30 Ιουνίου, 48η μέρα, Stirling - Aberdeen

Το camping που έμενα στο Stirling ήταν πολύ ήσυχο. Τόσο που ενώ κάθε μέρα ξυπνούσα γύρω στις 8 σήμερα ξύπνησα στις 9 και τέταρτο. Μπορεί να φταίει ότι δεν άκουγα και βροχή να πέφτει πάνω στην σκηνή οπότε ήμουν ήρεμος. Ήμουν όμως σίγουρος ότι η βροχή θ' άρχιζε όταν θα ξεκίναγα να μαζεύω τα πράγματα. Και ώ τι έκπληξις!!! δεν άρχισε. Έτσι έφυγα στεγνός από το Stirling και για να είμαι ειλικρινής όλη η διαδρομή μέχρι το Aberdeen (περίπου 200 χλμ) ήταν σχεδόν στεγνή. Λέω σχεδόν διότι κάπου - κάπου έβρεχε αλλά όχι κάτι σημαντικό. Βέβαια τα 9.000 χλμ που έχω κάνει μέχρι τώρα έχουν το τίμημα τους. Τα ρούχα έχουν αρχίσει να ξυλώνονται σε 2 σημεία και πρέπει να βρώ σύντομα ράφτη.
Φτάνοντας στο Dundee πήρα την παραλιακή διαδρομή  που ήταν πολύ πιο όμορφη αντί του dual carriage way.

https://www.google.co.uk/maps/dir/Stirling/Arbroath/Aberdeen/@56.6115558,-3.3841717,8z/data=!4m20!4m19!1m5!1m1!1s0x488857d73c437831:0xfbf01f3702d576ad!2m2!1d-3.9369029!2d56.1165227!1m5!1m1!1s0x48866029c2da691b:0x8cb2e06e32907d91!2m2!1d-2.591543!2d56.559107!1m5!1m1!1s0x4884054c1fd77549:0xe8bb05da5cf4c472!2m2!1d-2.094278!2d57.149717!3e0?hl=el

 Όταν έφτασα στο Aberdeen πήγα στο σπίτι του Ανδρέα ο οποίος είχε την καλοσύνη να με φιλοξενήσει. Ο Ανδρέας σπουδάζει νομικά στο πανεπιστήμιο του Aberdeen και με πήγε το απόγευμα μια βόλτα να μου το δείξει:

Αυτό το κάστρο είναι η είσοδος της Εστίας

Η εξωτερική είσοδος του πανεπιστημίου

Η εσωτερική είσοδος με τις σημαίες της Σκωτίας και της Αγγλίας σε θυρεούς. Κάτι σαν τα δικά μας πανεπιστήμια δηλαδή

Πάρκο της πόλης παρακείμενο του πανεπιστημίου

Ευτυχώς γυρίσαμε σπίτι την ώρα που άρχισε να ψιχαλίζει για να μαγειρέψει ο Ανδρέας υποβοηθούμενος από τον & την συγκάτοικο του (είπαμε είναι φοιτητής).

Μιχάλης
30 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 226
συνολικά χλμ: 9355

29 Ιουνίου, 47η μέρα, Scotland

Το δωμάτιο στο Β&Β που έμενα στο Belfast είχε επικλινή σκεπή με 2 παράθυρα. Έτσι όταν ξύπνησα το πρωί μπορούσα να ακούω την βροχή να χτυπά πάνω στα τζάμια πριν κοιτάξω έξω να δω τι καιρό κάνει. Όταν κατέβηκα για πρωινό η ιδιοκτήτρια μου είπε: "today it's raining properly" (=σήμερα βρέχει κανονικά). Λες και τις άλλες μέρες έβρεχε έκτακτα. Όταν ήμουν έτοιμος να φύγω είχε ξεθυμάνει και σταμάτησε να βρέχει. Έτσι έφυγα για το Larne, το λιμάνι από τ' οποίο θα έπαιρνα το πλοίο για την Σκωτία. Όταν έφτασα στο λιμάνι βρέθηκα με άλλους μηχανόβιους που θα έπαιρναν το ίδιο πλοίο. 1 (κανονικό) ζευγάρι Αυστριακών με 2 μηχανές (Africa twin 1000), 1 ζευγάρι Ολλανδών με 1 μηχανή (Honda Goldwing 1800), 1 ζευγάρι Ιρλανδών με μία μηχανή (BMW 1600), 2 Γερμανοί με 2 μηχανές (BMW 100GS Paris-Dakar, TDM 900) και ένας Χαρλεάς (αυτοί είναι άλλη φυλή από μόνοι τους). Πιάσαμε την κουβέντα, πλην του Χαρλεά (ούτε μας μίλησε, ούτε του μιλήσαμε) και λέγαμε για τις εμπειρίες μας και που πάει ο καθένας. Έτσι μπήκαμε στο πλοίο αφήνοντας πίσω μας την Ιρλανδία, Βόρεια και Νότια. Η γενική εκτίμηση είναι ότι η Ιρλανδία είναι πολύ όμορφη χώρα με εξαιρετικές διαδρομές για μηχανή. Αν είχε και λίγο καλύτερο καιρό θα ήταν άπαιχτη. Ο κόσμος είναι φιλόξενος και όπου πήγα ήταν πολύ εξυπηρετικός χωρίς ίχνος τουπέ.
Οι ταμπέλες στην Ιρλανδία έχουν τις ονομασίες στα Αγγλικά και στην Ιρλανδική γλώσσα που λέγονται Gaelic. Την παρακάτω φωτογραφία την τράβηξα όταν έκανα το Ring of Kerry και την ανεβάζω για να δείτε εκεί που λέει Abbey (=μοναστήρι) πώς είναι στα Gaelic:

An Mhainistir. Από πού να βγαίνει άραγε;

Όταν βγήκαμε στην Σκωτία είχε ήλιο. Ο δρόμος ήταν στενός και όμορφος και αφού πέρασα κάτι φορτηγά που συνταξιδεύαμε άνοιξα το γκάζι και χαιρόμουν την διαδρομή

Σ' ένα πάρκινγκ που έκανα στάση και έβγαζα το νησάκι απέναντι, μου είπαν ότι απ' αυτό το νησί παίρνουν το υλικό για να φτιάχνουν τις "πέτρες" του curling. Για όσους δεν θυμούνται τί είναι το curling είναι εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικροί με κέρματα ποιός θα το πάει πιο κοντά στην γραμμή. Τώρα είναι ολυμπιακό άθλημα. Θα μπορούσε να γίνει και το φιδάκι που παίζαμε με τα καπάκια ή ίσως οι μπίλιες.

Είχα υπολογίσει ότι μπορούσα να βγώ μέχρι το Strling το οποίο είναι κάπου ανάμεσα από Γλασκώβη και Εδιμβούργο και λίγο πιο βόρεια. Τις 2 μεγάλες πόλεις αποφάσισα να τις παρακάμψω διότι τις είχα επισκεφθεί το 2009. Στο Stirling είχα επισκεφθεί ένα μνημείο που έχουν για τον William Wallace εθνικό ήρωα των Σκωτσέζων γνωστό και ως Braveheart. Περνώντας από την Γλασκώβη έφαγα μια μπόρα και μετά από λίγο έφαγα και άλλη μία. Και μετά μία τρίτη. Ένα μαύρο σύννεφο είχε κολλήσει από πάνω μας και μας έβρεχε, είχα αρχίσει ν' ανησυχώ. Ευτυχώς όταν έφτασα στο camping (κατά τις εξίμηση και ίσα που πρόλαβα την ρεσεψιόν πριν κλείσει) είχε σταματήσει και μπόρεσα και έστησα την σκηνή μου με την ησυχία μου. Μετά πήγα στο παρακείμενο εστιατόριο, στο οποίο έχουν αναμένο ένα virtual τζάκι για να το βλέπει ο κόσμος και να ζεσταίνεται και έφαγα κάτι που έμοιαζε με το δικό μας εξοχικό.
Από τότε που πάτησα το πόδι μου στο ΗΒ δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα χωρίς βροχή. Μπορεί κάποιες μέρες να ήταν στεγνές όσο ταξίδευα αλλά έβρεχε πριν ή μετά.

Αύριο το πρόγραμμα λέει Aberdeen για να βρω τον Ανδρέα.

Μιχάλης
29 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 219
συνολικά χλμ: 9126

28 Ιουνίου, 46η μέρα, Belfast

Δεν θα πω πώς ξεκίνησε η μέρα από πλευράς καιρού διότι γίνομαι ανιαρός. Τέλος πάντων, μετά το πρωινό και αφού η σπιτονοικοκυρά μου μου έδωσε οδηγίες για το τί να δω στο Belfast, καβάλησα την μηχανή και κατέβηκα στην πόλη.
Στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα το Belfast ήταν σε πλήρη ανάπτυξη διότι τότε γνώριζε την βιομηχανική επανάσταση και η πόλη γέμισε από βιομηχανίες διαφορών ειδών. Έτσι από 80.000 κόσμο που είχε στα μέσα του 19ου αιώνα ξεπέρασε τις 300.000 στις αρχές του 20ου προσελκύοντας εργατικό δυναμικό από την ύπαιθρο η οποία είχε περάσει και έναν μίνι λιμό το 1870.
Ανάμεσα στις βιομηχανίες που αναπτύχθηκαν ήταν και τα ναυπηγεία και έτσι το 1900 το Belfast είχε από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία στον κόσμο. Έτσι στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα η εταιρία White Star παρήγγειλε στα ναυπηγεία του Belfast την κατασκευή τριών υπερωκεανίων, των Titanic (Τιτανικός), Britannic (Βρετανικός), και Olympic (;;). Τα 2 πρώτα κατέληξαν στον πάτο της θάλασσας ενώ το τρίτο, με τέτοιο όνομα που είχε, επέπλευσε. Από τότε στα κόλπα. Το σύγχρονο Belfast εκμεταλλευόμενο την σχέση της πόλης με το διάσημο πλοίο έχει φτιάξει μια έκθεση η οποία λέγεται Titanic Belfast σ' ένα κτίριο φουτουριστικής σχεδίασης.

Η σπιτονοικοκυρά μου, η οποία είναι αρχιτέκτων κήπων και εξωτερικών χώρων (έτσι μου συστήθηκε) μου είπε ότι το κτίριο το σχεδιάσε μία φίλη της και αναπαριστά την κίνηση των κυμάτων. Ουδέν σχόλιον πάνω σ' αυτό. Η έκθεση καλύπτει 4 ορόφους, κοστίζει 17,5 λίρες (=22 ευρώ), εκτός αν κάποιος πάρει την White Star Premium Class οπότε πληρώνει περισσότερα, και είναι γεμάτη κόσμο. Ξεκινάει με το πώς ήταν το Belfast εκείνη την εποχή και μετά επεκτείνεται σε ότι έχει σχέση με τον Τιτανικό. Πώς σχεδιάστηκε, πώς κατασκευάστηκε, πώς ζούσαν οι εργάτες των ναυπηγείων, πώς διακοσμήθηκε, πώς καθελκύστηκε, τί ανέσεις παρείχε στους επιβάτες ανάλογα με την θέση, πώς σάλπαρε, πώς ναυάγησε, πώς σωθήκαν όσοι σωθήκαν, τι έλεγαν οι έρευνες για τα αίτια του δυστυχήματος, μέχρι και πώς είναι τώρα στα 4.000μ κάτω. Παρακάτω είναι 2 σχετικές φωτογραφίες:

Φωτογραφία από τον Τιτανικό ενώ ακόμα είναι στο ναυπηγείο και δείχνει το μέγεθος των προπελών σε σχέση με τους ανθρώπους.

Αναπαράσταση ενός δωματίου πρώτης θέσεως

Η επίσκεψη στην έκθεση παίρνει πάνω από 2 ώρες. Όταν βγήκα έξω έβρεχε (!!) και επειδή το εισιτήριο μου κάλυπτε και επίσκεψη στο πλοίο Nomadic που ήταν "δεμένο" εκεί δίπλα πήγα να το δω. Το Nomadic όπως και το Traffic που ήταν λίγο μεγαλύτερο είχαν καθελκυστεί και αυτά από την White Star για να χρησιμοποιηθούν ως πλοία μετεπιβίβασης στο λιμάνι του Χερβούργου. Επειδή αυτό το λιμάνι είχε λίγο βάθος για να δέσουν τα τρία μεγάλα καράβια στην αποβάθρα, αυτά αγκυροβολούσαν στ' ανοιχτά (αρόδου που λέμε κι εμείς οι ναυτικοί) και χρησιμοποιούντο τα 2 μικρότερα για να μεταφέρουν τους επιβάτες από το λιμάνι στα μεγάλα πλοία. Το Nomadic ήταν για τους επιβάτες Α' και Β' θέσεως και το Traffic για την πλέμπα. Να μην συμφυρόμαστε κιόλας. Το Nomadic συνέχισε να δουλεύει ως επιβατηγό και αργότερα ως πλωτό εστιατόριο, club κλπ στον Σηκουάνα. Εκτός από μένα, τα πόδια τους πάτησαν στο Nomadic κι άλλες διασημότητες όπως ο Charlie Chaplin, οι Richard Burton & Liz Taylor κα. Τελειώνοντας και από εκεί είχε σταματήσει η βροχή οπότε πήρα την μηχανή και πήγα στο κέντρο του Belfast για να δω τ' αξιοθέατα. Μην νομίζετε ότι έχει και πολλά.

Το Δημαρχείο της πόλης

Το διάσημο Crown Bar. Τώρα από πού είναι διάσημο δεν ξέρω. Εγώ σήμερα το έμαθα

Ο Καθεδρικός Ναός της Αγ. Άννης

Μου είπαν ότι η πόλη έχει 2 καθεδρικούς ναούς. Και όταν αφελώς ρώτησα γιατί έχει 2; έχει 2 θέσεις επισκόπων; μου απάντησαν απλά ότι έχει έναν για τους καθολικούς και έναν για τους προτεστάντες.

Πίσω από άλλο ένα γνωστο μπαρ της πόλης, το Duke of York, έχει γκραφίτι στους τοίχους με διάσημους Ιρλανδούς. Στην παρακάτω φωτογραφία, για όσους δεν τον κατάλαβαν, ο τύπος με την ριγέ μπλούζα που κάνει πως παίζει κιθάρα (ενώ δεν είχε ιδέα) είναι ο Rory Galagher από το Cork και πίσω του με το μαύρο μπλουζάκι ο Liam Neeson.

 Και αυτός ο τύπος με την κιθάρα που οι ομπρέλλες του έχουν καλύψει την μούρη, όσοι δεν τον καταλάβατε από το υπόλοιπο σώμα, είναι ο Van Morrison από το Belfast.

 και αυτός ο μπαλαδόρος με την πράσινη φανέλα είναι ο George Best (που εγώ νόμιζα ότι ήταν Ουαλλός)

Μετά την βόλτα στο κέντρο της πόλης πήγα σε μια pub για φαγητό και μετά γύρισα στο Β&Β διότι πήρα ειδοποίηση από το απλικέϊσιον ότι θα βρέξει σε 15 λεπτά. Και περιέργως, παρ' ότι είχε ήλιο εκείνη την στιγμή, σε 15 λεπτά έβρεξε.

Αύριο το πρόγραμμα λέει μετάβαση στο Larne για να πάρω το πλοίο για Σκωτία.

Μιχάλης
28 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 43
συνολικά χλμ: 8907

27 Ιουνίου, 45η μέρα, Causeway coastal route

Η πρόβλεψη του καιρού για σήμερα στο Londonderry ήταν εναλλαγές συνεφιάς με ήλιο και γενικά στεγνό καιρό. Όταν ξύπνησα στο Β&Β έβρεχε. Σκέφτηκα περαστικό είναι θα φύγει. Έφαγα πάλι ένα πολύ δυνατό πρωινό και όταν καβάλησα την μηχανή για να φύγω πάλι έβρεχε. Επειδή το Μπέλφαστ είναι κοντά στο Derry και δεν βιαζόμουν να πάω νωρίς, πήρα έναν δρόμο που λέγεται Causeway Coastal Route και κινείται κατά μήκος της ΒΔ ακτής της Β. Ιρλανδίας. Όμορφος δρόμος αλλού με λίγο παραπάνω κίνηση αλλού με λιγότερη και με την βροχή να εναλάσσεται με συνεφιά (για ήλιο ούτε κουβέντα). Έτσι έφτασα μέχρι το Giant's causeway το οποίο είναι μια περιοχή με περίεργους σχηματισμούς πετρωμάτων. Από το 1986 είναι τοπίο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, το μοναδικό στην Β. Ιρλανδία. Ο θρύλος έλεγε ότι ένας γίγαντας ήρθε από την Σκωτία και περπάτησε εκεί και έχουν μείνει τ' αποτυπώματα του. Αυτό που έγινε ήταν έκρηξη ενός ηφαιστίου πριν εκκατομύρια χρόνια και η λάβα πάγωσε απότομα με αποτέλεσμα να σχηματιστούν πετρώματα πολυγωνικού σχήματος.
Όταν βγήκα από το visitor's centre με το εισιτήριο στο χέρι το audioguide έλεγε ότι ο καιρός αλλάζει πολύ γρήγορα και να έχουμε το νού μας. Εγώ σκέφτηκα ότι έπρεπε να είχα πάρει τα γυαλιά ηλίου αφού ήδη είχε ήλιο. 100 μέτρα μετά έβρεχε και άλλα 200 παρακάτω ξαναήθελα γυαλιά ηλίου. Και δεν κινούμαι τόσο αργά που ν' αλλάζει ο καιρός. Να θυμήσω ότι έχω τρέξει και 2 ημιμαραθώνιους τα τελευταία χρόνια. Να μην τα πολυλογώ, μια χρειαζόμουν γυαλιά ηλίου, μια ο αέρας και η βροχή μου μαστίγωναν το πρόσωπο (όλα τ' άλλα ήταν καλυμένα με τα ρούχα της μηχανής).
Στις παρακάτω φωτογραφίες φαίνεται η ιδιαιτερότητα των πετρωμάτων.

Φεύγοντας από το Giant's causeway συνέχισα κατά μήκος του causeway coastal route και ο επόμενος σταθμός ήταν....

...μια σχοινογέφυρα που ενώνει ένα νησάκι με την στεριά και η περιοχή έχει το Ιρλανδέζικο όνομα Carrick-A-Rede Όλα αυτά βέβαια πληρώνονται και για να περάσεις από την σχοινογέφυρα, η οποία αιωρείται πάνω από την θάλασσα, πληρώνεις σχεδόν 6 λίρες (7,5 ευρώ).

Τελειώνοντας και από εκεί και αφού ήπια έναν καφέ στο τοπικό καφενείο συνέχισα το causeway coastal route για να πάω λίγο πριν το Μπέλφαστ, στο Larne, να βγάλω εισιτήριο για το πλοίο προς Σκωτία μεθαύριο. Ο δρόμος γινόταν όλο και καλύτερος με ελάχιστη κίνηση και για πολλά χλμ ακριβώς δίπλα στο κύμα. Η φωτογραφική μου συνείδηση μου έλεγε "σταμάτα να βγάλεις φωτογραφίες" αλλά η μοτοσυκλετιστική μου έλεγε "μην κλείνεις το γκάζι". Τελικά σταμάτησα για 2 φωτογραφίες. Μία για να δείξω το απέραντο πράσινο δίπλα στην θάλασσα και μία για να δείξω τον δρόμο δίπλα στην θάλασσα.

Τελειώνοντας με τα εισιτήρια του πλοίου έβαλα στο GPS την διεύθυνση του camping που είχα εντοπίσει χθες στο ίντερνετ. Όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα ότι οι πύλες του camping ήταν κλειστές και απ' έξω υπήρχε μια ταμπέλα που έλεγε ότι πρέπει να πληκτρολογήσω στο πληκτρολόγιο το ΡΙΝ που έστειλαν κατά την κράτηση. Εγώ βέβαια δεν είχα κάνει κράτηση αλλά η ταμπέλα είχε και γι' αυτό λύση. Καλέστε στο τηλέφωνο ......... Δευτέρα - Παρασκευή 09:00 - 17:00. Προφανώς το camping δεν ήταν ιδιωτικό. Ήμουν ήδη μετά τις 17:00 και στο τηλέφωνο δεν απαντούσε κανείς. Έτσι έψαξα να βρω Β&Β και βρήκα ένα πολύ ωραίο αλλά με 45 λίρες την βραδυά αντί 15 που υπολόγιζα για το camping. Βρίσκεται όμως σ' ένα πολύ ωραίο προάστιο του Μπέλφαστ δίπλα στην θάλασσα και πιστεύω ότι θα βγάλω τα έξτρα έξοδα στο πρωινό. Θα φάω μέχρι σκασμού.

Αύριο το πρόγραμμα λέει βόλτες στο Μπέλφαστ.

Μιχάλης
27 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 216
συνολικά χλμ: 8864

26 Ιουνίου, 44η μέρα, Westport - Derry/Londonderry

Χθες όλο το βράδυ έβρεχε αυτήν την ψιλή βροχή που ρίχνει κάθε μέρα. Σταμάτησε να βρέχει κατά τις 8 και για να μην ξεχνάμε και τις συνήθειες μας όταν πακετάριζα ξανάρχισε. Είχα ανησυχήσει που χθες στο Μοχέρ δεν έβρεχε την ώρα που μάζευα την σκηνή διότι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να κρατάμε τις παραδόσεις. Και η παράδοση σ' αυτό το ταξίδι επιβάλει να βρέχει όταν πακετάρω. Αφού αποκαταστάθηκε η τάξη, μάζεψα την σκηνή βρεγμένη και έφυγα με προορισμό την Β. Ιρλανδία.
Η Βόρειος Ιρλανδία γεωγραφικά είναι το ΒΑ μέρος της Ιρλανδίας αλλά πολιτικά ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν η Ιρλανδία κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Μεγάλη Βρετανία το 1922 ένα τμήμα της που οι κάτοικοι ήταν προτεστάντες (αντίθετα με τους υπόλοιπους Ιρλανδούς που είναι καθολικοί) με επιστολή στον Βασιλέα της Βρετανίας ζήτησαν να παραμείνουν τμήμα του Βασιλείου. Τώρα (σύμφωνα με την wikipedia) το 48% του πληθυσμού έχει προτεσταντικό background ενώ το 45% έχει καθολικό. Οι προτεστάντες είναι κατά κύριο λόγο ενωτικοί (unionists) δηλαδή επιθυμούν την παραμονή στο ΗΒ ενώ οι καθολικοί είναι αποσχιστικοί (separatists) δηλαδή θέλουν να αποσχιστούν από το ΗΒ και πιθανόν να ενωθούν με την υπόλοιπη Ιρλανδία.
Εγώ μετά από οδήγηση 4 ωρών περίπου σε φαρδύ επαρχιακό δρόμο με τον καιρό να παίζει ανάμεσα σε βροχή και συνεφιά ήταν η πρώτη φορά που πέρασα σε έδαφος του ΗΒ χωρίς αστυνομικό έλεγχο και έφτασα στο Derry ή Londonderry. https://www.google.co.uk/maps/dir/Westport,+Ireland/Londonderry/@54.3605878,-9.5356419,8z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x485963563ffd09af:0xa00c7a99731ea80!2m2!1d-9.5143467!2d53.8021307!1m5!1m1!1s0x485fdde434d09363:0xbd21fa2ac755f32f!2m2!1d-7.3085748!2d54.9966124?hl=el
Οι διαφορές ενυπάρχουν ακόμα και στην ονομασία της πόλης η οποία παλιά ονομαζόταν Derry το οποίο είναι αγγλικοποίηση της Ιρλανδικής ονομασίας Daire. Στις αρχές του 17ου αιώνα πολλες συντεχνίες από το Λονδίνο έδωσαν χρήματα για να χτιστεί η νέα πόλη του Derry. Προς τιμήν λοιπόν αυτών ένα διάταγμα του 1613 απέδωσε το London μπροστά από το Derry και έτσι προέκυψε το Londonderry. Μετά το Β' ΠΠ έγιναν προσπάθειες από τις τοπικές αρχές να μετονομαστεί η πόλη σε Derry. Τώρα αυτό που ισχύει είναι ότι η επίσημη ονομασία της πόλης είναι Londonderry ενώ το δημοτικό συμβούλιο λέγεται Συμβούλιο του Ντέρρυ (Council of Derry). Στην πράξη οι ενωτικοί το λένε Londonderry και οι αποσχιστικοί Derry.
Όταν έφτασα λοιπόν στο Derry ή Londonderry εγκαταστάθηκα στο Β&Β που βρήκα (και του οποίου ο ιδιοκτήτης έχει μια Jaguar XF) και κατέβηκα στην πόλη για να κάνω μια βόλτα.

Πέρασα από την πεζογέφυρα της Ειρήνης (Peace bridge)

και βρέθηκα στο κομμάτι της πόλης το οποίο περιστοιχίζεται από τείχη. Τα τείχη διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και μπορείς να τα περπατήσεις.

Είδα και το κτίριο Guildhall το οποίο είναι η έδρα του Δημοτικού Συμβουλίου

και προχώρησα προς τα μέσα. Η περιοχή είναι γεμάτη pub και όταν κατέβηκα εγώ στην πόλη μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας Γαλλίας - Ιρλανδίας στο Euro 2016 αλλά εγώ δεν ήξερα το αποτέλεσμα. Όλοι φορούσαν τις πράσινες μπλούζες της Ιρλανδίας και τραγουδούσαν και χορεύαν οπότε υπέθεσα ότι κέρδισε η Ιρλανδία

Αργότερα κατάλαβα ότι έκανα λάθος αλλά δεν τους φαινόταν.
Το Londonderry όπως και το Belfast τα πρωτοάκουσα όταν ήμουν μαθητής που τότε ήταν στις ειδήσεις κάθε μέρα εξ αιτίας των ταραχών που γινόντουσαν εκεί και οι οποίες κράτησαν περίπου 30 χρόνια και κόστισαν την ζωή σε παραπάνω από 3200 άτομα ενώ άλλοι 50.000 τραυματίστηκαν. Όλα αυτά τέλειωσαν με την συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής του 1998 όπου οι διάφορες παραστρατωτικές οργανώσεις παρέδωσαν τον οπλισμό τους ενώ ο Βρετανικός στρατός έφυγε από τους δρόμους. Κάνοντας βόλτα στην πόλη είδα σημεία όπως αυτό:

Μια επιγραφή σε ενημερώνει ότι μπαίνεις στο ελεύθερο Derry (προφανώς μπαίνεις σε περιοχή καθολικών) ενώ το πανώ δίπλα γράφει: "Ποιός φοβάται μια ενωμένη Ιρλανδία;" και ο τοίχος από πίσω δείχνει ένα μαχητή με αντιασφυξιογόνα μάσκα. Λίγο πιο κάτω υπήρχε ένα μνημείο με ένα μεγάλο Η.

Το Η βγαίνει από την λέξη Hunger (=πείνα) και είναι προς τιμήν των 10 απεργών πείνας που έχασαν την ζωή τους στις αρχές της δεκαετίας του 80 (επί Thatcher) με πρώτον τον Bobby Sands. Ακόμα λίγο πιο κάτω είναι ένα μνημείο αφιερωμένο στους 13 ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 1972 και έμεινε γνωστή ως bloody Sunday απ' όπου εμπνεύστηκαν και το εξαιρετικό ταργούδι Sunday bloody Sunday οι Ιρλανδοί U2.
https://www.youtube.com/watch?v=Yv5U0A10hrI

(I can't believe the news today.....)

Αύριο το πρόγραμμα λέει Belfast και αν προλάβω πριν το Belfast θα περάσω από μια περιοχή που λέγεται Giant's causeway.

Μιχάλης
26 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 245
συνολικά χλμ: 8648

25 Ιουνίου, 43η μέρα, Cliffs of Moher

Σήμερα ήταν από τις ελάχιστες μέρες που ξύπνησα στεγνός (εννοώ χωρίς βροχή) στο camping και δεν ξεκίνησε να βρέχει όταν μάζευα τα πράγματα. Ο σκοπός ήταν σήμερα να πάω να δω τους βράχους του Μοχέρ (Cliffs of Moher) τους οποίους είχα ξαναεπισκεφτεί την πρωτοχρονιά του 2009. Τότε είχα κάνει ένα μακρύ ταξίδι αυθημερόν (6 ώρες σε κάθε κατεύθυνση) από την περιοχή του Δουβλίνου που μέναμε. Ήταν και καταχείμωνο, σκοτείνιαζε και νωρίς και ίσα-ίσα που προλάβαμε να τους δούμε. Σήμερα βέβαια είχα πολύ περισσότερο χρόνο, αφού είχα κατασκηνώσει κοντά, και ο καιρός ήταν καλύτερος.
Οι βράχοι του Μοχέρ είναι ένα από τα πιο τουριστικά σημεία της Ιρλανδίας αφού κάθε χρόνο έρχονται περίπου 1 εκκατομύριο επισκέπτες ενώ πολλές ταινίες έχουν γυριστεί εδώ όπως ο Χάρυ Πότερ και ο ημίαιμος αδελφός (αν το μεταφέραν έτσι στα ελληνικά). Σήμερα είχε πολλούς Αμερικανούς, Ισπανούς, Ολλανδούς και βέβαια Ιάπωνες. Μέχρι και τούρκικα άκουσα.
Το ύψος των βράχων φτάνει τα 214 μέτρα και είναι όντως πολύ εντυπωσιακοί.

Μπορείτε να συγκρίνετε το ύψος των βράχων με τους ανθρώπους που είναι στην κορυφή.

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε κυριολεκτικά από την άκρη

Λίγο πριν φύγω από το Μοχέρ ανακάλυψα ότι το wifi της καφετέριας δούλευε αξιοπρεπώς οπότε αφού δεν είχα φάει πρωινό και αφού χθες δεν είχα καταφέρει να ανεβάσω φωτογραφίες, έκατσα να το κάνω εκεί. Δεν είχε πρίζα όμως και έτρεχα να προλάβω πριν τελειώσει η μπαταρία του υπολογιστή (η οποία είναι και 6 χρονών) και γι' αυτό έκανα λάθος και ξανανήρτησα την προχθεσινή ανταπόκριση.
Φεύγοντας από το Μοχερ, πήρα ν' ανεβαίνω προς τον βορρά με σκοπό να φτάσω το Galway και μετά να κινηθώ παραλιακά μέχρι όπου κουραστώ. Ο δρόμος αυτός λέγεται The wild Atlantic way (= ο δρόμος του άγριου Ατλαντικού):
https://www.google.co.uk/maps/dir/Cliffs+of+Moher,+Liscannor,+Co.+Clare,+%CE%99%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1/Galway,+Ireland/53.2428064,-9.4917063/Clifden/@53.7354948,-10.0684885,9z/data=!4m21!4m20!1m5!1m1!1s0x485b00e358d10fd1:0xbb6af177fefd97ec!2m2!1d-9.42651!2d52.97188!1m5!1m1!1s0x485b93955a2d5bff:0x32b1b440a495281!2m2!1d-9.0567905!2d53.270668!1m0!1m5!1m1!1s0x485a24b34aef62e9:0xa00c7a997319670!2m2!1d-10.0179253!2d53.488986!3e0?hl=el

Ο πύργος του Doolin εποπτεύει την θαλάσσια περιοχή κοντά.

Συνήθως οι δευτερεύοντες δρόμοι στην Ιρλανδία έχουν ανώμαλο οδόστρωμα και η μηχανή χοροπηδάει σαν άλογο στο τσίρκο. Όχι όμως οι δρόμοι κοντά στους βράχους του Μοχέρ. έτσι με καλό δρόμο όλο στροφές, με καιρό συννεφιασμένο αλλά στεγνό και χωρίς πολύ κίνηση, χαιρόμουν οδήγηση. Μέχρι το Galway. Μετά ο παραλιακός δρόμος που πήρα ήταν για το Galway ότι η Γλυφάδα και το Καλαμάκι για την Αθήνα, πολύ κίνηση και με χαμηλά όρια (πρωτοφανές για την χώρα). Όταν τελικά κατάφερα να ξεμπερδέψω έχασα και την μπάλα. Ο χάρτης που είχα δεν ήταν λεπτομερής αφού καλύπτει όλη την Ιρλανδία, ενώ οι ταμπέλες τους δεν ήταν στα αγγλικά αλλά μόνον στα ιρλανδικά. Αποτέλεσμα ήταν να χαθώ 2 φορές και να βγώ κάπου που τέλειωνε ο δρόμος.
https://www.google.co.uk/maps/place/Carrowroe+South,+Co.+%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%8A,+%CE%99%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1/@53.2495128,-9.6567695,13z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x485a4c975a8816b9:0x7aa07968b41c5de3!8m2!3d53.2513307!4d-9.6281167?hl=el

Πλέον έβαλα το GPS για να με βγάλει από εκεί και να με πάει μέχρι το Westport που επέλεξα από τον χάρτη να διανυκτερεύσω. Στις ρυθμίσεις του έχω βάλει να μην με πηγαίνει από χωματόδρομους. Και όντως τόσο σήμερα όσο και χθες (που με πήγαινε στο camping) δεν με πήγε από χωματόδρομους αλλά από δρόμους που ήταν ένα κλικ πάνω από τους χωματόδρομους. Άσφαλτος χορταριασμένη στην μέση που 2 μηχανές δύσκολα περνούσαν. Κάποια στιγμή βρέθηκα με ένα αυτοκίνητο και περάσαμε με πρώτη πολύ προσεκτικά για να χωρέσουμε. Παρ' όλα αυτά το όριο παρέμενε 80χλμ. Και πάντα πέρασα από πολύ ωραία μέρη.

