Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Όασις Fayoum – Όασις Baharia



Σαλάμ αλέκουμ
Το πρωί ξύπνησα πάλι μ’ έναν πολύ ωραίο ήλιο και έφαγα το πρωινό μου με τους 2 συνοδούς μου στον κήπο του ξενοδοχείο (αλήθεια, τι καιρό κάνει στην Ελλάδα;) κάτω από τους ήχους του ραδιοφώνου του μαγαζάτορα που μετέδιδε την πρωινή προσευχή της Παρασκευής.
Τελειώνοντας το πρωινό κάναμε check-out από το ξενοδοχείο και πήραμε τον δρόμο για την όαση Baharia. Πριν εγκαταλείψουμε την Τύνιδα περάσαμε από έναν φούρνο που εκείνη την ώρα έβγαζε φρέσκο ζεστό αραβικό ψωμί τηρώντας φυσικά τα πρότυπα ISO 9001, HACCP και ότι άλλο αυστηρό πρότυπο υπάρχει παγκοσμίως.
Ο δρόμος μέχρι την όαση Baharia ήταν περίπου 5 ώρες οδήγηση μιας ατέλειωτης ευθείας μέσα στην έρημο

όπου μπορούσες να δεις διάφορα οχήματα.
Κάποια στιγμή συναντήσαμε και μια μεγάλη παρέα μοτοσυκλετιστών με μεγάλες μηχανές όπως Harley, Goldwing, ακόμα και μία σπορ. Ήταν οι πρώτοι μοτοσυκλετιστές με κράνος που είδα στην Αίγυπτο (μ’ εξαίρεση τους τροχαίους).
Ο δρόμος ήταν ατελείωτος και δεν είχε πουθενά να σταματήσεις για διάλειμμα. Βρήκαμε μόνο ένα μαγαζί κάπου στην μέση της διαδρομής, ένας τοπικός «Λεβέντης» (για όσους θυμούνται το ιστορικό εστιατόριο κοντά στην Λαμία) που βέβαια τηρούσε τα ανάλογα πρότυπα καθαριότητας με τον φούρναρη παραπάνω.

Ήπιαμε ένα τσάι χωρίς ούτε να κάτσουμε σε καρέκλες κάτω από τους ήχους του ραδιοφώνου του μαγαζάτορα που μετέδιδε την μεσημεριανή προσευχή της Παρασκευής και φύγαμε.
Φτάσαμε στο El Wahat της όασης Baharia και καταλύσαμε στο ξενοδοχείο. Όσοι παρακολουθούσαν το blog μου στο ταξίδι με την μηχανή την περασμένη άνοιξη θα θυμούνται τις κρίσεις μου για το 5άστερο ξενοδοχείο στην Ριέκα της Κροατίας (αυτό με τον κατώτερο κρατικό υπάλληλο της εποχής του Τίτο). Κάτι αντίστοιχο είναι και το σημερινό με την διαφορά ότι αυτό ήταν για ανώτερο στρατιωτικό της εποχής του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσσερ. Οι κατώτεροι εκείνη την εποχή κοιμόντουσαν στο ύπαιθρο. Μοιάζει και λίγο με παρακμιακό rooms to let στα Καμμένα Βούρλα.

Αφού φάγαμε το γεύμα μας (το οποίο, ω τι έκπληξις! περιλάμβανε ρύζι), οι συνοδοί μου φόρεσαν τις κελεμπίες τους, πήραμε το Land Cruiser με τα κεντητά σεμεδάκια γύρω από το bull-bar και την σχάρα

και φύγαμε για ένα κοντινό ύψωμα.
Έχει ωραία θέα από εκεί ψηλά

Αυτό σημαίνει όαση μέσα στην έρημο

Σαν σεληνιακό τοπίο



Και ενώ ο ήλιος έδυε στην όαση επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο

Αύριο πάμε να δούμε την μαύρη έρημο, την λευκή έρημο και άλλα. Το πρόγραμμα προβλέπει ύπνο σε σκηνή οπότε θα δούμε πως κοιμόντουσαν και οι κατώτεροι στρατιωτικοί την εποχή του Νάσερ.
Μιχάλης
El Wahat
(Παρασκευή και) 13 Ιαν

5 σχόλια:

  1. Σειρά μου είσαι μια ΟΑΣΗ στην καθημερινή μου μαύρη ρουτίνα...Να είσαι καλά και να περνάς καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οταν αγγεία απο εδω θα πω Μαρια να σου ετοιμάσει ενα ωραίο ριζοτο! !! Νομίζω το εχεις νοσταλγησει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρώτο πράγμα που θα φάω μόλις γυρίσω Ελλάδα είναι σουβλάκι χοιρινό ή γύρος χοιρινός ή οτιδήποτε χοιρινό τέλος πάντων.

      Διαγραφή
  3. Μιχάλη συγχαρητήρια, έχεις ξεπεράσει πολλούς Κ/Δ, χρειάζεται τόλμη & γερά αρχί... για να μπορέσει κάποιος να ξεκινήσει & να κάνει μόνος του τέτοιου είδους ταξίδια. Συνέχισε να μας φτιάχνεις. ΛΟΚ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή