D-day

20 Μαρτίου

Μετά από δυόμιση μέρες μέσα στην θάλασσα κατά την οποία διασχίσαμε το 500 περίπου ναυτικών μιλίων Πέρασμα Ντρέηκ σήμερα θα πατούσαμε γη επιτέλους. Αφού λοιπόν πήγαμε για πρωινό στις 7 γυρίσαμε στις καμπίνες για να ντυθούμε. Εγώ είχα επιλέξει να φορέσω ρούχα που φοράω στο σκι κι επιπλέον ισοθερμικά από μέσα. Φόρεσα και τις γαλότσες που μου είχαν δώσει (ευτυχώς), ζαλώθηκα και το σωσίβιο και πήγα να επιβιβαστώ στην zodiac

 

για να βγώ σ’ ένα μικρό νησάκι που λέγεται Halfmoon island (= νήσος της ημισελήνου) εξ αιτίας του σχήματος του. Ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών South Shetland islands το οποία είναι ελάχιστα βορειότερα από την χερσόνησο της Ανταρκτικής που είναι το βορειότερο τμήμα της ηπείρου. Στο νησάκι παρεπιδημούν φώκιες (fur seals) και πιγκουίνοι με την περίεργη ονομασία chinstrap (=υποσιάγωνο) εξ αιτίας μιας μαύρης γραμμής που έχουν στο (λευκό) πρόσωπο τους που μοιάζει με υποσιάγωνο

Οι πιγκουίνοι, οι οποίοι αν και δεν πετούν θεωρούνται πτηνά, είναι πολύ πιο μικροί απ’ ότι τους φανταζόμουν. Το ύψος τους είναι περίπου 30 εκατοστά 

κράζουν σαν πουλιά και όσο ύψος τους λείπει τόσο φασαρία κάνουν. 

Οι φώκιες στην αρχή ενοχλήθηκαν από την παρουσία μας αλλά μετά μας συνήθισαν και άλλες την έπεσαν για ύπνο 

 ή ασχολήθηκαν με τα δικά τους 

Μερικοί από εμάς έκαναν καταδύσεις 

πράγμα που θα ήθελα να κάνω κι εγώ αλλά έπρεπε να έχω φέρει τον δικό μου ειδικό εξοπλισμό για πολικές θερμοκρασίες (πράγμα που δεν έχω). Αρκέστηκα λοιπόν να χαζεύω τα ζώα και να βγάζω φωτογραφίες.

Βέβαια με τόσο μεγάλο πληθυσμό (κυρίως) πιγκουίνων και φωκιών το νησάκι έχει πήξει στο πιγκουινοσκατό (εδώ πάει το «ευτυχώς» για τις γαλότσες που έγραψα παραπάνω). Ότι φαίνεται κόκκινο ή καφέ στις φωτογραφίες είναι τέτοιο πράγμα. Γυρνώντας στο πλοίο ξεπλύναμε τις γαλότσες με μεγάλες βούρτσες για να μην φέρουμε τα πιγκουινοσκατά στις καμπίνες και κινήσαμε για το επόμενο νησάκι που λέγεται Deception island (=νήσος της εξαπάτησης). Στην διαδρομή θαυμάσαμε το τοπίο

είδαμε και κάποιες φάλαινες που ξεφυσούσαν

 και φτάσαμε στο Deception island το οποίο έχει έναν φυσικό λιμένα μ’ εντυπωσιακή είσοδο 

που παλιότερα χρησιμοποιείτο ως βάση φαλαινοθηρίας. Έτσι ξαναφορέσαμε τις γαλότσες και τα σωσίβια και την στιγμή που ήμουν με το ένα πόδι στο zodiac ο καπετάνιος έδωσε ανάκληση λόγω ισχυρών ανέμων (40 κόμβων) και γυρίσαμε όλοι πίσω ακόμα κι αυτοί που είχαν προλάβει να αποβιβαστούν στην ακτή. Τουλάχιστον δεν χρειάστηκε να ξανακαθαρίσω τις γαλότσες.

Το καλό με αυτά τα ταξίδια που είναι πιο διαφορετικά από τ’ άλλα είναι ότι γνωρίζεις ενδιαφέροντες ανθρώπους. Σήμερα γνώρισα ένα ζευγάρι συνταξιούχων  Αμερικανών που ο άντρας που είναι 81 ετών έχει βάλει σκοπό μέσα στο 2017 να πάει και στους 2 πόλους και στον ισημερινό. Μου έλεγε δε, ότι ο γαμπρός του πήγε στους 2 πόλους και στο Έβερεστ μέσα σε 90 μέρες. Αυτό είναι άξιο συγχαρητηρίων διότι όταν στον ένα πόλο είναι καλοκαίρι στον άλλον είναι χειμώνας.

Μιχάλης,

South Shetland islands,

20 Μαρτίου

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΣΟΥ

21 Μαρτίου

Το πρωί στις 06:30 μας ξύπνησε όπως κάθε πρωί ο αρχηγός αποστολής από τα μεγάφωνα, λες και είναι όργανο υπηρεσίας του λόχου, λέγοντας μας ότι σε μισή ώρα θα έχει πρόγευμα. 15 λεπτά αργότερα ξαναβγήκε στα μεγάφωνα για να μας πει ότι υπάρχει κίνηση φαλαινών φυσητήρων κοντά στο σκάφος. Εγώ δεν έδωσα σημασία διότι όποτε το λέει μέχρι να βάλω τα παπούτσια μου και να βγω στο κατάστρωμα δεν έχει μείνει φάλαινα ούτε για δείγμα. Έτσι σηκώθηκα με την ησυχία μου, πήγα για πρόγευμα και επέστρεψα στην καμπίνα να ετοιμαστώ διότι στις 08:15 είχε μεταφορά με τα zodiac στην ακτή. Πριν πάω στα zodiac έκανα μια βόλτα στο κατάστρωμα και το θέαμα που είδα ήταν εκπληκτικό. Υπήρχαν τουλάχιστον 3 φάλαινες οι οποίες περιφερόντουσαν το πλοίο και τις zodiac που είχαν ήδη κατεβεί.

Μετά από λίγο πατούσαμε το πόδι μας στο νησί Cuverville το οποίο ήταν γεμάτο από πιγκουίνους Gentoo και φώκιες crabeaters. Πάνω στο νησί υπήρχαν και απομεινάρια από φάλαινες

αλλά και κουφάρια πιγκουίνων ενώ το πιγκουινοσκατό και η αντίστοιχη μυρωδιά πλημύριζε όλο το νησί. Κάνοντας βόλτες στο νησί χαζέψαμε λίγο τον απέναντι παγετώνα

  

και επιστρέφοντας με το zodiac συναντήσαμε φώκιες που λιαζόντουσαν πάνω στον πάγο 

και 2 φάλαινες που μισοκοιμόντουσαν

Μετά την επιστροφή μας στο πλοίο, το τελευταίο άρχισε να κινείται ανάμεσα σε πάγους και παγόβουνα μπαίνοντας στον κόλπο Andvord.

Εγώ θαύμαζα το τοπίο από την ζεστασιά της γέφυρας.

Μετά κατεβήκαμε στην περιοχή που λέγεται Neko harbor και η οποία είναι το πρώτο μέρος της ηπειρωτικής Ανταρκτικής που πατήσαμε (όλα τα’ άλλα ήταν νησιά). Το τοπίο ήταν απαράμιλλης ομορφιάς.

Επιστρέφοντας στο πλοίο, ο hotel manager είχε οργανώσει barbeque και επειδή η μέρα ήταν χωρίς άνεμο αποφάσισαν να το κάνουν στο ελικοδρόμιο του πλοίου. Βάλαμε λοιπόν τα μπουφάν και τα σκουφιά μας και πήγαμε να απολαύσουμε το barbeque με ζεστό κρασί (Gluchwein) και μουσική ανάμεσα στους πάγους του κόλπου Andvord.

 

Συνεχίζοντας με τους ενδιαφέροντες ανθρώπους που έλεγα χθες, σήμερα γνώρισα ένα ζευγάρι Τούρκων οι οποίοι ταξιδεύουν με μια μηχανή BMW 800 GS τους τελευταίους 8 μήνες. Ξεκίνησαν από την Georgia των ΗΠΑ, ανέβηκαν μέχρι την Αλάσκα και μετά διέσχισαν Β και Ν Αμερική και κατέβηκαν μέχρι το Ushuaia όπου άφησαν την μηχανή και πήραν το πλοίο για την Ανταρκτική. Μετά θα στείλουν την μηχανή στην Ισπανία ή την Γερμανία, θα την καβαλήσουν και θα πάνε μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Μου έλεγε δε ότι υπάρχει πιθανότητα να δουλέψει στην Αθήνα μετά το καλοκαίρι.

Μιχάλης

Andvord bay

21 Μαρτίου