Ξημέρωσε και η τελευταία μέρα του Νοεμβρίου (χρόνια πολλά στους Ανδρέηδες και στις Ανδριάνες) και αφού πήρα το πρωινό μου πλήρωσα τον Βιετναμέζο ιδιοκτήτη του Β&Β και ξαναβγήκα στους δρόμους. Είχα κανονίσει να πάω μέχρι το Wanaka λίγο βορειότερα από το Queenstown όπου ξεκίνησα το ταξίδι μου στην Ν. Ζηλανδία. Δεν είχα πρόγραμμα να σταματήσω κάπου στο δρόμο για τουριστικούς σκοπούς παρά μόνον για καφέ και διάλειμμα από την οδήγηση. Παρ' όλα αυτά όλο και κάπου έβρισκα να βγάλω καμιά φωτογραφία.
Στον δρόμο σταμάτησα για καφέ σ' ένα χωριο στην μέση του πουθενά με τ' όνομα Runfurly.
https://www.google.co.nz/maps/place/Ranfurly/@-45.1280289,169.9605631,8z/data=!4m5!3m4!1s0xa82a4ded21f20a2d:0x500ef868479a6d0!8m2!3d-45.1287327!4d170.0981403?hl=el
Από το Runfurly κάποτε περνούσε το τραίνο και μ' αυτό ερχόντουσαν εμπορεύματα και κόσμος στην πόλη. Όταν με την πάροδο του χρόνου αναπτύχθηκαν οι οδικές μεταφορές ο σιδηρόδρομος παρήκμασε και η εταιρεία που διαχειριζόταν την γραμμή αποφάσισε το 1990 να την καταργήσει . Οι τοπικές κοινωνίες (όχι μόνον του Runfurly αλλά όλης της επαρχίας) αντί να πιάσουν τους βουλευτές τους να τους βάλουν στο δημόσιο ή να μεταναστεύσουν σε μεγαλύτερες πόλεις, κάθισαν και σκέφτηκαν τί μπορούσαν να κάνουν για τα χωριά τους. Έτσι ξήλωσαν τις σιδηροδρομικές γραμμές, συντήρησαν το ίχνος πάνω στο οποίο πάταγαν οι γραμμές και το έδωσαν σε χρήση στους πεζοπόρους, σε ιππείς και σε ποδηλάτες. Αυτά έγιναν το 2000. Έτσι, όπως έγραφε η σχετική πινακίδα, τώρα κάθε χρόνο 14000 ποδηλάτες περνούν από το Runfurly. Σίγουρα κάποιοι θα διανυκτερεύουν στο χωριό και σίγουρα πολλοί κάνουν το διάλειμμα τους εκεί (τους είδα) αφήνοντας τα χρήματα τους. Απόδειξη ότι όταν υπάρχει φαντασία και ιδέες, λύσεις μπορούν να βρεθούν.
Μετά κι απ' αυτήν την στάση συνέχισα το δρόμο μου μέχρι το Β&Β που είχα κλείσει στο Wanaka. Είναι το καλύτερο κατάλυμμα μέχρι τώρα που έχω μείνει στην Ν. Ζηλανδία. Έτσι είναι ο χώρος απ' έξω
και έτσι είναι το δωμάτιο από μέσα.
Αφού τακτοποιήθηκα κατέβηκα για μια βόλτα στην Wanaka. Είναι παραλίμνια κωμόπολη και όπως στο Queenstown έχει πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα extreme sports. Η μέρα ήταν ζεστή (γύρω στους 25C) και πολύς κόσμος ήταν στην ακτή ή μέσα στην λίμνη με φόντο τα χιονισμένα βουνά.
Μετά την βόλτα, αφού δείπνησα στο εστιατόριο που φαίνεται στο βάθος της παρακάτω φωτογραφίας έχοντας για θέα έναν καταπράσινο κήπο, επέστρεψα στο ωραίο μου δωμάτιο για διαδικτυακές δουλειές.
Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 1η Δεκ, έφυγα από το Wanaka με προορισμό την περιοχή Franz Josef στην δυτική ακτή του νότιου νησιού. Η μέρα ήταν σχετικά ζεστή (19-21C) αλλά συννεφιασμένη. Τελικά εξελίχθηκε σε άλλη μια πανέμορφη διαδρομή. Στον δρόμο μου βρήκα πάλι ποτάμια, καταράκτες και λίμνες. Μετά την λίμνη Wanaka στην ομώνυμη πόλη η επόμενη που συνάντησα λεγόταν Hawea.
Συνεχίζοντας παρακάτω έκανα μια στάση σε περιοχή λέγεται Blue pools (=γαλάζιες λιμνούλες). Την κοιλάδα στην οποία κινούμουνα ρέει ο ποταμός Haast και σ' εκείνο το σημείο κάποιος παραπόταμος συμβάλλει και σχηματίζονται λίμνες. Έτσι αφού πέρασα μια κρεμαστή και κουνάμενη γέφυρα...
....βρέθηκα σε μια δεύτερη γέφυρα πάνω από τα γαλάζια νερά.
Λίγο παρακάτω βρήκα τους καταράκτες Fantale falls όπου κάποιοι καλλιτέχνες είχαν φτιάξει σχέδια με τις πέτρες πάνω σ' έναν κορμό..
...και ακόμα πιο κάτω τους καταράκτες Thunder falls.
Πριν βγω στην ακτή βρήκα άλλη μια λίμνη στον δρόμο μου, την λίμνη Paringa.
Αντίθετα με την ηρεμία που απέπνεαν οι λίμνες, η δυτική ακτή ήταν λίγο αγριεμένη σήμερα.
Σήμερα συνάντησα και πολλούς μοτοσυκλετιστές στην διαδρομή αντίθετα με τις προηγούμενες μέρες. Δεν κρύβω ότι ζήλεψα λίγο διότι αν όλα πηγαίναν σύμφωνα με το πρόγραμμα θα ήμουν κι εγώ σαν αυτούς.
Κατά τις 5:30 το απόγευμα έφτασα στο μοτέλ που είχα κλείσει στην περιοχή του Franz Josef.
Αύριο, αν ο καιρός το επιτρέψει, με μια μικρή πτήση με ελικόπτερο θα βρεθώ στον παγετώνα Franz Josef όπου μαζί με άλλους θα περπατήσουμε. Ίδωμεν.
Μιχάλης
Franz Josef village
1 Δεκ
https://www.google.co.nz/maps/place/Ranfurly/@-45.1280289,169.9605631,8z/data=!4m5!3m4!1s0xa82a4ded21f20a2d:0x500ef868479a6d0!8m2!3d-45.1287327!4d170.0981403?hl=el
Από το Runfurly κάποτε περνούσε το τραίνο και μ' αυτό ερχόντουσαν εμπορεύματα και κόσμος στην πόλη. Όταν με την πάροδο του χρόνου αναπτύχθηκαν οι οδικές μεταφορές ο σιδηρόδρομος παρήκμασε και η εταιρεία που διαχειριζόταν την γραμμή αποφάσισε το 1990 να την καταργήσει . Οι τοπικές κοινωνίες (όχι μόνον του Runfurly αλλά όλης της επαρχίας) αντί να πιάσουν τους βουλευτές τους να τους βάλουν στο δημόσιο ή να μεταναστεύσουν σε μεγαλύτερες πόλεις, κάθισαν και σκέφτηκαν τί μπορούσαν να κάνουν για τα χωριά τους. Έτσι ξήλωσαν τις σιδηροδρομικές γραμμές, συντήρησαν το ίχνος πάνω στο οποίο πάταγαν οι γραμμές και το έδωσαν σε χρήση στους πεζοπόρους, σε ιππείς και σε ποδηλάτες. Αυτά έγιναν το 2000. Έτσι, όπως έγραφε η σχετική πινακίδα, τώρα κάθε χρόνο 14000 ποδηλάτες περνούν από το Runfurly. Σίγουρα κάποιοι θα διανυκτερεύουν στο χωριό και σίγουρα πολλοί κάνουν το διάλειμμα τους εκεί (τους είδα) αφήνοντας τα χρήματα τους. Απόδειξη ότι όταν υπάρχει φαντασία και ιδέες, λύσεις μπορούν να βρεθούν.
Μετά κι απ' αυτήν την στάση συνέχισα το δρόμο μου μέχρι το Β&Β που είχα κλείσει στο Wanaka. Είναι το καλύτερο κατάλυμμα μέχρι τώρα που έχω μείνει στην Ν. Ζηλανδία. Έτσι είναι ο χώρος απ' έξω
Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 1η Δεκ, έφυγα από το Wanaka με προορισμό την περιοχή Franz Josef στην δυτική ακτή του νότιου νησιού. Η μέρα ήταν σχετικά ζεστή (19-21C) αλλά συννεφιασμένη. Τελικά εξελίχθηκε σε άλλη μια πανέμορφη διαδρομή. Στον δρόμο μου βρήκα πάλι ποτάμια, καταράκτες και λίμνες. Μετά την λίμνη Wanaka στην ομώνυμη πόλη η επόμενη που συνάντησα λεγόταν Hawea.
Συνεχίζοντας παρακάτω έκανα μια στάση σε περιοχή λέγεται Blue pools (=γαλάζιες λιμνούλες). Την κοιλάδα στην οποία κινούμουνα ρέει ο ποταμός Haast και σ' εκείνο το σημείο κάποιος παραπόταμος συμβάλλει και σχηματίζονται λίμνες. Έτσι αφού πέρασα μια κρεμαστή και κουνάμενη γέφυρα...
....βρέθηκα σε μια δεύτερη γέφυρα πάνω από τα γαλάζια νερά.
...και ακόμα πιο κάτω τους καταράκτες Thunder falls.
Πριν βγω στην ακτή βρήκα άλλη μια λίμνη στον δρόμο μου, την λίμνη Paringa.
Κατά τις 5:30 το απόγευμα έφτασα στο μοτέλ που είχα κλείσει στην περιοχή του Franz Josef.
Αύριο, αν ο καιρός το επιτρέψει, με μια μικρή πτήση με ελικόπτερο θα βρεθώ στον παγετώνα Franz Josef όπου μαζί με άλλους θα περπατήσουμε. Ίδωμεν.
Μιχάλης
Franz Josef village
1 Δεκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου