Ξημέρωσε και η 12 Ιανουαρίου και αφού μάζεψα τα μπογαλάκια μου έφυγα για να συνεχίσω το ταξίδι προς την Αδελαϊδα. Λίγο πιο έξω από το Portland που διανυκτέρευσα υπάρχει ο φάρος του ακρωτηρίου Nelson (Cape Nelson Lighthouse) και πρακτικά τελειώνει ο Great Ocean Road. Αν και έχω δει αρκετούς φάρους απ' έξω, από μέσα, από πάνω και από κάτω και δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να δω άλλον έναν, εντέλει πήγα και σ' αυτόν διότι ήξερα ότι θα έχει κατάστημα καφέ κι έτσι θα μπορούσα να φάω κάτι για πρωινό αφού στο μοτέλ που έμεινα δεν περιλάμβανε πρωινό. Και δεν έπεσα έξω. Έβγαλα και μια φωτογραφία του φάρου από άλλη οπτική γωνία...
...και συνέχισα τον δρόμο μου. Ο Great Ocean Road δεν είναι πάντα δίπλα στο κύμα όπως θα φαντάζεται κανείς αλλά μερικές φορές περνάει και μέσα από δάσος όπως παρακάτω.
Τελειώνοντας με τον Great Ocean Road τέλειωσα και με την πολιτεία της Victoria όπου ανήκει η Μελβούρνη και μπήκα στην πολιτεία της South Australia όπου ανήκει η Αδελαϊδα. Γύρισα και το ρολόι μου μισή ώρα πίσω διότι τόση είναι η ωρική διαφορά μεταξύ των δύο πολιτειών.
Συνεχίζοντας πέρασα από την πόλη Mount Gambier στο κέντρο της οποίας υπήρχε μια πλατεία με πολύ ωραίο κήπο...
...και με μια σπηλιά στην οποία έπρεπε να έπεφταν νερά αν δεν είχαν στερέψει.
Από 'κει και πέρα ο δρόμος γινόταν αφόρητα ανιαρός, με ατέλειωτες ευθείες με όριο τα 110 χλμ όπου όλοι πήγαιναν στο όριο (υπάρχουν και κάμερες) κι έτσι αν δεν είχες μπροστά σου ή πίσω σου κάποιον βάδιζες μόνος σου για ώρες. Εδώ το cruise control έβγαλε τα λεφτά του.
Μετά από μια ατέλειωτη διαδρομή έφτασα επιτέλους στο κατάλυμμα που είχα εντοπίσει στο χωριό Kanmantoo. Ήταν ένα πολύ ωραίο μπάνγκαλου μέσα στα δένδρα και είχε δίπλα και ταβέρνα.
Ο ιδιοκτήτης, ιταλικής καταγωγής από την Φλωρεντία, Eugenio στο όνομα αλλά όλοι τον φώναζαν Tony έγραφε σ' ένα έντυπο της ταβέρνας ότι πριν φτάσει στην Αυστραλία το 1964 είχε δουλέψει στο Savoy του Λονδίνου και στο George V του Παρισιού. Έγραφε δε ότι έχει μαγειρέψει για τους Frank Sinatra, Sami Davis Jr, Ella Fitzerald, Shirley Bassey και άλλους. Με τέτοιο ρεζουμέ πώς κατέληξε στο κωλοχώρι Kanmantoo ένας Θεός ξέρει. Αλλά σαν Ιταλός πρέπει να είναι και μεγάλος παπατζής. Παρ' ότι και οι δυό μας μιλάγαμε καλά αγγλικά, για αδιερεύνητους λόγους αποφασίσαμε να μιλάμε ο ένας στην γλώσσα του άλλου. Έτσι εγώ του μίλαγα στα ιταλικά και αυτός στα ελληνικά και κουτσο-συνεννοηθήκαμε. Το φαγητό πάντως ήταν πολύ καλό.
Και το μπάνγκαλοου (cottage το περιέγραφε) ήταν πολύ καλό αλλά δεν είχε ίντερνετ, δεν έπιανε και το κινητό και το βράδυ δεν έπιανε και η τηλεόραση. Έτσι κοιμήθηκα νωρίς αλλά το πρωί που ξύπνησα έφαγα το πρωινό μου (τ' οποίο το έφτιαξα μόνος μου) στην βεραντούλα μου με θέα τα δένδρα και ήχους από λευκούς παπαγάλους cockatoo.
Το πρωί της 13ης Ιανουαρίου έκανα και τα υπόλοιπα χλμ μέχρι το αεροδρόμιο της Αδελαϊδας, παρέδωσα το αυτοκίνητο, πήρα ένα λεωφορείο και κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να βρω το μοτέλ που είχα κλείσει.
Πώς ήταν το μπάνγκαλοου την προηγούμενη μέρα; Ε καμία σχέση. Είναι στο κέντρο, είναι μικρό και το παράθυρο του βλέπει σε εσωτερικό διάδρομο. Μου θυμίζει κάτι αμερικάνικες ταινίες ή θεατρικά που δείχνει τύπους σε παρακμιακά ξενοδοχεία στην Νέα Υόρκη που το βράδυ τα φώτα νέον της ρεκλάμας που αναβοσβήνουν φωτίζουν όλο το δωμάτιο. Τουλάχιστον είναι καθαρό, έχει ιδιωτικό μπάνιο και air condition για τις επόμενες μέρες που προβλέπονται 40άρια. Και κάτι ακόμα: Δίπλα από την είσοδο είναι το "Σουβλάκια ο Γιάννης" άρα δεν θα μείνω νηστικός.
Αφού τακτοποιήθηκα στην σουίτα βγήκα μια πρώτη βόλτα στην πόλη. Είχε μεσημεριάσει και είχε πολύ ζέστη οπότε αφού βρήκα τον εμπορικό πεζόδρομο μπαινόβγαινα στα εμπορικά κέντρα για δροσιά. Άλλωστε ήταν και τα μόνα ανοιχτά αφού ήταν Κυριακή και στην Αδελαϊδα "όλη η φύσις ησύχαζε".
Μετά έκανα και μια βόλτα προς το ποτάμι Torrens αλλά λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών (πολύ ζέστη) επέστρεψα στο δωμάτιο για να οργανώσω τις επόμενες μέρες.
Μιχάλης
Αδελαϊδα
13 Ιαν.
Τελειώνοντας με τον Great Ocean Road τέλειωσα και με την πολιτεία της Victoria όπου ανήκει η Μελβούρνη και μπήκα στην πολιτεία της South Australia όπου ανήκει η Αδελαϊδα. Γύρισα και το ρολόι μου μισή ώρα πίσω διότι τόση είναι η ωρική διαφορά μεταξύ των δύο πολιτειών.
Συνεχίζοντας πέρασα από την πόλη Mount Gambier στο κέντρο της οποίας υπήρχε μια πλατεία με πολύ ωραίο κήπο...
 |
| Η θέα προς τα μπροστά... |
 |
| ...και η θέα προς τα πίσω. |
Ο ιδιοκτήτης, ιταλικής καταγωγής από την Φλωρεντία, Eugenio στο όνομα αλλά όλοι τον φώναζαν Tony έγραφε σ' ένα έντυπο της ταβέρνας ότι πριν φτάσει στην Αυστραλία το 1964 είχε δουλέψει στο Savoy του Λονδίνου και στο George V του Παρισιού. Έγραφε δε ότι έχει μαγειρέψει για τους Frank Sinatra, Sami Davis Jr, Ella Fitzerald, Shirley Bassey και άλλους. Με τέτοιο ρεζουμέ πώς κατέληξε στο κωλοχώρι Kanmantoo ένας Θεός ξέρει. Αλλά σαν Ιταλός πρέπει να είναι και μεγάλος παπατζής. Παρ' ότι και οι δυό μας μιλάγαμε καλά αγγλικά, για αδιερεύνητους λόγους αποφασίσαμε να μιλάμε ο ένας στην γλώσσα του άλλου. Έτσι εγώ του μίλαγα στα ιταλικά και αυτός στα ελληνικά και κουτσο-συνεννοηθήκαμε. Το φαγητό πάντως ήταν πολύ καλό.
Και το μπάνγκαλοου (cottage το περιέγραφε) ήταν πολύ καλό αλλά δεν είχε ίντερνετ, δεν έπιανε και το κινητό και το βράδυ δεν έπιανε και η τηλεόραση. Έτσι κοιμήθηκα νωρίς αλλά το πρωί που ξύπνησα έφαγα το πρωινό μου (τ' οποίο το έφτιαξα μόνος μου) στην βεραντούλα μου με θέα τα δένδρα και ήχους από λευκούς παπαγάλους cockatoo.
Το πρωί της 13ης Ιανουαρίου έκανα και τα υπόλοιπα χλμ μέχρι το αεροδρόμιο της Αδελαϊδας, παρέδωσα το αυτοκίνητο, πήρα ένα λεωφορείο και κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να βρω το μοτέλ που είχα κλείσει.
Πώς ήταν το μπάνγκαλοου την προηγούμενη μέρα; Ε καμία σχέση. Είναι στο κέντρο, είναι μικρό και το παράθυρο του βλέπει σε εσωτερικό διάδρομο. Μου θυμίζει κάτι αμερικάνικες ταινίες ή θεατρικά που δείχνει τύπους σε παρακμιακά ξενοδοχεία στην Νέα Υόρκη που το βράδυ τα φώτα νέον της ρεκλάμας που αναβοσβήνουν φωτίζουν όλο το δωμάτιο. Τουλάχιστον είναι καθαρό, έχει ιδιωτικό μπάνιο και air condition για τις επόμενες μέρες που προβλέπονται 40άρια. Και κάτι ακόμα: Δίπλα από την είσοδο είναι το "Σουβλάκια ο Γιάννης" άρα δεν θα μείνω νηστικός.
Αφού τακτοποιήθηκα στην σουίτα βγήκα μια πρώτη βόλτα στην πόλη. Είχε μεσημεριάσει και είχε πολύ ζέστη οπότε αφού βρήκα τον εμπορικό πεζόδρομο μπαινόβγαινα στα εμπορικά κέντρα για δροσιά. Άλλωστε ήταν και τα μόνα ανοιχτά αφού ήταν Κυριακή και στην Αδελαϊδα "όλη η φύσις ησύχαζε".
Μετά έκανα και μια βόλτα προς το ποτάμι Torrens αλλά λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών (πολύ ζέστη) επέστρεψα στο δωμάτιο για να οργανώσω τις επόμενες μέρες.
Μιχάλης
Αδελαϊδα
13 Ιαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου