Mike the tripper: Στις ακτές της Φοινίκης και στις κοιλάδες της εύφορης ημισελήνου

Το 2022 δεν μου πήγε καλά με ταξίδια αφού έκανα μόνο δύο στο εξωτερικό, ένα στην κατασκήνωση βάσης του Έβερεστ τον Απρίλιο κι ένα στο Ισραήλ τον Δεκέμβριο για το οποίο δεν έγραψα τίποτα στο blog. Έτσι αφού μπήκε το 2023 κανόνισα γρήγορα να πάω ένα ταξίδι σε μια χώρα που ήθελα εδώ και πολλά χρόνια να πάω αλλά πάντα κάτι συνέβαινε. Ή θα γινόταν πόλεμος, ή τρομοκρατική ενέργεια, ή θα τιναζόταν το λιμάνι στον αέρα με τέτοια ένταση σαν να έσκαγε ατομική βόμβα. Και αναφέρομαι βέβαια στην πολύπαθη χώρα του Λιβάνου με την πολύπαθη πρωτεύουσα την Βυρητό.

Έτσι το πρωί της 16ης Φεβρουαρίου με άλλους οκτώ ανθρώπους ανεβήκαμε σε ένα Airbus της Middle East Airlines με προορισμό την Βηρυτό. Σε αεροσκάφος της Middle East Airlines είχα ξανανέβει για μια πτήση από Αθήνα για Κώ. Ήταν κάπου το 87-88, την ένδοξη εποχή του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ τότε που τα πληρώματα της Ολυμπιακής έκαναν απεργίες και η κυβέρνηση νοίκιαζε ξένα αεροσκάφη και πληρώματα για να σπάσει την απεργία.

Φτάνοντας στην Βυρητό μας περίμενε μία συνοδός με το λεωφορείο να μας πάρει να πάμε στο ξενοδοχείο. Αλλά στον δρόμο πέσαμε σε μποτιλιάρισμα σε δρόμο με νησίδα. Και τί κάνεις σ' αυτές τις περιπτώσεις; Ευτυχώς υπήρχε μία είσοδος για τον “αυτοκινητόδρομο” οπότε αρχίσαν όλοι να κάνουν αναστροφή για να μπουν ανάποδα στην είσοδο. Όλοι εκτός από εμάς που είχαμε λεωφορείο. Κι έτσι ενώ όλοι πήγαιναν ανάποδα στον παράδρομο της εισόδου εμείς πήραμε κανονικό μέτωπο αλλά κινηθήκαμε με την όπισθεν.

Την παραμονή του ταξιδιού είχα τσεκάρει την ισοτιμία ευρώ/λιβανέζικης λίρας στο διαδίκτυο και ήταν 1 ευρώ = 16.000 λίρες περίπου. Όταν φτάσαμε στις 13:30 η συνοδός στο λεωφορείο μας είπε ότι ήταν 1 ευρώ = 75.000 λίρες αφού δυό μέρες πριν η κυβέρνηση είχε υποτιμήσει το νόμισμα της χώρας. Όταν πήγαμε στο ανταλλακτήριο η ισοτιμία είχε ήδη πάει στις 82.000.

Την επόμενη μέρα κινηθήκαμε προς τον Βορρά της χώρας και ξεκινήσαμε τις επισκέψεις από την δεύτερη σε μέγεθος πόλη της χώρας, την Τρίπολη (στα 80 χλμ περίπου από την Βηρυτό) και συγκεκριμμένα από το κάστρο που είχε χτίσει σε μία από τις Σταυροφορίες ο Ρεϋμόνδος ο Δ' της Τουλούζης.

Το κάστρο, αν και κάποτε ήταν ακρόπολη, πρακτικά είναι μέσα στην πόλη πλέον και είχαμε θέα προς αυτή η οποία έχει όλα τα προβλήματα μιας αραβικής πόλης.

Στην συνέχεια πήγαμε στην πόλη Μπατρούν, η οποία στα ελληνικά λεγόταν Βοτρύς από τα αμπέλια που καλλιεργούσαν στην περιοχή, κι επισκεφθήκαμε τον Μαρωνίτικο ναό του Αγίου Στεφάνου.