Katmandu

Την Κυριακή 1η Μαΐου λοιπόν προσγειωθήκαμε στην Κατμαντού μετά από 13 μέρες πορείας πάνω στα Ιμαλάια. Επειδή το αεροδρόμιο της Lukhla συχνά - πυκνά κλείνει από τον καιρό είχε προβλεφθεί να έχουμε μια μέρα εφεδρεία (καβάντζα λέγεται στα νεώτερα ελληνικά) ούτως ώστε αν έκλεινε το αεροδρόμιο της Lukhla να μην χάναμε την διεθνή πτήση. Αφού όμως τώρα φύγαμε κανονικά από την Lukhla μας έμενε μία μέρα ακόμη στην Κατμαντού την οποία δεν αφήσαμε φυσικά να πάει χαμένη.

Αφού λοιπόν προσγειωθήκαμε στην Κατμαντού, τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας, φάγαμε και πρωινό ήμαστε έτοιμοι για να εξερευνήσουμε την πόλη. Η Κατμαντού χωρίζεται σε 2 βασικούς τομείς, στον βουδιστικό και στον ινδουιστικό που είναι και οι θρησκείες που κυριαρχούν στην πόλη. Ξεκινήσαμε την ξενάγηση από την κεντρική πλατεία της πόλης η οποία λέγεται Durbar. Τόσο επί της πλατείας όσο και πέριξ αυτής υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα κτίρια πολλά εκ των οποίων υπέστησαν ζημιές κατά τον σεισμό του 2015 μεγέθους 7,8 της κλίμακας Ρίχτερ, που άφησε πίσω του 8800 νεκρούς περίπου ενώ πυροδότησε και μια χιονοστιβάδα στο Έβερεστ που σκότωσε 22 ορειβάτες.

Μεταξύ των κτιρίων της πλατείας είναι και το κτίριο της Kumari η οποία είναι η μόνη ζωντανή θεότητα. Ως Kumari επιλέγεται ένα κορίτσι σε νηπιακή ηλικία η οποία λατρεύεται ως Θεά και παραμένει κλεισμένη στο συγκεκριμένο κτίριο μέχρι να αρχίσει η έμμηνος ρύσις οπότε και επιλέγεται νέο κορίτσι.

Υπήρχαν και άλλα όμορφα κτίρια.

Εκτός από κτίρια υπήρχαν και διάφοροι ενδιαφέροντες τύποι.

Όπως οι κυρίες της παρακάτω φωτογραφίας οι οποίες ήταν ψάλτριες του παρακείμενου ναού και μετά την πρόβα συζητούσαν μεταξύ τους για τα τεκταινόμενα (φαντάζομαι ότι εκτός από την Ουκρανία θα συζητούσαν για τις νύφες τους και τις πεθερές τους).

Υπήρχαν και ορισμένοι ποδηλάτες που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους είχαν ανάγκη.

Τα λουλούδια φαντάζομαι ότι είναι για τους νεόνυμφους

Φεύγοντας από εκεί πήγαμε στον αρχαιότερο βουδιστικό ναό στον κόσμο. Ο ναός λέγεται και monkey temple (=ναός των μαϊμούδων) επειδή είναι γεμάτο μαϊμούδες. Επειδή όμως ήταν πρωτομαγιά, άρα αργία, ήταν γεμάτο κόσμο κι έτσι οι πολλές μαϊμούδες είχαν εξαφανιστεί.

Παρόλα αυτά υπήρχαν μερικές.

Υπήρχαν και κάποιοι ομορφονιοί που έβγαζαν φωτογραφία με τον Βούδα.

Υπήρχαν και μαμάδες με τα μωρά τους.

Φεύγοντας από τον παλαιότερο βουδιστικό ναό πήγαμε στο ινδουιστικό κομμάτι της πόλης. Από εκεί περνάει ένας ποταμός, ο Μπαγκμάτι, που εκβάλλει στον Γάγγη. Άρα για τους ινδουιστές του Νεπάλ είναι ιερός αφού είναι ότι πιο κοντά στον Γάγγη έχουν. Εκεί λοιπόν γίνονται και οι κάυσεις νεκρών κατά την ινδουιστική παράδοση. Πρώτα ξεπλένεται ο νεκρός στα καθαρά νερά του ποταμού.

Μετά το πλύσιμο ο μεταστάς οδηγείται σε παρακείμενο χώρο όπου τοποθετείται πάνω σε ξύλα για την καύση. Ο πρωτότοκος γυιός έχει την τιμή να ανάψει την πυρά.

https://youtu.be/LTeQ7Oz681Y

Στην συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει και ναός όπου οι πιστοί πηγαίνουν τις προσφορές τους.

Φεύγοντας από τους ινδουιστές πήγαμε να επισκεφτούμε τον μεγαλύτερο βουδιστικό ναό του κόσμου (σύμφωνα με τον ξεναγό μας τουλάχιστον).

Σ' αυτήν την φωτογραφία φαίνεται το μέγεθος της στούπας (=βουδιστικός ναός) σε σύγκριση με τα γύρω κτίρια

Στον ευρύτερο περίβολο της στούπας υπήρχε ένα μοναστήρι λίγο πιο κοσμικό από αυτό που είχαμε δει πάνω στα βουνά.

 

Μετά και από αυτήν την επίσκεψη επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ανάπαυση.

Εκτός από το βασίλειο της Κατμαντού στην περιοχή υπήρχαν άλλα δύο βασίλεια. Της Bhaktapur και της Patan. Κάποια στιγμή τα τρία βασίλεια ενώθηκαν σε ένα και ορίστηκε ως πρωτεύουσα η Κατμαντού. Τώρα οι τρεις περιοχές είναι ενωμένες σε μια μεγάλη μητροπολιτική περιοχή 4,5 εκατομυρίων ανθρώπων. Την επομένη μέρα λοιπόν φύγαμε για να γνωρίσουμε αυτά τα δύο βασίλεια ξεκινώντας την ξενάγηση από την Bhaktapur. 

Άλλα παιδιά δέχονται μασάζ με έξτρα περιποίηση...

... ενώ αλλά κοιμούνται στον δρόμο όσο η μαμά και η γιαγιά κουτσομπολεύουν με τις φίλες τους παραδίπλα.

Είδαμε διάφορες παρουσίες...

... ενδιαφέροντα κτίρια.

Από πίσω κατάστημα και ακριβώς μπροστα στην πόρτα του βουδιστικό ιερό, για να πηγαίνουν καλά οι δουλειές μάλλον.

Σταματήσαμε και σ' έναν φούρνο που μόλις είχε βγάλει τα γλυκά του και ορισμένοι πιο θαραλέοι δοκιμάσαμε αυτά τα γλυκά στα αριστερά που έμοιαζαν με δίπλες.

Είδαμε ένα παιχνίδι σαν σκάκι που λέγεται το κυνήγι της τίγρης...

... και διάφορα ξυλόγλυπτα.

Προφανώς η εγκληματικότητα δεν είναι μεγάλη στην Κατμαντού (αυτό μας το βεβαίωσαν και οι ξεναγοί) διότι οι αστυνομικοί δεν είναι ένοπλοι. Αντίθετα  φέρουν κάτι μακριά ραβδιά με τα οποία κάνουν κουμάντο τον κόσμο.

Τελειώνοντας με την Bhaktapur κινήσαμε για την Patan αλλά, αν και δεν είναι εποχή των μουσώνων, έπιασε μια βροχή η οποία δεν σταμάταγε με τίποτα. Περιμέναμε σε παρακείμενο εμπορικό κέντρο μήπως και κόψει αλλά εις μάτην. Έτσι αναστείλαμε την δραστηριότητα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.

Λίγα λόγια για το Νεπάλ. Το Νεπάλ είναι μια χώρα 30 περίπου εκατομυρίων η οποία για σειρά ετών ήταν βασίλειο. Μετά από μια ένοπλη μαοϊστική ανταρσία και μια ειρηνική επανάσταση το 2006 έγινε ομοσπονδιακή δημοκρατία. Είναι από τις πιο φτωχές χώρες με κατά κεφαλήν εισόδημα 4200$. Ο τουρισμός είναι από τα βασικά έσοδα της χώρας. Το ενδιαφέρον είναι η σημαία του κράτους η οποία δεν είναι ορθογώνια όπως των περισσοτέρων χωρών ούτε καν τετράγωνη όπως της Ελβετίας. Είναι ιδιαίτερη αφού είναι δύο τρίγωνα το ένα πάνω από το άλλο που απεικονίζουν την σελήνη και τον ήλιο.

Το όλο ταξίδι, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος, ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία. Το EBC στους ορειβατικούς κύκλους έχει ένα κύρος διότι δεν είναι απλή ορειβασία. Ας σκεφτεί κάποιος ότι η ορειβασία ξεκινάει από τα 2800μ δηλαδή σχεδόν από εκεί που τελειώνει η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος, ο Μύτικας του Ολύμπου. 

Πέρα από τον άλλο πολιτισμό, πέρα από τα βουνά είναι το υψόμετρο και οι δυσκολίες που σου θέτει. Είναι επίσης και η πρόκληση με τον εαυτό σου για να ανταπεξέλθεις στις απαιτητικές συνθήκες κούρασης (μιλάμε για 130χλμ), υψομέτρου (5550μ), υγιεινής και ομαδικής συνεργασίας όχι μόνο με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής αλλά και με όλους αυτούς, ξένους και ντόπιους, που χρησιμοποιούν τα μονοπάτια, τις διαδρομές και τις εγκαταστάσεις που υπάρχουν από τα 2800μ της Lukhla μέχρι τα 5550 του Khala Patar και τα 5360 του EBC. Ήταν μια απαιτητική εμπειρία, χαίρομαι που την έζησα αλλά δεν νομίζω ότι θα την έκανα για δεύτερη φορά.

 Μιχάλης

3 Μαΐου 22

Κατμαντού