Perth

Μετά την καυτή μου εμπειρία στο Coober Pedy επέστρεψα στην Αδελαϊδα για να πετάξω στο Περθ. Όταν ήμουν στην Μελβούρνη και σχεδίαζα αυτό το μέρος του ταξιδιού αρχική μου επιθυμία ήταν να το κάνω με τραίνο για να μπορώ να βλέπω έξω. Η οδική απόσταση είναι 2700 χλμ οπότε το αυτοκίνητο δεν έπαιζε. Στην Αυστραλία υπάρχουν 3 βασικές σιδηροδρομικές γραμμές: Η Βορράς - Νότος που ξεκινάει από το Darwin και καταλήγει στην Αδελαϊδα ή αντίστροφα, η Ινδικός - Ειρηνικός που συνδέει το Περθ με το Σίδνεϋ και περνάει από την Αδελαϊδα και τέλος η γραμμή που κινείται κατά μήκος της Ανατολικής Ακτής που είναι και οι μεγαλύτερες πόλεις. Εγώ θα έπαιρνα το Ειρηνικός - Ινδικός που ερχόταν από Σίδνεϋ για Πέρθ.
Το ταξίδι με το τραίνο διαρκεί περίπου 30 ώρες με 2 διανυκτερεύσεις το οποίο δεν με ενοχλούσε αλλά το κόστος ήταν ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ. Και για να γίνομαι πιο σαφής κοστίζει 1600 δολλάρια (περιπου 1100 ευρώ) all inclusive. Είναι γεγονός ότι εκτός από την μετάβαση και το φαγητό περιλάμβανε και ξεναγήσεις σε διάφορα μέρη που πέρναγε το τραίνο. Και πάλι όμως το κόστος ήταν πανάκριβο. Έτσι προτίμησα να πάω με αεροπλάνο τ' οποίο κόστισε περίπου 200 ευρώ.
Έφτασα στο Περθ το απόγευμα της Παρασκευής 18 Ιαν, πήρα από το αεροδρόμιο το αυτοκίνητο που είχα νοικιάσει και πήγα κατευθείαν στο Β&Β που είχα κλείσει.
Την επόμενη μέρα κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να το περπατήσω. Όπως και οι άλλες πόλεις της Αυστραλίας που επισκέφθηκα το κέντρο είναι γεμάτο ουρανοξύστες χωρίς να λείπουν και τα κλασσικά κτίρια του 19ου αιώνα.

Η εικόνα που φαίνεται πάνω από την επιγραφή Perth είναι στρογγυλή οθόνη.

Κάποια στιγμή βαρέθηκα τις βόλτες στο κέντρο και πήρα το τραίνο και πήγα στην παραθαλάσσια περιοχή Fremantle για την οποία είχα ακούσει καλά λόγια. Και όντως η περιοχή είναι γεμάτη από εστιατόρια, καφέ και μπαρ τα οποία όμως δεν είναι στην θαλασσα αλλά πιο μέσα. Είχε ένα Αραβο-τούρκικο κεμπαπτζίδικο με την ευρηματική ονομασία "Ο Αλή Μπαμπά και τα 40 πιάτα". Είχε και μια κλειστή αγορά σαν της Αδελαϊδος αλλά με πάρα πολλά μαγαζιά και πάρα πολλά πράγματα. Μέχρι και κατάστημα οπτικών. Πάνω απ' όλα όμως είχε χρώματα.

Την επόμενη μέρα, 20 Ιαν (χρόνια πολλά στους Ευθυμίους/Ευθυμίες) η πρόγνωση έλεγε ότι η θερμοκρασία θα φτάσει 40 βαθμούς. Δεν ξέρω τί γίνεται και με κυνηγάει ο καύσωνας! Η Μελβούρνη την ίδια μέρα είχε 24 βαθμούς.
Πήρα το αυτοκίνητο και πήγα προς το κέντρο. Εκεί κοντά υπάρχει ένας λόφος μ' ένα πάρκο, το Kings Park, τ' οποίο έχει ωραία θέα πρός το κέντρο της πόλης...

...και στ' οποίο υπάρχει και το μνημείο γι αυτούς που έπεσαν στον πόλεμο.

Μετά κατέβηκα προς το λιμάνι της πόλης όπου υπάρχουν μοντέρνα κτίρια.

Σκέφτηκα να πάω προς μια περιοχή της πόλης που είναι στην θάλασσα και έχει πολλά φαγο-ποτάδικα χτισμένα πάνω σε αποβάθρα. Λέγεται Hillarys boat harbour και από τ' όνομα καταλαβάινετε ότι είναι μαρίνα. Έχει ένα τεράστιο πάρκινγκ γι αυτοκίνητα που ρυμουλκούν τρέυλερ με βάρκα και είχε 6 γλύστρες για να βάζουν και να βγάζουν τα πλεούμενα.

Ήταν Κυριακή και είχε 40 βαθμούς και σκέφτηκα να πάω στην θάλασσα. Όπως καταλαβαίνει κανείς δεν ήμουν μόνος μου.

Είχα πάρει και το μαγιώ μου μαζί μπας και βουτήξω αλλά σκιά δεν είχε ούτε για δείγμα, αν εξαιρέσεις κάτι δενδράκια στο γκαζόν τα οποία ήταν πιασμένα από πολυμελείς οικογένειες. Η παραλία που βρίσκεται εκεί λέγεται Sorrento (κι αυτή;) έτσι μετά το Sorrento της Νάπολης που πήγα τον Μάϊο και το Sorrento της Victoria που βρέθηκα στις αρχές του χρόνου, σήμερα βρέθηκα και στο Sorrento της Δυτικής Αυστραλίας.

Ξημέρωσε και η 21η Ιανουαρίου που συμπλήρωσα 2 μήνες εδώ στις κάτω γειτονιές και ουσιαστικά ήταν η τελευταία μέρα μου στην περιοχή του Perth. Νωρίς, μετά το πρωινό που μου σέρβιρε ο Ταϊβανέζος ιδιοκτήτης του Β&Β που μένω, πήρα το αυτοκίνητο κι έφυγα γύρω στα 200 χλμ βόρεια του Perth σε μια περιοχή που λέγεται the Pinnacles και βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Nambung. Ανεβαίνοντας προς τα εκεί ο δρόμος έχει χαμηλή βλάστηση με θάμνους και μερικά μικρά δένδρα και στον χώρο του πάρκου η βλάστηση δίνει την θέση της σ' έρημο με άμμο και ορισμένους αβεστολιθικούς βράχους με περιέργα σχήματα. Μπορεί κάποιος είτε να περπατήσει είτε να οδηγήσει ανάμεσα σ' αυτούς τους περίεργους βράχους.

Στο βάθος η άμμος γίνεται κάτασπρη.

Εμένα, για να είμαι ειλικρινής, μου θύμισε λίγο την λευκή έρημο της Αιγύπτου στην οποία πήγα ακριβώς 2 χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 17.

Λευκή έρημος στην Αυγυπτιακή Σαχάρα.

Αφού είδα ότι είχα να δω εκεί πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Σταμάτησα σ' ένα παραθαλάσσιο χωριό που λεγεται Lancelin για καφέ. Εκεί γύρω στα 200 μέτρα από την θάλασσα υπήρχαν αμμόλοφοι τόσο άσπροι που έμοιαζαν για χιόνι. Σ' αυτούς τους αμμόλοφους οι Αυστραλοί κάνουν ότι και στο χιόνι: snowboard, μόνο που επειδή γίνεται στην άμμο το λένε sandboard.

Το βράδυ όταν βγήκα για φαγητό πέρασα από τον παραλιακό δρόμο για να δω τον ήλιο να βυθίζεται στον Ινδικό ωκεανό...

....και συνέχισα στο Scarborough για φαγητό. Έτσι μετά το Scarborough της Αγγλίας που βρέθηκα το 2016 και το Scarborough fair των ΗΠΑ που βρέθηκα το 1994 σήμερα βρέθηκα στο Scarborough του Πέρθ.

Μιχάλης
Perth
21 Ιαν.