Όταν έκανα check-in χθες στο camping τους ζήτησα ένα σκιερό μέρος για να μην ξυπνήσω νωρίς το πρωί. Τελικά όλο το camping σήμερα είχε σκιά. Έβρεχε.
Το καλό με τα camping είναι ότι ξυπνάς το πρωί από τα κελαϊδίσματα των πουλιών και όχι από τα διερχόμενα μηχανάκια ή τα κομπρεσσέρ της διπλανής οικοδομής. Το κακό με τα camping είναι ότι τα πουλιά ξεκινούν να κελαϊδούν πριν ακόμα ξημερώσει. Αλλά ακόμα και έτσι είναι καλύτερα. Προτιμώ όταν είμαι ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο να ακούω τα πουλιά παρά τα μηχανάκια που δεν έχει ανάμεσα.
Αφού ξύπνησα λοιπόν από τα πουλιά ετοιμάστηκα και πήρα την συγκοινωνία, το καραβάκι δηλαδή, για να κατέβω στην πόλη. Στην Βενετία είχα έρθει τον Ιούνιο του 1999 για ταξίδι του μέλιτος. Από τότε ξαναπέρασα άλλες 2 φορές από το λιμάνι της. Μία όταν επέστρεφα από το Βέλγιο στην Ελλάδα και μία όταν ξανανέβαινα από την Ελλάδα στο Βέλγιο για να πουλήσω το αυτοκίνητο. Τώρα θα την έβλεπα με τελείως άλλο μάτι.
Η Βενετία δέχεται κάθε χρόνο περί τα 20 εκκατομύρια τουρίστες, όσους δηλαδή δέχεται όλη η Ελλάδα στο ίδιο διάστημα. Αυτοί οι τουρίστες όχι μόνο τρώνε και πίνουν στην Βενετία αλλά αφήνουν εκεί αυτά που τρώνε και πίνουν. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα σοβαρό πρόβλημα στις αρχές διαχειρίσεως όλων αυτών των αποβλήτων τα οποία μετά από την κατάλληλη επεξεργασία χύνονται βέβαια μέσα στην λιμνοθάλασσα. 'Εχετε ακούσει βέβαια ότι κάθε χρόνο η Βενετία βυθίζεται διότι ανεβαίνει η στάθμη του νέρου. Ιδού η αιτία. Εδώ γίνεται κυριολεξία το ρητό του θυμόσοφου λαού μας "θα πνιγούνε στο σκ.....".
Κατεβαίνοντας από το καραβάκι κοντά στην πλατεία του Αγ. Μάρκου αντίκρυσα το παρακάτω θέαμα:
Πολύς κόσμος. Πολύς περισσότερος από το 99. Αυτό μου φαίνεται ότι είναι γενικό φαινόμενο. Άλλωστε έχουν μπει οι Κινέζοι και όλοι οι ανατολικοί στο παιχνίδι. Πρώτη μου δουλειά ήταν να επισκεφθώ την εκκλησία του Αγ Μάρκου την οποία το 99 δεν την είχα δει διότι ήταν κλειστή για επισκευές.
Είναι ένα μεγάλο κτίσμα με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και με πολλούς θησαυρούς που άρπαξαν από την Κωνσταντινούπολη το 1204 κατά την Δ' σταυροφορία όταν η Πόλη αλώθηκε από τους "Φράγκους". Ανέβηκα και στον εξώστη της να θαυμάσω την πλατεία από ψηλά.
Μετά πήγα στο παρακείμενο διάσημο cafe Florian για να απολαύσω έναν καπουτσίνο με κλασσική μουσική από ζωντανή ορχήστρα.
Μ' έτσουξε λιγάκι διότι ο καφές έκανε 9,5 ευρώ και η ζωντανή ορχήστρα άλλα 6. Βάλε και μισό ευρώ που άφησα πουρμπουάρ (συνταξιούχος του ελληνικού δημοσίου είμαι είπαμε) σύνολο 15,5. Επειδή όμως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, όπως έγραψα και στο f/b θεώρησα ότι πήγα σε μια συναυλία κλασσικής μουσικής με θέα την piazza San Marco. Πάλι φτηνά μου βγήκε και ήπια και καφέ. Και αισιοδοξίας συνέχεια: αν πήγαινα σε κανένα κ.......άδικο που τραγουδά η Βούλα Μπούλα (που δεν πάω) θα πλήρωνα πολλά περισσότερα.
Μετά απ' αυτό, και αφού περίμενα να κοπάσει η μπόρα άρχισα να γυρνάω την πόλη. Πέρασα πρώτα από το Hard Rock Cafe γιατί έχω μια μανία να αγοράζω πράγματα από αυτά τα μαγαζιά. Έχω αμέτρητα T-shirts, πουκάμισο, ένα ποτήρι μπύρας (από το Μόναχο βέβαια), πολλές καρφίτσες μέχρι και ένα μποξεράκι από το Σικάγο. Μετά ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες . Ευτυχώς έχουν βγεί οι ψηφιακές μηχανές και μπορείς να παίρνεις αμέτρητες αλλιώς αν είχαμε ακόμα φιλμ θα είχα πρόβλημα. Υπάρχουν τόσα πολλά θέματα να φωτογραφήσεις.
To 1999 είχα την ευκαρία ν' ακούσω ζωντανά, σ' έναν χώρο ο οποίος πρέπει να ήταν εκκλησία παλαιότερα, ένα συγκρότημα που λεγόταν Rondo Veneziano και έδιναν παράσταση ντυμένοι με ρούχα και περούκες εποχής. Μ' άρεσαν τόσο πολύ που τότε αγόρασα το cd τους.
https://www.youtube.com/watch?v=wSVXndemCV8
Τώρα που πέρασα από τον ίδιο χώρο είχε παράσταση με τις 4 εποχές του Vivaldi αλλά δυστυχώς όχι σήμερα (παρεπιπτόντως είχα την τύχη να ακούσω τις 4 εποχές ζωντανά σε μοναστήρι της Πράγας. Άλλη αίσθηση).
Τέλος, πέρασα από τον ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci) ο οποίος ξεκίνησε να χτίζεται το 1539 μετά από διαπραγματεύσεις με την καθολική εκκλησία.και μετά από πρωτοβουλία της ελληνικής κοινότητας η οποία είχε ιδρυθεί το 1498. Δίπλα από τον ναό υπάρχει το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και μετα-Βυζαντινών σπουδών (εκεί που φαίνεται η ελληνική σημαία στην φωτογραφία) που ιδρύθηκε το 1951 (http://www.istitutoellenico.org/english/index.html). Το 99 είχα επισκεφθεί τον Ναό αλλά σήμερα δεν το έκανα.
Η γέφυρα δίπλα από το Ινστιτούτο και την εκκλησία λέγεται η γέφυρα των Ελλήνων (ponte dei Greci).
Έτσι τέλειωσε και η σημερινή μου βόλτα στην Βενετία. Μετά πήρα το καραβάκι και επέστρεψα στο camping προσδοκώντας το αυριανό ξύπνημα των πουλιών.
Αύριο θα κινήσω προς την Verona να δω τον Michele με την οικογένεια του και τον Christian
Μιχάλης
23 Μαΐου
χλμ ημέρας: 0
συνολικά χλμ: 2035
Το καλό με τα camping είναι ότι ξυπνάς το πρωί από τα κελαϊδίσματα των πουλιών και όχι από τα διερχόμενα μηχανάκια ή τα κομπρεσσέρ της διπλανής οικοδομής. Το κακό με τα camping είναι ότι τα πουλιά ξεκινούν να κελαϊδούν πριν ακόμα ξημερώσει. Αλλά ακόμα και έτσι είναι καλύτερα. Προτιμώ όταν είμαι ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο να ακούω τα πουλιά παρά τα μηχανάκια που δεν έχει ανάμεσα.
Αφού ξύπνησα λοιπόν από τα πουλιά ετοιμάστηκα και πήρα την συγκοινωνία, το καραβάκι δηλαδή, για να κατέβω στην πόλη. Στην Βενετία είχα έρθει τον Ιούνιο του 1999 για ταξίδι του μέλιτος. Από τότε ξαναπέρασα άλλες 2 φορές από το λιμάνι της. Μία όταν επέστρεφα από το Βέλγιο στην Ελλάδα και μία όταν ξανανέβαινα από την Ελλάδα στο Βέλγιο για να πουλήσω το αυτοκίνητο. Τώρα θα την έβλεπα με τελείως άλλο μάτι.