Έφτασα στο Westport και έψαχνα να βρω Β&Β για να διανυκτερεύσω. Ψάχνοντας μπήκα μέσα σ' ένα πάρκο που διαφήμιζε διαμονή για όλη την οικογένεια. Πλησιάζοντας διαπίστωσα ότι επρόκειτο για μέγαρο του 1810 οπότε ετοιμαζόμουν να φύγω φανταζόμενος την τιμή του όταν είδα ότι σε άλλο χώρο του πάρκου είχε camping όπου και τελικά επέλεξα να μείνω.

Αύριο θα επιδιώξω να μπω στην Βόρειο Ιρλανδία, ίσως στο Londonderry. Δεν βιάζομαι κιόλας.

Μιχάλης
25 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 237
συνολικά χλμ: 8403

24 Ιουνίου, 42η μέρα, Beara - Dingle - Doolin

Όπως είχα προβλέψει όταν προτίμησα να νοικιάσω καμπίνα στο camping Beara σήμερα ξεκίνησε να βρέχει την ώρα που είχα φορτώσει τα πράγματα και ήμουν έτοιμος να φύγω. Αν είχα στήσει σκηνή αντί καμπίνας θα ήταν την ώρα που θα την μάζευα. Ήθελα νά 'ξερα τάμα τό 'χει να ξεκινά η βροχή την ώρα που είναι να μαζέψω την σκηνή; Τέλος πάντων, όση ώρα έβερεχε πήγα στην ρεσεψιόν του camping για να δω αν το ίντερνετ έχει επανέλθει και έτσι ν' ανεβάσω τις φωτογραφίες που δεν μπορούσα χθες. Όταν τέλειωσα την δουλειά μου είχε βγει ήλιος. Έτσι κατέβασα την φυμέ ζελατίνα του κράνους και έφυγα για το βενζινάδικο. Όταν βγήκα από το βενζινάδικο έβρεχε. Ανέβασα την φυμέ ζελατίνα και έφυγα προς το Killarney που ήταν ο πρώτος κόμβος που θα συναντούσα και εκεί θ' αποφάσιζα, ανάλογα με τον καιρό, αν θα πήγαινα στην χερσόνησο του Dingle.

Ο δρόμος που πηγαίνει προς το Killarney είναι ένα κομμάτι του Ring of Kerry που δεν έκανα προχθές διότι υπολόγιζα ότι θα το έκανα σήμερα. Ο δρόμος ήταν πανέμορφος, πέρναγε δίπλα από λίμνες και σταμάτησα σε πολλά σημεία για φωτογραφία.

Κι αυτός ο δρόμος έχει όριο 80χλμ

Μετά από λίγο μπήκα στο Killarney το οποίο ήταν κι αυτό όμορφο και πολύ πράσινο

και εκεί πήρα την απόφαση να στρίψω τελικά προς την χερσόνησο του Dingle αφού ο καιρός μια ψιλόβρεχε μια σταμάταγε.

https://www.google.co.uk/maps/dir/Beara+Camping,+Coornagillagh,+Tuosist,,+Killarney,+Co.+Kerry,+%CE%99%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1/Dingle,+Ireland/@52.044628,-10.3527983,9z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x48456fabcad8f1dd:0x498448095ce2af8a!2m2!1d-9.73556!2d51.827893!1m5!1m1!1s0x484ffbc7249c4991:0xa00c7a99731cc00!2m2!1d-10.270536!2d52.1387608?hl=el

Πω-πω μεγάλη παραλία!!!

Τα παιδία παίζει με τα μηχανάκια

Εκεί που τράβηξα τις παραπάνω φωτό συνάντησα ένα Άγγλο μοτοσυκλετιστή ο οποίος μου πρότεινε να περάσω από το Conor pass και αυτό έκανα. Είναι ένα πέρασμα σε υψόμετρο περίπου 400μ απ' όπου βλέπεις και από τις 2 μεριές της χερσονήσου.

Επιστρέφοντας στον κεντρικό δρόμο έφτασα στο Tarbert όπου πήρα ένα φέρυ τύπου Ρίο-Αντίριο για να περάσω απέναντι

https://www.google.co.uk/maps/dir/%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B5,+Co.+%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%B9,+%CE%99%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1/Tarbert,+Ireland/@52.3506797,-10.3462021,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x484ffbc7249c4991:0xa00c7a99731cc00!2m2!1d-10.270536!2d52.1387608!1m5!1m1!1s0x485ad8bc08d85d61:0xa00c7a997319890!2m2!1d-9.3751312!2d52.5725966!3e0?hl=el

και έφτασα στο camping και έστησα την σκηνή κάτω από πολύ δυνατό αέρα ο οποίος την κουνούσε όλο το βράδυ.

Όπως φαίνεται δένδρα για σκιά δεν χρειάζονται εδώ. Στο βάθος στα 200μ είναι η θάλασσα.

 Έκανα και μια βόλτα στο χωριό πριν επιστρέψω για ύπνο.

Αύριο το πρόγραμμα λέει Cliffs of Moher

Μιχάλης
24 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 279
συνολικά χλμ: 8166