Σερβία πλέον

Γύρω στις 10 το πρωί είχαμε κάνει check-out από το διαμέρισμα που μείναμε και ήμαστε έτοιμοι να βγούμε στους δρόμους. Η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 15 βαθμούς κι έτσι αρχίσαμε πάλι να βάζουμε γάντια κι αδιάβροχα. Άλλωστε προέβλεπε βροχή σε διάφορα σημεία της διαδρομής η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν ίδια με την διαδρομή που έκανα πέρσι τον Μάιο αλλά αντίστροφα (Νις - Σεράγεβο, 14 Μαϊου 2016). Περίπου 10 χλμ μετά το Visegrad  περάσαμε τα σύνορα από την Βοσνία στην Σερβία χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος αλλά στεγνός και κάθε άλλο παρά καλοκαίρι θύμιζε. Κάποια στιγμή σταματήσαμε σε μια μικρή πόλη με το όνομα Uzice για καφέ και το καφενείο θύμιζε καφενείο μικρής επαρχιακής πόλης στην Ελλάδα, ας πούμε Σιδηρόκαστρο ή Κόνιτσα. Ξαναβγήκαμε στον δρόμο ο οποίος είχε σχετική κίνηση αφού ήταν Κυριακή. Θέλοντας ν' αποφύγουμε τον αυτοκινητόδρομο που ήταν τα τελευταία χλμ της διαδρομής προς Νις στρίψαμε νότια σ' έναν επαρχιακό και αρχίσαμε ν' ανεβαίνουμε το βουνό. Κάποια στιγμή το κρύο έγινε τόσο πολύ που ψάχναμε να βρούμε κάποιο μέρος να πιούμε κάτι ζεστο, αλλά ή διαδρομή ήταν πανέμορφη μέσα στο δάσος και δίπλα από ένα ποταμάκι. Και ξαφνικά μέσα σ' αυτή την ομορφιά είδαμε ένα καταπληκτικό μέρος γεμάτο πράσινο, λουλούδια και νερά. Ήταν το μοναδικό μέρος που τράβηξα φωτογραφίες σήμερα.

Κρίμα που ο καιρός δεν ήταν καλός να μπορούμε να κάτσουμε στον κήπο. Αντ' αυτού κάτσαμε μέσα και ο μεν Ντένης πήρε μια καυτερή ψαρόσουπα να ζεστάνει τα μέσα του ενώ εγώ μία κρέπα με μερέντα για να μου δώσει ενέργεια. Επιπλέον, και οι δύο πήραμε διπλό ελληνικό καφέ. Μέχρι εκεί ο καιρός ήταν στεγνός αλλά από εκεί ξεκίνησε να βρέχει, ευτυχώς μια ψιλή βροχή η οποία δεν μας μούσκευε αλλά μας δυσκόλευε στην οδήγηση. Ήταν η 7η μέρα του ταξιδιού κι ευτυχώς η μοναδική που μας έβρεξε αλλά ήταν η 3η φορά που ερχόμουν Νις και οι τρεις με βροχή.
Φτάνοντας στην πόλη εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο και βγήκαμε για δείπνο και nightlife. Το δείπνο που αποτελείτο από 2 μερίδες κρέας, μία σαλάτα (την ακριβότερη), μία πατάτες και δύο μπύρες κόστισε κάτι λιγότερο από 12 ευρώ. Τόσο ο Ντένης όσο κι εγώ σκεπτόμαστε πολύ σοβαρά να μετακομίσουμε στην Σερβία σε λίγο που θα μειωθεί κι άλλο η σύνταξη μας και δεν θα μας φτάνει στην Ελλάδα.
Αύριο ξεκινάμε το τελευταίο κομμάτι επιστροφής στην Θεσσαλονίκη μέσω Σκοπίων.

Μιχάλης
18 Ιουνίου
Νις, Σερβία