Είπαμε ότι στην Ινδονησία ήρθαμε για να ξεκουραστούμε από την κούραση της Αυστραλίας. Μέρος της ξεκούρασης είναι και το πέσιμο στην πλάζ. Γι αυτόν τον λόγο την Δευτέρα 11 Φεβ. βρεθήκαμε σε μια ωραία παραλία...
... και βουτήξαμε τα κορμιά μας στον Ινδικό ωκεανό.
Μετά τον Νότιο ωκεανό που βούτηξα πρόπερσι, ο Ινδικός είναι ο τέταρτος (από τους πέντε) ωκεανός στον οποίο κολυμπάω. Μου έχει μείνει μόνον ο Βόρειος Παγωμένος στον οποίο βρέθηκα το 1995 αλλά δεν είχα πάρει μαγιώ μαζί μου. Το νερό ίσως ν' άρεσε σε κανέναν Κινέζο, Ινδό ή Γερμανό. Σ' εμάς όμως που ξέρουμε από θάλασσες δεν έλεγε τίποτα.
Την επομένη, Τρίτη 12 Φεβ, είχαμε κλείσει πάλι έναν ταρίφα να μας κάνει βόλτες. Πήγαμε αρχικά σε μια περιοχή που λέγεται Uluwatu και κατεβήκαμε πολλά σκαλιά για να βγούμε στην παραλία.
Ο ταρίφας παλιότερα δούλευε σε κρουαζιερόπλοια κι έτσι είχε περάσει και από Ελληνικά νησιά. Όταν μας κατέβασε στην παραλία του είπαμε, και το κατάλαβε, ότι αυτή η παραλία δεν είναι για Έλληνες. Άσε τους Αυστραλούς να κάνουν μπάνιο εδώ. Μετά μας ρώτησε αν θέλαμε να επισκεφθούμε μια άλλη παραλία η οποία όμως είναι η μοναδική παραλία στην οποία πληρώνεις είσοδο. Και γιατί; Διότι σ' αυτή την παραλία είχε βουτήξει το κορμί της η Julia Roberts. Μπορεί να μας αρέσει η Julia Roberts αλλά δεν ήταν απαραίτητο να πληρώσουμε για να βουτήξουμε στην ίδια παραλία. Άλλωστε κάπου θα έχει βουτήξει και στην Ελλάδα.
Στην συνέχεια, όπως είχαμε ζητήσει από τον οδηγό, επισκεφθήκαμε τον ινδουιστικό ναό του Uluwatu. Περιξ του ναού διαβιούν μαϊμούδες μακάκοι σαν αυτές που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Όλοι όμως μας είχαν προειδοποιήσει, και το έγραφαν σχετικές πινακίδες, ότι οι συγκεκριμένες είναι επιθετικές και κλεφτρόνια. Αρπάζουν καπέλα, γυαλιά και τσάντες. Έτσι είχαμε τον νου μας αλλά ίσως επειδή ήταν μεσημέρι δεν εμφανίστηκαν πολύ. Την μόνη φορά που τις είδαμε να επιτίθενται ήταν προς άλλες μαϊμούδες. Ο ναός ήταν χτισμένος σ' έναν βράχο πάνω από την θάλασσα μέσα στο πράσινο.
Κι επειδή οι επισκέψεις σε ναούς είναι πάντα κουραστικές, ειδικά αν είσαι σε συνεχή εγρήγορση για να μην στην πέσουν οι μαϊμούδες (σαν τον επιθεωρητή Κλουζώ με τον υπηρέτη του), έπρεπε να πάμε κάπου για ξεκούραση. Διαλέξαμε λοιπόν το Omnia club τ' οποίο απ' ότι κατάλαβα είναι κάτι σαν το Nammos της Μυκόνου (στ' οποίο δεν είχα το προνόμιο να βρεθώ ποτέ) με την διαφορά ότι δεν είναι σε παραλία αλλά σ' έναν βράχο πάνω από την θάλασσα και οι λουόμενοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους σε πισίνα. Οι τιμές πάντως δεν πρέπει να διαφέρουν πολύ κι επειδή υπήρχαν αυτές οι τιμές υπήρχε και πολύ νεοπλουτισμός κυρίως κινέζικος. Είναι ο τόπος to see and to be seen. Ας αφήσουμε λίγο τις εικόνες να μιλήσουν:
Ξημέρωσε η Τετάρτη 13 Φεβ η οποία θα ήταν η τελευταία μας μέρα στο Μπαλί. Η πτήση μας έφευγε στις 9 το βράδυ άρα είχαμε όλη την ημέρα στην διάθεση μας. Κάναμε check-out από το ξενοδοχείο, αφήσαμε τις βαλίτσες μας να τις φυλάνε κι εμέις πήγαμε στο Sofitel για να την πέσουμε στην πισίνα όλη μέρα. Το Sofitel έχει μια τεράστια πισίνα η οποία με διακλαδώσεις οδηγεί το νερό μέχρι τα σκαλιά των ισογείων δωματίων ενώ η γύρω βλάστηση είναι πυκνή και βέβαια τροπική.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του ξενοδοχείου:
Οι επόμενες φωτογραφίες όμως είναι δικές μου:
Περάσαμε όλη την μέρα μας ξάπλα στις κρεββατάρες της πισίνας, πίνοντας, τρώγοντας και κολυμπώντας και γι άλλη μια φορά συνειδητοποίησα ότι γι αυτή την ζωή είμαι φτιαγμένος αλλά δεν το κατάλαβα νωρίς.
