Coober Pedy

Ξημέρωσε η 17η Ιαν (χρόνια πολλά στους Αντώνηδες/Αντωνίες) και αφού έκανα check-out από το μοτέλ που έμεινα στην Αδελαϊδα αφήνοντας τους αμανάτι την βαλίτσα μου, πήρα το λεωφορείο και πήγα στο αεροδρόμιο. Μετά από κάμποση ώρα, 11 άτομα κι εγώ ανεβήκαμε σ' ένα μικρό δικινητήριο ελικοφόρο αεροπλάνο. Είχα χρόνια ν' ανέβω σε ελικοφόρο και είχα ξεχάσει πόσο θόρυβο κάνουν. 40 λεπτά αργότερα προσγειωθήκαμε στο Port Augusta όπου 7 από τους 12 κατεβήκαν αφήνοντας για το Coober Pedy μόνον 5. Μιάμιση ώρα αργότερα προσγειωθήκαμε στο .....

Cobber Pedy όπως Hollywood

 

Κάπως έτσι φαίνονται από πάνω οι τρύπες που σκάβουν για το οπάλιο.

Ορεξάτος κατέβηκα από το μικρό αεροπλάνο, πέρασα το κτίριο του αεροδρομίου και........τίποτα. Δεν υπήρχε ούτε λεωφορείο ούτε ταξί να με πάει στην πόλη. Στην πόρτα στεκόταν ένας μαύρος κύριος τον οποίο τον ρώτησα πώς πάει κανείς στην πόλη και αφού πήρε άδεια από την κυρία που είχε έρθει να παραλάβει με προσκάλεσαν να πάω με το αυτοκίνητο τους. Η κυρία που καθόταν πίσω μαζί μου μόλις έμαθε ότι ήμουν Έλληνας μου έδειξε όλα τα ελληνικά μαγαζιά της πόλης και τελικά με άφησε σ' ένα βενζινάδικο και εστιατόριο-καφέ μαζί. Ο κύριος Παναγιώτης από την Κεφαλονιά που ήταν ο ιδιοκτήτης του καταστήματος μου έλεγε ότι στο αποκορύφωμα του το Coober Pedy είχε περίπου 1500 Έλληνες. Τώρα είναι κάτι παραπάνω από 100 σε συνολικό πληθυσμό 2500 περίπου. Το Coober Pedy  ιδρύθηκε το 1915 με σκοπό την εξόρυξη οπαλίου. Όταν γύρισαν οι στρατιώτες από το Α' ΠΠ έριξαν την ιδέα των υπογείων οικιών έχοντας οι ίδιοι την εμπειρία των χαρακωμάτων στον πόλεμο. Οι Αβορίγινες που περνούσαν από εκεί έβλεπαν με έκπληξη τους οπαλορύχους να μένουν κάτω από το έδαφος και μεταξύ τους αποκαλούσαν την περιοχή "τα λαγούμια των λευκών" που στην γλώσσα τους είναι Coober Pedy (ή κάπως έτσι). Δεν είναι βέβαια όλη η πόλη υπόγεια αλλά είναι πολλά σπίτια, καφέ, εκκλησίες κλπ. Όλα αυτά ξεκίνησαν κατά βάση ως στοές ορυχείων και όταν τα οπάλια τέλειωναν γίνονταν σπίτια κλπ. Πολλοί οπαλορύχοι έμεναν μέσα σ' αυτά ακόμα και όταν ήταν ορυχεία. Ο καθένας μπορούσε να νοικιάσει άδεια από το κράτος και να αρχίσει να σκάβει οπότε ήταν διευκόλυνση να μένει και μέσα.
Αυτή η εποχή λόγω της ζέστης δεν είναι η high season για την περιοχή. Γι αυτόν τον λόγο δεν γίνονται οι εκδρομές που διαφήμιζαν τα φυλλάδια και οι ιστοσελίδες. Σ' ένα μοτέλ που μου είπαν ότι οργανώνει εκδρομές πήγα και ρώτησα. Εκεί μου είπαν ότι θέλουν τουλάχιστον 2 τουρίστες για να το κάνουν. Και δεν βρέθηκε δεύτερος.
Στην πόλη υπάρχει ένα παλιό ορυχείο τ' οποίο έχει γίνει ενα πολύ όμορφο μουσείο. Η ξενάγηση κοστίζει 8 ευρώ περίπου ενώ η είσοδος χωρίς ξενάγηση είναι τσάμπα. Βέβαια το επισκέφτηκα αφού γι αυτόν τον λόγο είχα έρθει αλλά εκεί μέσα είχε και δροσιά. Κάπως έτσι ήταν τα δωμάτια παλιά όταν ο οπαλορύχος δούλευε κι έμενε μέσα στον ορυχείο....

....και έτσι είναι τώρα που είναι μόνο σπίτι.

Μας οδήγησαν και στο παλιό ορυχείο.

Κάπως έτσι είναι ένα απλό οπάλιο χωρίς πολλά χρώματα.

Πήγα και στο μοτέλ που έγραψα νωρίτερα, μέρη του οποίου είναι υπόγεια (για την ακρίβεια δεν είναι κάτω από το έδαφος αλλά μέσα σε λόφους οπότε η είσοδος συνήθως είναι στο επίπεδο του δρόμου).

Έξω από ένα μοτέλ υπήρχε ένα περίεργο πράγμα που έμοιαζε με διαστημόπλοιο....

....και ήταν πράγματι διαστημόπλοιο (όχι πραγματικό βέβαια) που χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας Pitch Black του 2000. Εκτός από αυτήν, στην περιοχή έχει γυριστεί το Mad Max (Beyond Thunderome) του 1995, ο Κόκκινος Πλανήτης του 2000 και πιο πρόσφατα το 2015 το Orisis child. Εγώ βέβαια δεν έχω δει κανένα αλλά καταλαβαίνετε ότι για να γυρίζονται εδώ ταινίες με θέμα άλλους πλανήτες πόσο ιδιαίτερος είναι ο χώρος. Πήγα να δω και την πιο κοντινή υπόγεια εκκλησία (καθολική) αλλά ήταν κλειστή λόγω συντήρησης. Για να πάω στην επόμενη κοντινότερη έπρεπε ν' ανέβω ένα λόφο και δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο κάτω από τον ήλιο με την θερμοκρασία να κοντεύει τους 50 βαθμούς. Συνήθως όταν κάνει πολύ ζέστη το παρομοιάζω με την αίσθηση που έχεις όταν ανοίγεις τον φούρνο να δεις αν έγινε το φαγητό. Στο Coober Pedy ένοιωθα σαν να ήμουν μέσα στον φούρνο. Είναι γεγονός ότι έξω δεν κυκλοφορούσε κανείς....

....εκτός από έναν ηλίθιο από την Ελλάδα, και μου θύμιζε κάτι ταινίες που δείχνουν την έρημο στο Μεξικό, κρανία από διάφορα ζώα και καμιά σαύρα να περιφέρεται.

Βρήκα και τον Ελληνικό ναό, ο οποίος δεν είναι υπόγειος ....

.... και την Ελληνική λέσχη.

Welcome to the Greek Orthodox Community Hall. Sponsored by Coca Cola βεβαίως-βεβαίως.

Αφού μπαινο-βγήκα 1-2 φορές ακόμα στο μουσείο για να πάρω ανάσα από την κάψα της πόλης, πήγα στο ΚΤΕΛ για να πάρω το (ένα και μοναδικό) νυκτερινό λεωφορείο και να επιστρέψω στην Αδελαϊδα. Και αυτό είχε καθυστέρηση μια ώρα εξ αιτίας της ζέστης (πήγαινε με χαμηλότερη ταχύτητα για να μην υπερθερμανθεί). Κατά τις 9:30 το βράδυ που φύγαμε η θερμοκρασία ήταν ακόμα 42 βαθμούς.
Μετά από 11 ώρες φτάσαμε τελικά στην Αδελαϊδα στις 8:30 το πρωί της 18ης Ιαν. (χρόνια πολλά και στους Θανάσηδες, Αθανασίες κλπ) Πριν πάω για καφέ πέρασα από την κεντρική αγορά της πόλης που είναι απέναντι από τον σταθμό των λεωφορείων για να την δώ. Εκεί μέσα έχει τα πάντα. Από φρούτα και λαχανικά....

.....μέχρι βιβλία.

Μιχάλης
Περθ
18 Ιαν.