Great Barrier Reef

30 Δεκ και αφού το πρωί κάναμε μια τελευταία βόλτα στο Σίδνεϋ πήγαμε στο αεροδρόμιο απ' όπου πετάξαμε για το Cairns.
Το Cairns είναι στην βόρεια Αυστραλία στην πολιτεία του Queensland. Αν και είναι πάνω στην θάλασσα δεν θα έλεγε και τίποτα σαν προορισμός αν δεν ήταν κοντά στο Great Barrier Reef το οποίο στα ελληνικά είναι γνωστό σαν Μεγάλος Κοραλλιογεννής Ύφαλος (στον παρακάτω χάρτη εμφανίζεται εκεί που λέει θάλασσα των κοραλλιών) και είναι στα ανατολικά της Αυστραλίας στον Ειρηνικό ωκεανό. Η εποχή να επισκεφθείς το Cairns και κατά συνέπεια το Great Barrier Reef δεν είναι η καλύτερη αφού είναι η περίοδος των βροχών.

https://www.google.com.au/maps/place/Cairns+City+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84+4870/@-27.2432161,140.6006183,4z/data=!4m5!3m4!1s0x6978669187d4dc2b:0x500eef17f2106c0!8m2!3d-16.9185514!4d145.7780548?hl=el

Είχαμε ήδη κλείσει από το Σίδνεϋ να πάμε στον Ύφαλο στις 31 Δεκ. Έτσι το πρωί γύρω στις 7:30 (ωχ πάλι) ένα πουλμανάκι πέρασε και μας πήρε από το ξενοδοχείο. Λίγο μετά είχαμε ανέβει σ' ένα καταμαράν για να μας πάει στον ύφαλο. Το πλήρωμα του σκάφους μας προειδοποίησε ότι θα έχουμε άσχημη θάλασσα (rough ride). Εκτίμηση ήταν ότι θα έχουμε γύρω στους 40 κόμβους άνεμο. Μέσα στην τιμή που είχαμε πληρώσει ήταν πρωινό, γεύμα και απογευματινά σνακ με ποτό αλλά δεν περιλαμβάνονταν τα χάπια για την ναυτία τα οποία τα πληρώσαμε 3 δολλάρια (τα 2 χάπια). Και να πεις ότι έκαναν δουλειά; Αφού το πλοίο βγήκε από το λιμάνι άρχισε το πάνω κάτω. Λίγοι-λίγοι οι επιβάτες αρχίσαμε να βγαίνουμε στο πίσω κατάστρωμα κρατώντας στα χέρια την γνωστή χάρτινη σακούλα που δίνουν σ' αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι το σάντουιτς με αυγό και μπέϊκον που έφαγα για πρωινό σύντομα κατέληξε τροφή για τα ψάρια. Το πλήρωμα του σκάφους ήταν πολύ εξυπηρετικό αφού η πλειονότητα των επιβατών είχε καταλήξει στο πίσω κατάστρωμα ζαβλακωμένοι, και αυτοί (του πληρώματος) μας έδιναν καινουργιες σακούλες ενώ έπαιρναν τις γεμάτες για πέταμα. Αυτό κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Δηλαδή ο Ειρηνικός δεν ήταν καθόλου ειρηνικός σήμερα. Εμένα μου θύμισε κάτι εκπομπές που δείχνει στο Nova με ψαράδες που πιάνουν καβούρια στον βόρειο Ατλαντικό, έτσι όπως τα νερά έτρεχαν απ' όλες τις μεριές του σκάφους. Όταν φτάσαμε στον Μεγάλο Κοραλλιογεννή Ύφαλο η θάλασσα ήταν κάπως έτσι:

Παρ' όλα αυτά αφού είχαμε έρθει από την άλλη άκρη της γής και αφού είχαμε πληρώσει δεν θα αφήναμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η Μαρία βούτηξε με αναπνευστήρα κι εγώ με μπουκάλες για κατάδυση.

Η παραπάνω φωτογραφία όπως και η πρώτη της ανάρτησης είναι τραβηγμένες από επαγγελματία φωτογράφο με ακριβή μηχανή, με φλας και πειραγμένες. Αντίθετα, προς τα κάτω είναι φωτογραφίες από ερασιτέχνη (εμένα) με φτηνή μηχανή (την action camera) και απείραχτες. Επιπλέον, λόγω της αναταραχής της θάλασσας το νερό ήταν θολό.

Βούτηξα 2 φορές, μία πριν το φαγητό και μία μετά. Φαγητό εννοώ για τους άλλους διότι εγώ δεν διαννοήθηκα να αγγίξω τίποτα. Πήρα μόνον κάτι κράκερς χάρη σε μια συμπονετική κινεζούλα, μέλος του πληρώματος, που με λυπήθηκε. Και τις 2 φορές βούτηξα με μια κοπέλα από τους καταδύτες του σκάφους. Στην πρώτη κατάδυση είμαστε 3 κι αυτή ενώ στην δεύτερη ήμουν μόνος μου μαζί της κι έτσι είχα πριβέ ξενάγηση στο Μεγάλο Κοραλλιογεννή Ύφαλο. Ανάμεσα στις 2 καταδύσεις αγόρασα από τον φωτογράφο ένα πορτοκαλί φίλτρο για την action camera για να βελτιώσω λίγο τα χρώματα. Να είμαι ειλικρινής δεν είδα και καμμιά σοβαρή διαφορά. Μάλλον τσάμπα έδωσα τα 25 AUD.
Και 3 βιντεάκια από την action camera κατά την κατάδυση.

Η επιστροφή ήταν λίγο καλύτερη από το πήγαινε κι εγώ είχα κάτσει στο πίσω κατάστρωμα με την χάρτινη σακκούλα ανά χείρας για παν ενδεχόμενο ενώ η συμπονετική Κινεζούλα μου έφερνε γλυκάκια και βρεγμένα μαντήλια για να με δροσίζουν. Προφανώς εφήρμοσε όλα τα γιατροσόφια που ήξερε.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Μιχάλης
Cairns
31 Δεκ