1360+90 χλμ σε 4 μέρες.

Ξεκίνησα λοιπόν όπως έγραφα στις 16 Οκτ για τον νότο με σκοπό να κάνω την διαδρομή Buenos Aires - Azul - Bahia Blanca - Las Grutas - Puerto Madryn (όπως φαίνεται στον παρακάτω σύνδεσμο).
https://www.google.com.ar/maps/dir/Buenos+Aires,+%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%86%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%82/Azul,+%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%86%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%82/Bah%C3%ADa+Blanca,+%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%86%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%82/Las+Grutas,+%CE%A1%CE%AF%CE%BF+%CE%9D%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%BF/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF+%CE%9C%CE%AC%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BD,+%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84/@-38.6001727,-66.3833708,6z/data=!4m37!4m36!1m5!1m1!1s0x95bcca3b4ef90cbd:0xa0b3812e88e88e87!2m2!1d-58.3815591!2d-34.6036844!1m5!1m1!1s0x9594270cb473174b:0x2f7ccb12e36c6a9c!2m2!1d-59.8540382!2d-36.7749672!1m10!1m1!1s0x95edbcabdc1302bd:0x76d1d88d241e7a11!2m2!1d-62.2663478!2d-38.7183177!3m4!1m2!1d-62.9200121!2d-40.7553563!3s0x95f6a19d8dea49f9:0xf7ccb38dfa8e043f!1m5!1m1!1s0x95fa332ef10b0b27:0x82c47ba662165cdf!2m2!1d-65.0943303!2d-40.8108283!1m5!1m1!1s0xbe02355e87a2ead1:0x1e890d2810b44382!2m2!1d-65.0317175!2d-42.7694476!3e0?hl=el

Την πρώτη μέρα, 16 Οκτ, ξεκίνησα με βροχή από το  Buenos Aires αλλά σύντομα σταμάτησε και συνέχισα σε συννεφιά. Η απόσταση ήταν λίγο παραπάνω από 300 χλμ και αφού παιδεύτηκα να βγω από την πρωτεύουσα και γύρω στα 50 χλμ μετά τέλειωσε ο αυτοκινητόδρομος, συνέχισα στον Ruta 3. Η διαδρομή είχε πολύ κίνηση από αμέτρητα φορτηγά τα οποία μετέφεραν προϊόντα από την πρωτεύουσα στην επαρχία και αντίστροφα ενώ δεξιά και αριστερά έβοσκαν αμέριμνα αμέτρητα γελάδια στις Αργεντίνικες pampas. Αφού έφτασα στο Airbnb που είχα κλείσει η Όλγα που θα με φιλοξενούσε με ρώτησε πώς ήταν η διαδρομή και της απάντησα: Muchos camiones y muchas vacas (= πολλά φορτηγά και πολλές αγελάδες). Λίγο μετά κι ενώ έπινα το μάτε που μου έφτιαξε η Όλγα, πέρασε ο πρώην κουνιάδος της και μου πρότεινε να πάω σπίτι του που θα είχε barbeque. Φύγαμε λοιπόν, κάναμε μια γύρα στα μαγαζιά να ψωνίσουμε για το barbeque και καταλήξαμε στο σπίτι του κουνιάδου για το ψήσιμο. Ο κουνιάδος είχε νοικάρη στο Airbnb του έναν Νεοζηλανδό που είχε έρθει από την Αυστραλία για δουλειές και τουρισμό. Μαζί του είχε έρθει και φίλη του, 38 χρονών, για βόλτα η οποία όμως ήταν τόσο άτυχη που έπαθε έμφραγμα και πέθανε στην Αργεντινή στην μέση του πουθενά. Έτσι ο Νεοζηλανδός ξέμεινε στην Αργεντινή να προσπαθεί να βρεί τρόπο να μεταφέρει την σορό στην Αυστραλία. Τέλος πάντων, κάθισε μαζί μας κι αυτός, έφαγε και ήπιε και κατά τις 11 το διαλύσαμε έχοντας ήδη από την πρώτη μέρα γευτεί την αργεντίνικη φιλοξενία, τρώγοντας εξαιρετικό κρέας ενώ όλη η μέρα, εξαιρώντας τις βενζίνες, μου κόστισε τα 19 ευρώ του Airbnb το οποίο περιλάμβανε και πρωινό.
Την επομένη, 17 Οκτ, ξεκίνησα εν μέσω δυνατής βροχής για την Bahia Blanca 400 χλμ παρακάτω. Από τα 400, τα 300 περίπου έβρεχε συνεχώς ενώ τα φορτηγά που ερχόντουσαν από απέναντι και αυτά που προσπερνούσα με έλουζαν κανονικά. Είχα βάλει βέβαια τ' αδιάβροχα αλλά μετά από 5 ώρες πόσο ν' αντέξουν κι αυτά; Έτσι όταν εφτασα στο Airbnb που είχα κλείσει ήμουν βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο. Τόσο που η Τερέζα που θα με φιλοξενούσε με ρώτησε πώς ήταν η διαδρομή και της απάντησα: Mucho agua (=πολύ νερό). Ευτυχώς το δωμάτιο που μου έδωσε η Τερέζα ήταν ευρύχωρο με ένα δυνατό θερμαντικό σώμα όπου άπλωσα ότι φορούσα για να στεγνώσει. Η Bahia Blanca δεν έλεγε τίποτα και έτσι την επομένη που η μέρα ξημέρωσε με ήλιο ξανακαβάλησα την μηχανή κι έφυγα γι άλλα 400 χλμ μέχρι ένα παραθαλάσσιο θέρετρο με τ' όνομα Las Grutas. Έτσι ηλιόλουστη όπως ήταν η μέρα θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει καλά αν δεν με σταματούσε η αστυνομία επειδή προσπέρασα ένα φορτηγό σε διπλή γραμμή. Εκεί άρχισε το παπατζιλίκι. Δεν μίλαγα ισπανικά (τ' οποίο δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια έτσι όπως τα μιλούν εδώ), έκανα και κάτι καλοπροαίρετες αλλά αποτυχημένες προσπάθειες να πω 5 λέξεις στην γλώσσα τους, και δώσε ντοκουμέντο και πασαπόρτε και σοβαρό αδίκημα και στο τέλος μου την χαρίσανε και έφυγα.
Ο δρόμος όπως τις 2 προηγούμενες μέρες ατέλειωτες ευθείες, ατέλειωτες pampas, αμέτρητες αγελάδες κι ευτυχώς μετρημένα φορτηγά. Δηλαδή όχι μόνον φορτηγά, αλλά γενικώς λίγη κίνηση.

Με συνετή οδήγηση η μηχανή μού δίνει αυτονομία περίπου 400 χλμ. Παρ' όλα αυτά εδώ στην Ν. Αμερική βάζω βενζίνη κάθε φορά που βρίσκω βενζινάδικο αρκεί να έχω κάνει 150-200 χλμ. Όταν σήμερα στα 270 χλμ πέρασα ένα βενζινάδικο, το οποίο δεν μου γέμιζε το μάτι, φαντάστηκα ότι θα έβρισκα παρακάτω. 45 χλμ μετά και μη έχοντας βρει βενζινάδικο σταμάτησα ανήσυχος στην άκρη του δρόμου όταν το χε-πε-έσσε (αυτό που στα ελληνικά λέμε τζι-πι-ες) μου έδειξε την παρακάτω εικόνα:

Έβαλα μπρος τα απλικέισιονς που σου λένε πόσο κοντά έχει βενζινάδικο. Αλλά εκεί στην μέση του πουθενά δεν είχε σήμα ούτε το τηλέφωνο, όχι ίντερνετ. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να γυρίσω πίσω αυτά τα 45 χλμ στο βενζινάδικο που είχα προσπεράσει και καλά έκανα διότι τελικά το επόμενο βενζινάδικο ήταν 130 χλμ παρακάτω και αποκλείεται να έφτανα. Από μια μ@λ@κία μου λοιπόν έκανα 90 χλμ παραπάνω αλλά ευτυχώς ήταν ακόμα νωρίς, δεν διακινδύνευα να με πιάσει η νύχτα και ο καιρός ήταν καλός. Έφτασα στο Las Grutas (= τα σπήλαια), έκλεισα την μηχανή στο ξενοδοχείο και μετά από τον απαραίτητο καλλωπισμό βγήκα για να δειπνήσω με mariscos (= θαλασσινά).
Την επομένη, 19 Οκτ, ξαναβγήκα στους δρόμους αλλά αυτή την φορά η θερμοκρασία είχε αρχίσει ν' ανεβαίνει. Η διαδρομή μια ατελείωτη ευθεία, αριστερά και δεξιά μόνον κάτι θάμνοι και τέλος πλέον οι αγελάδες. Η κίνηση λίγη....

.... αλλά με τέτοιες ευθείες ούτε για κατούρημα δεν μπορούσες να σταματήσεις διότι φαινόσουν απ' όλες κατευθύνσεις από απόσταση 100 χλμ.

Αν μπορούσα να βάλω μουσική να συνοδεύει τις φωτογραφίες, σίγουρα στην παραπάνω θα έβαζα αυτήν την μουσική που είχαν σε κάτι παλιές καουμπόυκες ταινίες που δείχνει αγκάθια να ρολλάρουν στον άνεμο σ' ένα χωριό του Φαρ Ουέστ όπου όλοι οι κάτοικοι έχουν εξαφανιστεί λίγο πριν βγούν οι πιστολέρος για την καθιερωμένη μονομαχία.
Μ' αυτά και μ' αυτά έφτασα και στο Puerto Madryn στ' οποίο θα μείνω 3 μέρες για να δω πράγματα. Η πόλη είναι παραλιακή και όταν βγήκα το μεσημέρι να κάνω μια βόλτα η άμπωτις είχε τραβήξει τα νερά με αποτέλεσμα να έχει μεγαλώσει η παραλία αλλά να έχουν εμφανιστεί όλα τα φύκια που υπάρχουν στον βυθό. Παρά την ζέστη λίγοι ήταν στο νερό. Οι περισσότεροι την έπεφταν στην παραλία.

Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο.

Μιχάλης
19 Οκτ.
Puerto Madryn