Κατά τις 6 το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, αλλάξαμε, πήραμε τις βαλίτσες και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Την άλλη μέρα το πρωί κατά τις 10 φτάσαμε στην Μελβούρνη έχοντας κάνει αλλαγή αεροπλάνου στο Brisbane.
Ουσιαστικά με την επιστροφή από το Μπαλί τελειώνει και το ταξίδι μου σ' αυτή την γειτονιά του κόσμου αφού την Πέμπτη 21 Φεβ παίρνω το αεροπλάνο για να γυρίσω Αθήνα. Άλλωστε σιγά-σιγά φεύγει και ο χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο και πρέπει να επιστρέψω να προλάβω να πάω για σκι.
Όταν με το καλό επιστρέψω στην Ελλάδα θα κάνω κάποια στιγμή μια ανασκόπηση όλου του ταξιδιού, όπως κάνω συνήθως μετά από τα μεγάλα ταξίδια.
Μιχάλης
Μελβούρνη
18 Φεβ.
Την επομένη, Τρίτη 12 Φεβ, είχαμε κλείσει πάλι έναν ταρίφα να μας κάνει βόλτες. Πήγαμε αρχικά σε μια περιοχή που λέγεται Uluwatu και κατεβήκαμε πολλά σκαλιά για να βγούμε στην παραλία.
Στην συνέχεια, όπως είχαμε ζητήσει από τον οδηγό, επισκεφθήκαμε τον ινδουιστικό ναό του Uluwatu. Περιξ του ναού διαβιούν μαϊμούδες μακάκοι σαν αυτές που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Όλοι όμως μας είχαν προειδοποιήσει, και το έγραφαν σχετικές πινακίδες, ότι οι συγκεκριμένες είναι επιθετικές και κλεφτρόνια. Αρπάζουν καπέλα, γυαλιά και τσάντες. Έτσι είχαμε τον νου μας αλλά ίσως επειδή ήταν μεσημέρι δεν εμφανίστηκαν πολύ. Την μόνη φορά που τις είδαμε να επιτίθενται ήταν προς άλλες μαϊμούδες. Ο ναός ήταν χτισμένος σ' έναν βράχο πάνω από την θάλασσα μέσα στο πράσινο.
Κι επειδή οι επισκέψεις σε ναούς είναι πάντα κουραστικές, ειδικά αν είσαι σε συνεχή εγρήγορση για να μην στην πέσουν οι μαϊμούδες (σαν τον επιθεωρητή Κλουζώ με τον υπηρέτη του), έπρεπε να πάμε κάπου για ξεκούραση. Διαλέξαμε λοιπόν το Omnia club τ' οποίο απ' ότι κατάλαβα είναι κάτι σαν το Nammos της Μυκόνου (στ' οποίο δεν είχα το προνόμιο να βρεθώ ποτέ) με την διαφορά ότι δεν είναι σε παραλία αλλά σ' έναν βράχο πάνω από την θάλασσα και οι λουόμενοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους σε πισίνα. Οι τιμές πάντως δεν πρέπει να διαφέρουν πολύ κι επειδή υπήρχαν αυτές οι τιμές υπήρχε και πολύ νεοπλουτισμός κυρίως κινέζικος. Είναι ο τόπος to see and to be seen. Ας αφήσουμε λίγο τις εικόνες να μιλήσουν:
Ξημέρωσε η Τετάρτη 13 Φεβ η οποία θα ήταν η τελευταία μας μέρα στο Μπαλί. Η πτήση μας έφευγε στις 9 το βράδυ άρα είχαμε όλη την ημέρα στην διάθεση μας. Κάναμε check-out από το ξενοδοχείο, αφήσαμε τις βαλίτσες μας να τις φυλάνε κι εμέις πήγαμε στο Sofitel για να την πέσουμε στην πισίνα όλη μέρα. Το Sofitel έχει μια τεράστια πισίνα η οποία με διακλαδώσεις οδηγεί το νερό μέχρι τα σκαλιά των ισογείων δωματίων ενώ η γύρω βλάστηση είναι πυκνή και βέβαια τροπική.
Οι επόμενες φωτογραφίες όμως είναι δικές μου:
 |
| Με το που ξυπνάς κατεβαίνεις τα σκαλιά και βουτάς στην πισίνα. |
 |
| Ανάμεσα σε κάθε καμπύλο κηπάκι αριστερά υπάρχει κι ένα δωμάτιο. |
 |
| Ο κρύος καφές στο κρεββάτι αριστερά αντιλαμβάνεστε τίνος είναι. |
Κατά τις 6 το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, αλλάξαμε, πήραμε τις βαλίτσες και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Την άλλη μέρα το πρωί κατά τις 10 φτάσαμε στην Μελβούρνη έχοντας κάνει αλλαγή αεροπλάνου στο Brisbane.
Ουσιαστικά με την επιστροφή από το Μπαλί τελειώνει και το ταξίδι μου σ' αυτή την γειτονιά του κόσμου αφού την Πέμπτη 21 Φεβ παίρνω το αεροπλάνο για να γυρίσω Αθήνα. Άλλωστε σιγά-σιγά φεύγει και ο χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο και πρέπει να επιστρέψω να προλάβω να πάω για σκι.
Όταν με το καλό επιστρέψω στην Ελλάδα θα κάνω κάποια στιγμή μια ανασκόπηση όλου του ταξιδιού, όπως κάνω συνήθως μετά από τα μεγάλα ταξίδια.
Μιχάλης
Μελβούρνη
18 Φεβ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου