Επειδή είναι πολύ κουραστικό να ταξιδεύεις, ειδικά όπως ταξιδεύω εγώ, εκμεταλλεύτηκα την πρόταση του Ζώη και της Μαρίας, οι οποίοι πήραν άδεια από τις δουλειές τους για να ξεκουραστούν, και πήγα μαζί τους στο Μπαλί της Ινδονησίας για ξεκούραση. Έτσι την Παρασκευή 8 Φεβ. οι τρεις μας, μαζί μ' έναν ακόμα φίλο του Ζώη και της Μαρίας μπήκαμε σ' ένα αεροπλάνο και πετάξαμε από την Μελβούρνη στο Μπαλί μέσω Σίδνεϋ. Στο Σίδνεϋ φάγαμε ένα πακέτο διότι μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο για να φύγουμε έκλεισε το αεροδρόμιο εξαιτίας 2 καταιγίδων. Έτσι για 2 ώρες είμαστε κλεισμένοι μέσα στο αεροπλάνο ενώ έξω έπεφταν αστραπές, βροντές και λυσσομανούσε ο αέρας και η βροχή. Κάποια στιγμή όλα ηρέμησαν και φύγαμε. Εξίμηση ώρες αργότερα, γύρω στις 12:30 μετά τα μεσάνυχτα προσγειωθήκαμε στο Μπαλί. Εκεί, αφού περάσαμε τελωνεία και έλεγχο διαβατηρίων (έβαλα άλλη μια σφραγίδα στο δικό μου) διαπιστώσαμε ότι η βαλίτσα του Λουκά (του τέταρτου της παρέας) δεν έφτασε ποτέ. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Λουκάς δουλεύει στην Virgin Australia με την οποία είχαμε πετάξει. Τέλος πάντων, αφού έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες φύγαμε για το ξενοδοχείο στο οποίο φτάσαμε στις 2:30 το πρωί και πέσαμε ξεροί για ύπνο.
Την επόμενη μέρα, Σάββατο, λόγω της κούρασης του ταξιδιού σερνόμαστε από ξαπλώστρα σε ξαπλώστρα στην μία από τις δύο πισίνες του ξενοδοχείου...
... απολαμβάνοντας φυσικούς χυμούς καρύδας κατευθείαν από το φρούτο.
Το απογευματάκι βγήκαμε μια βόλτα στην κοντινή πόλη (Nusa Dua). Οι τρεις βγήκαμε για βόλτα και ο ένας για να ψωνίσει τίποτα ρούχα αφού η βαλίτσα του ακόμα αγνοείτο. Στην βόλτα βρήκα την ευκαιρία να φωτογραφίσω γλυκές παρουσίες:
Την επομένη, Κυριακή 10 Φεβ. είχαμε κανονίσει μ' έναν τοπικό οδηγό να μας πάει βόλτα στην κοντινή πόλη Ubut και στα περίχωρα για να δούμε τ' αξιοθέατα.
Ο πληθυσμός της Ινδονησίας είναι περίπου 260 εκατομύρια και η πλειονότητα είναι μουσουλμάνοι. Είναι μάλιστα η χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό παγκοσμίως. Αντίθετα, οι κάτοικοι του Μπαλί είναι κυρίως Ινδουιστές και Βουδιστές. Όσοι μουσουλμάνοι κυκλοφορούν εδώ δεν είναι Μπαλινέζοι αλλά έχουν έρθει από άλλα μέρη της Ινδονησίας διότι εδώ έχει δουλειές λόγω του τουρισμού. Εμείς ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στο Ubut από έναν Ινδουιστικό ναό.
Συνεχίσαμε σ' ένα εργοστάσιο παραγωγής καφέ. Εκεί παράγεται ο ακριβότερος καφές του κόσμου και λέγεται Luwak. Γιατί είναι ο ακριβότερος καφές του κόσμου; Η διαδικασία παραγωγής είναι πολύπλοκη: Σ' αυτήν την περιοχή και σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής φύεται ένα δένδρο που βγάζει καρπούς του καφέ (μια καφετιά δηλαδή). Όταν οι καρποί πέφτουν στο έδαφος τρώγονται από ένα ζώο που λέγεται civet cat τ' οποίο είναι λίγο μεγαλύτερο από γάτα αλλά δεν είναι αιλουροειδές.
Το ζώο αυτό χωνεύει τον φλοιό του καρπού του καφέ αλλά δεν χωνεύει τον σπόρο του καφέ ο οποίος βγαίνει ατόφιος με τα κόπρανα του ζώου. Έτσι αυτός ο σπόρος αφού πλυθεί, καθαριστεί και καβουρδισθεί είναι έτοιμος για να γίνει πόσιμος καφές. Μπορεί είτε να διηθηθεί μέσω φίλτρου είτε αν τριφτεί να γίνει στιγμιαίος. Μάλιστα ο συγκεκριμμένος καφές έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε καφεΐνη, πρακτικά είναι ντεκαφεϊνέ.
Βεβαία αφού φτάσαμε ως εκεί δεν έπρεπε να χάσουμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε. Έτσι μέσα σ' ένα καταπράσινο περιβάλλον ήπιαμε ένα σκατοκαφέ εξαιρετικό.
Λίγο μετά τον σκατοκαφέ πήγαμε να δούμε ρυζοχώραφα τα οποία είναι σε πεζούλες στην πλαγιά ενός βουνού. Κι εκεί έχει ένα ωραίο καφενείο...
...από το οποίο έχεις αυτήν την πανέμορφη θέα:
Φεύγοντας από εκεί επισκεφθήκαμε ένα δάσος τ' οποίο λέγεται Monkey forrest εξαιτίας των πιθήκων Μακάκων που ζουν εκεί. Δεν μας έφταναν δηλαδή οι μακάκες της Ελλάδος θέλαμε και της Ινδονησίας.
Το περιβάλλον ήταν καταπράσινο...
.... και οι μακάκοι αμέτρητοι.
Να κι άλλοι δύο:
Όπως σε όλη την νοτιοανατολική Ασία έτσι και στην Ινδονησία τα σκουτεράκια και τα παπιά είναι αμέτρητα (πιο πολλά από τους μακάκους), πετάγονται και περνούν απ' όλες τις μεριές, κουβαλούν όλη την οικογένεια και φορτώνουν τα πάντα. Επιπλέον κάνουν και άλλες δουλειές όπως κινούμενες καντίνες (για να τρώνε οι ξενύχτηδες τα "βρώμικα"):
Πριν πάμε για δείπνο περάσαμε μια βόλτα από το κέντρο του Ubut όπου βρήκα την ευκαιρία να βγάλω μερικές φωτογραφίες ακόμα.
Μιχάλης
Μπαλί, Ινδονησία
10 Φεβ.
Την επόμενη μέρα, Σάββατο, λόγω της κούρασης του ταξιδιού σερνόμαστε από ξαπλώστρα σε ξαπλώστρα στην μία από τις δύο πισίνες του ξενοδοχείου...
Το απογευματάκι βγήκαμε μια βόλτα στην κοντινή πόλη (Nusa Dua). Οι τρεις βγήκαμε για βόλτα και ο ένας για να ψωνίσει τίποτα ρούχα αφού η βαλίτσα του ακόμα αγνοείτο. Στην βόλτα βρήκα την ευκαιρία να φωτογραφίσω γλυκές παρουσίες:
Την επομένη, Κυριακή 10 Φεβ. είχαμε κανονίσει μ' έναν τοπικό οδηγό να μας πάει βόλτα στην κοντινή πόλη Ubut και στα περίχωρα για να δούμε τ' αξιοθέατα.
Ο πληθυσμός της Ινδονησίας είναι περίπου 260 εκατομύρια και η πλειονότητα είναι μουσουλμάνοι. Είναι μάλιστα η χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό παγκοσμίως. Αντίθετα, οι κάτοικοι του Μπαλί είναι κυρίως Ινδουιστές και Βουδιστές. Όσοι μουσουλμάνοι κυκλοφορούν εδώ δεν είναι Μπαλινέζοι αλλά έχουν έρθει από άλλα μέρη της Ινδονησίας διότι εδώ έχει δουλειές λόγω του τουρισμού. Εμείς ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στο Ubut από έναν Ινδουιστικό ναό.
Το ζώο αυτό χωνεύει τον φλοιό του καρπού του καφέ αλλά δεν χωνεύει τον σπόρο του καφέ ο οποίος βγαίνει ατόφιος με τα κόπρανα του ζώου. Έτσι αυτός ο σπόρος αφού πλυθεί, καθαριστεί και καβουρδισθεί είναι έτοιμος για να γίνει πόσιμος καφές. Μπορεί είτε να διηθηθεί μέσω φίλτρου είτε αν τριφτεί να γίνει στιγμιαίος. Μάλιστα ο συγκεκριμμένος καφές έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε καφεΐνη, πρακτικά είναι ντεκαφεϊνέ.
...από το οποίο έχεις αυτήν την πανέμορφη θέα:
Φεύγοντας από εκεί επισκεφθήκαμε ένα δάσος τ' οποίο λέγεται Monkey forrest εξαιτίας των πιθήκων Μακάκων που ζουν εκεί. Δεν μας έφταναν δηλαδή οι μακάκες της Ελλάδος θέλαμε και της Ινδονησίας.
.... και οι μακάκοι αμέτρητοι.
Μιχάλης
Μπαλί, Ινδονησία
10 Φεβ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου