Ξενοδοχεία και ξενοδοχεία

Στην εκδρομή που έκανα στην χερσόνησο Βαλντές ρώτησα την ξεναγό αν υπήρχε σκοπιμότητα να συνεχίσω τον Ruta 3 αφού είδα ότι μετά την πόλη Comodoro Rivadavia δεν υπάρχουν πόλεις και τα χωριά είναι αραιά. Μου είπε ότι όντως μετά το Comodoro Rivadavia η περιοχή είναι άνυδρη σαν έρημος, άρα έχει λίγους κατοικημένους τόπους που σημαίνει λίγους ξενώνες και βέβαια λίγα βενζινάδικα. Την επόμενη μέρα πέρασα από ένα μαγαζί που πουλάει μοτοσυκλέτες για να μιλήσουμε σαν μηχανόβιος προς μηχανόβιο (εμείς μιλάμε δικιά μας γλώσσα και καταλαβαινόμαστε καλύτερα.) Επειδή πήγα με τα πόδια φόρεσα και το κόκκινο μοτοσυκλετιστικό φουλάρι για να με αναγνωρίσει. Πάνω - κάτω τα ίδια μου είπε κι αυτός με την διαφορά ότι αυτού τού αρέσει το τοπίο. Μου είπε όμως ότι για καλό και κακό ας πάρω και κανένα μπετονάκι για βενζίνη. Και όντως, την Τρίτη στις 22 Οκτ, πριν φύγω από το Puerto Madryn πέρασα από ένα κατάστημα που πούλαγε κυνηγετικά είδη και πήρα ένα τ' οποίο έδεσα στα κάγκελα της μηχανής με τους ιμάντες με καστάνιες που ήταν δεμένη η μηχανή όταν την ξεπακετάρησα στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άιρες. Τώρα η μηχανή δείχνει κάπως έτσι:

Παίρνοντας ξανά την Ruta 3 για Comodoro Rivadavia  ψιχάλιζε αλλά μετά από λίγο σταμάτησε. Φύσαγε όμως ένας πολύ δυνατός Νοτιάς και πάγωσα τόσο που σταμάτησα κι έβαλα επενδύσεις και χειμερινά γάντια. Ενώ 2 μέρες πριν ήμουν με t-shirt και καλοκαιρινά γάντια και ζεσταινόμουν. Ο καιρός αλλάζει πολύ γρήγορα εδώ. Ευτυχώς αυτήν την φορά είχα τον άνεμο όρτσα (που λέμε εμείς οι ναυτικοί, δηλαδή έρχεται κατευθείαν από την πλώρη) και ήταν διαχειρίσιμος. Κάποια στιγμή σταμάτησα σ' ένα βενζινάδικο στην μέση του πουθενά γι ανεφοδιασμό και διάλειμμα. Προφανώς, επειδή είναι στην μέση του πουθενά, σταματάει πολύς κόσμος γι ανεφοδιασμό, ειδικά μηχανές. Έτσι το τζάμι του βενζινάδικου είναι γεμάτο αυτοκόλλητα από διάφορα club και μεμονωμένους που έχουν περάσει από εκεί. Τα έβγαζα φωτογραφίες όταν ο βενζινόπαις (κατά το ναυτόπαις) μου πρότεινε να με βγάλει μια φωτογραφία μπροστά σ' αυτά. Και νά 'μαι.

Πολύ με χαροποίησε το γεγονός ότι ο βενζινόπαις αναγνώρισε το σημαιάκι που έχω κολλημένο στην μηχανή για να δείχνει την εθνικότητα. Είχε δει μάλιστα σε μιά εκπομπή κάποια παραθαλάσσια πόλη που όλα τα σπίτια είναι άσπρα. Προφανώς κάποιο νησί είδε, ίσως την Σαντορίνη που είναι και διάσημη και το πέρασε για πόλη. Όση ώρα συζητάγαμε κι έπινα τον καφέ μου, ενώ η τηλεόραση έπαιζε κινέζικη σαπουνόπερα μεταγλωτισμένη στα ισπανικά, ήρθε για να φουλάρει ένας Γερμανός μ' ένα περίεργο όχημα που πάει παντού και δεν χρειάζεται να ψάχνει για ξενοδοχείο.

Έφτασα στο Comodoro Rivadavia και πήγα να τακτοποιηθώ στο ξενοδοχείο το οποίο λέγεται El secreto (= το μυστικό). Όταν το έκλεισα την παραμονή είχα διαβάσει καλές κριτικές. Είναι στις παρυφές της πόλης, με ατομικό γκαράζ για το κάθε δωμάτιο, πρωινό, δυνατότητα δείπνου, πιστωτικές κάρτες και η τιμή στα 40 ευρώ. Αφού το έκλεισα, το χάζευα στο booking.com και είδα ότι έγραφε ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Μου μπήκαν ψύλλοι στ' αυτιά αλλά φαντάστηκα ότι οι μεταφράσεις google μεταφράζουν γενικώς άλλα αντ' άλλων. Όταν πήγα λοιπόν διαπίστωσα τα εξής: Κατ' αρχάς δεν υπάρχει ρεσεψιόν για check-in. Πας κατευθείαν στο γκαράζ του δωματίου σου, παρκάρεις, το κλείνεις και από εκεί έχει μια πόρτα που βγαίνεις κατευθείαν στο δωμάτιο. Δεν έχεις επαφή με κανέναν και υπάρχει πλήρης εχεμύθεια. Το δείπνο και το πρωινό στα δίνουν από ένα πορτάκι και τα τρως στο δωμάτιο. Όλο το δωμάτιο είναι state of the art, με jaccuzi, ντουζιέρες κλπ ενώ φώτα, μουσική, τηλεόραση, aircondition ακόμα και οι παραγγελίες για το φαγητό ελέγχονται ηλεκτρονικά από το κέντρο των κομάντος.

Τα δε φώτα, εκτός από το να τα δυναμώνεις και να τα χαμηλώνεις μπορείς να επιλέξεις ορισμένες preset λειτουργίες όπως ν' αναβοσβήνουν σαν σε disco. Το δωμάτιο διαθέτει καθρέφτες παντού, ακόμα και πάνω από το κρεβάτι (χμ) ενώ στις παροχές συμπεριλαμβάνονται, εκτός από σοκολατάκια, και 2 προφυλακτικά. Τώρα αν είσαι ο Τατσόπουλος και χρειάζεσαι παραπάνω, ε δεν θα μπούμε μέσα για πάρτη σου. Να φέρεις τα δικά σου. 
Να μια ιδέα του δωματίου:

Το jaccuzi

Διακρίνεται ο καθρέπτης πάνω από το κρεβάτι κι ένας πίνακας άγνωστου καλλιτέχνη για όσους χρειάζονται έμπνευση

Η ντουζιέρα είναι στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας και του design

Μπορείς επιπλέον να παραγγείλεις και να σου φέρουν διάφορα βοηθήματα όπως παστίλιες (για τον πόνο του άλλου), δονητές, χειροπέδες, μαστίγια, ακόμα και κουστούμια για μεταμφιέσεις όπως αστυνομικίνα, νοσοκόμα, γραμματέας, υπηρέτρια, κολεγιοκόριτσο και άλλα. Για κάθε γούστο και βίτσιο.
Είναι γεγονός ότι είναι εξαιρετικά καθαρό και δεν μπλέκεσαι με κανέναν αφού δεν υπάρχουν διάδρομοι παρά μόνον αυτοί που χρησιμοποιούνται από το προσωπικό. Για ορισμένους το προτέρημα αυτού του ξενοδοχείου είναι η εχεμύθεια αλλά για μένα είναι ότι είχα την μηχανή σε κλειστό γκαράζ δίπλα στο δωμάτιο μου. Πάντως έχει και τα καλά του. Την άλλη μέρα το πρωί όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη οροφής θυμήθηκα ότι ήθελα να πάρω ένα drone.
Την Τετάρτη 23 Οκτ αφού πήρα το πρωινό μου μέσα από το πορτάκι, φόρτωσα την μηχανή, πλήρωσα (πριν την έξοδο από το compound τ' οποίο περιβάλλεται από τοίχο έχει ένα παράθυρο με έναν υπάλληλο μέσα όπου πληρώνεις) κι έφυγα. Αποφάσισα τελικά να κόψω προς τα δυτικά για να βγω κοντά στις Άνδεις και από εκεί να κατέβω νοτιότερα μέχρι τον παγετώνα Perito Moreno. Το δρομολόγιο που θ' ακολουθούσα θα ήταν:
https://www.google.com.ar/maps/dir/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%BF+%CE%A1%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%B1,+%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84/Perito+Moreno,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-46.1169784,-70.3262145,8z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0xbde4544de04824f5:0x5d9f7f8e3bb8ee4b!2m2!1d-67.4822429!2d-45.8656149!1m5!1m1!1s0xbdecfa36ad96c16d:0x32c3522667d38960!2m2!1d-70.9260471!2d-46.5912473?hl=el 

Στην αρχή ο δρόμος ήταν κοντά στην θάλασσα και η θερμοκρασία ευχάριστη.

Σε κάποιο check point της αστυνομίας έκαναν έλεγχο στα χαρτιά του κάθε οχήματος. Εγώ επειδή ήμουν ξένος έπρεπε να πάω στο παρακείμενο container και να δηλώσω ποιός είμαι, πού πάω και ποιός είναι ο σκοπός μου σ' αυτήν την ζωή. Στην συνέχεια μπήκα σε μια κωμόπολη και βγαίνοντας ο δρόμος που ακολουθούσα όπως μου τον υπεδείκνυε το GPS είχε κλείσει και είχαν ανοίξει μια μικρή παράκαμψη όπου έπρεπε ν' ανέβεις μια ανηφόρα με άμμο. Σιγά μην πήγαινε το Varadero στην ανηφόρα με άμμο ειδικά έτσι φορτωμένο όπως ήταν. Έτσι, παρά την φιλότιμη μου προσπάθεια, μετά από λίγο βρεθήκαμε και οι 2 ξαπλωμένοι στην άμμο, ευτυχώς χωρίς απώλειες. Αμέσως έτρεξαν 5-6 οδηγοί άλλων οχημάτων με βοήθησαν να σηκώσουμε την μηχανή και με έσπρωξαν στην ανηφόρα μέχρι να πατήσω σε πιο στερεό έδαφος. Το κακό ήταν ότι δεν είχα προλάβει να αποσυνδέσω το καλώδιο του αερόσακκου ο οποίος άνοιξε κι έτσι πήγε ένα φιαλίδιο τζάμπα. Βέβαια κι εγώ και η μηχανή γίναμε μέσα στα χώματα αλλά μικρό το κακό.
Αφού ξαναπάτησα άσφαλτο συνέχισα κανονικά το ταξίδι μου στην Ruta 42 από ανατολικά προς δυτικά. Ο δρόμος ήταν άδειος από κίνηση και το μόνο που είχε και στις 2 μεριές ήταν αντλίες πετρελαιοπηγών.

Μετά από κάμποση ώρα έφτασα στον ξενώνα που είχα κλείσει ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το ξενοδοχείο της προηγουμένης. Ήταν πολύ ωραίες ξύλινες καμπάνες έξω από το χωριό Perito Moreno. Μόνον η τιμή ήταν ίδια.
Την επομένη, Πέμπτη 24 Οκτ, ξεκίνησα να κατεβαίνω πάλι προς τον Νότο κοντά στις Άνδεις πλέον και τα σύνορα με την Χιλή. 
https://www.google.com.ar/maps/dir/Perito+Moreno,+Santa+Cruz+Province/Gobernador+Gregores,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-47.6656053,-71.8470434,8z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0xbdecfa36ad96c16d:0x32c3522667d38960!2m2!1d-70.9260471!2d-46.5912473!1m5!1m1!1s0xbdbf89c610544fdf:0x311f19c6722a673a!2m2!1d-70.2485017!2d-48.7509053?hl=el 
Το τοπίο ήταν άνυδρο κι εδώ (προφανώς οι βροχές που έρχονται από δυσμάς σταματούν πάνω στις Άνδεις) αλλά πού και πού είχε και καμιά στροφή....

.... ενώ αραιά και πού φαινόντουσαν και οι Άνδεις.

Η διαδρομή της ημέρας ήταν κάπου 350 χλμ για 150 από τα οποία έβλεπα αριστερά και δεξιά του δρόμου guanacos. Βοσκούσαν αμέριμνα στην άνυδρη γη και αν σταματούσες για να τα δεις έφευγαν.

Μπορεί ν' ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις καμήλες αλλά τις μπάρες του δρόμου τις πηδούσαν σαν ελάφια.
Σε ορισμένα κομμάτια ο αέρας ήταν τόσο δυνατός, κι αυτήν την φορά τον είχα στα δεξιά, που έδινα μάχη. Μου πάγωνε την δεξιά μεριά, μόνον όταν έκανα στροφή 360 μοιρών (που είχε πει και ο Αλέξης που είναι και του Πολυτεχνείου), πάγωνε την αριστερή. 
Πάντως είναι φοβερή η αίσθηση καμιά φορά ότι ταξιδεύεις μόνος σου. Όταν σταματούσα για φωτογραφίες ή οτιδήποτε άλλο κι έμενα κάπου 10 λεπτά σταματημένος δεν περνούσε ούτε ένα όχημα.
Νωρίς σχετικά έφτασα στο Gobernador Gregores, το χωριό που είχα κλείσει για να μείνω κι εγκαταστάθηκα σε έναν ωραίο και πολύ καινούργιο ξενώνα.
Η Παρασκευή 25 Οκτ ξημέρωσε ηλιόλουστη αλλά από το πρωί φάνηκε να πηγαίνουν όλα στραβά. Κατ' αρχάς όταν πήγα να πληρώσω στο ωραίο ξενοδοχείο που έμεινα είχε χαλάσει το POS και δεν έπαιρνε κάρτες. Τελικά ήρθε μια φίλη της υπαλλήλου η οποία είχε εκείνη την συσκευή που την συνδέεις με το κινητό και περνάει την κάρτα. Όταν ρώτησα την ξενοδόχο πώς θα βγω στην Ruta 40  για να πάω για El Calafate μου έδωσε οδηγίες αλλά μου είπε ότι είχε ένα μεγάλο κομμάτι χωματόδρομο. Στον χάρτη που έχω δεν φαινόταν κάτι τέτοιο και τελικά με παρέπεμψε στο γραφείο τουρισμού του χωριού. Εκεί μια ευγενέστατη κοπελίτσα μου είπε ότι όντως ένα κομμάτι 72 χλμ ήταν χωματόδρομος. Η μηχανή μου δεν είναι για πολύ χωματόδρομους ειδικά έτσι όπως είναι φορτωμένη. Η εναλλακτική λύση ήταν να κάνω έναν γύρο μήκους 700 χλμ το οποίο το απέριψα κατευθείαν. Όσο πήγαινε και χειροτέρευε το πράγμα. Ευτυχώς η κοπέλα επικοινώνησε με την αστυνομία του χωριού εκεί που τέλειωνε ο χωματόδρομος και της είπαν ότι ο δρόμος ήταν βατός αφού δεν είχε βρέξει για μέρες. Μετά πήγα στο βενζινάδικο να φουλάρω το οποίο έκλεισε για μισή ώρα για να μετρήσουν οι βενζινάδες τις δεξαμενές τους. Όση ώρα περίμενα ήταν και 2 αυτοκίνητα του Αργεντίνικου στρατού εκεί που περίμεναν κι αυτά να φουλάρουν κι έπιασα κουβέντα με τους αξιωματικούς τους. Όταν γεμίσαμε όλοι, μου ευχήθηκαν καλή τύχη και ο καθένας πήρε το δρόμο του. Μετά από 60 χλμ έφτασα στον χωματόδρομο ο οποίος δεν ήταν χωματόδρομος αλλά χαλικόδρομος. Ακόμα καλύτερα δηλαδή. Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσήλθα κι έκανα 72 χλμ νιώθοντας τους τροχούς αλλού να πατούν και αλλού να βρίσκονται. Κινούμουνα με ταχύτητες 40-60 χλμ/ώρα και προς το τέλος που ο δρόμος έγινε πιό σκληρός, ή που του πήρα τον αέρα, ανέβασα λίγο.

Τελικά τα κατάφερα και βγήκα αλώβητος. Όση ώρα ήμουν εκεί (γύρω στην μιάμιση ώρα δηλαδή) είδα αγελάδες, αρνάκια, guanacos μέχρι κι ένα πουλί λίγο μικρότερο από στρουθοκάμηλο (μου φαίνεται ότι λέγεται Rhea) με καμιά δεκαριά κλωσσόπουλα να το ακολουθούν.
Στην συνέχεια η διαδρομή που ακολούθησα ήταν όμορφη με ελαφριές στροφές δίπλα στο ποτάμι Rio La Leona και τις λίμνες Viedma και Argentino.

Lago Viedma

Rio La Leona

Rio La Leona

Lago Argentino

Lago Argentino

Μετά από πεντέμιση ώρες στον δρόμο έφτασα στο El Calafate όπου θα στρατοπεδεύσω για 4 μέρες για να δω τον παγετώνα Perito Moreno και για να βάλω πλυντήριο διότι σε λίγο θα μπω σε sovrako save mode.

Μιχάλης
El Calafate
25 Οκτ.