Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Cairns, Port Douglas και Kuranda

Αφού επιστρέψαμε από τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο στο ξενοδοχείο την παραμονή της πρωτοχρονιάς κι έστρωσε το στομάχι μου, βγήκαμε με την Μαρία για να κάνουμε πρωτοχρονιά στο Cairns. Είχαμε κλείσει να πάμε σ' ένα εστιατόριο-κλαμπ της πόλης σαν αυτά τα μεγάλα της Αθήνας που είναι στην Γλυφάδα, Βούλα κλπ. Μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι καλοκαίρι. Το Cairns έχει ένα μεγάλο promenade (στο χωριό μου το λένε περαντζάδα) δίπλα στην θάλασσα και όλη η πόλη είχε μαζευτεί εκεί για να δει τα πυροτεχνήματα που έσκαγαν στην αλλαγή του χρόνου.
https://youtu.be/a-WY2rwQvVg

Ανήμερα την πρωτοχρονιά είπαμε να πάμε στο Port Douglas που είναι περίπου μια ώρα δρόμος από το Cairns. Έτσι πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στο Port Douglas. Είναι ένα καλοκαιρινό θέρετρο, κάτι σαν Λουτράκι δηλαδή, με τροπικό κλίμα και αντίστοιχη βλάστηση.



Έχει έναν κεντρικό δρόμο που είναι γεμάτος καταστήματα και άλλο έναν που είναι γεμάτος ξενοδοχεία. Γενικά ήταν όμορφη μικρή πόλη.


Βρήκαμε και την παρακάτω εκπληκτική παραλία...

...αλλά υπήρχε μία πινακίδα που έλεγε ότι οι βράχοι γλιστρούν...


...και είπα, άσε μην σπάσουμε κανένα πόδι. Έτσι δεν βουτήξαμε στο Port Douglas αλλά αντίθετα, μετά από μερικές βόλτες ακόμα πήραμε το λεωφορείο και επιστρέψαμε στο Cairns.

Την επομένη, 2 Ιαν, είχαμε κανονίσει να πάμε σ' ένα εθνικό πάρκο κοντά στο Cairns με την ονομασία Kuranda. Κανονικά το πρόγραμμα προέβλεπε να πάμε ως εκεί με ένα μικρό τραινάκι αλλά λόγω των βροχών που έπεσαν τις προηγούμενες μέρες, το τραίνο είχε κλείσει για επιθεώρηση ασφαλείας. Έτσι ανεβήκαμε ως το αντίστοιχο χωριό με λεωφορείο και αφού κάναμε 1-2 βόλτες μετά πήραμε ένα βαρκάκι για να βολτάρουμε στον ποταμό Baron που διατρέχει το πάρκο. Όλο το πάρκο χαρακτηρίζεται ως rain forest δηλαδή τροπικό δάσος και πράγματι έτσι είναι (μου θύμιζε τον Αμαζόνιο θα έλεγα αν είχα πάει). Όπως μας έλεγε ο βαρκάρης κανονικά το νερό του ποταμού είναι καθαρό και βλεπεις τον πυθμένα αλλά λόγω των βροχών έχει μετατραπεί σε λασπόνερο. Έτσι μέσα σ' αυτό το βαρκάκι...

....ένιωθα σαν τον Robert Duvall όταν ανέβαινε τον ποταμό Μεκόνγκ στο Βιετνάμ ψάχνοντας να βρει τον Marlon Brando στην ταινία Αποκάλυψη Τώρα.


Πήγαμε και σε μια άκρη του ποταμού να τα ταϊσουμε τα ψάρια και τις χελώνες που ζουν στον ποταμό. Γινόταν χαμός. Όποιος προλάβαινε έτρωγε. Ευτυχώς πετάγαμε μόνον ψωμί κι έτσι δεν μαζευτήκαν και τίποτα κροκόδειλοι που συχνάζουν σ' αυτά τα νερά.



Τελειώνοντας την βόλτα με την βάρκα περάσαμε από τον σταθμό του τραίνου (όπως είπαμε δεν λειτουργούσε), ο οποίος ήταν μέσα στην βλάστηση, για φωτογραφίες...



...κάναμε και μια βόλτα στην αγορά της πόλης...



...και καταλήξαμε σ' ένα καφέ για δροσιστικούς χυμούς.


Μετά πήραμε το τελεφερίκ τ' οποίο θα μας κατέβαζε στην πόλη σε 45 λεπτά αν δεν κάναμε στάσεις. Έλα όμως που κάναμε δύο. Μια για να θαυμάσουμε τους εντυπωσιακούς καταράκτες του ποταμού Baron...


...και μία για να θαυμάσουμε το τροπικό δάσος από ψηλά....

...ή από χαμηλά.





Μιχάλης
Cairns
2 Ιαν. 2019

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου