Ξημέρωσε η 24η Δεκ, η τελευταία μέρα που θα είμαστε στην Τασμανία. Είχαμε κλείσει να πάμε εκδρομή με μια εταιρεία κι έτσι πρωί-πρωί κατά τις 7:15 είμαστε στο κέντρο του Hobart έτοιμοι για αναχώρηση.
Κινηθήκαμε προς τα νοτιοανατολικά της Τασμανίας και κάναμε αρχικά μια στάση σε κάποια φάρμα καλλιέργειας λεβάντας για πρωινό. Έτσι φάγαμε βούτυρο με λεβάντα, μαρμελάδα με λεβάντα και καφέ με καφέ έχοντας άλλη μια πανέμορφη θέα.
Φτάσαμε στο Port Arthur όπου μας περίμεναν κάτι μεγάλα φουσκωτά μήκους γύρω στα 15 μέτρα σαν αυτό:
Μπήκαμε, φορέσαμε τα κόκκινα αδιάβροχα διότι βρέχει εκεί μέσα, δεθήκαμε για να μην χάσουμε και κανέναν και τσίτα τα γκάζια.
Περάσαμε από ωραίες σπηλιές...
...περάσαμε από καταράκτες...
...είδαμε πολλά δελφίνια...
...πολλές φώκιες που έκαναν ηλιοθεραπεία...
...και πολλές φώκιες που κολυμπούσαν.
Ας παίξουμε το κουίζ, "βρες την φώκια":
Είδαμε κι άλλα εντυπωσιακά τοπία...
...και τελικά ξεμπαρκάραμε στο Port Arthur για γεύμα πάλι με καταπληκτική θέα.
Τελειώνοντας το γεύμα μας πήγαμε σε κάτι εγκαταστάσεις που λέγονται Unzoo (μη-ζωολογικός κήπος). Μέσα εκεί υπάρχουν μεγάλες περιφραγμένες περιοχές όπου τα ζώα είναι ελεύθερα και όσα δεν είναι επιθετικά επιτρέπεται στους ανθρώπους να μπουν, να τα πλησιάσουν ακόμα και να τα ταϊσουν. Αρχικά είδαμε το μικρό είδος κανγκουρώ που λέγεται wallabee που το είχαμε δει και την προηγούμενη μέρα αρκετές φορές...
...και μετά πήγαμε να δούμε το ζώο για το οποίο βασικά είχαμε έρθει. Τον δαίμονα της Τασμανίας.
Ο Δαίμων της Τασμανίας είναι ένα μικρό σχετικά (είναι όσο ένα μικρό σκυλί) πτωματοφάγο ζώο το οποίο υπάρχει μόνον στην Τασμανία. Πριν 22 χρόνια ανιχνεύθηκε σ' αυτά τα ζώα μεταδοτικός καρκίνος του προσώπου. Ο καρκίνος αυτός μεταδίδεται μόνο σ' αυτά τα ζώα όταν το σάλιο του άρωστου ζώου έρθει σε επαφή με ανοιχτή πληγή άλλου ζώου. Αυτό γίνεται όταν τα ζώα μάχονται ή όταν ζευγαρώνουν οπότε και δαγκώνονται. Από τότε μέχρι τώρα ο καρκίνος έχει σκοτώσει το 90% του πληθυσμού των Δαιμόνων κι έτσι επίσημα είναι είδος υπό εξαφάνιση. Στον συγκεκριμμένο χώρο κρατούνται Δαίμονες που δεν έχουν μολυνθεί για να μην έρθουν σε επαφή με μολυσμένους.
Εκτός από τους Δαίμονες είδαμε και κάποια τοπικά πουλιά.
Επιστρέψαμε στο Hobart, πήγαμε στο αεροδρόμιο και κατά τις 10:15 το βράδυ βγήκαμε στην Μελβούρνη.
Μιχάλης
Μελβούρνη
26 Δεκ
Κινηθήκαμε προς τα νοτιοανατολικά της Τασμανίας και κάναμε αρχικά μια στάση σε κάποια φάρμα καλλιέργειας λεβάντας για πρωινό. Έτσι φάγαμε βούτυρο με λεβάντα, μαρμελάδα με λεβάντα και καφέ με καφέ έχοντας άλλη μια πανέμορφη θέα.
Φτάσαμε στο Port Arthur όπου μας περίμεναν κάτι μεγάλα φουσκωτά μήκους γύρω στα 15 μέτρα σαν αυτό:
Μπήκαμε, φορέσαμε τα κόκκινα αδιάβροχα διότι βρέχει εκεί μέσα, δεθήκαμε για να μην χάσουμε και κανέναν και τσίτα τα γκάζια.
Περάσαμε από ωραίες σπηλιές...
...περάσαμε από καταράκτες...
...είδαμε πολλά δελφίνια...
...πολλές φώκιες που έκαναν ηλιοθεραπεία...
...και πολλές φώκιες που κολυμπούσαν.
Ας παίξουμε το κουίζ, "βρες την φώκια":
Είδαμε κι άλλα εντυπωσιακά τοπία...
...και τελικά ξεμπαρκάραμε στο Port Arthur για γεύμα πάλι με καταπληκτική θέα.
Τελειώνοντας το γεύμα μας πήγαμε σε κάτι εγκαταστάσεις που λέγονται Unzoo (μη-ζωολογικός κήπος). Μέσα εκεί υπάρχουν μεγάλες περιφραγμένες περιοχές όπου τα ζώα είναι ελεύθερα και όσα δεν είναι επιθετικά επιτρέπεται στους ανθρώπους να μπουν, να τα πλησιάσουν ακόμα και να τα ταϊσουν. Αρχικά είδαμε το μικρό είδος κανγκουρώ που λέγεται wallabee που το είχαμε δει και την προηγούμενη μέρα αρκετές φορές...
...και μετά πήγαμε να δούμε το ζώο για το οποίο βασικά είχαμε έρθει. Τον δαίμονα της Τασμανίας.
Ο Δαίμων της Τασμανίας είναι ένα μικρό σχετικά (είναι όσο ένα μικρό σκυλί) πτωματοφάγο ζώο το οποίο υπάρχει μόνον στην Τασμανία. Πριν 22 χρόνια ανιχνεύθηκε σ' αυτά τα ζώα μεταδοτικός καρκίνος του προσώπου. Ο καρκίνος αυτός μεταδίδεται μόνο σ' αυτά τα ζώα όταν το σάλιο του άρωστου ζώου έρθει σε επαφή με ανοιχτή πληγή άλλου ζώου. Αυτό γίνεται όταν τα ζώα μάχονται ή όταν ζευγαρώνουν οπότε και δαγκώνονται. Από τότε μέχρι τώρα ο καρκίνος έχει σκοτώσει το 90% του πληθυσμού των Δαιμόνων κι έτσι επίσημα είναι είδος υπό εξαφάνιση. Στον συγκεκριμμένο χώρο κρατούνται Δαίμονες που δεν έχουν μολυνθεί για να μην έρθουν σε επαφή με μολυσμένους.
Εκτός από τους Δαίμονες είδαμε και κάποια τοπικά πουλιά.
Επιστρέψαμε στο Hobart, πήγαμε στο αεροδρόμιο και κατά τις 10:15 το βράδυ βγήκαμε στην Μελβούρνη.
Μιχάλης
Μελβούρνη
26 Δεκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου