Σίβα και πέριξ

Άλλη μια ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε στην όαση της Σίβας. Κατά τις 9:30 ήρθε ο Φάτχυ μαζί μ' έναν αρχαιολόγο που θα ήταν ο ξεναγός μου για τους αρχαιολογικούς χώρους της Σίβας, να με πάρουν. Ξεκινήσαμε από τον χώρο που λέγεται Όρος των νεκρών (mountain of the dead). Ήταν έναν νεκροταφείο από την εποχή των Φαραώ και είναι σ' ένα ύψωμα μέσα στην πόλη. Κατά τον Β' ΠΠ οι κάτοικοι της Σίβας χρησιμοποιούσαν τους τάφους σαν καταφύγια από τους βομβαρδισμούς. Επειδή όμως διάφορα πράγματα που υπήρχαν μέσα όπως σαρκοφάγοι, αντικείμενα προσφορές στους θεούς κ.α. έπιαναν χώρο τα πέταξαν διότι ήταν και ενοχλητικά.

Κάθε τρύπα είναι και τάφος, παραπάνω από ένας μάλιστα

 

Προχθές που πήγα στον ναό του Μ. Αλεξάνδρου στην Baharia έγραψα ότι ο ναός χτίστηκε όταν ο Μ. Αλέξανδρος επέστρεφε από την Σίβα όπου είχε πάει να πάρει την έγκριση του Όσιρι (αν δεν έκανα λάθος) για να είναι γιός του. Ε λοιπόν έκανα λάθος. Δεν πήγε να πάρει την έγκριση του Όσιρι αλλά του Άμωνος Διός. Σήμερα λοιπόν επισκεφθηκα αυτόν τον ναό στην είσοδο του οποίου υπήρχε η παρακάτω επιγραφή:

Αυτός είναι ο ναός ο οποίος επί Φαραώ ήταν αφιερωμένος στον Αμούν, μετά στον Άμωνα Δία και επί Ρωμαίων στον Amon Jupiter. Ο ξεναγός μου έλεγε ότι από την αρχή ήταν κτισμένος με ελληνική τεχνική γι' αυτό πιστεύουν ότι οι μηχανικοί ήταν Έλληνες από την Κηρυναϊκή της (νυν) Λιβύης.

Αφού περάσαμε και από άλλο έναν ναό αφιερωμένο στον Αμούν κάναμε ένα διάλειμμα σε μια περιοχή που λέγεται η πηγή της Κλεοπάτρας. Εκεί ήπια έναν δροσιστικό χυμό φρέσκου λεμονιού με φύλλα μέντας. Την πρώτη φορά που είχα δοκιμάσει κάτι τέτοιο ήταν στην Ιορδανία και από τότε όπου τον βρίσκω τον χτυπάω.

Λίγο πριν το μεσημέρι κάνοντας βόλτα στο κέντρο της πόλης γνώρισα μια Γιουγκοσλαύα (έτσι αυτοπροσδιορίστηκε και παρά τις ερωτήσεις μου από ποιά περιοχή της Γιουγκοσλαυίας είναι αρνήθηκε να μου απαντήσει) η οποία αγόρασε ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της πόλης και το ανακαίνισε εκ βάθρων. Είναι γεγονός ότι το έχει κάνει πολύ ωραίο και μου θύμισε τα σπίτια στην καλντέρα της Σαντορίνης που είναι χτισμένα σε σπηλιές.
Κοντά στην πόλη της Σίβας υπάρχει μια μεγάλη αλμυρή λίμνη στην περιοχή της οποίας εξορυγνύουν ορυκτό αλάτι και πήγαμε μια βόλτα να επισκεφθούμε ένα απ' αυτά τ' αλατωρυχεία.

Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα πήγαμε σε μια περιοχή που λέγεται Fatnas island μόνο που δεν είναι νησί.

Γι αυτή την ζωή είμαι γεννημένος

Παρήγγειλα έναν τούρκικο (τον λέω τούρκικο διότι διαφέρει από τον δικό μας ελληνικό. Ο τούρκικος είναι πιο μαύρος και στην Αίγυπτο προσθέτουν και κάρδαμο) και έναν ναργιλέ και έμεινα ν' απολαύσω το ηλιοβασίλεμα.

Καθώς ο ήλιος έπεφτε ο ουρανός γινόταν πανέμορφος και η λίμνη αντανακλούσε τα χρώματα και τα σύννεφα τόσο που δεν μπορούσα ν' αντισταθώ να βγάλω φωτογραφίες.

Επιστρέφοντας πήγαμε να φάμε. Μετά από τόσο ρύζι που έφαγα τις τελευταίες μέρες σήμερα επέλεξα να φάω κουσκούς με κρέας και για πρώτη φορά από τότε που έφυγα από την Αλεξάνδρεια πήρα επιδόρπιο: κρέπα με χουρμάδες.

Για αύριο ζήτησα από τον αρχαιολόγο ξεναγό μου να επισκεφθούμε τον χώρο που έκανε ανασκαφές η Ελληνίδα αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή ψάχνοντας τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Ο χώρος δεν είναι επισκέψιμος διότι η Σουβαλτζή είναι στα δικαστήρια με το Αιγυπτιακό δημόσιο (αν δεν κάνω λάθος). Για αυτό τον λόγο έπρεπε να πάρουμε ειδική άδεια από τον τοπικό έφορο αρχαιοτήτων. Μετά από αυτό θα μπούμε στην έρημο με το Land Cruiser όπου και θα διανυκτερεύσουμε.

Μιχάλης
Σίβα
17 Ιαν