Off we go (Φυγαμε)

17 Μαρτίου

Το πρωί ξύπνησα στις 8 στο ξενοδοχείο στο Ushuaia και μετά από ένα μεγαλειώδες πρωινό έφυγα και κατέβηκα στην πόλη να παραδώσω την βαλίτσα μου για να φορτωθεί στο πλοίο. Είχα 5 περίπου ώρες μέχρι την αναχώρηση αλλά δυστυχώς όλες οι οργανωμένες κοντινές εκδρομές είχαν ήδη ξεκινήσει. Έτσι έμεινα να κάνω μερικές βόλτες στο Ushuaia ενώ ο καιρός εναλλασσόταν μεταξύ ήλιου και συνεφιάς. Στις 4 πήγα να επιβιβαστώ στο πλοίο που θα με πήγαινε πέρα από το τέλος του κόσμου. Μπαίνοντας στο λιμάνι έχει μια ταμπέλα που απαγορεύει την είσοδο σε Βρετανούς πειρατές. Ας μην ξεχνάμε ότι κοντά στο Ushuaia είναι τα νησιά που οι Αργεντινοί αποκαλούν Islas Malvinas και οι Βρετανοί Falkland islands και το 1982 οι δύο χώρες είχαν έρθει στα μαχαίρια εξ αιτίας τους. Για τους Αργεντίνους τα νησιά είναι υπό κατοχή.

Εκ πρώτης όψεως το υπό Κυπριακή σημαία πλοίο Ortelious μου θύμισε τα πλοία που πηγαίναν την Βουγιουκλάκη στην Αίγινα και την Ύδρα στις ταινίες του 60. 

Ο καπετάνιος είναι Φιλανδός Σουηδικής καταγωγής, ο δεύτερος Αυστριακός (μεγάλη παράδοση οι Αυστριακοί στις θάλασσες) και ο τρίτος Ουαλός. Ο hotel manager ειναι Σέρβος με βοηθό Βούλγαρο ενώ ο αρχηγός της αποστολής (expedition leader) είναι Γερμανός με βοηθό Καναδέζα. Για να μην πολυλογώ έτσι είναι όλο το πλήρωμα το οποίο περιλαμβάνει βιολόγους, ιστορικούς, δύτες, γιατρούς κι έναν φωτογράφο.

Και η πελατεία δεν πάει πίσω. Ο συγκάτοικος μου είναι ένας νεαρός σχιστομάτης και στην ερώτηση μου αν είναι Ιάπωνας μου απάντησε ότι είναι Νεοζηλανδός που γεννήθηκε στην Μαλαισία και μένει στην Ιαπωνία. Συνολικά είμαστε 99 άτομα στο πλοίο απ’ όλον τον κόσμο. Από την Ελλάδα είμαι ο μοναδικός αν και είχαμε ξεκινήσει 8. Πολλοί είναι από την ΝΑ Ασία, μάλλον Ιάπωνες αλλά δεν τους ξεχωρίζω εύκολα. Το πλοίο έχει τραπεζαρία, μπαρ και αίθουσα διαλέξεων όπου γίνονται διαφόρων ειδών ομιλίες. Η πρώτη ομιλία είχε να κάνει με την ασφάλεια στο πλοίο και αμέσως μετά κάναμε άσκηση εκκένωσης του πλοίου.

Το πλοίο ξεκίνησε να διαπλέει το κανάλι Beagle με top speed 10 κόμβους (δεν ανάβει και φωτιές στην θάλασσα). Όπως μας καθοδήγησαν φάγαμε και πέσαμε για ύπνο πριν βγούμε στην ανοιχτή θάλασσα.

18 Μαρτίου

Το κενό ανάμεσα στην Ν. Αμερική και την Ανταρκτική λέγεται πέρασμα Ντρέηκ (Drake passage) από τον Βρετανό θαλασσοπόρο. Είναι εκεί που συναντιούνται ο Ατλαντικός με τον Ειρηνικό και απ’ ότι μας είπαν έχει πάντα καιρό. Από νωρίς το βράδυ το καράβι άρχισε να κουνάει αλλά εγώ είχα πάρει το χαπάκι μου και ήμουν μισοκοιμισμένος αλλά μια χαρά όταν ο αρχηγός της αποστολής βγήκε στα μεγάφωνα και μας κάλεσε για πρωινό. Μας είπε ότι ήδη είχαμε κάνει 80 ναυτικά μίλια στο Πέρασμα Νρέηκ και ότι μας έμεναν άλλα 400. Ευτυχώς ο καιρός ήταν ήσυχος χωρίς καταιγίδες μόνον με 9 μποφώρ άνεμο. Εξηγούσα στον συγκάτοικο ότι στην Ελλάδα με 8 μποφώρ βγαίνει απαγορευτικό.

Δυστυχώς αυτές οι 2 μέρες που διαπλέουμε το 500 ναυτικών μιλίων Πέρασμα Ντρέηκ με 10 κόμβους δεν έχει τίποτα να κάνουμε από φαγητό, ύπνο και ενημερωτικές ομιλίες. Περιμένουμε να βγούμε στα νησιά νότια Σέτλανδ (south Shetland islands, τα north Shetland είναι πάνω από την Σκωτία).

Μιχάλης

Κανάλι Beagle,

17 Μαρτίου.

ΥΓ. Δυστυχώς το ίντερνετ στο πλοίο είναι πολύ αργό και δεν μπορώ ν’ ανεβάσω φωτογραφίες. Θ’ αναγκαστώ να διακόψω την περιγραφή και θα ξαναγράψω όταν ξαναβρεθώ σε ξενοδοχείο.