Επιστρέφοντας από την Νέα Ζηλανδία ξημερώματα στις 17 Δεκ έμεινα 3 μέρες στην Μελβούρνη για ανασυγκρότηση και διευθέτηση δημοσίων ειδών.
Στις 19 Δεκ το βράδυ πήγα στο αεροδρόμιο Tullamarine της Μελβούρνης και παρέλαβα την Μαρία που ερχόταν από Ελλάδα.
Την επομένη, 20 Δεκ, το μεσημέρι πετάξαμε για το Hobart που είναι η πρωτεύουσα της Τασμανίας. Για όσους δεν είναι πολύ εξοικιωμένοι με την γεωγραφία, η Τασμανία είναι ένα νησί νοτίως της Αυστραλίας στην οποία ανήκει διοικητικά. Προφανώς έχει πάρει το όνομα της από τον Ολλανδό θαλασσοπόρο Abel Tasman.
Οι 2 πρώτες μέρες αναλωθήκαν σε βόλτες στο Hobart και διερεύνηση των πιθανών εκδρομών. Άλλωστε και ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ αφού φύσαγε και πότε-πότε έβρεχε. Την Παρασκευή 21 Δεκ το βράδυ, που ξεκινούσε το Σ/Κ πριν τα Χριστούγεννα, πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στην περιοχή Salamanca που έχει πολλά μπάρ και είχαν στήσει τραπέζια και μπαρ στον πεζόδρομο απ' έξω όπου djs ανταγωνιζόντουσαν βάζοντας τα δυνατά τους. Είχαμε την εντύπωση ότι όλοι όσοι ήθελαν να διασκεδάσουν ήταν εκεί και χόρευαν κάτω από τους ήχους των djs.
Την επομένη, Σάββατο 22 Δεκ, ο καιρός είχε βελτιωθεί και είχαμε κανονίσει με τον Βόσνιο σπιτονοικοκύρη μας, ο οποίος οργανώνει και εκδρομές, να κινηθούμε προς τα highlands της Τασμανίας.
Ξεκινήσαμε περνώντας από τον ποταμό Derwent όπου είδαμε μαύρους κύκνους με τα κυκνάκια τους....
....και μετά μπήκαμε στο εθνικό δρυμό Mount Field....
....για να βγουμε στους καταράκτες Russel falls.
Συνεχίσαμε σε μια διαδρομή γεμάτη από φράγματα και τεχνητές λίμνες τα νερά των οποίων διοχετεύονται μέσα από σωλήνες και χρησιμοποιούνται για παραγωγή ρεύματος.
Φεύγοντας από εκεί σταματήσαμε κάπου στην μέση του πουθενά όπου ένας ιδιόρυθμος καλλιτέχνης έχει στήσει ένα κτίριο μήκους περίπου 50 μέτρων εντός του οποίου υπάρχει ένας ξύλινος τοίχος όπου ο εν λόγω καλλιτέχνης σκαλίζει με καταπληκτική λεπτομέρεια διάφορες φιγούρες. Φυσικά η φωτογράφιση απαγορεύεται και υπάρχουν πινακίδες που λένε ότι τα κινητά πρέπει να είναι κλειστά και αθέατα (!). Επιπλέον μια άλλη πινακίδα προειδοποιούσε τους γονείς ότι δεν θα γίνονται ανεκτές μη αρμόζουσες συμπεριφορές των παιδιών τους (unbehaving children will not be tolerated). Εδώ κολάει το "ιδιόρυθμος" που έγραψα παραπάνω. Αντίθετα, επιτρέπεται να περιφέρεσαι γύρω από τον τοίχο μ' ένα ποτήρι κρασί ή ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι.
Λόγω έλλειψης φωτογραφιών παραθέτω τον σύνδεσμο της έκθεσης για να διαπιστώσετε την λεπτομέρεια: http://thewalltasmania.com.au/
Συνεχίσαμε σ' έναν ακόμα εθνικό δρυμό στην (φυσική) λίμνη St Claire (όπως λέμε Marie Claire).
Εκεί κάτσαμε για καφέ σ' ένα ξενοδοχείο τα μπανγκαλόους του οποίου είναι χαμένα μέσα στο δάσος.
Μετά επιστρέψαμε στο Hobart για δειπνήσουμε σ' ένα ωραίο ιταλικό εστιατόριο ενώ στο λιμάνι της πόλης ήταν δεμένο ένα ωραίο ξύλινο σκαρί.
Μιχάλης
Hobart,
22 Δεκ.
Στις 19 Δεκ το βράδυ πήγα στο αεροδρόμιο Tullamarine της Μελβούρνης και παρέλαβα την Μαρία που ερχόταν από Ελλάδα.
Την επομένη, 20 Δεκ, το μεσημέρι πετάξαμε για το Hobart που είναι η πρωτεύουσα της Τασμανίας. Για όσους δεν είναι πολύ εξοικιωμένοι με την γεωγραφία, η Τασμανία είναι ένα νησί νοτίως της Αυστραλίας στην οποία ανήκει διοικητικά. Προφανώς έχει πάρει το όνομα της από τον Ολλανδό θαλασσοπόρο Abel Tasman.
Οι 2 πρώτες μέρες αναλωθήκαν σε βόλτες στο Hobart και διερεύνηση των πιθανών εκδρομών. Άλλωστε και ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ αφού φύσαγε και πότε-πότε έβρεχε. Την Παρασκευή 21 Δεκ το βράδυ, που ξεκινούσε το Σ/Κ πριν τα Χριστούγεννα, πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στην περιοχή Salamanca που έχει πολλά μπάρ και είχαν στήσει τραπέζια και μπαρ στον πεζόδρομο απ' έξω όπου djs ανταγωνιζόντουσαν βάζοντας τα δυνατά τους. Είχαμε την εντύπωση ότι όλοι όσοι ήθελαν να διασκεδάσουν ήταν εκεί και χόρευαν κάτω από τους ήχους των djs.
Την επομένη, Σάββατο 22 Δεκ, ο καιρός είχε βελτιωθεί και είχαμε κανονίσει με τον Βόσνιο σπιτονοικοκύρη μας, ο οποίος οργανώνει και εκδρομές, να κινηθούμε προς τα highlands της Τασμανίας.
Ξεκινήσαμε περνώντας από τον ποταμό Derwent όπου είδαμε μαύρους κύκνους με τα κυκνάκια τους....
....για να βγουμε στους καταράκτες Russel falls.
Λόγω έλλειψης φωτογραφιών παραθέτω τον σύνδεσμο της έκθεσης για να διαπιστώσετε την λεπτομέρεια: http://thewalltasmania.com.au/
Συνεχίσαμε σ' έναν ακόμα εθνικό δρυμό στην (φυσική) λίμνη St Claire (όπως λέμε Marie Claire).
Μιχάλης
Hobart,
22 Δεκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου