Σίβα, Δωρικός ναός και αμμόλοφοι

Σίβα, 18 Ιαν.

Κατά τις 9:30 το πρωί ξαναβρέθηκα με τον αρχαιολόγο-ξεναγό σε μια περιοχή έξω από την πόλη της Σίβας όπου ήταν ένα Ρωμαϊκό νεκροταφείο. Αμέσως μετά πήγαμε στον χώρο που η Λιάνα Σουβαλτζή έκανε τις ανασκαφές ψάχνοντας να βρει το τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Η περιοχή λέγεται Μαράκι και η εκτίμηση της Σουβαλτζή είναι ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη "μειράκιον" και αυτό επειδή ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε νέος. Βέβαια όσο και νέος να πέθανε δεν μου φαίνεται ότι ήταν μειράκιο. Κατά τους ντόπιους η ονομασία προέρχεται από την (ντόπια) λέξη Μαράτι που σημαίνει υπερυψωμένος ή επικλινής χώρος. Επίσημα πάντως ονομάζεται Δωρικός ναός αν και οι επιγραφές και οι παραστάσεις που έχουν βρεθεί είναι αρχαιοαιγυπτιακές (ιερογλυφικά), ελληνικές και ρωμαϊκές. Οι ντόπιοι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι είναι αιγυπτιακός ναός ο οποίος αργότερα έγινε ελληνικός και μετά ρωμαϊκός. Αν και θα το ήθελαν, δεν θεωρούν ότι εκεί είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου διότι, φαντάζομαι, δεν υπάρχει λόγος να θάψεις έναν βασιλέα σ' έναν ήδη υπάρχοντα ναό. Αλλά πάλι οι αρχαιολόγοι σίγουρα ξέρουν καλύτερα. Πάντως, ενώ ο αρχαιολόγος μου έκανε περιγραφή του χώρου, σκέφτηκα ότι υπάρχουν ομοιότητες με αυτά που ακούμε για την ανασκαφή της Αμφίπολης (μεγάλος χώρος, λέοντες κλπ). Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το κεντρικό κλίτος του ναού:

Όσο ήμουν με το αρχαιολόγο στον Δωρικό ναό ο Φάτχυ έφυγε να φτιάξει το δεξί παράθυρο του Land Cruiser που δεν άνοιγε. Επειδή η επισκευή πήρε λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο και ο αρχαιολόγος-ξεναγός μου έπρεπε να γυρίσει στην αρχαιολογική υπηρεσία που δουλεύει αποφασίσαμε να πάω κι εγώ μαζί του στο γραφείο κι έτσι κάναμε, αφού ο προιστάμενος του, μόλις άκουσε ότι είμαι Έλληνας, το ενέκρινε. Ένα από τα πράγματα που μ' αρέσει σ' αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν είμαι σε γκρούπ κι έτσι μπορώ να έχω πρόσβαση σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Προφανώς αν ήμουν σε γκρουπ ούτε θα μέναμε μόνοι χωρίς συνοδό. ούτε θα πήγαινα στην εφορία αρχαιοτήτων, ούτε θα ερχόμουν σε επαφή με τους ντόπιους όπως έρχομαι.
Αφού κουβέντιασα λίγο με τον προϊστάμενο της εφορίας αρχαιοτήτων και ήπια το τσάι που με κέρασαν, ήρθε ο Φάτχυ και πήγαμε να επισκεφτούμε το ινστιτούτο διατήρησης της ταυτότητας των Σιβαίων (όπως λέμε Θηβαίων, άλλωστε τι Σίβα, τί Θήβα ή τί Λωζάνη, τι Κοζάνη). Εκεί, απ' ότι κατάλαβα από τις συζητήσεις που είχα με μια κοπέλα αγνώστου ηλικίας και άλλων φυσικών προσόντων αφού το μονο που έβλεπα ήταν τα πολύ ωραία μάτια της, οι Σιβαίοι ήταν στην περιοχή πριν εμφανιστούν οι Άραβες και είναι συγγενείς με φυλές που ζουν σε άλλες χώρες της Β. Αφρικής μέχρι ενδεχομένως τους Πολισάριο της Δυτικής Σαχάρας. Οι χοροί τους μοιάζουν περισσότερο με αφρικανικούς παρά με αραβικούς. Αλλά πάλι οι λαογράφοι θα ξέρουν καλύτερα.
Μετά απ' αυτήν την επίσκεψη φύγαμε με τον Φάτχυ για την έρημο με σκοπό να διανυκτερεύσουμε στον καταυλισμό που διατηρεί εκεί. Η έρημος της Σίβας είναι διαφορετική από την έρημο στην Fayoum και στην Baharia αφού εδώ είναι μια απέραντη έκταση από αμμόλοφους.