Η Βενετία δέχεται κάθε χρόνο περί τα 20 εκκατομύρια τουρίστες, όσους δηλαδή δέχεται όλη η Ελλάδα στο ίδιο διάστημα. Αυτοί οι τουρίστες όχι μόνο τρώνε και πίνουν στην Βενετία αλλά αφήνουν εκεί αυτά που τρώνε και πίνουν. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα σοβαρό πρόβλημα στις αρχές διαχειρίσεως όλων αυτών των αποβλήτων τα οποία μετά από την κατάλληλη επεξεργασία χύνονται βέβαια μέσα στην λιμνοθάλασσα. 'Εχετε ακούσει βέβαια ότι κάθε χρόνο η Βενετία βυθίζεται διότι ανεβαίνει η στάθμη του νέρου. Ιδού η αιτία. Εδώ γίνεται κυριολεξία το ρητό του θυμόσοφου λαού μας "θα πνιγούνε στο σκ.....".
Κατεβαίνοντας από το καραβάκι κοντά στην πλατεία του Αγ. Μάρκου αντίκρυσα το παρακάτω θέαμα:
Πολύς κόσμος. Πολύς περισσότερος από το 99. Αυτό μου φαίνεται ότι είναι γενικό φαινόμενο. Άλλωστε έχουν μπει οι Κινέζοι και όλοι οι ανατολικοί στο παιχνίδι. Πρώτη μου δουλειά ήταν να επισκεφθώ την εκκλησία του Αγ Μάρκου την οποία το 99 δεν την είχα δει διότι ήταν κλειστή για επισκευές.
Είναι ένα μεγάλο κτίσμα με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και με πολλούς θησαυρούς που άρπαξαν από την Κωνσταντινούπολη το 1204 κατά την Δ' σταυροφορία όταν η Πόλη αλώθηκε από τους "Φράγκους". Ανέβηκα και στον εξώστη της να θαυμάσω την πλατεία από ψηλά.
Μετά πήγα στο παρακείμενο διάσημο cafe Florian για να απολαύσω έναν καπουτσίνο με κλασσική μουσική από ζωντανή ορχήστρα.
Μετά απ' αυτό, και αφού περίμενα να κοπάσει η μπόρα άρχισα να γυρνάω την πόλη. Πέρασα πρώτα από το Hard Rock Cafe γιατί έχω μια μανία να αγοράζω πράγματα από αυτά τα μαγαζιά. Έχω αμέτρητα T-shirts, πουκάμισο, ένα ποτήρι μπύρας (από το Μόναχο βέβαια), πολλές καρφίτσες μέχρι και ένα μποξεράκι από το Σικάγο. Μετά ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες . Ευτυχώς έχουν βγεί οι ψηφιακές μηχανές και μπορείς να παίρνεις αμέτρητες αλλιώς αν είχαμε ακόμα φιλμ θα είχα πρόβλημα. Υπάρχουν τόσα πολλά θέματα να φωτογραφήσεις.
To 1999 είχα την ευκαρία ν' ακούσω ζωντανά, σ' έναν χώρο ο οποίος πρέπει να ήταν εκκλησία παλαιότερα, ένα συγκρότημα που λεγόταν Rondo Veneziano και έδιναν παράσταση ντυμένοι με ρούχα και περούκες εποχής. Μ' άρεσαν τόσο πολύ που τότε αγόρασα το cd τους.
https://www.youtube.com/watch?v=wSVXndemCV8
Τώρα που πέρασα από τον ίδιο χώρο είχε παράσταση με τις 4 εποχές του Vivaldi αλλά δυστυχώς όχι σήμερα (παρεπιπτόντως είχα την τύχη να ακούσω τις 4 εποχές ζωντανά σε μοναστήρι της Πράγας. Άλλη αίσθηση).
Τέλος, πέρασα από τον ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci) ο οποίος ξεκίνησε να χτίζεται το 1539 μετά από διαπραγματεύσεις με την καθολική εκκλησία.και μετά από πρωτοβουλία της ελληνικής κοινότητας η οποία είχε ιδρυθεί το 1498. Δίπλα από τον ναό υπάρχει το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και μετα-Βυζαντινών σπουδών (εκεί που φαίνεται η ελληνική σημαία στην φωτογραφία) που ιδρύθηκε το 1951 (http://www.istitutoellenico.org/english/index.html). Το 99 είχα επισκεφθεί τον Ναό αλλά σήμερα δεν το έκανα.
Η γέφυρα δίπλα από το Ινστιτούτο και την εκκλησία λέγεται η γέφυρα των Ελλήνων (ponte dei Greci).
Αύριο θα κινήσω προς την Verona να δω τον Michele με την οικογένεια του και τον Christian
Μιχάλης
23 Μαΐου
χλμ ημέρας: 0
συνολικά χλμ: 2035
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου