10 Δεκ
Πέρασαν οι 3 μέρες που είχα κανονίσει να μείνω στο Valparaiso κι έπρεπε να φύγω. Από πληροφορίες που είχα πάρει από κάποιους Γερμανούς μοτοσυκλετιστές ταξιδιώτες όταν ήμουν στον ξενώνα στο Σαντιάγκο είχα μάθει ότι πάνω από το Σαντιάγκο η Χιλή δεν έλεγε πολλά πράγματα μέχρι την έρημο Ατακάμα. Αντίθετα, αν ακολουθούσαν την ίδια κατεύθυνση από την πλευρά της Αργεντινής η διαδρομή θα ήταν καλύτερη. Έτσι λοιπόν έφυγα κατά τις 10:30 από το Valparaiso με 15 βαθμούς και προορισμό την πόλη Mendoza της Αργεντινής.
https://www.google.com.ar/maps/dir/Valpara%C3%ADso,+%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%AE/Mendoza/@-32.9729869,-70.2714681,8z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x9689dde3de20cec7:0xeb0a3a8cbfe19b76!2m2!1d-71.6126885!2d-33.047238!1m5!1m1!1s0x9679745b5dd5fffd:0x902586f1d047824!2m2!1d-68.8526867!2d-32.8896247?hl=el
Αφού βγήκα από την πόλη, στην αρχή η διαδρομή ήταν σε αυτοκινητόδρομο. Πλησιάζοντας προς τα σύνορα ο δρόμος στένευε και 30 χλμ πριν τα σύνορα είχε διόδια (αν και δεν ήταν αυτοκινητόδρομος) και μια ταμπέλα έγραφε: "Όποιος φεύγει από την χώρα πρέπει να πληρώσει"!!! Τα σύνορα των 2 χωρών είναι πάνω στις Άνδεις και για να φτάσω εκεί πέρασα 27 φουρκέτες στο φοβερό πέρασμα Paso de los Libertadores (= Διάβαση των Απελευθερωτών).
Το μεγαλύτερο υψόμετρο που έφτασα πριν αρχίζω να κατηφορίζω ήταν 3150μ. Δηλαδή περίπου 230μ πιο ψηλά από τον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος στον Όλυμπο.
Αφού καθάρισα με τα τελωνεία (ευτυχώς ήταν και τα 2 στον ίδιο χώρο) συνέχισα να κατηφορίζω κι έκανα μια στάση σ' έναν περίεργο γεωλογικό σχηματισμό που λέγεται Puente del Inca (= Γέφυρα των Ίνκας) και αυτό διότι ένας βράχος γεφυρώνει 2 άλλους βράχους.
Βλέποντας το από μακρυά χωρίς κόσμο σκέφτηκα να παρακάρω την μηχανή εκεί πάνω και να βγάλω από μακρυά μια εντυπωσιακή φωτογραφία. Αμ δε! Όχι μόνον οχήματα αλλά ούτε πεζοί δεν επιτρέπονται να ανέβουν εκεί, γι αυτό εγώ το έβλεπα άδειο. Είχε μια περίφραξη που σου απαγόρευε να πλησιάσεις. Μπορούσες όμως να βγάλεις μια φωτογραφία από εκεί, να δεις τα βρωμόνερα του ποταμού Μεντόζα που περνούν από κάτω και τα ιζήματα που έχουν δημιουργηθεί πάνω στον βράχο από τα νερά που τρέχουν.
Εκεί είχε μερικά εστιατόρια και καφενεία και σταμάτησα να πιω κάτι δροσιστικό. Πίνοντας μια γκρεϊπφρουτάδα έπιασα κουβέντα με 2 Αργεντίνους μηχανόβιους ο ένας εκ των οποίων μου είπε ότι είχε πάει στην Μύκονο. Από πίσω καθόταν ένα ζευγάρι (μη-μηχανόβιοι) και ο κύριος μου είπε ότι είχε πάει στην Κεφαλονιά και ξετρελάθηκε. Ιδιαίτερα δε του άρεσε η σκορδαλιά!!
