Κρύο το νερό της Ανταρκτικής

24 Μαρτίου

Σήμερα μετά το πρωινό ανεβήκαμε στο κατάστρωμα να δούμε το Lemaire channel που είχαμε περάσει και πριν 2 μέρες όταν κινούμαστε νότια. Η διαφορά είναι ότι σήμερα είχε βγάλει ήλιο και το τοπίο ήταν πανέμορφο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες, όσο καλές κι αν είναι δεν μπορούν ν’ αποδώσουν την ομορφιά του τοπίου.

Πού τελειώνει το νερό και πού ξεκινά η γη;

  

Το απόγευμα φτάσαμε σ’ έναν κόλπο που λέγεται Paradise bay και ήταν πραγματικά πανέμορφος.

 

Εκεί κατεβήκαμε με τα zodiac και κάναμε μια βόλτα μιας ώρας περίπου θαυμάζοντας το τοπίο.

 

Μετά αποβιβαστήκαμε σ’ ένα νησάκι στο οποίο υπάρχει ένας ανενεργός αργεντίνικος ερευνητικός σταθμός με τα’ όνομα Almirante Brown (= Ναύαρχος Μπράουν). Εκεί ανεβήκαμε ένα βουνό μέχρι να βγούμε στην κορυφή του

και να θαυμάσουμε το κόλπο ολόγυρα

 

Στο τέλος το πρόγραμμα είχε για ορισμένους θαρραλέους που το επιθυμούσαν βουτιά στα παγωμένα νερά. Βγήκαν περίπου καμιά 10αριά εθελοντές κι επειδή δεν υπάρχει μαλακία που να μην είμαι μέσα, βούτηξα κι εγώ στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού που είχαν θερμοκρασία 1 βαθμού ενώ γύρω έπλεαν πάγοι. Είχα αναρτήσει την action camera στο στήθος μου και απαθανάτισα όλη την σκηνή. Έτσι μετά την βουτιά που είχα κάνει τον Ιανουάριο στην Σίβα στους 37,5 βαθμούς, σήμερα έκανα το δεύτερο μου μπάνιο για το 2017.

Συνεχίζοντας να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους, σήμερα γνώρισα μια Ολλανδέζα η οποία ήδη ταξιδεύει 3 μήνες στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία και μετά από αυτό το ταξίδι θα συνεχίσει στην Ν. Αμερική. Όταν γυρίσει στην Ευρώπη έχει σκοπό να περπατήσει από το Παρίσι μέχρι το Santiago de Compostella, στην Γαλικία της Ισπανίας, μια απόσταση περίπου 1600χλμ που υπολογίζει να καλύψει σε 2,5 μήνες περίπου.

Μιχάλης

Paradise bay,

24 Μαρτίου

25 Μαρτίου

Σήμερα το πρόγευμα ήταν στις 7 διότι μετά θα κατεβαίναμε σε 2 γκρούπ στα zodiac για περιήγηση 1,5 ώρας. Προφανώς το βράδυ χιόνιζε διότι όταν μετά το πρωινό ανέβηκα στο κατάστρωμα το πλοίο ήταν χιονισμένο και παγωμένο.

Η περιοχή που το πλοίο είχε σταματήσει, το Foyd harbour, ήταν γεμάτη φάλαινες φυσητήρες (humpback whales) και όλοι δεν βλέπαμε την στιγμή που θα κατεβαίναμε στα zodiac για την βόλτα. Ξεκινήσαμε λοιπόν την φαλαινοθηρία με την καλή έννοια (πηγαίναμε για να τις φωτογραφήσουμε και όχι να τις καμακώσουμε). Πράγματι, μπορούσαμε να πάμε σε απόσταση 50 μέτρων περίπου από τις φάλαινες οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν 5-6 μαζί. Η αίσθηση να βλέπεις τις φάλαινες από κοντά ήταν διαφορετική.

Συνεχίζοντας την βόλτα περάσαμε από το νησάκι με τα’ όνομα Enterprise όπου χαζέψαμε τις φώκιες

και συνεχίσαμε προς ένα ναυαγισμένο νορβηγικό πλοίο επεξεργασίας φαλαινών. Αν και το πλοίο Governoren ναυάγησε το 1911 διατηρείται ακόμα παρά τα 106 χρόνια που πέρασαν.

Μετά επιστρέψαμε στο πλοίο χαζεύοντας το τοπίο και τον πάγο που έχει συσσωρευτεί στο έδαφος

  

ενώ πατήσαμε και για τελευταία φορά το πόδι μας σε ανταρκτικό έδαφος

Από εδώ και περά ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής στην Γη του Πυρός περνώντας από το διαβόητο Πέρασμα Ντρέηκ το οποίο θα το διαπλέουμε για δυόμιση περίπου μέρες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα θα πρέπει να είμαστε στο Ushuaia την Τρίτη 28 Μαρτίου.

Μιχάλης

Foyd harbour,

25 Μαρτίου (ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ)