Auckland

Το Auckland είναι η μεγαλύτερη πόλη της Νέας Ζηλανδίας γι αυτό κι εγώ σήμερα που ήθελα να κατέβω στο κέντρο απέφυγα να πάρω το αυτοκίνητο και αντ' αυτού πήρα 2 λεωφορεία και μετά από 25 λεπτά περίπου ήμουν στο κέντρο. Αφού πήρα τις απαραίτητες πληροφορίες από το γραφείο του αντίστοιχου ΕΟΤ (του οποίου γραφεία έχω βρει όπου κι αν έχω πάει, ακόμα και στο Reefton τ' οποίο δεν είναι και τουριστικός προορισμός) πήγα και πήρα ένα από αυτά τα Hop on - hop off λεωφορεία που σε γυρνάνε σε όλα τα αξιοθέατα της πόλης. Ο πρώτος σταθμός που κατέβηκα ήταν το μουσείο του Auckland τ' οποίο έχει τρεις ορόφους. Ο πρώτος όροφος έχει σχέση με τους Μαορί, ο δεύτερος με την φυσική ιστορία της χώρας και ο τρίτος είναι ουσιαστικά το αντίστοιχο πολεμικό μουσείο αφιερωμένο στους πολέμους που έχει συμμετάσχει η χώρα. Εκεί έμαθα ότι η Νέα Ζηλανδία συμμετείχε και στον πόλεμο του Βιετνάμ από το 65 ως το 73. Το μουσείο κατασκευάστηκε την δεκαετία του 20 για να αποδωθούν τιμές σ' αυτούς που πολέμησαν στον Α' ΠΠ. Στον χώρο του Β' ΠΠ έχει ένα ολόκληρο Spitfire και ένα γιαπωνέζικο Zero.

Λίγο πιο κάτω υπάρχει και μια γωνιά για την μάχη της Ελλάδος και ειδικά της Κρήτης όπου αναγράφεται ότι έκτοτε οι Νεοζηλανδοί διατηρούν δεσμούς φιλίας με τους Κρητικούς επειδή οι δεύτεροι, μετά την κατάληψη της νήσου, έκρυβαν τους πρώτους και τους βοήθησαν να διαφύγουν προς την Αίγυπτο διακινδυνεύοντας τα πάντα.

Γενικά οι Νεοζηλανδοί αποδίδουν ιδιαίτερες τιμές για όλους όσους πολέμησαν και ιδιαίτερα όσους σκοτώθηκαν στις μαχες.

Παρακάτω φαίνεται η είσοδος του Μουσείου από την μέσα μεριά πάνω από την οποία δεσπόζει ο Δισκοβόλος.

Φεύγοντας από το μουσείο ξαναπήρα το λεωφορείο που λέγαμε και κατέβηκα στο Sky tower τ' οποίο είναι ένα κτίριο σαν τον πύργο του ΟΤΕ στην Θεσσαλονίκη αλλά λίγο ψηλότερο. Φτάνει τα 328 μέτρα μαζί με την κεραία στην κορυφή.

Ο Sky tower φαίνεται χαρακτηριστικά

Αρχικά πήγα στον 51ο όροφο στα 186 μέτρα και είδα τον κόσμο από ψηλά...

...μέσα από το γυάλινο πάτωμα (στ' οποίο δεν πάταγα άνετα ομολογώ). Στην συνέχεια ανέβηκα στον 60ο όροφο (220 μέτρα) και είδα τον κόσμο από πιο ψηλά.

Αυτή μαρίνα χωράει περισσότερα από 2000 σκάφη.

Το μουσείο που επισκέφθηκα νωρίτερα.

Στους ορόφους 50, 52 και 53 έχει μια καφετέρια και 2 εστιατόρια. Στον 53ο όροφο εκτός από το να φας μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα όπως bungee jumping από τα 194 μέτρα (!!!!!!) ή να βγεις και να περπατήσεις στην εξωτερική πλατφόρμα. Δεμένος βέβαια με ιμάντες από ένα συρματόσχοινο αλλά και πάλι θέλει πολλά κότσια για να το κάνεις. Ούτε καν ρώτησα πόσο κάνουν αυτά έχοντας την εμπειρία του bungee το 94 στην Αμερική από τα 40 μόνο μέτρα. Αντίθετα, κατέβηκα στον 50ο (182 μέτρα) για να πιω τον καφέ μου με θέα το απέραντο γαλάζιο. Μην με παρεξηγείτε. Τα τζάμια είναι φυμέ και όλα από εκεί φαίνονται γαλάζια (φαίνεται και στις φωτογραφίες άλλωστε). Μετά πήρα το ασανσέρ και σε 40 δευτερόλεπτα βρέθηκα στο ισόγειο με βουλωμένα αυτιά.

Αφού περπάτησα λίγο στο κέντρο γύρω από τον Sky tower τ' οποίο είναι γεμάτο από καταστήματα και καφετέριες, αυτή την εποχή μάλιστα είχαν και μια Χριστουγεννιάτικη αγορά σαν αυτή του Στρασβούργου, κατηφόρησα προς το λιμάνι να πάρω ένα φέρυ και να περάσω απέναντι σε ένα νησάκι ονόματι Devonport. Έκανα μια βόλτα, θαύμασα κάτι ωραία σπίτια βικτωριανού ρυθμού...

....και ξαναπήρα το καράβι και γύρισα στο Auckland και από εκεί με τα λεωφορεία πίσω στα τείχη.

Αύριο θα πάω λίγο ακόμα βορειότερα και την Κυριακή θα επιστρέψω στο Auckland για να πάρω το αεροπλάνο για Μελβούρνη.

Μιχάλης
Auckland
14 Δεκ.