8 μέρες στο Buenos Aires
Πρέπει να έχουν περάσει γύρω στα 20-25 χρόνια όταν ο ξάδελφος μου μού είχε δανείσει το βιβλίο Latinoamericana γραμμένο από τον Τσε Γκεβάρα και αναφερόταν σ' ένα ταξίδι που έκανε την δεκαετία του 50 με μιά μοτοσυκλέτα Norton. Κάμποσα χρόνια αργότερα μια ταινία βασισμένη σ' αυτό το βιβλίο βγήκε στους κινηματογράφους με τίτλο "Ημερολόγια μοτοσυκλέτας" και όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε με τον τίτλο της ταινίας πλέον για να εκμεταλλευτεί την επιτυχία της.
Έτσι κι εγώ, αφού το ταξίδι που έκανα με την μοτοσυκλέτα στην Ευρώπη το 2016 το είχα ονομάσει Eurotrip, αποφάσισα να ονομάσω αυτό το ταξίδι στην Νότιο Αμερική Latinoamericana, έτσι για να πρωτοτυπήσω (!!!).
Το απόγευμα της 7ης Οκτωβρίου, γύρω στις 6, ήμουν σ' ένα αεροπλάνο της Lufthansa με προορισμό την Φρανκφούρτη. Αφού περιπλανιόμουν για περίπου 22 ώρες στους αιθέρες προσγειώθηκα την επομένη στις 10 το πρωί (τοπική ώρα) στο Buenos Aires έχοντας περάσει μετά την Φρανκφούρτη και λίγο από το Sao Paulo της Βραζιλίας. Εκεί με παρέλαβε ο Μανώλης, ένας Ελληνο-αργεντίνος ταξιτζής, ο οποίος πριν με πάει στο διαμέρισμα που είχα κλείσει με πέρασε από το κέντρο της πόλης να τραβήξω πέσος, ν' αγοράσω τοπική κάρτα sim κι έναν προσαρμοστή (στα ελληνικότερα αντάπτορα από το adaptor) για τις πρίζες τους. Την επομένη, πάλι με τον Μανώλη, ξαναπήγα στο αεροδρόμιο της πόλης για να πάρω την μηχανή και να την περάσω από το τελωνείο με την βοήθεια του Javier και της Sandra που εξειδικεύονται σ' αυτά. Η μηχανή έφτασε την ίδια μέρα μ' εμένα, κλεισμένη σ' ένα κουτί αφού είχε ταξιδέψει σε φορτηγό από την Αθήνα στο Λονδίνο και από εκεί σε αεροπλάνο cargo στο Buenos Aires μέσω Καναδά. Όταν την έφερε το κλαρκ έδειχνε έτσι:
Μετά από 3,5 περίπου ώρες να πηγαίνω με την Sandra από γραφείο σε γραφείο και κατά 1000 δολλάρια ελαφρύτερος έβγαινα στην εθνική, περήφανος καβαλάρης πάνω στο Varadero, για την πόλη. Τις επόμενες μέρες που έμεινα στο Buenos Aires έκανα ορισμένες δουλειές, όπως να περάσω από την πρεσβεία να τους δηλώσω ότι κυκλοφορώ στην ζώνη ευθύνης τους, να πάρω spray για την αλυσίδα της μηχανής κα.
Στο Buenos Aires είχα ξαναβρεθεί το 2017 στον δρόμο για την Ανταρκτική. Τότε το ευρώ αντιστοιχούσε σε 16 πέσος. Τώρα, με τον πληθωρισμό να τρέχει στο 50% περίπου, αντιστοιχεί σε 65 πέσος. Για όσους λοιπόν έρχονται με σκληρό νόμισμα τα πράγματα είναι φθηνότερα αλλά η αστάθεια του νομίσματος έχουν κάνει πολλούς (όπως η σπιτονοικοκυρά μου ή ο Javier και η Sandra) να ζητούν δολλάρια. Εκεί όμως που πληρώνεις με πέσος τα πράγματα είναι καλά. Η βενζίνη στοιχίζει 70 λεπτά το λίτρο κι ένας καπουτσίνο σε πολύ ωραία καφέ της ακριβής περιοχής που μένω (σαν το Ψυχικό, είναι γεμάτο πρεσβείες) έχει 2 ευρώ.
Επειδή είχα ήδη κλείσει να μείνω στο Buenos Aires 8 μέρες μου έμειναν και μερικές μέρες να κάνω βόλτες. Αν εξαιρέσεις 3 μέρες που έριχνε καρέκλες τις άλλες καβάλησα την μηχανή και έφυγα. Την μια μέρα πήγα στο Tigre. Το Tigre είναι μια κωμόπολη 30 χλμ ΒΔ του Buenos Aires στο δέλτα του ομόνυμου ποταμού ο οποίος εκβάλει στον ποταμό Rio de la Plata (αγγλιστί River Plate για τους ποδοσφαιρόφιλους). Στις όχθες των καναλιών του Rio Tigre έχουν εξοχικές κατοικίες οι Πορτένιος (= οι κάτοικοι του Buenos Aires). Στο Tigre λοιπόν μπορείς να πάρεις ένα καραβάκι και να σε κάνει βόλτες στα κανάλια, να θαυμάσεις τους ιδιοκτήτες και τις κατοικίες τους.
Αυτά τα σπίτια έχουν φως και τηλέφωνο αλλά δεν έχουν νερό και αποχέτευση. Το 80% είναι εξοχικά και το 20% μόνιμες κατοικίες και γενικά είναι υπερυψωμένες πάνω σε πασσάλους διότι τα ποτάμια έχουν την τάση να φουσκώνουν μερικές φορές. Μερικά θέλουν συντήρηση.
Ορισμένα κρατικά κτίρια είναι εντυπωσιακά:
12-14 Οκτ ήταν τριήμερη αργία στην χώρα και επειδή την πρώτη μέρα έβρεχε και την τρίτη έκανε πολύ κρύο, πολύς κόσμος κυκλοφορούσε την μεσαία (Κυριακή) που πήγα στο Tigre. Γενικά είχε πολύ πανηγύρι.
Γενικά ο καιρός αυτή την εποχή είναι πολύ άστατος. Τις πρώτες μέρες που ήρθα είχε 25 βαθμούς, ωραίος ανοιξιάτικος καιρός, καθόμαστε έξω το βράδυ, μετά έριξε τουλούμια και την Δευτέρα 14 Οκτ. έπεσε στους 12. Εκείνη την ημέρα πήγα στο νεκροταφείο της Ρεκολέτα. Είναι κάτι αντίστοιχο του Α' νεκροταφείου Αθηνών, σε μικρότερο μέγεθος κι εκεί είναι θαμμένη όλη η καλή κοινωνία του Buenos Aires, κυρίως στρατιωτικοί δηλαδή (σε λάθος εποχή γεννήθηκα). Οι περισσότεροι τάφοι είναι από τους προηγούμενους αιώνες και μερικοί είναι σαν μαυσωλεία διακοσμημένοι με αγάλματα. Μία γεύση:
Και ο Οίκος της οικογενείας Duarte:
Και για όσους δεν γνωρίζουν την οικογένεια Duarte, να ένα άξιο τέκνο της:
Τέλος, έκανα και μια βόλτα στους Γιαπωνέζικους κήπους της πόλης (όπου μέσα στα 3 εκατομύρια κατοίκους της πόλης βρήκα γνωστούς από την Ελλάδα!!!).
Έτσι πέρασαν 8 μέρες στο Buenos Aires. Αύριο, 16 Οκτ, ξεκινάει ουσιαστικά το ταξίδι μου στην νότιο Αμερική με μοτοσυκλέτα. Let the show begin λοιπόν.
Μιχάλης
15 Οκτ.
Buenos Aires
 |
| Graffiti στην περιοχή Palermo |
 |
| Πνευματικό κέντρο της Recolleta. |
Έτσι κι εγώ, αφού το ταξίδι που έκανα με την μοτοσυκλέτα στην Ευρώπη το 2016 το είχα ονομάσει Eurotrip, αποφάσισα να ονομάσω αυτό το ταξίδι στην Νότιο Αμερική Latinoamericana, έτσι για να πρωτοτυπήσω (!!!).
Το απόγευμα της 7ης Οκτωβρίου, γύρω στις 6, ήμουν σ' ένα αεροπλάνο της Lufthansa με προορισμό την Φρανκφούρτη. Αφού περιπλανιόμουν για περίπου 22 ώρες στους αιθέρες προσγειώθηκα την επομένη στις 10 το πρωί (τοπική ώρα) στο Buenos Aires έχοντας περάσει μετά την Φρανκφούρτη και λίγο από το Sao Paulo της Βραζιλίας. Εκεί με παρέλαβε ο Μανώλης, ένας Ελληνο-αργεντίνος ταξιτζής, ο οποίος πριν με πάει στο διαμέρισμα που είχα κλείσει με πέρασε από το κέντρο της πόλης να τραβήξω πέσος, ν' αγοράσω τοπική κάρτα sim κι έναν προσαρμοστή (στα ελληνικότερα αντάπτορα από το adaptor) για τις πρίζες τους. Την επομένη, πάλι με τον Μανώλη, ξαναπήγα στο αεροδρόμιο της πόλης για να πάρω την μηχανή και να την περάσω από το τελωνείο με την βοήθεια του Javier και της Sandra που εξειδικεύονται σ' αυτά. Η μηχανή έφτασε την ίδια μέρα μ' εμένα, κλεισμένη σ' ένα κουτί αφού είχε ταξιδέψει σε φορτηγό από την Αθήνα στο Λονδίνο και από εκεί σε αεροπλάνο cargo στο Buenos Aires μέσω Καναδά. Όταν την έφερε το κλαρκ έδειχνε έτσι:
Στο Buenos Aires είχα ξαναβρεθεί το 2017 στον δρόμο για την Ανταρκτική. Τότε το ευρώ αντιστοιχούσε σε 16 πέσος. Τώρα, με τον πληθωρισμό να τρέχει στο 50% περίπου, αντιστοιχεί σε 65 πέσος. Για όσους λοιπόν έρχονται με σκληρό νόμισμα τα πράγματα είναι φθηνότερα αλλά η αστάθεια του νομίσματος έχουν κάνει πολλούς (όπως η σπιτονοικοκυρά μου ή ο Javier και η Sandra) να ζητούν δολλάρια. Εκεί όμως που πληρώνεις με πέσος τα πράγματα είναι καλά. Η βενζίνη στοιχίζει 70 λεπτά το λίτρο κι ένας καπουτσίνο σε πολύ ωραία καφέ της ακριβής περιοχής που μένω (σαν το Ψυχικό, είναι γεμάτο πρεσβείες) έχει 2 ευρώ.
Επειδή είχα ήδη κλείσει να μείνω στο Buenos Aires 8 μέρες μου έμειναν και μερικές μέρες να κάνω βόλτες. Αν εξαιρέσεις 3 μέρες που έριχνε καρέκλες τις άλλες καβάλησα την μηχανή και έφυγα. Την μια μέρα πήγα στο Tigre. Το Tigre είναι μια κωμόπολη 30 χλμ ΒΔ του Buenos Aires στο δέλτα του ομόνυμου ποταμού ο οποίος εκβάλει στον ποταμό Rio de la Plata (αγγλιστί River Plate για τους ποδοσφαιρόφιλους). Στις όχθες των καναλιών του Rio Tigre έχουν εξοχικές κατοικίες οι Πορτένιος (= οι κάτοικοι του Buenos Aires). Στο Tigre λοιπόν μπορείς να πάρεις ένα καραβάκι και να σε κάνει βόλτες στα κανάλια, να θαυμάσεις τους ιδιοκτήτες και τις κατοικίες τους.
Γενικά ο καιρός αυτή την εποχή είναι πολύ άστατος. Τις πρώτες μέρες που ήρθα είχε 25 βαθμούς, ωραίος ανοιξιάτικος καιρός, καθόμαστε έξω το βράδυ, μετά έριξε τουλούμια και την Δευτέρα 14 Οκτ. έπεσε στους 12. Εκείνη την ημέρα πήγα στο νεκροταφείο της Ρεκολέτα. Είναι κάτι αντίστοιχο του Α' νεκροταφείου Αθηνών, σε μικρότερο μέγεθος κι εκεί είναι θαμμένη όλη η καλή κοινωνία του Buenos Aires, κυρίως στρατιωτικοί δηλαδή (σε λάθος εποχή γεννήθηκα). Οι περισσότεροι τάφοι είναι από τους προηγούμενους αιώνες και μερικοί είναι σαν μαυσωλεία διακοσμημένοι με αγάλματα. Μία γεύση:
 |
| Η θλιμένη χήρα |
 |
| Οι στρατιώτες ακόμα τον φυλάνε με τ' όπλο υπό μάλλης |
Έτσι πέρασαν 8 μέρες στο Buenos Aires. Αύριο, 16 Οκτ, ξεκινάει ουσιαστικά το ταξίδι μου στην νότιο Αμερική με μοτοσυκλέτα. Let the show begin λοιπόν.
Μιχάλης
15 Οκτ.
Buenos Aires
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου