα, μεγαλωμένη στην Ζιμπάμπουε αλλά τώρα ζει στην Αυστραλία και δεν μιλάει ελληνικά. Άψογος ο Σέρβος σαν τους θυρωρούς και τους περιπτεράδες του 60-70.
Στο μπάρ το βράδυ είχαμε πάει για ένα goodbye drink, ν' ανταλλάξουμε απόψεις για το ταξίδι, γι αυτά που έχουμε κάνει και γι αυτά που σχεδιάζουμε, ενώ που και που βγαίναμε στο κατάστρωμα για να θαυμάσουμε τον ξάστερο ουρανό και να βρούμε τον Σταυρό του Νότου.
Την άλλη μέρα το πρωί πιάσαμε λιμάνι (Ushuaia), χαιρετηθήκαμε και ξεμπαρκάραμε γύρω στις 8:30. Εμένα είχε έρθει να με παραλάβει η κοπέλα από το πρακτορείο η οποία είχε σκοπό να με πάει κατευθείαν στο αεροδρόμιο αν και η πτήση μου ήταν για τις 8:20 το βράδυ. Επειδή λοιπόν δεν ήθελα να περάσω όλη την ημέρα μου στο αεροδρόμιο αλλά ούτε και στο Ushuaia προτίμησα να πάω μια οργανωμένη εκδρομή σε μια λίμνη στο Εθνικο Πάρκο της Γης του Πυρός. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ασυνήθιστα ζεστή (16 βαθμούς) κι έτσι μαζί μ' έναν Ιταλό, που ήταν κι αυτός στο πλοίο, και άλλους ισπανόφωνους τουρίστες φύγαμε για τις λίμνες. Παρεπιπτόντως, ο Ιταλός, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο πλοίο, είχε ίδια φωτογραφική μηχανή με μένα (αλλά με πολύ ακριβότερους φακούς) και μου έλεγε ότι σε ένα ταξίδι του στην Αφρική για σαφάρι, είχε βγάλει 27.000 φωτογραφίες σε 15 μέρες(!!!!!!!!!!!!).
Αρχίσαμε τις βόλτες στο Εθνικό Πάρκο και βγάζαμε φωτογραφίες

μέχρι που περνώντας ένα βουνό ο καιρός αλλαξε τελείως.

Στην επιστροφή, περνώντας το βουνό, ο καιρός ξανάφτιαξε και σταματήσαμε για φαγητό σε μια φάρμα που εκτρέφουν husky για αγώνες με έλκηθρα.

Εκεί δοκίμασα την τοπική σπεσιαλιτέ της Γης του Πυρός που είναι αρνί στα κάρβουνα με το αρνί ανοιγμένο στην μέση να ψήνεται όρθιο και η θράκα όρθια κι αυτή. Η γενική εκτίμηση είναι ότι τα 80 ευρώ που έδωσα για την εκδρομή και τα 27 για το φαγητό δεν άξιζαν.
Επιστρέφοντας στην πόλη πήγα για μια σοκολάτα με αμαρέτο και μετά πήγα στο αεροδρόμιο για να πετάξω για Buenos Aires όπου έφτασα λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Μιχάλης
Buenos Aires
28 Μαρτίου

Κρύο το νερό της Ανταρκτικής

24 Μαρτίου

Σήμερα μετά το πρωινό ανεβήκαμε στο κατάστρωμα να δούμε το Lemaire channel που είχαμε περάσει και πριν 2 μέρες όταν κινούμαστε νότια. Η διαφορά είναι ότι σήμερα είχε βγάλει ήλιο και το τοπίο ήταν πανέμορφο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες, όσο καλές κι αν είναι δεν μπορούν ν’ αποδώσουν την ομορφιά του τοπίου.

Πού τελειώνει το νερό και πού ξεκινά η γη;

  

Το απόγευμα φτάσαμε σ’ έναν κόλπο που λέγεται Paradise bay και ήταν πραγματικά πανέμορφος.

 

Εκεί κατεβήκαμε με τα zodiac και κάναμε μια βόλτα μιας ώρας περίπου θαυμάζοντας το τοπίο.

