Τρίτη, 28 Μαρτίου
Οι τελευταίες δυόμιση μέρες του ταξιδιού με το πλοίο ήταν η διάχιση του διαβόητου Περάσματος Ντρέηκ τ' οποίο, ευτυχώς, δεν στάθηκε αντάξιο της φήμης του. Την πρώτη μιάμιση μέρα κούναγε αρκετά αλλά όχι του θανατά και με το χαπάκι ήμουν μια χαρά. Η τελευταία μέρα ήταν χαρά Θεού και η θάλασσα κάλμα. Εμείς ασχολούμαστε να παραδώσουμε τα πράγματα που είχαμε χρεωθεί (γαλότσες, σωσίβια), να πληρώσουμε ότι είχαμε αγοράσει και ν' ανταλλάξουμε τηλέφωνα και e-mail. Στο μπαρ του πλοίου υπήρχε ένα laptop στο οποίο συμπληρώναμε τα e-mail μας για να μας στείλουν την διαδρομή του πλοίου ηλεκτρονικά. Εκεί διαπίστωσα ότι υπήρχε στο πλοίο κάποια με το ελληνικότατο όνομα Ιωάννα Βλάχος. Ελληνίδα στο πλοίο και να μην το ξέρω; Στο δείπνο βρήκα τον Σέρβο hotel manager ο οποίος ξέρει τα πάντα για τους πάντες και τον ρώτησα. Μου έδειξε μια ξανθιά κοπελίτσα λέγοντας μου ότι είναι από Έλληνα πατέρα, είναι από την Ζιμπάμπουε και μάλλον δεν μιλάει ελληνικά. Το βράδυ στο μπαρ την βρήκα και την ρώτησα. Ήταν από Έλληνα πατέρα, μεγαλωμένη στην Ζιμπάμπουε αλλά τώρα ζει στην Αυστραλία και δεν μιλάει ελληνικά. Άψογος ο Σέρβος σαν τους θυρωρούς και τους περιπτεράδες του 60-70.
Στο μπάρ το βράδυ είχαμε πάει για ένα goodbye drink, ν' ανταλλάξουμε απόψεις για το ταξίδι, γι αυτά που έχουμε κάνει και γι αυτά που σχεδιάζουμε, ενώ που και που βγαίναμε στο κατάστρωμα για να θαυμάσουμε τον ξάστερο ουρανό και να βρούμε τον Σταυρό του Νότου.
Την άλλη μέρα το πρωί πιάσαμε λιμάνι (Ushuaia), χαιρετηθήκαμε και ξεμπαρκάραμε γύρω στις 8:30. Εμένα είχε έρθει να με παραλάβει η κοπέλα από το πρακτορείο η οποία είχε σκοπό να με πάει κατευθείαν στο αεροδρόμιο αν και η πτήση μου ήταν για τις 8:20 το βράδυ. Επειδή λοιπόν δεν ήθελα να περάσω όλη την ημέρα μου στο αεροδρόμιο αλλά ούτε και στο Ushuaia προτίμησα να πάω μια οργανωμένη εκδρομή σε μια λίμνη στο Εθνικο Πάρκο της Γης του Πυρός. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ασυνήθιστα ζεστή (16 βαθμούς) κι έτσι μαζί μ' έναν Ιταλό, που ήταν κι αυτός στο πλοίο, και άλλους ισπανόφωνους τουρίστες φύγαμε για τις λίμνες. Παρεπιπτόντως, ο Ιταλός, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο πλοίο, είχε ίδια φωτογραφική μηχανή με μένα (αλλά με πολύ ακριβότερους φακούς) και μου έλεγε ότι σε ένα ταξίδι του στην Αφρική για σαφάρι, είχε βγάλει 27.000 φωτογραφίες σε 15 μέρες(!!!!!!!!!!!!).
Αρχίσαμε τις βόλτες στο Εθνικό Πάρκο και βγάζαμε φωτογραφίες
μέχρι που περνώντας ένα βουνό ο καιρός αλλαξε τελείως.
Στην επιστροφή, περνώντας το βουνό, ο καιρός ξανάφτιαξε και σταματήσαμε για φαγητό σε μια φάρμα που εκτρέφουν husky για αγώνες με έλκηθρα.
Εκεί δοκίμασα την τοπική σπεσιαλιτέ της Γης του Πυρός που είναι αρνί στα κάρβουνα με το αρνί ανοιγμένο στην μέση να ψήνεται όρθιο και η θράκα όρθια κι αυτή. Η γενική εκτίμηση είναι ότι τα 80 ευρώ που έδωσα για την εκδρομή και τα 27 για το φαγητό δεν άξιζαν.
Επιστρέφοντας στην πόλη πήγα για μια σοκολάτα με αμαρέτο και μετά πήγα στο αεροδρόμιο για να πετάξω για Buenos Aires όπου έφτασα λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Μιχάλης
Buenos Aires
28 Μαρτίου
Οι τελευταίες δυόμιση μέρες του ταξιδιού με το πλοίο ήταν η διάχιση του διαβόητου Περάσματος Ντρέηκ τ' οποίο, ευτυχώς, δεν στάθηκε αντάξιο της φήμης του. Την πρώτη μιάμιση μέρα κούναγε αρκετά αλλά όχι του θανατά και με το χαπάκι ήμουν μια χαρά. Η τελευταία μέρα ήταν χαρά Θεού και η θάλασσα κάλμα. Εμείς ασχολούμαστε να παραδώσουμε τα πράγματα που είχαμε χρεωθεί (γαλότσες, σωσίβια), να πληρώσουμε ότι είχαμε αγοράσει και ν' ανταλλάξουμε τηλέφωνα και e-mail. Στο μπαρ του πλοίου υπήρχε ένα laptop στο οποίο συμπληρώναμε τα e-mail μας για να μας στείλουν την διαδρομή του πλοίου ηλεκτρονικά. Εκεί διαπίστωσα ότι υπήρχε στο πλοίο κάποια με το ελληνικότατο όνομα Ιωάννα Βλάχος. Ελληνίδα στο πλοίο και να μην το ξέρω; Στο δείπνο βρήκα τον Σέρβο hotel manager ο οποίος ξέρει τα πάντα για τους πάντες και τον ρώτησα. Μου έδειξε μια ξανθιά κοπελίτσα λέγοντας μου ότι είναι από Έλληνα πατέρα, είναι από την Ζιμπάμπουε και μάλλον δεν μιλάει ελληνικά. Το βράδυ στο μπαρ την βρήκα και την ρώτησα. Ήταν από Έλληνα πατέρα, μεγαλωμένη στην Ζιμπάμπουε αλλά τώρα ζει στην Αυστραλία και δεν μιλάει ελληνικά. Άψογος ο Σέρβος σαν τους θυρωρούς και τους περιπτεράδες του 60-70.
Στο μπάρ το βράδυ είχαμε πάει για ένα goodbye drink, ν' ανταλλάξουμε απόψεις για το ταξίδι, γι αυτά που έχουμε κάνει και γι αυτά που σχεδιάζουμε, ενώ που και που βγαίναμε στο κατάστρωμα για να θαυμάσουμε τον ξάστερο ουρανό και να βρούμε τον Σταυρό του Νότου.
Την άλλη μέρα το πρωί πιάσαμε λιμάνι (Ushuaia), χαιρετηθήκαμε και ξεμπαρκάραμε γύρω στις 8:30. Εμένα είχε έρθει να με παραλάβει η κοπέλα από το πρακτορείο η οποία είχε σκοπό να με πάει κατευθείαν στο αεροδρόμιο αν και η πτήση μου ήταν για τις 8:20 το βράδυ. Επειδή λοιπόν δεν ήθελα να περάσω όλη την ημέρα μου στο αεροδρόμιο αλλά ούτε και στο Ushuaia προτίμησα να πάω μια οργανωμένη εκδρομή σε μια λίμνη στο Εθνικο Πάρκο της Γης του Πυρός. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ασυνήθιστα ζεστή (16 βαθμούς) κι έτσι μαζί μ' έναν Ιταλό, που ήταν κι αυτός στο πλοίο, και άλλους ισπανόφωνους τουρίστες φύγαμε για τις λίμνες. Παρεπιπτόντως, ο Ιταλός, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο πλοίο, είχε ίδια φωτογραφική μηχανή με μένα (αλλά με πολύ ακριβότερους φακούς) και μου έλεγε ότι σε ένα ταξίδι του στην Αφρική για σαφάρι, είχε βγάλει 27.000 φωτογραφίες σε 15 μέρες(!!!!!!!!!!!!).
Αρχίσαμε τις βόλτες στο Εθνικό Πάρκο και βγάζαμε φωτογραφίες
μέχρι που περνώντας ένα βουνό ο καιρός αλλαξε τελείως.
Εκεί δοκίμασα την τοπική σπεσιαλιτέ της Γης του Πυρός που είναι αρνί στα κάρβουνα με το αρνί ανοιγμένο στην μέση να ψήνεται όρθιο και η θράκα όρθια κι αυτή. Η γενική εκτίμηση είναι ότι τα 80 ευρώ που έδωσα για την εκδρομή και τα 27 για το φαγητό δεν άξιζαν.
Επιστρέφοντας στην πόλη πήγα για μια σοκολάτα με αμαρέτο και μετά πήγα στο αεροδρόμιο για να πετάξω για Buenos Aires όπου έφτασα λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Μιχάλης
Buenos Aires
28 Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου