Από την Μπαρμπαριά στο Τούνεζι

Το πρωί της Δευτέρας του Πάσχα, 21 Απριλίου, αφού κάναμε check-out από το ξενοδοχείο μας καβαλήσαμε τις μηχανές και φύγαμε με τελικό προορισμό την πόλη Sfax, βορειότερα πλέον αφού η Tataouine ήταν το νοτιότερο σημείο της Τυνησίας που θα φτάναμε. Πρώτη στάση έγινε σε άλλο ένα βερβερίνικο χωριό με την ονομασία Ksar Hallouf.

Συνεχίσαμε στην πόλη Matmata όπου κι εκεί είχαν γίνει γυρίσματα του Starwars σε έναν χώρο με υπόσκαφα δωμάτια. Τώρα ο χώρος έχει γίνει ξενοδοχείο με εστιατόριο, καφε κλπ αλλά παντού το κεντρικό θέμα είναι η ταινία.

Όσο ήμαστε εκεί εμφανίστηκαν άλλα δύο γκρουπ Ιταλών μοτοσυκλετιστών και ο τόπος γέμισε μηχανές.

Κάποια στιγμή φτάσαμε και στην Sfax και μετά από ένα γρήγορο ντους φύγαμε για το κέντρο μήπως και προλάβουμε ανοιχτά τα καταστήματα της Μεδίνα. Δυστυχώς όμως όλα τα μαγαζιά είχαν κλείσει κι εμείς κάναμε βόλτα στους άδειους δρόμους...

... και τελικά κάτσαμε σ' ένα ωραίο καφενείο για τα σχετικά.

Την επομένη το πρωί φύγαμε για την πρωτεύουσα της χώρας, την Τύνιδα, ή όπως αλλιώς είναι γνωστή στους ναυτικούς και ρεμπέτικους κύκλους το Τούνεζι (έτσι προφέρεται στα ιταλικά ενώ στα γαλλικά είναι Tunis). Στον δρόμο μας ήταν η πόλη El Jem στην οποία υπάρχει το τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο ρωμαϊκό αμφιθέατρο το οποίο χωρούσε 30.000 θεατές και, όπως το Κολοσαίο της Ρώμης, είχε ειδικό μηχανισμό να ανεβάζει τους μονομάχους και τα θηρία από τα υπόγεια στην αρένα.

Επισκεφθήκαμε και το μουσείο της πόλης με μερικά πολύ ωραία ρωμαϊκά ψηφιδωτά...

... και μετά από μερικές ώρες με στάσεις μόνο για ξεπιάσιμο και ανεφοδιασμό φτάσαμε στην Τύνιδα. Το βράδυ κάναμε μια βόλτα για να δούμε την πόλη by night.

Την Τετάρτη 23 Απρ (χρόνια πολλά σε όλους τους Γιώργηδες και Γεωργίες) το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο. Έτσι μαζί με άλλους δύο συνταξιδιώτες αποφασίσαμε να καβαλήσουμε τις μηχανές και να πάμε στην Καρχηδόνα η οποία ουσιαστικά αποτελεί προάστιο της Τύνιδας. Είναι ένα πολύ ωραίο προάστιο με πράσινο, δίπλα στην θάλασσα και μάλιστα εκεί είναι το προεδρικό μέγαρο. Εμείς βέβαια δεν πήγαμε για το προεδρικό μέγαρο αλλά για τον αρχαιολογικό χώρο. Πρακτικά όλη η περιοχή είναι διάσπαρτη με αρχαία κτίσματα. Εμείς ξεκινήσαμε από ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο στο οποίο και σήμερα παρουσιάζονται διάφορες παραστάσεις...

... και συνεχίσαμε σ' έναν δεύτερο χώρο με ρωμαϊκά θερμά λουτρά, νεκρόπολη κλπ.

Μετά την βόλτα στην Καρχηδόνα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τις μηχανές και κατεβήκαμε με τα πόδια στα σουκ της πόλης δηλαδή στα σοκκάκια της παλιάς πόλης που υπάρχει όλη η εμπορική κίνηση.

Σ' αυτές τις αγορές μπορείς να βρείς από λαμέ παπούτσια...

... μπαχάρια...

... χειροτέχνες...

... καφενεία...

... μέχρι ανδρικές και γυναικείες κελεμπίες...

... και δυστυχώς πολλή βρώμα.

Η Πέμπτη 24 Απρ θα ήταν η τελευταία μέρα στην Τυνησία αφού το βράδυ θα παίρναμε το πλοίο για Ιταλία. Κάναμε check-out από το ξενοδοχείο και όλοι μαζί πήγαμε σ' ένα προάστιο της Τύνιδας δίπλα στην Καρχηδόνα που λέγεται Sidi Bou Said (Σίντι Μπου Σαΐντ). Το ιδιαίτερο που έχει αυτή η περιοχή είναι ότι πολλά κτίρια είναι λευκά με μπλε πόρτες και παράθυρα όπως στα Κυκλαδίτικα νησιά.

Εγώ με ορισμένους συνταξιδιώτες κάτσαμε σ' ένα παραδοσιακό καφενείο απ' αυτά που κάθονται οι ντόπιοι όπως ο κύριος της παρακάτω φωτογραφίας.

Όπως παρατήρησα αργότερα από την φωτογραφία, ο κύριος φορούσε μακό, χοντρό πουκάμισο κλειστό ως επάνω, δύο πουλόβερ και σακκάκι ενώ εμείς είμαστε με κοντομάνικα.

Κάποια στιγμή περπάτησα μέχρι την θάλασσα για να βγάλω καμιά φωτογραφία.

Το μεσημέρι πήγαμε στο λιμάνι διότι η εμπειρία των οργανωτών είχε δείξει ότι χρειαζόμαστε κανένα δίωρο για να περάσουμε τα τελωνεία. Το πλοίο, ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα, θα έκανε και μια στάση στο Παλέρμο της Σικελίας πριν το Σαλέρνο (νοτίως της Νάπολης) που θα κατεβαίναμε εμείς και ήταν πήχτρα στον κόσμο. Πολλοί Τυνήσιοι μετανάστες επέστρεφαν στον τόπο διαμονής τους στην Ευρώπη. Δυστυχώς  όλοι αυτοί δεν είχαν δωμάτια κι έτσι ολόκληρες οικογένειες είχαν απλωθεί σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους του πλοίου για ύπνο. Στο πλοίο υπήρχε μόνον ένα σαλόνι για καφέ, φαγητό και για να κάθεται όποιος ήθελε και όπως καταλαβαίνετε ήταν γεμάτο από αυτούς που δεν είχαν καμπίνα οι οποίοι ήταν αλφαδιασμένοι στους καναπέδες και στα πατώματα. Κοιμόντουσαν και έτρωγαν ακόμα και στους διαδρόμους που ήταν οι καμπίνες με αποτέλεσμα να κάνει την πρόσβαση σ' αυτές δύσκολη αφού έπρεπε να περνάμε πάνω από πτώματα για να μπούμε στην καμπίνα. Ευτυχώς οι περισσότεροι απ' αυτούς κατέβηκαν στο Παλέρμο αλλά δεν ήταν λίγοι αυτοί που έφτασαν μέχρι το Σαλέρνο. Και μέσα σ' όλους αυτούς τους ξαπλωτούς ήταν κι εκείνοι που τις απαραίτητες ώρες έκαναν τις προσευχές τους. Να μην μιλήσω για τις κοινόχρηστες τουαλέτες. Τελικά μετά από 24 ώρες στο πλοίο πιάσαμε στο Σαλέρνο και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας.

Ξημέρωσε και η  τελευταία μέρα του ταξιδιού και από το Σαλέρνο θα πηγαίναμε με τις μηχανές μέχρι το Μπρίντεζι για να πάρουμε το πλοίο για Ηγουμενίτσα. Και γι άλλη μια φορά, αφού είμαστε Ιταλία, δεν έπρεπε να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη και πριν το Μπρίντεζι επισκεφθήκαμε το χωριό Alberobello το οποίο είναι όμορφο αλλά πολύ τουριστικό. Ίσως και το ότι ήταν τριήμερο στην Ιταλία χειροτέρευε τα πράγματα.

Το Alberobello έχει την ιδιαιτερότητα ότι πολλά σπίτια του έχουν κωνικές σκεπές και αυτό το κάνει ξεχωριστό. Δυστυχώς όμως όπου κι αν πήγαινα υπήρχε άπειρος κόσμος.

Παρ' όλα αυτά κατάφερα να πάρω και μερικές φωτογραφίες με λιγότερο κόσμο που το χωριό φαίνεται πραγματικά όμορφο.

Ακόμα και το μπαρ, που απ' έξω έχει φωτογραφίες της Σοφία Λόρεν και του Μάρλον Μπράντο, έχει κωνική οροφή.

Φεύγοντας από το Alberobello πήγαμε στο Μπρίντεζι για να πάρουμε το πλοίο. Όλα τα πλοία του ταξιδιού (Ελλάδα - Ιταλία και Ιταλία - Τυνησία) είχαν κλειστεί με την ιταλική εταιρεία Grimaldi. Το τελευταίο πλοίο όμως του ταξιδιού ήταν το "Κύδων Παλάς" των Μινοϊκών γραμμών οι οποίες συνεργάζονται με την Grimaldi. Ήταν μακράν το καλύτερο απ' όλα όσα ταξιδέψαμε. Σε σύγκριση δε με αυτό που είχαμε ταξιδέψει μιά μέρα πριν από την Τύνιδα στο Σαλέρνο έμοιαζε με κρουαζιερόπλοιο ενώ το δεύτερο έμοιαζε με γκαζάδικο.

Την Κυριακή του Θωμά το πρωί βγήκαμε στην Ηγουμενίτσα κι έτσι άλλο ένα ωραίο ταξίδι με μηχανή έφτασε στο τέλος του.

Και εις άλλα με υγεία.

Μιχάλης

28 Απρ

Αθήνα