Σίβα, 18 Ιαν.
Κατά τις 9:30 το πρωί ξαναβρέθηκα με τον αρχαιολόγο-ξεναγό σε μια περιοχή έξω από την πόλη της Σίβας όπου ήταν ένα Ρωμαϊκό νεκροταφείο. Αμέσως μετά πήγαμε στον χώρο που η Λιάνα Σουβαλτζή έκανε τις ανασκαφές ψάχνοντας να βρει το τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Η περιοχή λέγεται Μαράκι και η εκτίμηση της Σουβαλτζή είναι ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη "μειράκιον" και αυτό επειδή ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε νέος. Βέβαια όσο και νέος να πέθανε δεν μου φαίνεται ότι ήταν μειράκιο. Κατά τους ντόπιους η ονομασία προέρχεται από την (ντόπια) λέξη Μαράτι που σημαίνει υπερυψωμένος ή επικλινής χώρος. Επίσημα πάντως ονομάζεται Δωρικός ναός αν και οι επιγραφές και οι παραστάσεις που έχουν βρεθεί είναι αρχαιοαιγυπτιακές (ιερογλυφικά), ελληνικές και ρωμαϊκές. Οι ντόπιοι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι είναι αιγυπτιακός ναός ο οποίος αργότερα έγινε ελληνικός και μετά ρωμαϊκός. Αν και θα το ήθελαν, δεν θεωρούν ότι εκεί είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου διότι, φαντάζομαι, δεν υπάρχει λόγος να θάψεις έναν βασιλέα σ' έναν ήδη υπάρχοντα ναό. Αλλά πάλι οι αρχαιολόγοι σίγουρα ξέρουν καλύτερα. Πάντως, ενώ ο αρχαιολόγος μου έκανε περιγραφή του χώρου, σκέφτηκα ότι υπάρχουν ομοιότητες με αυτά που ακούμε για την ανασκαφή της Αμφίπολης (μεγάλος χώρος, λέοντες κλπ). Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το κεντρικό κλίτος του ναού:
Όσο ήμουν με το αρχαιολόγο στον Δωρικό ναό ο Φάτχυ έφυγε να φτιάξει το δεξί παράθυρο του Land Cruiser που δεν άνοιγε. Επειδή η επισκευή πήρε λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο και ο αρχαιολόγος-ξεναγός μου έπρεπε να γυρίσει στην αρχαιολογική υπηρεσία που δουλεύει αποφασίσαμε να πάω κι εγώ μαζί του στο γραφείο κι έτσι κάναμε, αφού ο προιστάμενος του, μόλις άκουσε ότι είμαι Έλληνας, το ενέκρινε. Ένα από τα πράγματα που μ' αρέσει σ' αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν είμαι σε γκρούπ κι έτσι μπορώ να έχω πρόσβαση σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Προφανώς αν ήμουν σε γκρουπ ούτε θα μέναμε μόνοι χωρίς συνοδό. ούτε θα πήγαινα στην εφορία αρχαιοτήτων, ούτε θα ερχόμουν σε επαφή με τους ντόπιους όπως έρχομαι.
Αφού κουβέντιασα λίγο με τον προϊστάμενο της εφορίας αρχαιοτήτων και ήπια το τσάι που με κέρασαν, ήρθε ο Φάτχυ και πήγαμε να επισκεφτούμε το ινστιτούτο διατήρησης της ταυτότητας των Σιβαίων (όπως λέμε Θηβαίων, άλλωστε τι Σίβα, τί Θήβα ή τί Λωζάνη, τι Κοζάνη). Εκεί, απ' ότι κατάλαβα από τις συζητήσεις που είχα με μια κοπέλα αγνώστου ηλικίας και άλλων φυσικών προσόντων αφού το μονο που έβλεπα ήταν τα πολύ ωραία μάτια της, οι Σιβαίοι ήταν στην περιοχή πριν εμφανιστούν οι Άραβες και είναι συγγενείς με φυλές που ζουν σε άλλες χώρες της Β. Αφρικής μέχρι ενδεχομένως τους Πολισάριο της Δυτικής Σαχάρας. Οι χοροί τους μοιάζουν περισσότερο με αφρικανικούς παρά με αραβικούς. Αλλά πάλι οι λαογράφοι θα ξέρουν καλύτερα.
Μετά απ' αυτήν την επίσκεψη φύγαμε με τον Φάτχυ για την έρημο με σκοπό να διανυκτερεύσουμε στον καταυλισμό που διατηρεί εκεί. Η έρημος της Σίβας είναι διαφορετική από την έρημο στην Fayoum και στην Baharia αφού εδώ είναι μια απέραντη έκταση από αμμόλοφους.
Η περιοχή κάποτε ήταν θάλασσα και αυτό γίνεται αντιληπτό διότι σε ορισμένα σημεία ακόμα μπορεί κάποιος να δει απολιθωμένα οστά θλασσίων ζώων ή όστρακα.
Περάσαμε από μιά λίμνη η οποία θεωρείται παγωμένη (λέγεται Cold lake) αλλά όταν έβαλα το χέρι μου μέσα, μια χαρά μου φάνηκε,
συνεχίσαμε στους αμμόλοφους
μέχρι που φτάσαμε στην Hot spring (= θερμή πηγή) κι έκανα το πρώτο μου μπάνιο για φέτος. Η θερμοκρασία του νερού ήταν 37,5 βαθμοί.
Εκεί βρεθήκαμε με μια παρέα 3 ατόμων: μια Αιγυπτία χήρα Έλληνα, τον αδελφό της που ζει στην Αυστραλία και την γυναίκα του Ρωσσίδα που ζει μαζί του. Μ' αυτούς ήταν προγραμματισμένο να τρώγαμε μαζί αργότερα στον καταυλισμό του Φάτχυ. Πριν απ' αυτό όμως σταματήσαμε κάπου να πιούμε ένα τσάι και ν' απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα.
Και όταν ο ήλιος έδυσε πίσω από τους αμμόλοφους ξεκινήσαμε να πάμε στον καταυλισμό
Είμαι σίγουρος ότι ο Φάτχυ επίτηδες μας πήγε νύχτα στον καταυλισμό διότι οι συνεργάτες του που ήταν ήδη εκεί είχαν τοποθετήσει αναμμένους πυρσούς περιμετρικά του καταυλισμού καθώς και στους βράχους που υπάρχουν μπροστά και πίσω. Το φαγητό μαγειρεύτηκε μέσα στην άμμο, μια τεχνική που υπάρχει και στην Ελλάδα και λέγεται γάστρα (με άμμο και φωτιά από πάνω) και φάγαμε όλοι μαζί πίνοντας αράκ (ρακή δηλαδή) φτιαγμένο από χουρμάδες. Μετά από αρκετή ώρα και κουβέντα γύρω από την φωτιά, έφυγαν όλοι και μείναμε ο Φάτχυ κι εγώ να περάσουμε την νύχτα εκεί. Ο καιρός ήταν ιδανικός, δεν φύσαγε καθόλου ούτε έκανε κρύο, ότι πρέπει για να κοιμηθεί κάποιος σε σκηνή.
http://siwawi.com/en/catalog/camping
Έρημος, 19 Ιαν
Όταν ξύπνησα στις 8 το πρωί η θερμοκρασία στην σκηνή ήταν 5,5 βαθμοί αλλά εγώ μέσα στο sleeping bag είχα σκάσει. Κοιμόμουν και με τα ρούχα διότι δεν ξέρεις πόσοι και ποιοί έχουν κοιμηθεί εκεί πριν από εσένα. Παίρνοντας πρωινό είπα να δοκιμάσω κάτι παστέλια που μας άφησε η Αιγυπτία χήρα το βράδυ. Διαπίστωσα ότι η μάρκα του παστελιού ήταν "EL MALAKA" και από πάνω είχε για σήμα μια κορώνα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σκεφτήκατε ότι κι εγώ: Μαλάκας με περικεφαλαία που λέμε. Όταν το έδειχνα στον Φάτχυ που βέβαια γνωρίζει την διάσημη ελληνική λέξη μου είπε ότι προφέρεται "Ελ Μέλεκα" και σημαίνει "Η Βασίλισσα" εξ ου και η περικεφαλαία (η κορώνα δηλαδή).
Επιστρέφοντας στην πόλη βγήκα μια βόλτα για ν' αγοράσω τίποτα σουβενιρ.
Κάτι τοπικό που έχουν εδώ και μ' αρέσει είναι φωτιστικά από ορυκτό αλάτι στα οποία αλλάζουν το χρώμα ανάλογα με το λαμπάκι που βάζουν μέσα. Αφού αγόρασα ένα τέετοιο πήγα και σ' ένα εργαστήριο να δω πώς τα φτιάχνουν. Ήταν μια μάντρα στην οποία δεν θες να πάς με μαύρα ρούχα αφού υπάρχουν εργάτες που κόβουν τα μπλοκ του άλατος χρησιμοποιώντας δισκοπρίονα. Υπήρχε αλάτι μέχρι και στον ανεμιστήρα οροφής.
Στο διπλανό δωμάτιο υπήρχαν 5-6 κορίτσια +/- 15 ετών τα οποία συναρμολογούσαν τα φωτιστικά. Απ' ότι μου έλεγε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης οι περισσότερες παραγγελίες πάνε στην Ευρώπη και τότε σκέφτηκα τις ευρωπαϊκές ευαισθησίες για παιδική εργασία κλπ. Και ποιά θα ήταν η εναλλακτική τους όμως; Αν δεν δούλευαν να φέρουν χρήματα σπίτι μάλλον θα είχαν παντρευτεί και θα γενούσαν μουσουλμανόπαιδες.
Κανονικά σήμερα ήταν να επιστρέψω στην Αλεξάνδρεια αλλά αποφάσισα να παρατείνω την παραμονή μου διότι σήμερα είναι το αντίστοιχο Παρασκευόβραδο για μας και θα γίνει ένα πάρτυ στην πηγή της Κλεοπάτρας. Άλλωστε δεν βιάζομαι, θα πάω αύριο στην Αλεξάνδρεια αφού περάσω πρώτα από την παραλιακή πόλη Μάρσα Ματρούχ την οποία ξέρω μόνο από την στρατιωτική ιστορία όταν ο Ρόμμελ πολεμούσε τον Γουέβηελ και τον Μοντγκόμερυ.
Μιχάλης
Σίβα
19 Ιαν
Κατά τις 9:30 το πρωί ξαναβρέθηκα με τον αρχαιολόγο-ξεναγό σε μια περιοχή έξω από την πόλη της Σίβας όπου ήταν ένα Ρωμαϊκό νεκροταφείο. Αμέσως μετά πήγαμε στον χώρο που η Λιάνα Σουβαλτζή έκανε τις ανασκαφές ψάχνοντας να βρει το τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Η περιοχή λέγεται Μαράκι και η εκτίμηση της Σουβαλτζή είναι ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη "μειράκιον" και αυτό επειδή ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε νέος. Βέβαια όσο και νέος να πέθανε δεν μου φαίνεται ότι ήταν μειράκιο. Κατά τους ντόπιους η ονομασία προέρχεται από την (ντόπια) λέξη Μαράτι που σημαίνει υπερυψωμένος ή επικλινής χώρος. Επίσημα πάντως ονομάζεται Δωρικός ναός αν και οι επιγραφές και οι παραστάσεις που έχουν βρεθεί είναι αρχαιοαιγυπτιακές (ιερογλυφικά), ελληνικές και ρωμαϊκές. Οι ντόπιοι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι είναι αιγυπτιακός ναός ο οποίος αργότερα έγινε ελληνικός και μετά ρωμαϊκός. Αν και θα το ήθελαν, δεν θεωρούν ότι εκεί είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου διότι, φαντάζομαι, δεν υπάρχει λόγος να θάψεις έναν βασιλέα σ' έναν ήδη υπάρχοντα ναό. Αλλά πάλι οι αρχαιολόγοι σίγουρα ξέρουν καλύτερα. Πάντως, ενώ ο αρχαιολόγος μου έκανε περιγραφή του χώρου, σκέφτηκα ότι υπάρχουν ομοιότητες με αυτά που ακούμε για την ανασκαφή της Αμφίπολης (μεγάλος χώρος, λέοντες κλπ). Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το κεντρικό κλίτος του ναού:
Αφού κουβέντιασα λίγο με τον προϊστάμενο της εφορίας αρχαιοτήτων και ήπια το τσάι που με κέρασαν, ήρθε ο Φάτχυ και πήγαμε να επισκεφτούμε το ινστιτούτο διατήρησης της ταυτότητας των Σιβαίων (όπως λέμε Θηβαίων, άλλωστε τι Σίβα, τί Θήβα ή τί Λωζάνη, τι Κοζάνη). Εκεί, απ' ότι κατάλαβα από τις συζητήσεις που είχα με μια κοπέλα αγνώστου ηλικίας και άλλων φυσικών προσόντων αφού το μονο που έβλεπα ήταν τα πολύ ωραία μάτια της, οι Σιβαίοι ήταν στην περιοχή πριν εμφανιστούν οι Άραβες και είναι συγγενείς με φυλές που ζουν σε άλλες χώρες της Β. Αφρικής μέχρι ενδεχομένως τους Πολισάριο της Δυτικής Σαχάρας. Οι χοροί τους μοιάζουν περισσότερο με αφρικανικούς παρά με αραβικούς. Αλλά πάλι οι λαογράφοι θα ξέρουν καλύτερα.
Μετά απ' αυτήν την επίσκεψη φύγαμε με τον Φάτχυ για την έρημο με σκοπό να διανυκτερεύσουμε στον καταυλισμό που διατηρεί εκεί. Η έρημος της Σίβας είναι διαφορετική από την έρημο στην Fayoum και στην Baharia αφού εδώ είναι μια απέραντη έκταση από αμμόλοφους.
Η περιοχή κάποτε ήταν θάλασσα και αυτό γίνεται αντιληπτό διότι σε ορισμένα σημεία ακόμα μπορεί κάποιος να δει απολιθωμένα οστά θλασσίων ζώων ή όστρακα.
Περάσαμε από μιά λίμνη η οποία θεωρείται παγωμένη (λέγεται Cold lake) αλλά όταν έβαλα το χέρι μου μέσα, μια χαρά μου φάνηκε,
συνεχίσαμε στους αμμόλοφους
 |
| Σχεδιάζοντας στην άμμο |
μέχρι που φτάσαμε στην Hot spring (= θερμή πηγή) κι έκανα το πρώτο μου μπάνιο για φέτος. Η θερμοκρασία του νερού ήταν 37,5 βαθμοί.
http://siwawi.com/en/catalog/camping
Έρημος, 19 Ιαν
Όταν ξύπνησα στις 8 το πρωί η θερμοκρασία στην σκηνή ήταν 5,5 βαθμοί αλλά εγώ μέσα στο sleeping bag είχα σκάσει. Κοιμόμουν και με τα ρούχα διότι δεν ξέρεις πόσοι και ποιοί έχουν κοιμηθεί εκεί πριν από εσένα. Παίρνοντας πρωινό είπα να δοκιμάσω κάτι παστέλια που μας άφησε η Αιγυπτία χήρα το βράδυ. Διαπίστωσα ότι η μάρκα του παστελιού ήταν "EL MALAKA" και από πάνω είχε για σήμα μια κορώνα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σκεφτήκατε ότι κι εγώ: Μαλάκας με περικεφαλαία που λέμε. Όταν το έδειχνα στον Φάτχυ που βέβαια γνωρίζει την διάσημη ελληνική λέξη μου είπε ότι προφέρεται "Ελ Μέλεκα" και σημαίνει "Η Βασίλισσα" εξ ου και η περικεφαλαία (η κορώνα δηλαδή).
Επιστρέφοντας στην πόλη βγήκα μια βόλτα για ν' αγοράσω τίποτα σουβενιρ.
Κανονικά σήμερα ήταν να επιστρέψω στην Αλεξάνδρεια αλλά αποφάσισα να παρατείνω την παραμονή μου διότι σήμερα είναι το αντίστοιχο Παρασκευόβραδο για μας και θα γίνει ένα πάρτυ στην πηγή της Κλεοπάτρας. Άλλωστε δεν βιάζομαι, θα πάω αύριο στην Αλεξάνδρεια αφού περάσω πρώτα από την παραλιακή πόλη Μάρσα Ματρούχ την οποία ξέρω μόνο από την στρατιωτική ιστορία όταν ο Ρόμμελ πολεμούσε τον Γουέβηελ και τον Μοντγκόμερυ.
Μιχάλης
Σίβα
19 Ιαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου