Στην Τύρο και την Σιδώνα

Την τελευταία μέρα του ταξιδιού το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στην Τύρο και την Σιδώνα. Οι δύο αυτές πόλεις είναι στον νότο του Λιβάνου και όσοι ασχολούνται με την διεθνή πολιτική ξέρουν ότι ο νότος της χώρας ελέγχεται από την Χεζμπολά. Η κίτρινη σημαία της οργάνωσης κυματίζει σχεδόν παντού ενώ δύσκολα θα δει κάποιος γυναίκα χωρίς μαντήλα ή ακόμα και αμπάγια (το μαύρο φόρεμα που καλύπτει τα πάντα εκτός από τα μάτια).

Δεν φαίνεται καθαρά αλλά η σημαία δείχνει την εικόνα του ιδρυτή της οργάνωσης, ένα Καλάσνικοφ και κάποια λόγια στα αραβικά

Και αμπάγια Chanel βεβαίως - βεβαίως

Όσοι διάβαζαν ιστορία στο σχολείο θα θυμούνται ότι η Τύρος ήταν νησί και ότι ο Μέγας Αλέξανδρος την πολιόρκησε 7 μήνες μέχρι να χτίσει έναν διάδρομο που ένωνε το νησί με την στεριά κι έτσι να την καταλάβει. Τώρα το νησί, με τις προσχώσεις, έχει ενωθεί με την στεριά και βέβαια η πόλη εκτείνεται σε όλη την περιοχή. Ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας από την (παλιά) στεριά όπου βρίσκονται ερείπια από την Ρωμαϊκή εποχή.

Όπως όλες οι πόλεις της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έτσι και η Τύρος είχε υδραγωγείο...

... και ιππόδρομο.

Μετά πήγαμε και στο κομμάτι της Τύρου που ήταν νησί.

Στην Τύρο η Ρωμαϊκή αίγλη ενώνεται με το ισλάμ του 21ου αιώνα και την μιζέρια της Αραβίας.

Συνεχίσαμε στην Σιδώνα για να επισκεφθούμε το παραθαλάσσιο κάστρο της πόλης (chateau de la mar) το οποίο χτίστηκε την εποχή των σταυροφοριών...

... και τα σουκ, δηλαδή τα στενάκια με την παλιά αγορά, της πόλης.

Πριν φύγουμε από την Σιδώνα περάσαμε να δούμε κι ένα αναστηλωμένο caravan serai, δηλαδή ένα χάνι όπου σταματούσαν τα καραβάνια για διανυκτέρευση.

Τέλος πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στην Βηρυτό  κάνοντας μια στάση για να αγοράσουμε τα ξακουστά γλυκά της Βηρυτού.

Και λίγα λόγια για την χώρα: Η τελευταία επίσημη απογραφή στον Λίβανο έγινε το 1932 επί της Γαλλικής Εντολής (μετά τον Α’ ΠΠ η Κοινωνία των Εθνών έδωσε εντολές στην Γαλλία και στην Αγγλία για την διακυβέρνηση των Επαρχιών της χαμένης από τον πόλεμο Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή. Έτσι η Γαλλία ανέλαβε την Συρία, η οποία τότε περιλάμβανε και τον Λίβανο και η Αγγλία ανέλαβε την Παλαιστίνη, εκεί που τώρα είναι το Ισραήλ). Από τότε δεν έχει γίνει καμμία επίσημη απογραφή και η εκτίμηση του ΟΗΕ είναι ότι ο πληθυσμός της χώρας είναι γύρω στα 6 εκατομύρια. Σύμφωνα με την ξεναγό μας οι Λιβανέζοι είναι περίπου 4,5 εκατομύρια, 400 χιλιάδες είναι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες απ’ όλους τους πολέμους με το Ισραήλ (1948, 1967, 1973) και από τον μαύρο Σεπτέμβρη όταν ο Χουσεΐν της Ιορδανίας έδιωξε τον Αραφάτ και τους Παλαιστινίους από τα Ιορδανικά εδάφη. Πλέον αυτών, άλλο 1,5 εκατομύριο περίπου Σύροι έχει έρθει τα τελευταία 10 χρόνια πρόσφυγες από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Γίνεται αντιληπτό ότι όλοι αυτοί επιβαρύνουν το κράτος το οποίο δεν είναι και στα καλύτερα του.

Ο πληθυσμός διαιρείται σε πάρα πολλές κατηγορίες με βάση την θρησκεία του. Έτσι από πλευράς Χριστιανών διαιρούνται σε Μαρωνίτες (που αποτελούν την πλειοψηφία), Ορθόδοξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Ουνίτες (εκεί λέγονται Ελληνοκαθολικοί), Μονοφυσίτες και Ιεχωβάδες. Από πλευράς Μουσουλμάνων έχουμε Σουνίτες (πλειοψηφία στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς), Σιίτες, Δρούζοι και Αλαουίτες. Επίσημα αναγνωρίζονται 18 διαφορετικά δόγματα. Βάσει της θρησκείας έχει γίνει και η κατανομή της εξουσίας. Ο Πρόεδρος είναι πάντα Μαρωνίτης, ο Πρωθυπουργός Σουνίτης, ο Πρόεδρος της Βουλής Σιίτης, ο Υουργός Εξωτερικών Ορθόδοξος ενώ στο Υπουργικό Συμβούλιο εκπροσωπούνται και τα 18 δόγματα. Το Κοινοβούλιο είναι μοιρασμένο 50/50 σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.

Το 1975 ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάμων ο οποίος έληξε το 1990. Οι Χριστιανοί ήταν κυρίως Δυτικόφιλοι ενώ οι Μουσουλμάνοι Ρωσόφιλοι και παναραβιστές. Στον πόλεμο ενεπλάκησαν ξένες δυνάμεις, όπως Ισραήλ και Συρία, οι οποίοι υποστήριζαν όποιους έκριναν καταλληλότερους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους ενώ κατά την διάρκεια του πολέμου οι συμμαχίες, ακόμα και μεταξύ των Λιβανέζων, άλλαζαν γρήγορα και απρόβλεπτα. Ουσιαστικά από τον εμφύλιο η χώρα δεν έχει ορθοποδήσει. Το 1991 όλες οι πολιτοφυλακές διαλύθηκαν με εξαίρεση την Χεζμπολά που αρνήθηκε να το πράξει. Η Χεζμπολά είναι σιίτικη οργάνωση και πρακτικά ελέγχει τη νότια Βηρυτό και το νότιο τμήμα της χώρας. Σε πολλές περιοχές έχει υποκαταστήσει το κράτος χτίζοντας νοσοκομεία και άλλα ευαγή ιδρύματα στα οποία προσλαμβάνει υπαλλήλους τούς συγγενείς των βομβιστών αυτοκτονίας (οι οποίοι θεωρούνται μάρτυρες βέβαια), κάνει διανομή νερού, αποκομμιδή απορριμμάτων κλπ.

Η ΔΕΗ της χώρας έχει φαληρίσει με αποτέλεσμα να υπάρχει ηλεκτικό ρεύμα λίγες ώρες την ημέρα. Όπως μας έλεγε η ξεναγός μας τώρα έχουν βελτιωθεί τα πράγματα αφού έχουν ρεύμα περίπου 4-5 ώρες την ημέρα από 1-2 που είχαν μέχρι πρόσφατα. Τις υπόλοιπες ώρες βέβαια δουλεύουν οι γεννήτριες παντού.

Κατά την Χριστιανή ξεναγό μας πολλά από τα δεινά της χώρας οφείλονται στους Παλαιστινίους οι οποίοι ζώντας σε στρατόπεδα προσφύγων ριζοσπαστικοποιούνται, φανατίζονται και χειραγωγούνται από την Χεζμπολά. Πού και πού η Χεζμπολά κάνει κάποια κρούση στο Ισραήλ, όπως το 2006 που μπήκαν και απήγαγαν 2 Ισραηλινούς στρατιώτες και μετά μπαίνει το Ισραήλ, το οποίο δεν έχει δεύτερες σκέψεις, και τα κάνει γης μαδιάμ. Το 2006 βομβάρδισε περιοχές που ελέγχονται από την Χεζμπολά από την Βυρητό και νοτιότερα αλλά και όπου αλλού έκρινε όπως γέφυρες και δρόμους που χρησιμοποιούντο για τον ανεφοδιασμό της Χεζμπολά από την Συρία.