Η περιοχή κάποτε ήταν θάλασσα και αυτό γίνεται αντιληπτό διότι σε ορισμένα σημεία ακόμα μπορεί κάποιος να δει απολιθωμένα οστά θλασσίων ζώων ή όστρακα.

Περάσαμε από μιά λίμνη η οποία θεωρείται παγωμένη (λέγεται Cold lake) αλλά όταν έβαλα το χέρι μου μέσα, μια χαρά μου φάνηκε,

συνεχίσαμε στους αμμόλοφους

Σχεδιάζοντας στην άμμο

μέχρι που φτάσαμε στην Hot spring (= θερμή πηγή) κι έκανα το πρώτο μου μπάνιο για φέτος. Η θερμοκρασία του νερού ήταν 37,5 βαθμοί.

Εκεί βρεθήκαμε με μια παρέα 3 ατόμων: μια Αιγυπτία χήρα Έλληνα, τον αδελφό της που ζει στην Αυστραλία και την γυναίκα του Ρωσσίδα που ζει μαζί του. Μ' αυτούς ήταν προγραμματισμένο να τρώγαμε μαζί αργότερα στον καταυλισμό του Φάτχυ. Πριν απ' αυτό όμως σταματήσαμε κάπου να πιούμε ένα τσάι και ν' απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα.

Και όταν ο ήλιος έδυσε πίσω από τους αμμόλοφους ξεκινήσαμε να πάμε στον καταυλισμό

Είμαι σίγουρος ότι ο Φάτχυ επίτηδες μας πήγε νύχτα στον καταυλισμό διότι οι συνεργάτες του που ήταν ήδη εκεί είχαν τοποθετήσει αναμμένους πυρσούς περιμετρικά του καταυλισμού καθώς και στους βράχους που υπάρχουν μπροστά και πίσω. Το φαγητό μαγειρεύτηκε μέσα στην άμμο, μια τεχνική που υπάρχει και στην Ελλάδα και λέγεται γάστρα (με άμμο και φωτιά από πάνω) και φάγαμε όλοι μαζί πίνοντας αράκ (ρακή δηλαδή) φτιαγμένο από χουρμάδες. Μετά από αρκετή ώρα και κουβέντα γύρω από την φωτιά, έφυγαν όλοι και μείναμε ο Φάτχυ κι εγώ να περάσουμε την νύχτα εκεί. Ο καιρός ήταν ιδανικός, δεν φύσαγε καθόλου ούτε έκανε κρύο, ότι πρέπει για να κοιμηθεί κάποιος σε σκηνή.
http://siwawi.com/en/catalog/camping

Έρημος, 19 Ιαν
Όταν ξύπνησα στις 8 το πρωί η θερμοκρασία στην σκηνή ήταν 5,5 βαθμοί αλλά εγώ μέσα στο sleeping bag είχα σκάσει. Κοιμόμουν και με τα ρούχα διότι δεν ξέρεις πόσοι και ποιοί έχουν κοιμηθεί εκεί πριν από εσένα. Παίρνοντας πρωινό είπα να δοκιμάσω κάτι παστέλια που μας άφησε η Αιγυπτία χήρα το βράδυ. Διαπίστωσα ότι η μάρκα του παστελιού ήταν "EL MALAKA" και από πάνω είχε για σήμα μια κορώνα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σκεφτήκατε ότι κι εγώ: Μαλάκας με περικεφαλαία που λέμε. Όταν το έδειχνα στον Φάτχυ που βέβαια γνωρίζει την διάσημη ελληνική λέξη μου είπε ότι προφέρεται "Ελ Μέλεκα" και σημαίνει "Η Βασίλισσα" εξ ου και η περικεφαλαία (η κορώνα δηλαδή).

Επιστρέφοντας στην πόλη βγήκα μια βόλτα για ν' αγοράσω τίποτα σουβενιρ.

Κάτι τοπικό που έχουν εδώ και μ' αρέσει είναι φωτιστικά από ορυκτό αλάτι στα οποία αλλάζουν το χρώμα ανάλογα με το λαμπάκι που βάζουν μέσα. Αφού αγόρασα ένα τέετοιο πήγα και σ' ένα εργαστήριο να δω πώς τα φτιάχνουν. Ήταν μια μάντρα στην οποία δεν θες να πάς με μαύρα ρούχα αφού υπάρχουν εργάτες που κόβουν τα μπλοκ του άλατος χρησιμοποιώντας δισκοπρίονα. Υπήρχε αλάτι μέχρι και στον ανεμιστήρα οροφής.

Στο διπλανό δωμάτιο υπήρχαν 5-6 κορίτσια +/- 15 ετών τα οποία συναρμολογούσαν τα φωτιστικά. Απ' ότι μου έλεγε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης οι περισσότερες παραγγελίες πάνε στην Ευρώπη και τότε σκέφτηκα τις ευρωπαϊκές ευαισθησίες για παιδική εργασία κλπ. Και ποιά θα ήταν η εναλλακτική τους όμως; Αν δεν δούλευαν να φέρουν χρήματα σπίτι μάλλον θα είχαν παντρευτεί και θα γενούσαν μουσουλμανόπαιδες.

Κανονικά σήμερα ήταν να επιστρέψω στην Αλεξάνδρεια αλλά αποφάσισα να παρατείνω την παραμονή μου διότι σήμερα είναι το αντίστοιχο Παρασκευόβραδο για μας και θα γίνει ένα πάρτυ στην πηγή της Κλεοπάτρας. Άλλωστε δεν βιάζομαι, θα πάω αύριο στην Αλεξάνδρεια αφού περάσω πρώτα από την παραλιακή πόλη Μάρσα Ματρούχ την οποία ξέρω μόνο από την στρατιωτική ιστορία όταν ο Ρόμμελ πολεμούσε τον Γουέβηελ και τον Μοντγκόμερυ.

Μιχάλης
Σίβα
19 Ιαν

Σίβα και πέριξ

Άλλη μια ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε στην όαση της Σίβας. Κατά τις 9:30 ήρθε ο Φάτχυ μαζί μ' έναν αρχαιολόγο που θα ήταν ο ξεναγός μου για τους αρχαιολογικούς χώρους της Σίβας, να με πάρουν. Ξεκινήσαμε από τον χώρο που λέγεται Όρος των νεκρών (mountain of the dead). Ήταν έναν νεκροταφείο από την εποχή των Φαραώ και είναι σ' ένα ύψωμα μέσα στην πόλη. Κατά τον Β' ΠΠ οι κάτοικοι της Σίβας χρησιμοποιούσαν τους τάφους σαν καταφύγια από τους βομβαρδισμούς. Επειδή όμως διάφορα πράγματα που υπήρχαν μέσα όπως σαρκοφάγοι, αντικείμενα προσφορές στους θεούς κ.α. έπιαναν χώρο τα πέταξαν διότι ήταν και ενοχλητικά.

Κάθε τρύπα είναι και τάφος, παραπάνω από ένας μάλιστα

 

Προχθές που πήγα στον ναό του Μ. Αλεξάνδρου στην Baharia έγραψα ότι ο ναός χτίστηκε όταν ο Μ. Αλέξανδρος επέστρεφε από την Σίβα όπου είχε πάει να πάρει την έγκριση του Όσιρι (αν δεν έκανα λάθος) για να είναι γιός του. Ε λοιπόν έκανα λάθος. Δεν πήγε να πάρει την έγκριση του Όσιρι αλλά του Άμωνος Διός. Σήμερα λοιπόν επισκεφθηκα αυτόν τον ναό στην είσοδο του οποίου υπήρχε η παρακάτω επιγραφή:

Αυτός είναι ο ναός ο οποίος επί Φαραώ ήταν αφιερωμένος στον Αμούν, μετά στον Άμωνα Δία και επί Ρωμαίων στον Amon Jupiter. Ο ξεναγός μου έλεγε ότι από την αρχή ήταν κτισμένος με ελληνική τεχνική γι' αυτό πιστεύουν ότι οι μηχανικοί ήταν Έλληνες από την Κηρυναϊκή της (νυν) Λιβύης.

Αφού περάσαμε και από άλλο έναν ναό αφιερωμένο στον Αμούν κάναμε ένα διάλειμμα σε μια περιοχή που λέγεται η πηγή της Κλεοπάτρας. Εκεί ήπια έναν δροσιστικό χυμό φρέσκου λεμονιού με φύλλα μέντας. Την πρώτη φορά που είχα δοκιμάσει κάτι τέτοιο ήταν στην Ιορδανία και από τότε όπου τον βρίσκω τον χτυπάω.

Λίγο πριν το μεσημέρι κάνοντας βόλτα στο κέντρο της πόλης γνώρισα μια Γιουγκοσλαύα (έτσι αυτοπροσδιορίστηκε και παρά τις ερωτήσεις μου από ποιά περιοχή της Γιουγκοσλαυίας είναι αρνήθηκε να μου απαντήσει) η οποία αγόρασε ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της πόλης και το ανακαίνισε εκ βάθρων. Είναι γεγονός ότι το έχει κάνει πολύ ωραίο και μου θύμισε τα σπίτια στην καλντέρα της Σαντορίνης που είναι χτισμένα σε σπηλιές.
Κοντά στην πόλη της Σίβας υπάρχει μια μεγάλη αλμυρή λίμνη στην περιοχή της οποίας εξορυγνύουν ορυκτό αλάτι και πήγαμε μια βόλτα να επισκεφθούμε ένα απ' αυτά τ' αλατωρυχεία.

Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα πήγαμε σε μια περιοχή που λέγεται Fatnas island μόνο που δεν είναι νησί.

Γι αυτή την ζωή είμαι γεννημένος

Παρήγγειλα έναν τούρκικο (τον λέω τούρκικο διότι διαφέρει από τον δικό μας ελληνικό. Ο τούρκικος είναι πιο μαύρος και στην Αίγυπτο προσθέτουν και κάρδαμο) και έναν ναργιλέ και έμεινα ν' απολαύσω το ηλιοβασίλεμα.

Καθώς ο ήλιος έπεφτε ο ουρανός γινόταν πανέμορφος και η λίμνη αντανακλούσε τα χρώματα και τα σύννεφα τόσο που δεν μπορούσα ν' αντισταθώ να βγάλω φωτογραφίες.

Επιστρέφοντας πήγαμε να φάμε. Μετά από τόσο ρύζι που έφαγα τις τελευταίες μέρες σήμερα επέλεξα να φάω κουσκούς με κρέας και για πρώτη φορά από τότε που έφυγα από την Αλεξάνδρεια πήρα επιδόρπιο: κρέπα με χουρμάδες.

Για αύριο ζήτησα από τον αρχαιολόγο ξεναγό μου να επισκεφθούμε τον χώρο που έκανε ανασκαφές η Ελληνίδα αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή ψάχνοντας τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Ο χώρος δεν είναι επισκέψιμος διότι η Σουβαλτζή είναι στα δικαστήρια με το Αιγυπτιακό δημόσιο (αν δεν κάνω λάθος). Για αυτό τον λόγο έπρεπε να πάρουμε ειδική άδεια από τον τοπικό έφορο αρχαιοτήτων. Μετά από αυτό θα μπούμε στην έρημο με το Land Cruiser όπου και θα διανυκτερεύσουμε.

Μιχάλης
Σίβα
17 Ιαν

Όασις Baharia - όασις Siwa

Η απόσταση ανάμεσα στις οάσεις Baharia και Siwa (Σίβα) είναι 420χλμ. Ο δρόμος που τις συνδέει έχει κατασκευαστεί από τον στρατό για τις ανάγκες του. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να τον χρησιμοποιήσει πρέπει να πάρει άδεια από τον στρατό το οποίο δεν είναι εύκολο πράγμα. Αν δεν την πάρει πρέπει να κάνει ένα μεγάλο γύρο κοντά από το Κάιρο ο οποίος υπερβαίνει τα 1000 χλμ και απαιτεί και μια ενδιάμεση διανυκτέρευση. Μέχρι αργά χθες το βράδυ η έγκριση δεν μας είχε δοθεί ακόμα. Πρότεινα στον οδηγό μου να κάνει χρήση της ιδιότητας και του βαθμού μου αν νομίζει ότι θα επιταχύνει τις διαδικασίες αλλά αυτός το απέριψε αμέσως λέγοντας ότι στην καλύτερη περίπτωση θα μας φορτώναν έναν ένοπλο στρατιώτη να μας συνοδεύσει ενώ στην χειρότερη δεν θα μας εγκρίναν την διέλευση. Έτσι σήμερα το πρωί μετά το πρωινό (που περιλάμβανε halwa δηλαδή χαλβά) πήγαμε στην τοπική στρατιωτική αρχή για να δούμε τι γίνεται. Όσο ο ξεναγός μου ο Φάτχυ στεκόταν έξω από την πύλη εγώ βρήκα την ευκαιρία να βγάλω μερικές φωτογραφίες μέχρι που ο σκοπός μου έκανε παρατήρηση να βγάζω μόνο από την άλλη μεριά.

Αφού ήπιαμε τον πρωινό καφέ πήραμε τα μηχανάκια και φύγαμε για το σχολείο, ενώ ο φούρναρης από πίσω έβγαζε τα πρώτα ψωμιά.......

....τα οποία γινόντουσαν delivery με το μηχανάκι

Γενικά με το μηχανάκι κουβαλάμε ότι κουβαλιέται

Κάποια στιγμή η έγκριση ήρθε και έτσι φύγαμε. Από τα 420 χλμ της διαδρομής τα 380 ανήκουν στον στρατό. Αυτό έχει ένα καλό και ένα κακό: Το καλό είναι ότι ο δρόμος ήταν ΑΔΕΙΟΣ. Συναντήσαμε μόνον ένα αυτοκίνητο. Το κακό είναι ότι υπάρχουν 29 φυλάκια στα οποία έπρεπε να σταματήσουμε για έλεγχο. Σε 1-2 απ' αυτά οι στρατιώτες δεν ασχολήθηκαν καθόλου και ούτε κατεβήκαν στον δρόμο για να ελέγξουν. Σ' ένα τρίτο έκαναν νόημα από μακρυά το οποίο ο οδηγός μου προσέλαβε ως νόημα για να συνεχίσουμε αλλά αυτοί έριξαν 2 ριπές και μας σταμάτησαν. Υποθέτω ότι έριξαν στον αέρα διότι δεν βρήκαμε καμιά τρύπα στο αυτοκίνητο ούτε κάποιος από μας έφαγε καμία. Τελικά πάλι από μακρυά μας άφησαν και φύγαμε. Σ' όλο το μήκος των 380 χλμ απαγορεύεται να σταματήσεις, ακόμα και για κατούρημα, παρα μόνον στα φυλάκια. Όπως είναι φυσικό σε όλη αυτή την διαδρομή απαγορεύονται οι φωτογραφίες και εγώ δεν είχα λόγους να το διακινδυνεύσω αφού δεν είχε και τίποτα ιδιαίτερο. Επιπλέον, ένας πολύ ευγενικός Υπολοχαγός σε κάποιο φυλάκιο έλεγξε και την μηχανή μου να δει τις φωτογραφίες. Στο τέλος μου είπε ότι ήταν ωραίες φωτογραφίες και μου την επέστρεψε.
Έξι ώρες αργότερα μπήκαμε στην πόλη της Σίβας και αφού τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο και χτύπησα και μια παστουρμαδόπιτα (δυστυχώς με παστουρμά από μοσχάρι, όχι από καμήλα) σε παρακείμενη ταβέρνα βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη.
Είπα μετά την παστουρμαδόπιτα να πήγαινα για ένα μασάζ αλλά η εξωτερική εικόνα του ινστιτούτου ομορφιάς με απέτρεψε

Έτσι, μαζί με τον Φάτχυ, πήραμε την ανηφόρα ν' ανεβούμε στο κάστρο το οποίο δεσπόζει πάνω από το κέντρο της πόλης.

Στην κορυφή του κάστρου υπήρχε μια παρέα από 4 κορίτσια φοιτήτριες νοσηλευτικής. Ζήτησα από τον ξεναγό μου να τις ρωτήσει αν μου επέτρεπαν να τις φωτογραφίσω, εκείνος τις ρώτησε αν ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί μου και οι 2 από αυτές δέχθηκαν. Η μία από αυτές φορούσε νιχάμπ, το ύφασμα δηλαδή που καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο και αφήνει μόνο τα μάτια, το οποίο για χάρη της φωτογραφίας το σήκωσε για να φανεί το πρόσωπο. Επειδή μου ζήτησαν να μην δημοσιεύσω τις φωτογραφίες μαζί τους όποιος θέλει μπορεί να τις δει μόνο ιδιωτικά.

Εγώ συνέχιζα να βγάζω φωτογραφίες της περιοχής

μέχρι να δύσει ο ήλιος οπότε οι μουεζίνηδες απ' όλα τα τζαμιά της πόλης κάλεσαν τους πιστούς για προσευχή.

Αύριο το πρόγραμμα έχει περιήγηση πέριξ της πόλεως της Σίβας.

Μιχάλης
Σίβα
16 Ιαν

Μαύρη έρημος, λευκή έρημος και όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις

Baharia, 15 Ιαν

Το Σάββατο 14 Ιαν ξημέρωσε συννεφιασμένο. Εμείς πήραμε το πρωινό μας κάτω από τους ήχους της τηλεόρασης του μαγαζάτορα που μετέδιδε την πρωινή προσευχή του Σαββάτου και ανεβήκαμε στο Land Cruiser του Αχμέντ (άλλος Αχμέντ αυτή την φορά. Μάλλον όσοι έχουν Land Cruiser τους συστήνουν ως Αχμέντ για να μην μπερδευόμαστε) με τα σεμέν το οποίο ήταν ήδη φορτωμένο με τα υλικά της στρατοπεδειάς που απαιτούντο για την διανυκτέρευση στην ύπαιθρο.

Ο πρώτος σταθμός ήταν η μαυρη έρημος η οποία έχει πάρει τα’ όνομα της από τα ηφαιστειογενή πετρώματα που την απαρτίζουν.

Συνεχίσαμε προς το Crystal mountain το οποίο λέγεται έτσι διότι στο έδαφος υπάρχουν κρυσταλλικά πετρώματα.

Εκεί χάριν της φωτογραφίας καβάλησα τον Αχμέντ

Και φύγαμε για την εντυπωσιακή περιοχή του Agabet.

Περάσαμε από το Wadi al Batih

και κάναμε στάση για τσάι σε μια πηγή που λέγεται Magic spring (= Μαγική πηγή)

Όσο ήμαστε εκεί ήρθε κι ένα τσούρμο από κάτι πειρατές της ερήμου

Φέυγοντας από εκεί πήγαμε στην Λευκή έρημο όπου θα κατασκηνώναμε για να περάσουμε το βράδυ. Πραγματικά το τοπίο της Λευκής ερήμου ήταν εντυπωσιακό.

Στήσανε τον καταυλισμό και ξεκίνησαν το μαγείρεμα

Κάποιοι γεννήθηκαν ηγέτες και κάνουν εγκεφαλική δουλειά και κάποιοι χειρώνακτες

Και όταν ο ήλιος έδυε στην Λευκή έρημο κάτσαμε να φάμε κοτόπουλο στα κάρβουνα με (τι άλλο) ρύζι.

Λευκή έρημος, 15 Ιαν

Όταν ξύπνησα το πρωί της Κυριακής (χωρίς να ακούγεται η πρωινή προσευχή αφού δεν υπήρχε μαγαζάτωρ εκεί κοντά) η θερμοκρασία μέσα στην σκηνή ήταν 10 βαθμοί αλλά εγώ είχα κοιμηθεί μια χαρά μέσα στο sleeping bag. Μετά το πρωινό τα μαζέψανε και φύγαμε.

Επιστρέφοντας στο Al Wahat στην όαση της Baharia περάσαμε από τον εμπορικό δρόμο της πόλης, κάτι σαν την Τσιμισκή δηλαδή (για τους Θεσσαλονικείς) που εκτός από την εμπορικότητα της έμοιαζε και στην κίνηση.

Εκεί μου δόθηκε ένας αρχαιολόγος για ξεναγός με τον οποίο μόλις βγήκαμε από το μουσείο που ήταν ο πρώτος χώρος που επισκεφθήκαμε ήρθε ένας αστυφύλακας και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε στο τμήμα της τουριστικής αστυνομίας. Το πρόβλημα ήταν ότι το ξενοδοχείο δεν με είχε δηλώσει στην τουριστική αστυνομία ως ώφειλε. Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες διευκρινήσεις από τους συνοδούς μου και έπεσαν και τα σχετικά τηλέφωνα στον ξενοδόχο, αφεθήκαμε ελεύθεροι να συνεχίσουμε την ξενάγηση. Εν ολίγοις, αφού είδα κάτι μούμιες με χρυσές μάσκες που βρέθηκαν στην περιοχή το 1996 και τάφους τοπικών προσωπικοτήτων με τις ανάλογες διακοσμήσεις στον τοίχο, καταλήξαμε σ’ έναν ναό αφιερωμένο στον Μέγα Αλέξανδρο, χτισμένος όταν ο στρατηλάτης επέστρεφε από την Σίβα έχοντας πάρει την έγκριση του Όσιρι (αν θυμάμαι καλά) να ονομαστεί υιός του. Ο ναός, που ανακαλύφθηκε το 1940, ακόμα ανασκάπτεται.

https://www.google.co.uk/maps/place/Bawiti,+%CE%91%CE%BB+%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%B6%CE%AC,+%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82/@28.3488457,28.8479723,6z/data=!4m5!3m4!1s0x145d52abc47bd05f:0x6ab612038dd66fbc!8m2!3d28.349108!4d28.8500977?hl=el 

Το βραδάκι βγήκαμε μια βόλτα και πήγαμε σ’ ένα μαγαζί με μεγάλη ποικιλία να ψωνίσουμε 1-2 πραγματάκια.

Αύριο το πρόγραμμα λέει αναχώρηση από την όαση της Baharia και κίνηση προς την όαση της Siwa. Επειδή όμως η απόσταση είναι μεγάλη, εκτίμηση είναι ότι θα φτάσουμε στην Siwa βράδυ.

Μιχάλης

15 Ιαν