....και βοήθεια μας οι Άγιοι Σαράντα.
Ξύπνησα ορεξάτος στο Apollo bay όταν άρχισαν να μιλούν οι διπλανοί αφού αυτά τα μοτέλ δεν έχουν μόνωση και έτσι ακούγεται και ο παραμικρός θόρυβος. Πήρα το Mitsubishi και έφυγα δυτικά με πρώτον σταθμό στα 40 περίπου χλμ το Cape Otway.
https://www.google.com.au/maps/place/Cape+Otway+%CE%92%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%B1+3233/@-38.7792734,143.4157498,10z/data=!4m5!3m4!1s0x6ad33744e9a82e5f:0x40579a430a0c160!8m2!3d-38.8340286!4d143.5240583?hl=el
To Cape Otway είναι ένα ακρωτήρι στην άκρη του πουθενά και είναι ένα σημείο όπου οι Αυστραλοί εγκατέστησαν έναν φάρο περί το 1850 διότι τα πλοία που ερχόντουσαν από τον ανοιχτό ωκεανό έπρεπε να περάσουν ανάμεσα από την κυρίως Αυστραλία, την νήσο King και την Τασμανία για να πιάσουν Μελβούρνη. Επειδή όμως πολλά έσκαγαν πάνω στα βράχια ελήφθη η απόφαση να δημιουργηθεί ένας φάρος. Μάλιστα είναι ο 2ος φάρος που εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία.
Στην περιοχή του φάρου έμεναν οι φαροφύλακες με τις οικογένειες τους, οι τηλεγραφητές που δούλευαν στην γραμμή Αυστραλία - Τασμανία, οι δασκάλες που δίδασκαν τα παιδιά και διάφοροι χειρώνακτες. Τα πρώτα 50 χρόνια ο ανεφοδιασμός γινόταν 2 φορές τον χρόνο διότι πρακτικά δεν υπήρχε δρόμος να συνδέει την περιοχή με τον πολιτισμό. Φυσιολογικό ήταν να έχουν περιβόλια για λαχανικά, κότες γι αυγά και πρόβατα για κρέας και γάλα. Οι δε λάμπες του φάρου (21 τον αριθμό) έκαιγαν λάδι φάλαινας. Κατά την διάρκεια των πολέμων χρησίμευε και ως παρατηρητήριο του ναυτικού. Σταμάτησε να επανδρώνεται την δεκαετία του 90 και αντικαταστάθηκε από έναν σύγχρονο φάρο με ηλεκτρικές λάμπες που τροφοδοτείται από φωτοβολταϊκά τόξα. Τώρα είναι ανοιχτός στο κοινό (έναντι αντιτίμου βέβαια) ενώ τα σπίτια των φαροφυλάκων έχουν γίνει Β&Β. Να είμαι ειλικρινής είχα διερευνήσει την δυνατότητα να μείνω εκεί αντί του Apollo bay και όλα τα σχόλια που διάβαζα το εκθείαζαν. Αλλά είχε 3 βασικά μειονεκτήματα. 1ον, η τιμή του. Μια βραδυά στοιχίζει 205 ευρώ. 2ον, μετά τις 5:30 το απόγευμα που κλείνει το cafe του δεν υπάρχει τίποτα για να φας και πρέπει να κάνεις τα 40 χλμ μέχρι το Apollo bay για να βρεις κάτι. 3ον, δεν έχει τηλεόραση, ίντερνετ και δεν πιάνουν τα κινητά. Αυτοί οι λόγοι (κυρίως ο 1ος) ήταν αρκετοί για να διαλέξω το Apollo bay.
Φεύγοντας από εκεί είδα κάποια αυτοκίνητα σταματημένα στην άκρη του δρόμου. Κατάλαβα ότι κάτι από την άγρια ζωή είχαν δεί. Και πράγματι ήταν ένα κοάλα χαμηλά σ' ένα δένδρο τ' οποίο το πλησιάσαμε σε λιγότερο από ένα μέτρο.
Η επόμενη μου στάση ήταν στους 12 Αποστόλους. Τί είναι οι 12 Απόστολοι; Είναι ασβεστολιθικοί βράχοι μέσα στην θάλασσα κοντά στην ακτή οι οποίοι κάποτε ήταν μέρος της ακτής αλλα η δύναμη της θάλασσας δημιούργησε σπηλιές οι οποίες μετά κατέρευσαν κι έτσι δημιουργήθηκαν αυτοί οι μεμονωμένοι βράχοι. Είναι θέμα χρόνου κάποτε να εξαφανιστούν κι αυτοί αφού τους φθείρει η θάλασσα.
Καταρχάς οι 12 απόστολοι δεν είναι 12 και ούτε ήταν ποτέ. Είναι 7 και λεγόντουσαν "Η γουρούνα με τα γουρουνάκια". Αλλά κάποιος αργότερα σκέφτηκε ότι αυτό δεν ήταν πιασάρικο και το άλλαξαν σε 12 αποστόλους. Είναι το πιο γνωστό και πιο τουριστικό μέρος του Great Ocean Road κι έτσι Ευρωπαίοι, Αφρικανοί, Ασιάτες, Ωκεάνιοι, Αμερικανοί, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, ερυθρόδερμοι, καφετί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Ινδουιστές, Σατανιστές, Βουδιστές, Ταοϊστές, Μαοϊστές-Λενινιστές, κομμουνιστές και κουνιστές είχαν μαζευτεί σήμερα (όπως και κάθε μέρα φαντάζομαι) για να θαυμάσουν το θαύμα της φύσης.
Δεν λέω βέβαια, η θέα είναι εντυπωσιακή και σίγουρα εντυπωσιακή θα είναι και από αέρος αφού τα ελικόπτερα πηγαινο-ερχόντουσαν συνεχώς φορτωμένα με τουρίστες.
Μετά τους 12 Αποστόλους συνέχισα παρακάτω και σταμάτησα σε μια εσοχή που κάνει η θάλασσα μέσα στην ξηρά και λέγεται Loch Ard gorge. Το gorge το πήρε διότι μοιάζει με φαράγγι. Το Loch Ard το πήρε από το ομώνυμο πλοίο που το 1878 κοπάνησε στα βράχια την τελευταία βραδυά πριν φτάσει στην Μελβούρνη έχοντας κάνει όλο το ταξίδι από το Λονδίνο. Από τους 56 επιβαίνοντες σώθηκαν μόνον 2 και μάλιστα η μία δεν ήξερε καν μπάνιο. Δεν ξέρω αν αγόρασε και λαχείο μετά αλλά θα έπρεπε.
Μετά και το Loch Ard gorge πήγα σ' άλλον έναν παρόμοιο σχηματισμό που λέγεται "Γέφυρα του Λονδίνου (London bridge)".
Δεν φαίνεται σαν κάτι να λείπει; Πράγματι, λείπει η γέφυρα. Αυτό που φαίνεται ως νησί ήταν παλιότερα ενωμένο με την ξηρά με την Γέφυρα του Λονδίνου εώς ότου, αργά το απόγευμα της 15ης Ιανουαρίου 1990, κατέρευσε αφήνοντας 2 εμβρόντητους τουρίστες ξεκoμένους στην άλλη μεριά, στο πιο καινούριο νησί του κόσμου (όπως περιγράφει ο οδηγός του Lonely Planet). Μετά από αρκετές ώρες τους διέσωσαν με ελικόπτερο. Κι αυτοί θα έπρεπε να πάνε για λαχείο.
Στην ευρύτερη περιοχή αυτών των σχηματισμών υπάρχει διάχυτη οσμή αμμωνίας και μυρίζει σαν δημόσια ουρητήρια (μάλλον από κάποιον θάμνο που παρατήρησα ότι φύεται) και ίσως αυτός είναι ο λόγος που όλη η περιοχή ήταν γεμάτη από μυίγες απ' αυτές τις ενοχλητικές που σου μπαίνουν στ' αυτιά, στα ρουθούνια ή κάθονται στα γυαλιά. Και μπορεί κάποιοι Ινδο-Πακιστανοί να είχαν συνηθίσει και να μην ενοχλούνταν αλλά εγώ που δεν είμαι Ινδός αλλά Ινδοευρωπαίος μ' ενοχλούσαν και έβριζα συνεχώς. Ευτυχώς αυτά τουλάχιστον ήταν τζάμπα.
Μετά οδήγησα μέχρι την πόλη του Portland για διανυκτέρευση.
Μιχάλης
Portland
11 Ιαν.
Ξύπνησα ορεξάτος στο Apollo bay όταν άρχισαν να μιλούν οι διπλανοί αφού αυτά τα μοτέλ δεν έχουν μόνωση και έτσι ακούγεται και ο παραμικρός θόρυβος. Πήρα το Mitsubishi και έφυγα δυτικά με πρώτον σταθμό στα 40 περίπου χλμ το Cape Otway.
https://www.google.com.au/maps/place/Cape+Otway+%CE%92%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%B1+3233/@-38.7792734,143.4157498,10z/data=!4m5!3m4!1s0x6ad33744e9a82e5f:0x40579a430a0c160!8m2!3d-38.8340286!4d143.5240583?hl=el
To Cape Otway είναι ένα ακρωτήρι στην άκρη του πουθενά και είναι ένα σημείο όπου οι Αυστραλοί εγκατέστησαν έναν φάρο περί το 1850 διότι τα πλοία που ερχόντουσαν από τον ανοιχτό ωκεανό έπρεπε να περάσουν ανάμεσα από την κυρίως Αυστραλία, την νήσο King και την Τασμανία για να πιάσουν Μελβούρνη. Επειδή όμως πολλά έσκαγαν πάνω στα βράχια ελήφθη η απόφαση να δημιουργηθεί ένας φάρος. Μάλιστα είναι ο 2ος φάρος που εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία.
 |
| Αριστερά είναι το καφέ και δεξιά το Β&Β. |
Φεύγοντας από εκεί είδα κάποια αυτοκίνητα σταματημένα στην άκρη του δρόμου. Κατάλαβα ότι κάτι από την άγρια ζωή είχαν δεί. Και πράγματι ήταν ένα κοάλα χαμηλά σ' ένα δένδρο τ' οποίο το πλησιάσαμε σε λιγότερο από ένα μέτρο.
Μετά τους 12 Αποστόλους συνέχισα παρακάτω και σταμάτησα σε μια εσοχή που κάνει η θάλασσα μέσα στην ξηρά και λέγεται Loch Ard gorge. Το gorge το πήρε διότι μοιάζει με φαράγγι. Το Loch Ard το πήρε από το ομώνυμο πλοίο που το 1878 κοπάνησε στα βράχια την τελευταία βραδυά πριν φτάσει στην Μελβούρνη έχοντας κάνει όλο το ταξίδι από το Λονδίνο. Από τους 56 επιβαίνοντες σώθηκαν μόνον 2 και μάλιστα η μία δεν ήξερε καν μπάνιο. Δεν ξέρω αν αγόρασε και λαχείο μετά αλλά θα έπρεπε.
Μετά και το Loch Ard gorge πήγα σ' άλλον έναν παρόμοιο σχηματισμό που λέγεται "Γέφυρα του Λονδίνου (London bridge)".
Δεν φαίνεται σαν κάτι να λείπει; Πράγματι, λείπει η γέφυρα. Αυτό που φαίνεται ως νησί ήταν παλιότερα ενωμένο με την ξηρά με την Γέφυρα του Λονδίνου εώς ότου, αργά το απόγευμα της 15ης Ιανουαρίου 1990, κατέρευσε αφήνοντας 2 εμβρόντητους τουρίστες ξεκoμένους στην άλλη μεριά, στο πιο καινούριο νησί του κόσμου (όπως περιγράφει ο οδηγός του Lonely Planet). Μετά από αρκετές ώρες τους διέσωσαν με ελικόπτερο. Κι αυτοί θα έπρεπε να πάνε για λαχείο.
Στην ευρύτερη περιοχή αυτών των σχηματισμών υπάρχει διάχυτη οσμή αμμωνίας και μυρίζει σαν δημόσια ουρητήρια (μάλλον από κάποιον θάμνο που παρατήρησα ότι φύεται) και ίσως αυτός είναι ο λόγος που όλη η περιοχή ήταν γεμάτη από μυίγες απ' αυτές τις ενοχλητικές που σου μπαίνουν στ' αυτιά, στα ρουθούνια ή κάθονται στα γυαλιά. Και μπορεί κάποιοι Ινδο-Πακιστανοί να είχαν συνηθίσει και να μην ενοχλούνταν αλλά εγώ που δεν είμαι Ινδός αλλά Ινδοευρωπαίος μ' ενοχλούσαν και έβριζα συνεχώς. Ευτυχώς αυτά τουλάχιστον ήταν τζάμπα.
Μετά οδήγησα μέχρι την πόλη του Portland για διανυκτέρευση.
Μιχάλης
Portland
11 Ιαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου