Η μέρα ξεκίνησε όπως κάθε μέρα στην Αγγλία, συννεφιασμένη. Όταν μάζευα τα πράγματα ξεκίνησε να βρέχει (ω, ποία έκπληξις!!) και όπως τις άλλες φορές τα μάζεψα όλα και έμεινε η σκηνή. Περίμενα να κόψει λίγο η βροχή αλλά μάταια. Κάθισα στον χώρο που έγραφα κάθε βράδυ τις ανταποκρίσεις, πήρα ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη του camping που λεγόταν Seaside Tearooms και ξεκίνησα να διαβάζω μέχρι που βαρέθηκα και πήγα να μαζέψω την σκηνή. Συνήθως σε μια σκηνή μαζεύεις πρώτα το εξωτερικό κάλυμα, που είναι αδιάβροχο, και μετά το μέσα που είναι η κυρίως σκηνή. Αν λοιπόν βρέχει μαζεύοντας το εξωτερικό κάλυμα μένει το εσωτερικό μη αδιάβροχο εκτεθειμένο στην βροχή. Σήμερα όμως σκέφτηκα μια πατέντα να το κάνω ανάποδα. Ξεκίνησα λοιπόν να "υποσκάπτω" την σκηνή από μέσα, και πέτυχε. Μέχρι να μαζέψω πλήρως την σκηνή η βροχή είχε κοπάσει. Χαιρέτησα τον Andy και την Sara, τους ιδιοκτήτες του camping (οι οποίοι έχουν έρθει στην Ελλάδα και ο Andy ήταν τόσο τολμηρός που οδήγησε μηχανή στην Αθήνα) και έφυγα για το Fishguard, το λιμάνι της Ουαλίας απ' όπου φεύγει το καράβι για Ιρλανδία. η διαδρομή που θ' ακολουθούσα είναι η παρακάτω:
https://www.google.co.uk/maps/dir/Truro/Fishguard/@51.1159379,-6.047869,7z/am=t/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x486b107cd55a1a75:0x616347ef951d07b4!2m2!1d-5.051041!2d50.263195!1m5!1m1!1s0x4868d0cc01d39853:0x50d8b23d498d910!2m2!1d-4.975989!2d51.993927?hl=el
Αρχικά ο δρόμος ήταν dual carriageway αλλά μετά έγινε motorway. Είχα κάνει το λάθος να μην υπολογίσω ότι σήμερα ήταν Κυριακή και οι δρόμοι ήταν πήχτρα. Άρχισα πάλι το παιχνίδι της "διήθησης" με πολύ προσοχή και δυστυχώς κάτω από ψιλή βροχή. Ήταν πολύ κουραστικό διότι ήμουν συνεχώς στην "τσίτα" με την μηχανή βαρειά να πατάει πάνω στα μεταλικά "μάτια της γάτας" που χωρίζουν τις λωρίδες. Κάπου ανάμεσα στο Bristol και στο Newport υπάρχει μια μεγάλη γέφυρα που περνάει πάνω από το κανάλι του Bristol και σηματοδοτεί ουσιαστικά την είσοδο στην Ουαλία. Αυτή η γέφυρα είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στην Βρετανία που έχουν διόδια (άλλο ένα είναι όταν μπαίνεις στο Λονδίνο καθημερινή) και οι μηχανές πληρώνουν όσο και τ' αυτοκίνητα (κάτι παραπάνω από 6 λίρες) αφού δεν έχουν ειδική κατηγορία γι' αυτές. Μέχρι εκεί τα πράγματα πηγαίναν καλά με την κίνηση που λέγαμε πού και πού, πότε ψιλόβρεχε πότε σταμάταγε και τα ρούχα άντεχαν στο νερό. Το ίδιο και οι καινούργιες μπότες. Με το που μπήκα στην Ουαλία όμως τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία. Άρχισε να βρέχει έντονα και να φυσάει ενώ έβαλε και κρύο. Φόρεσα πάλι τα χειμωνιάτικα γάντια που είχα φορέσει στην Βοσνία και στην Γαλλία (τότε με την πολύ βροχή) και τα οποία τα πήρα την τελευταία στιγμή μπας και......
Χθες το βράδυ έκανα το λάθος να κλείσω για σήμερα ένα B&B στο Fisheguard οπότε δεν είχα περιθώριο να μείνω κάπου αλλού. Έφαγα λοιπόν 2 ώρες στην Ουαλία μέσα στην βροχή και τον αέρα και έφτασα στο Fisheguard μούσκεμα μέχρι τα σώβρακα. Ευτυχώς στο Β&Β λίγο πιο πέρα από το δωμάτιο μου έχει ένα δωμάτιο με το boiler όπου όλοι οι βρεγμένοι απλώνουν την πραμάτεια τους. Έτσι άπλωσα και εγώ τα πάντα, μέχρι και το κράνος και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Περιτό να πω ότι στις στάσεις στον δρόμο ήπια ότι ζεστό υπήρχε, τσάι, καφέ κλπ.
Στο Fisheguard είχα έρθει άλλη μια φορά πριν από 23 χρόνια, με τον Γιάννη. Είχαμε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 1993 με τις μηχανές από Ελλάδα (ο Γιάννης έμενε Θήβα και εγώ Ορεστιάδα) για Αγγλία - Ιρλανδία. Τότε είχαμε επιλέξει να πάρουμε το νυκτερινό πλοίο που έφευγε, αν θυμάμαι καλά, γύρω στις 3 μετά τα μεσάνυχτα. Φύγαμε απόγευμα από Λονδίνο και ο νόμος του Μέρφυ χτύπαγε και τότε. Μόλις περάσαμε το τελευταίο ανοικτό βενζινάδικο άναψε το λαμπάκι της βενζίνης και εμείς ψάχναμε απεγνωσμένα μέσα στ' άγρια μεσάνυχτα στην Ουαλική ύπαιθρο να βρούμε ανοιχτό βενζινάδικο. Κάναμε περίπου 1 ώρα με το λαμπάκι αναμένο μέχρι να φτάσουμε στο Fishguard και να βρούμε βενζινάδικο. Τουλάχιστον τότε δεν φάγαμε πολυ βροχή.
Αύριο θα πάρω το καράβι για Ιρλανδία (Rosslare) στις δυόμιση το μεσημέρι αν έχει θέσεις και καλώς εχόντων των πραγμάτων κατά τις εξίμηση (ώρα Ιρλανδίας) θα βγώ απέναντι.
Όπως αντιλαμβάνεστε λόγω βροχής και motorway σήμερα δεν έχει φωτογραφίες.
Μιχάλης
19 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 488
συνολικά χλμ: 7117 (και είμαι ακόμα Βρετανία)
https://www.google.co.uk/maps/dir/Truro/Fishguard/@51.1159379,-6.047869,7z/am=t/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x486b107cd55a1a75:0x616347ef951d07b4!2m2!1d-5.051041!2d50.263195!1m5!1m1!1s0x4868d0cc01d39853:0x50d8b23d498d910!2m2!1d-4.975989!2d51.993927?hl=el
Αρχικά ο δρόμος ήταν dual carriageway αλλά μετά έγινε motorway. Είχα κάνει το λάθος να μην υπολογίσω ότι σήμερα ήταν Κυριακή και οι δρόμοι ήταν πήχτρα. Άρχισα πάλι το παιχνίδι της "διήθησης" με πολύ προσοχή και δυστυχώς κάτω από ψιλή βροχή. Ήταν πολύ κουραστικό διότι ήμουν συνεχώς στην "τσίτα" με την μηχανή βαρειά να πατάει πάνω στα μεταλικά "μάτια της γάτας" που χωρίζουν τις λωρίδες. Κάπου ανάμεσα στο Bristol και στο Newport υπάρχει μια μεγάλη γέφυρα που περνάει πάνω από το κανάλι του Bristol και σηματοδοτεί ουσιαστικά την είσοδο στην Ουαλία. Αυτή η γέφυρα είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στην Βρετανία που έχουν διόδια (άλλο ένα είναι όταν μπαίνεις στο Λονδίνο καθημερινή) και οι μηχανές πληρώνουν όσο και τ' αυτοκίνητα (κάτι παραπάνω από 6 λίρες) αφού δεν έχουν ειδική κατηγορία γι' αυτές. Μέχρι εκεί τα πράγματα πηγαίναν καλά με την κίνηση που λέγαμε πού και πού, πότε ψιλόβρεχε πότε σταμάταγε και τα ρούχα άντεχαν στο νερό. Το ίδιο και οι καινούργιες μπότες. Με το που μπήκα στην Ουαλία όμως τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία. Άρχισε να βρέχει έντονα και να φυσάει ενώ έβαλε και κρύο. Φόρεσα πάλι τα χειμωνιάτικα γάντια που είχα φορέσει στην Βοσνία και στην Γαλλία (τότε με την πολύ βροχή) και τα οποία τα πήρα την τελευταία στιγμή μπας και......
Χθες το βράδυ έκανα το λάθος να κλείσω για σήμερα ένα B&B στο Fisheguard οπότε δεν είχα περιθώριο να μείνω κάπου αλλού. Έφαγα λοιπόν 2 ώρες στην Ουαλία μέσα στην βροχή και τον αέρα και έφτασα στο Fisheguard μούσκεμα μέχρι τα σώβρακα. Ευτυχώς στο Β&Β λίγο πιο πέρα από το δωμάτιο μου έχει ένα δωμάτιο με το boiler όπου όλοι οι βρεγμένοι απλώνουν την πραμάτεια τους. Έτσι άπλωσα και εγώ τα πάντα, μέχρι και το κράνος και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Περιτό να πω ότι στις στάσεις στον δρόμο ήπια ότι ζεστό υπήρχε, τσάι, καφέ κλπ.
Στο Fisheguard είχα έρθει άλλη μια φορά πριν από 23 χρόνια, με τον Γιάννη. Είχαμε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 1993 με τις μηχανές από Ελλάδα (ο Γιάννης έμενε Θήβα και εγώ Ορεστιάδα) για Αγγλία - Ιρλανδία. Τότε είχαμε επιλέξει να πάρουμε το νυκτερινό πλοίο που έφευγε, αν θυμάμαι καλά, γύρω στις 3 μετά τα μεσάνυχτα. Φύγαμε απόγευμα από Λονδίνο και ο νόμος του Μέρφυ χτύπαγε και τότε. Μόλις περάσαμε το τελευταίο ανοικτό βενζινάδικο άναψε το λαμπάκι της βενζίνης και εμείς ψάχναμε απεγνωσμένα μέσα στ' άγρια μεσάνυχτα στην Ουαλική ύπαιθρο να βρούμε ανοιχτό βενζινάδικο. Κάναμε περίπου 1 ώρα με το λαμπάκι αναμένο μέχρι να φτάσουμε στο Fishguard και να βρούμε βενζινάδικο. Τουλάχιστον τότε δεν φάγαμε πολυ βροχή.
Αύριο θα πάρω το καράβι για Ιρλανδία (Rosslare) στις δυόμιση το μεσημέρι αν έχει θέσεις και καλώς εχόντων των πραγμάτων κατά τις εξίμηση (ώρα Ιρλανδίας) θα βγώ απέναντι.
Όπως αντιλαμβάνεστε λόγω βροχής και motorway σήμερα δεν έχει φωτογραφίες.
Μιχάλης
19 Ιουνίου
χλμ ημέρας: 488
συνολικά χλμ: 7117 (και είμαι ακόμα Βρετανία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου