Και το ταξίδι συνεχίζεται σε άλλη ήπειρο

Τρίτη, 14 Μαρτίου το μεσημέρι έφυγα από το αεροδρόμιο Αθηνών με προορισμό την Φρανκφούρτη όπου έφτασα σχεδόν 3 ώρες αργότερα. Στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης έχω περάσει άλλες 2 φορές, το 2004 πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από την Τεχεράνη. Λένε ότι είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Και μάλλον έτσι είναι διότι ορισμένοι υπάλληλοι του κυκλοφορούν με ποδήλατο. Εγώ δε που έπρεπε από το Terminal A (που βγαίνουν οι Schengen) να πάω στο Terminal C έπρεπε να χρησιμοποιήσω ένα εσωτερικό τραινάκι χωρίς οδηγό για να φτάσω έγκαιρα. Λίγο πριν τις 10 το βράδυ (ώρα Γερμανίας) μπήκα σ' ένα τεράστιο Boeing Jumbo Jet 747 για ένα ταξίδι 13 ωρών. Σε 747 είχα ξαναμπεί το 1994 όταν πήγα κι ήρθα Αμερική αλλά χθες μου φάνηκε πολύ μεγάλο ειδικά όπως κοίταγα το εκπέτασμα των φτερών. Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο με ανθρώπους από πολλές εθνικότητες (ακόμα κι ένα γκρουπ με Τούρκους υπήρχε, τί διάολο θέλουν οι Τούρκοι στην Αργεντινή δεν μπορώ να καταλάβω) και λόγω της μεγάλης διάρκειας είχα κανονισει στο check-in της Αθήνας να κάτσω διάδρομο και πίσω από έναν από τους ενδιάμεσους τοίχους (για κουζίνα ή  τουαλέτα) που έχουν αυτά τα αεροπλάνα. Αυτό που δεν ήξερα όμως ήταν ότι δίπλα μου ήταν και μια κοπέλα μ' ένα μωράκι το πολύ 2 μηνών. Όταν το είδα θεώρησα ότι το μωρό αποκλείεται ν' αντέξει 13 ώρες στο αεροπλάνο και ότι μάλλον δεν θα κοιμηθούμε σήμερα. Η Lufthansa έχει ένα σύστημα με πορτ-μπεμπέ που κρεμιέται από γάντζους στον τοίχο και δένεται το μωρό μέσα εκεί. Το σκέπασε η μητέρα του, του έβαλε κι ένα ζευγάρι χοντρά ακουστικά, από αυτά που σε απομονώνουν από τον κόσμο και μπορώ να πώ ότι ήταν το πιο ήσυχο μωρό που έχω δει. Κάθε φορά που ξύπναγε κι έβγαζε μια κραυγή κάτι του έκανε η μητέρα του κι αυτό ξανακοιμόταν. Αφού είδα 2 ταινίες στο πολυσύστημα του σκάφους, κοιμήθηκα, έφαγα δείπνο και πρωινό έφτασα στο Buenos Aires. Μια άλλη καινοτομία που είχε το αεροσκάφος ήταν ότι κάπου μπροστά είχε κάμερα κι έτσι όταν πλησιάζαμε στο αεροδρόμιο βλέπαμε την προσγείωση από πρώτο τραπέζι πίστα.
Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο ξεναγός μου ο οποίος όχι μόνον ήταν Έλληνας αλλά είχε κι αυτοκίνητο με ελληνικές πινακίδες (!!!!!!). Το πρόγραμμα είχε ξενάγηση στο Buenos Aires αλλά όπως μου εξήγησε ο οδηγός δεν ήταν καλή μέρα. Εκτός από την Βόρεια Κορέα, την Κούβα, την Κίνα και την Ελλάδα έχει ξεμείνει και στην Αργεντινή Κομμουνιστικό κόμμα. Έτσι το τοπικό ΠΑΜΕ είχε οργανώσει για σήμερα πανεργατικό συλλαλητήριο και 100 δρόμοι της πόλης θα έκλειναν. Επιπλέον, ενώ εδώ τώρα μπαίνει το φθινόπωρο και χθες και αύριο είχε και θα έχει ήλιο, σήμερα προέβλεπε βροχές μετά το μεσημέρι. Έτσι άφησα την βαλίτσα στο ξενοδοχείο και φύγαμε σφαιράτοι να προλάβουμε "της γης τους κολασμένους" και την βροχή. Ξεκινήσαμε από το εμπορικό κέντρο της πόλης (πεζοδρομημένο κάτι σαν την Ερμού) όπου υπάρχουν ορισμένα πολύ ωραία κτίρια.

Το Ναυτικό Ταμείο (ΝΑΤ)

Πρώην κτίριο διοίκησης του ΟΣΕ. Τώρα πλέον πολύ καλό εμπορικό κέντρο μ' εξαιρετικές τοιχογραφίες στην οροφή.

Casa Rosada δηλαδή Προεδρικό μέγαρο

Στην πλατεία έξω από την Casa Rosada κάθε Πέμπτη, εδώ και 30 χρόνια, διαδηλώνουν οι μανάδες των αγνοουμένων από την εποχή της δικτατορίας.
Φεύγοντας από το κέντρο της πόλης πήγα στην γειτονιά που λέγεται Boca (= στόμα) διότι είναι στην είσοδο του παλιού λιμανιού. Η γειτονιά είναι πολύχρωμη και ο θρύλος λέει ότι επειδή ήταν φτωχική γειτονιά έβαφαν τα σπίτια με ότι χρώματα περίσσευαν από τα πλοία. Αυτήν την πολυχρωμία την διατηρούν ακόμα αν και η περιοχή έχει γίνει κάτι σαν την Πλάκα με καφέ κι εστιατόρια που έχουν και χορευτές τάνγκο (για το κουλέρ λοκάλ).

Στην Boca υπάρχει και μια ποδοσφαιρική ομάδα που λέγεται Boca Juniors και από εκεί ξεκίνησε την καριέρα του κι ένας τύπος που τον λένε Diego Armando Maradona, αν θυμάμαι καλά. Το γήπεδο της Boca Juniors λέγεται Bonbonera (που δεν χρειάζεται μετάφραση) και τα χρώματα της ομάδας είναι μπλέ & κίτρινο όπως της Σουηδικής σημαίας. Ο θρύλος πάλι λέει ότι οι δημιουργοί της ομάδας δεν συμφωνούσαν στα χρώματα και αποφάσισαν να δώσουν ότι χρώματα θα έχει η σημαία του πρώτου πλοίου που θα έμπαινε στο λιμάνι. Κι αυτό ήταν σουηδικό.

Στην Boca μας έπιασε βροχή και είπαμε να πάμε για φαγητό μήπως και σταματήσει. Ένα πράγμα που δεν πρέπει να κάνει κάποιος στην Αργεντινή είναι να την επισκέπτεται Σαρακοστή και να νηστεύει το κρέας. Η κουζίνα τους είναι κυρίως βοδινό κρέας αφού είναι η 4η χώρα στον κόσμο σε παραγωγή βοδινού. Εγώ που η αποχή μου από το κρέας δεν οφείλεται σε θρησκευτικούς λόγους αποφάσισα να διακόψω κι έτσι πήγα με τον ξεναγό μου και φάγαμε πολύ κρέας (μάλλον όσο δεν είχα φάει από την Καθαρά Δευτέρα κι εδώ, το έφαγα μαζεμένο).
Βγαίνοντας από το εστιατόριο είχαν ανοίξει οι ουρανοί και το ΠΑΜΕ έδωσε νωρίτερα Close of Business (=λήξη εργασιών) λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Έτσι κι εγώ αποφάσισα να σταματήσουμε την ξενάγηση αφού θα έχω άλλη μια μέρα στην πόλη όταν επιστρέψω από τον νότο.

Λίγα λόγια για την χώρα και την πόλη. Ο πληθυσμός της Αργεντινής είναι περίπου 44 εκκατομύρια και του Buenos Aires περίπου 4. Παρ' ότι έχουν πληθυσμό τετραπλάσιο (και βάλε) από την Ελλάδα, η βουλή τους έχει 259 μέλη (πρέπει να έρθουν να πάρουν μαθήματα από τους δικούς μας). 
Πέρα από τους Ισπανούς που είχαν αποικήσει την περιοχή, πολλοί Ευρωπαίοι μετοίκησαν εδώ στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνων. Το Buenos Aires θεωρείται η πιο ευρωπαϊκή πόλη της λατινικής Αμερικής. Οι ίδιοι οι Αργεντίνοι λένε ότι "ο τυπικός Αργεντίνος είναι ένας Ιταλός που μιλάει ισπανικά και σκέφτεται σαν Βρετανός". Στην πολιτική ιστορία με τις συνεχείς δικτατορίες (τυπικό για λατινική Αμερική) και στην οικονομία της δεν θα αναφερθώ αφού λίγο-πολύ είναι γνωστά.

Αύριο προβλέπεται έγερση λίαν πρωίαν διότι το αεροπλάνο για Ushuaia αναχωρεί στις 05:50.

Μιχάλης
Buenos Aires,
15 Μαρτίου