 

Μετά αποβιβαστήκαμε σ’ ένα νησάκι στο οποίο υπάρχει ένας ανενεργός αργεντίνικος ερευνητικός σταθμός με τα’ όνομα Almirante Brown (= Ναύαρχος Μπράουν). Εκεί ανεβήκαμε ένα βουνό μέχρι να βγούμε στην κορυφή του

και να θαυμάσουμε το κόλπο ολόγυρα

 

Στο τέλος το πρόγραμμα είχε για ορισμένους θαρραλέους που το επιθυμούσαν βουτιά στα παγωμένα νερά. Βγήκαν περίπου καμιά 10αριά εθελοντές κι επειδή δεν υπάρχει μαλακία που να μην είμαι μέσα, βούτηξα κι εγώ στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού που είχαν θερμοκρασία 1 βαθμού ενώ γύρω έπλεαν πάγοι. Είχα αναρτήσει την action camera στο στήθος μου και απαθανάτισα όλη την σκηνή. Έτσι μετά την βουτιά που είχα κάνει τον Ιανουάριο στην Σίβα στους 37,5 βαθμούς, σήμερα έκανα το δεύτερο μου μπάνιο για το 2017.

Συνεχίζοντας να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους, σήμερα γνώρισα μια Ολλανδέζα η οποία ήδη ταξιδεύει 3 μήνες στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία και μετά από αυτό το ταξίδι θα συνεχίσει στην Ν. Αμερική. Όταν γυρίσει στην Ευρώπη έχει σκοπό να περπατήσει από το Παρίσι μέχρι το Santiago de Compostella, στην Γαλικία της Ισπανίας, μια απόσταση περίπου 1600χλμ που υπολογίζει να καλύψει σε 2,5 μήνες περίπου.

Μιχάλης

Paradise bay,

24 Μαρτίου

25 Μαρτίου

Σήμερα το πρόγευμα ήταν στις 7 διότι μετά θα κατεβαίναμε σε 2 γκρούπ στα zodiac για περιήγηση 1,5 ώρας. Προφανώς το βράδυ χιόνιζε διότι όταν μετά το πρωινό ανέβηκα στο κατάστρωμα το πλοίο ήταν χιονισμένο και παγωμένο.

Η περιοχή που το πλοίο είχε σταματήσει, το Foyd harbour, ήταν γεμάτη φάλαινες φυσητήρες (humpback whales) και όλοι δεν βλέπαμε την στιγμή που θα κατεβαίναμε στα zodiac για την βόλτα. Ξεκινήσαμε λοιπόν την φαλαινοθηρία με την καλή έννοια (πηγαίναμε για να τις φωτογραφήσουμε και όχι να τις καμακώσουμε). Πράγματι, μπορούσαμε να πάμε σε απόσταση 50 μέτρων περίπου από τις φάλαινες οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν 5-6 μαζί. Η αίσθηση να βλέπεις τις φάλαινες από κοντά ήταν διαφορετική.

Συνεχίζοντας την βόλτα περάσαμε από το νησάκι με τα’ όνομα Enterprise όπου χαζέψαμε τις φώκιες

και συνεχίσαμε προς ένα ναυαγισμένο νορβηγικό πλοίο επεξεργασίας φαλαινών. Αν και το πλοίο Governoren ναυάγησε το 1911 διατηρείται ακόμα παρά τα 106 χρόνια που πέρασαν.

Μετά επιστρέψαμε στο πλοίο χαζεύοντας το τοπίο και τον πάγο που έχει συσσωρευτεί στο έδαφος

  

ενώ πατήσαμε και για τελευταία φορά το πόδι μας σε ανταρκτικό έδαφος

Από εδώ και περά ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής στην Γη του Πυρός περνώντας από το διαβόητο Πέρασμα Ντρέηκ το οποίο θα το διαπλέουμε για δυόμιση περίπου μέρες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα θα πρέπει να είμαστε στο Ushuaia την Τρίτη 28 Μαρτίου.

Μιχάλης

Foyd harbour,

25 Μαρτίου (ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ)

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΒΑΣΗ

22 Μαρτίου

Σήμερα ξεκινήσαμε την μέρα μας με το πλοίο να διασχίζει ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στην ηπειρωτική Ανταρκτική κι ένα νησάκι. Το πέρασμα έχει την ονομασία Lemaire channel και ήταν γεμάτο από παγόβουνα που το πλοίο περνούσε ίσα-ίσα και με πολύ χαμηλή ταχύτητα.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη έσα από το τζάμι του πλοίου

Μετά κατευθυνθήκαμε σε μια συστάδα νησιών που λέγεται Argentina islands κι επισκεφθήκαμε ένα μικρό οίκημα το οποίο αποτελούσε βάση μιας βρετανικής ερευνητικής αποστολής από το 1947 ως το 1954. Το 54 έφυγαν για να ξαναγυρίσουν το επόμενο καλοκαίρι  αλλά δεν γύρισαν ποτέ. Το οίκημα αυτό συντηρήθηκε από τους Βρετανούς και τώρα είναι κάτι σαν μουσείο ενώ μέσα έχουν κρατήσει τα πράγματα που είχαν μείνει από τότε.

Μετά από κάμποσα χρόνια οι Βρετανοί έφτιαξαν μια μεγαλύτερη βάση σ’ ένα κοντινό νησί το οποίο είχε καλύτερη πρόσβαση και το 1996 την πούλησαν στην Ουκρανία η οποία την έχει ακόμα. Οι Ουκρανοί επιστήμονες οι οποίοι μένουν εκεί για έναν χρόνο, μας καλοδέχθηκαν (αφού κάνουν κρα να δουν άνθρωπο) και μας ξενάγησαν στην βάση.

 

Στην βάση έχουν ένα μπαράκι (Ουκρανοί χωρίς μπαρ;) κι ένα κατάστημα για σουβενίρ, το πιο νότιο κατάστημα σουβενίρ όπως μας είπαν.

Σύμφωνα με τις ταμπέλες που είχε έξω από το κτίριο της βάσης, πρέπει να είμαι περίπου 15.000 χλμ μακρυά από την Αθήνα.

Κι ενώ χάζευα πίσω από τις γρίλιες της Ουκρανικής βάσης τους πιγκουίνους να χιονίζονται

βγήκα στο χιόνι κι εγώ για να πάρω το zodiac να γυρίσω στο πλοίο.

Μιχάλης

Argentina islands,

22 Μαρτίου

23 Μαρτίου

ΔΙΑΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ

Σήμερα αφού ξυπνήσαμε όπως κάθε μέρα από το αρχηγό αποστολής στα μεγάφωνα, πήραμε πρωινό και βγήκαμε στο κατάστρωμα να δούμε το πλοίο να διασχίζει τον Ανταρκτικό κύκλο προς τον Νότο. Έχουμε κατέβει αρκετά νότια με το κρύο πλέον να είναι τσουχτερό και την θάλασσα γεμάτη πάγους πάνω στους οποίους βρισκόντουσαν διάσπαρτες φώκιες.

Κάθε σημαδάκι που φαίνεται πάνω στους πάγους είναι φώκια

Μετά το γεύμα, στο πρόγραμμα ήταν να πατήσουμε σ’ ένα νησί που λέγεται Detaille island αλλά επειδή η ανιχνευτική βάρκα δεν βρήκε κατάλληλο χώρο για να βγούν οι βάρκες με ασφάλεια αρκεστήκαμε στο να κάνουμε βόλτες με τις zodiac γύρω από το νησί και τα παγόβουνα ενώ έριχνε χιόνι και φύσαγε αέρας.

Εκεί είδαμε ένα άλλο είδος πιγκουίνου, τους Adelie και φώκιες.

Βέβαια από την παρέα δεν έλειπαν ούτε και τώρα οι kayakers και οι αυτοδύτες.

Μετά, μέσα στον χιονιά κινήσαμε να γυρίσουμε στο πλοίο

  

Από αύριο ξεκινάμε να κινούμαστε βορείως πλέον για να επιστρέψουμε στο Ushuaia.

Μιχάλης

Νοτίως του Ανταρκτικού κύκλου,

23 Μαρτίου