Φεύγοντας από εκεί είχα περίπου 200 χλμ για την Μεντόζα. Ο δρόμος κινείται μέσα στο φαράγγι του ομώνυμου ποταμού σ' ένα τελείως ξερό (παρά το ποτάμι) τοπίο.
Παρακάτω είναι ένα βιντεάκι διαρκείας περίπου 1,5 λεπτού τραβηγμένο από την action camera που είχα αναρτημένη πάνω στην μοτοσυκλέτα. Δυστυχώς εδώ δεν έχω δυνατότητες editing (μοντάζ στα ελληνικά) κι έτσι το βίντεο είναι όπως τραβήχτηκε. Όπως λένε και στις ειδήσεις, είναι αμοντάριστα πλάνα, μόλις μας ήρθανε. Χαμηλώστε λίγο τον ήχο διότι ακούγεται πολύς θόρυβος από τον αέρα και την μηχανή.
https://youtu.be/6gjTBwVo6Uc
Έφτασα στην Μεντόζα λίγο πριν τις 7 το απόγευμα με 34 βαθμούς.
11 Δεκ
Είχα επιλέξει να μείνω 2 μέρες στην Μεντόζα, με πιθανότητα να παρατείνω στις 3, για να κάνω κάποιες δουλειές. Η πιθανότητα παράτασης αποκλείστηκε από τον ξενοδόχο διότι την Παρασκευή γινόταν ο τελικός κυπέλου ποδοσφαίρου στην πόλη και τα ξενοδοχεία είχαν πληρότητα. Έτσι τελικά είχα μια μέρα να κάνω τις δουλειές μου και γι αυτό από το πρωί, κατά τις 10:30 ξεχύθηκα στην πόλη. Κατ' αρχάς κουρεύτηκα διότι είχα να το κάνω από την Αθήνα. Μετά αγόρασα ακουστικά για το mp3 που μου είχαν χαλάσει κι επίσης αγόρασα και ρούχα για να πετάξω αυτά που έχουν φθαρεί. Μεταξύ αυτών αγόρασα και μια βερμούδα διότι σήμερα η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 35 βαθμούς και όσο ανεβαίνω θα ζεσταίνει κι άλλο. Παράλληλα με τις δουλειές έκανα και βόλτες στην πόλη αφού πέρασα από το γραφείο τουρισμού και πήρα σχετικές πληροφορίες. Η πόλη στο κέντρο είναι γεμάτη μαγαζιά και γεμάτη κόσμο. Ίσως επειδή είναι Χριστούγεννα, ποιός ξέρει; Είναι αστείο πάντως να έχει 35 βαθμούς και να βλέπεις ντυμένους Αγιοβασίληδες στα κόκκινα με άσπρες γενειάδες. Η κεντρική πλατεία της πόλης λέγεται Plaza Independencia (= πλατεία Ανεξαρτησίας) και ήταν μια όαση δροσιάς με τα πολλά συντριβάνια.
Δίπλα από την πλατεία έχει έναν πεζόδρομο μικρού μήκους που είναι γεμάτος εστιατόρια και καφέ. Στον δρόμο είδα κι άλλο ένα ωραίο κτίριο το οποίο, αν κατάλαβα καλά, πρέπει να ήταν παλιά το ταμείο παρακαταθηκών και δανείων ενώ τώρα είναι του δήμου κάτι σχετικά με τον πολιτισμό.
12 Δεκ
Αφού ο ξενοδόχος δεν μου έδωσε την επιλογή να μείνω και 3η βραδιά στην Μεντόζα τα μάζεψα κι εγώ για να φύγω. Το γκαράζ που είχα παρκάρει την μηχανή ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο αλλά ο δρόμος είχε νησίδα. Έτσι πήγα την πήρα για να την φέρω μπροστά στο ξενοδοχείο να την φορτώσω. Έκανα 20μ στην μιά κατεύθυνση, αναστροφή, 20μ στην άλλη κατεύθυνση και πάρκαρα δίπλα σε 2 αστυνομικούς με μηχανή που ήταν σταματημένοι μπροστά στο ξενοδοχείο. Με το που την πάρκαρα μου την έπεσαν. 2 παραπτώματα. Οδήγηση χωρίς κράνος και αναστροφή εκεί που απαγορεύεται να στρίψεις αριστερά. Ξαναρχίσαμε το γνωστό παπατζιλίκι και την γλυτώσαμε πάλι.
Η Μεντόζα είναι γνωστή για τα κρασιά της και όντως φεύγοντας από την πόλη έβλεπα αμπελώνες ενώ λίγο πιο βόρεια είχε και ελαιώνες. Είχα κλείσει ένα ξενοδοχείο στο χωριό San Jose de Jachal (προφέρεται Σαν Χοσέ δε Χάτσαλ) το οποίο ήταν στα 340 χλμ από την Μεντόζα. Τίποτα το ενδιαφέρον αλλά γι άλλη μια φορά βόλευε από πλευράς απόστασης. Στα 180 χλμ υπήρχε η πόλη San Juan, πολύ κοντά για διάλειμμα και για φουλάρισμα. Είχα δει στον χάρτη ότι μετά υπήρχαν 1-2 κατοικημένοι τόποι και σκέφτηκα ότι θα βρω κάπου και για τα δύο. Ναι, στάνταρ, που λέγαμε παλιά. Δεν υπήρχε τίποτα κυριολεκτικά. Είχα υπολογίσει όμως ότι η βενζίνη μ' έβγαζε μέχρι το Jachal (και είχα δει από την google ότι εκεί είχε βενζινάδικο) και έτσι δεν ανησυχούσα.
Έτσι έβαλα το κεφάλι κάτω και πήγαινα...
... και πήγαινα...
... και πήγαινα.
Μέχρι που κάποια στιγμή έφτασα στο ξενοδοχείο μου και τακτοποιήθηκα για ξεκούραση. Όταν θα μιλήσω με τους Γερμανούς θέλω να τους ρωτήσω τί το ενδιαφέρον βρήκαν από αυτήν την μεριά των συνόρων. Φαντάζομαι ότι θα είναι καλύτερα βορειότερα.
13 Δεκ
Φεύγοντας από το San Jose de Jachal ακολούθησα την παρακάτω διαδρομή...
https://www.google.com.ar/maps/dir/San+Jos%C3%A9+de+J%C3%A1chal,+%CE%A3%CE%B1%CE%BD+%CE%A7%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD/Chilecito,+%CE%9B%CE%B1+%CE%A1%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1/@-29.7000643,-68.6786344,9z/data=!4m24!4m23!1m15!1m1!1s0x968367ae119be627:0x1c3295a0e0c0ed8a!2m2!1d-68.7465967!2d-30.2416824!3m4!1m2!1d-67.6731706!2d-30.2060049!3s0x96828dee5a9ebd5d:0xf45f61de497f88fc!3m4!1m2!1d-68.2221793!2d-29.3744109!3s0x969ce0db85c2ca15:0x689c61efd4f648c2!1m5!1m1!1s0x969d64675dc30bc7:0x22d447586b589aa!2m2!1d-67.4962016!2d-29.1611279!3e0?hl=el
... η οποία περνάει μέσα από 2 πάρκα. Ένα επαρχιακό και ένα εθνικό. Το πρώτο πάρκο από το οποίο πέρασα ήταν το Parque Provencial Ischigualasto το οποίο είχε ορισμένους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Συνεχίζοντας τον δρόμο μου πέρασα από το δεύτερο πάρκο το Parque Nacional Talampaya. Αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό όσο το πρώτο.
Στο δεύτερο πάρκο υπήρχαν συνεχώς ταμπέλες που προειδοποιούσαν τους οδηγούς να οδηγούν αργά διότι υπήρχαν άγρια ζώα. Παρ' ότι είχα την προσοχή μου τεταμένη και την κάμερα έτοιμη τελικά άγρια ζώα είδα μόνον σε ταμπέλες.
Και από τα 2 πάρκα απλώς διήλθα χωρίς να σταματήσω και να μπω στους πυρήνες τους διότι αφ ενός μεν έκανε ζέστη, αφ ετέρου, απ' ότι διάβασα στο διαδίκτυο, ο μόνος τρόπος να τα επισκεφτείς είναι με δικό σου όχημα όπου στην είσοδο πρέπει να πληρώσεις σε ρευστό και να πάρεις μαζί σου έναν φύλακα ο οποίος θα σου κάνει και ξενάγηση (στα ισπανικά βέβαια). Εγώ με την μηχανή, και να ήθελα, δεν είχα χώρο για φύλακες. Λίγο πιο κάτω το τοπίο θύμιζε λίγο από Αριζόνα.
Συνεχίζοντας πέρασα από το φαράγγι του ποταμού Miranda...
... για να φτάσω κάποια στιγμή στο χωριό Chilecito για διανυκτέρευση. Αφού ταλαιπωρήθηκα λίγο να βρω ξενοδοχείο κατέλυσα σ' ένα ξενοδοχείο του ACA (Automobile Club Argentino, κάτι σαν την δικιά μας ΕΛΠΑ αλλά ευτυχώς όχι στα ίδια χάλια). Έκανε πολύ ζέστη, γύρω στους 35 βαθμούς, οπότε βγήκα αφού έπεσε ο ήλιος και πήγα να επισκεφθώ ένα μικρότερο αντίγραφο του Ιησού του Σωτήρα (του Rio de Janeiro) που είχαν σ' έναν λόφο. Το βράδυ που πήγα ο φωτισμός του αγάλματος άλλαζε χρώματα.
Οι μέρες είναι πολύ ζεστές και το ίδιο είναι και οι νύχτες (θυμίζουν Αυγουστιάτικες νύχτες στην Ελλάδα) και σ' αυτά τα χωριά ή κωμοπόλεις που μένω, πολύς κόσμος μαζεύεται το βράδυ στις ταβέρνες της πλατείας για να φάει ή να πιεί ενώ στο κέντρο της πλατείας είναι στολισμένο το Χριστουγεννιάτικο δένδρο.
14 Δεκ
Έφυγα και από το Chilecito και έπρεπε να κάνω 460χλμ (περισσότερα απ' ότι συνήθως) για να φτάσω στην κωμόπολη Cafayate. Παρ' όλα αυτά δεν πτοήθηκα και ξεκινώντας την διαδρομή άφησα τον γνωστό Ruta 40 για να κάνω μια παράκαμψη όπου ο δρόμος ήταν λίγο στριφτερός. Η υπόλοιπη διαδρομή είχε κάτι ατέλειωτες ευθείες αλλά και 2-3 φαράγγια όπου γινόταν πιο ευχάριστη. Επί ώρα προσπαθούσα να βρώ κάποιο δεντράκι να σταματήσω και να πιώ λίγο νερό αλλά τίποτα. Και πού να βρεις δεντράκι σε τέτοια διαδρομή;
Έπειτα από 2 στάσεις για αναψυκτικά και παγωτά τελικά κατά τις 6 το απόγευμα έφτασα στο Cafayate όπου θα μείνω 3 μέρες.
Μιχάλης
14 Δεκ
Cafayate
ΥΓ. Για την ιστορία, στον τελικό Κυπέλλου η River Plate κέρδισε την Cordoba 3-0. Η River Plate που είναι ομάδα της Νοτίου Αμερικής έγραφε στην φανέλα της Turkish Airlines.
Πέρασαν οι 3 μέρες που είχα κανονίσει να μείνω στο Valparaiso κι έπρεπε να φύγω. Από πληροφορίες που είχα πάρει από κάποιους Γερμανούς μοτοσυκλετιστές ταξιδιώτες όταν ήμουν στον ξενώνα στο Σαντιάγκο είχα μάθει ότι πάνω από το Σαντιάγκο η Χιλή δεν έλεγε πολλά πράγματα μέχρι την έρημο Ατακάμα. Αντίθετα, αν ακολουθούσαν την ίδια κατεύθυνση από την πλευρά της Αργεντινής η διαδρομή θα ήταν καλύτερη. Έτσι λοιπόν έφυγα κατά τις 10:30 από το Valparaiso με 15 βαθμούς και προορισμό την πόλη Mendoza της Αργεντινής.
https://www.google.com.ar/maps/dir/Valpara%C3%ADso,+%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%AE/Mendoza/@-32.9729869,-70.2714681,8z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x9689dde3de20cec7:0xeb0a3a8cbfe19b76!2m2!1d-71.6126885!2d-33.047238!1m5!1m1!1s0x9679745b5dd5fffd:0x902586f1d047824!2m2!1d-68.8526867!2d-32.8896247?hl=el
Αφού βγήκα από την πόλη, στην αρχή η διαδρομή ήταν σε αυτοκινητόδρομο. Πλησιάζοντας προς τα σύνορα ο δρόμος στένευε και 30 χλμ πριν τα σύνορα είχε διόδια (αν και δεν ήταν αυτοκινητόδρομος) και μια ταμπέλα έγραφε: "Όποιος φεύγει από την χώρα πρέπει να πληρώσει"!!! Τα σύνορα των 2 χωρών είναι πάνω στις Άνδεις και για να φτάσω εκεί πέρασα 27 φουρκέτες στο φοβερό πέρασμα Paso de los Libertadores (= Διάβαση των Απελευθερωτών).
Αφού καθάρισα με τα τελωνεία (ευτυχώς ήταν και τα 2 στον ίδιο χώρο) συνέχισα να κατηφορίζω κι έκανα μια στάση σ' έναν περίεργο γεωλογικό σχηματισμό που λέγεται Puente del Inca (= Γέφυρα των Ίνκας) και αυτό διότι ένας βράχος γεφυρώνει 2 άλλους βράχους.
Φεύγοντας από εκεί είχα περίπου 200 χλμ για την Μεντόζα. Ο δρόμος κινείται μέσα στο φαράγγι του ομώνυμου ποταμού σ' ένα τελείως ξερό (παρά το ποτάμι) τοπίο.
https://youtu.be/6gjTBwVo6Uc
Έφτασα στην Μεντόζα λίγο πριν τις 7 το απόγευμα με 34 βαθμούς.
11 Δεκ
Είχα επιλέξει να μείνω 2 μέρες στην Μεντόζα, με πιθανότητα να παρατείνω στις 3, για να κάνω κάποιες δουλειές. Η πιθανότητα παράτασης αποκλείστηκε από τον ξενοδόχο διότι την Παρασκευή γινόταν ο τελικός κυπέλου ποδοσφαίρου στην πόλη και τα ξενοδοχεία είχαν πληρότητα. Έτσι τελικά είχα μια μέρα να κάνω τις δουλειές μου και γι αυτό από το πρωί, κατά τις 10:30 ξεχύθηκα στην πόλη. Κατ' αρχάς κουρεύτηκα διότι είχα να το κάνω από την Αθήνα. Μετά αγόρασα ακουστικά για το mp3 που μου είχαν χαλάσει κι επίσης αγόρασα και ρούχα για να πετάξω αυτά που έχουν φθαρεί. Μεταξύ αυτών αγόρασα και μια βερμούδα διότι σήμερα η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 35 βαθμούς και όσο ανεβαίνω θα ζεσταίνει κι άλλο. Παράλληλα με τις δουλειές έκανα και βόλτες στην πόλη αφού πέρασα από το γραφείο τουρισμού και πήρα σχετικές πληροφορίες. Η πόλη στο κέντρο είναι γεμάτη μαγαζιά και γεμάτη κόσμο. Ίσως επειδή είναι Χριστούγεννα, ποιός ξέρει; Είναι αστείο πάντως να έχει 35 βαθμούς και να βλέπεις ντυμένους Αγιοβασίληδες στα κόκκινα με άσπρες γενειάδες. Η κεντρική πλατεία της πόλης λέγεται Plaza Independencia (= πλατεία Ανεξαρτησίας) και ήταν μια όαση δροσιάς με τα πολλά συντριβάνια.
12 Δεκ
Αφού ο ξενοδόχος δεν μου έδωσε την επιλογή να μείνω και 3η βραδιά στην Μεντόζα τα μάζεψα κι εγώ για να φύγω. Το γκαράζ που είχα παρκάρει την μηχανή ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο αλλά ο δρόμος είχε νησίδα. Έτσι πήγα την πήρα για να την φέρω μπροστά στο ξενοδοχείο να την φορτώσω. Έκανα 20μ στην μιά κατεύθυνση, αναστροφή, 20μ στην άλλη κατεύθυνση και πάρκαρα δίπλα σε 2 αστυνομικούς με μηχανή που ήταν σταματημένοι μπροστά στο ξενοδοχείο. Με το που την πάρκαρα μου την έπεσαν. 2 παραπτώματα. Οδήγηση χωρίς κράνος και αναστροφή εκεί που απαγορεύεται να στρίψεις αριστερά. Ξαναρχίσαμε το γνωστό παπατζιλίκι και την γλυτώσαμε πάλι.
Η Μεντόζα είναι γνωστή για τα κρασιά της και όντως φεύγοντας από την πόλη έβλεπα αμπελώνες ενώ λίγο πιο βόρεια είχε και ελαιώνες. Είχα κλείσει ένα ξενοδοχείο στο χωριό San Jose de Jachal (προφέρεται Σαν Χοσέ δε Χάτσαλ) το οποίο ήταν στα 340 χλμ από την Μεντόζα. Τίποτα το ενδιαφέρον αλλά γι άλλη μια φορά βόλευε από πλευράς απόστασης. Στα 180 χλμ υπήρχε η πόλη San Juan, πολύ κοντά για διάλειμμα και για φουλάρισμα. Είχα δει στον χάρτη ότι μετά υπήρχαν 1-2 κατοικημένοι τόποι και σκέφτηκα ότι θα βρω κάπου και για τα δύο. Ναι, στάνταρ, που λέγαμε παλιά. Δεν υπήρχε τίποτα κυριολεκτικά. Είχα υπολογίσει όμως ότι η βενζίνη μ' έβγαζε μέχρι το Jachal (και είχα δει από την google ότι εκεί είχε βενζινάδικο) και έτσι δεν ανησυχούσα.
 |
| Άντε να βρεις βενζίνη ή νερό |
13 Δεκ
Φεύγοντας από το San Jose de Jachal ακολούθησα την παρακάτω διαδρομή...
https://www.google.com.ar/maps/dir/San+Jos%C3%A9+de+J%C3%A1chal,+%CE%A3%CE%B1%CE%BD+%CE%A7%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD/Chilecito,+%CE%9B%CE%B1+%CE%A1%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1/@-29.7000643,-68.6786344,9z/data=!4m24!4m23!1m15!1m1!1s0x968367ae119be627:0x1c3295a0e0c0ed8a!2m2!1d-68.7465967!2d-30.2416824!3m4!1m2!1d-67.6731706!2d-30.2060049!3s0x96828dee5a9ebd5d:0xf45f61de497f88fc!3m4!1m2!1d-68.2221793!2d-29.3744109!3s0x969ce0db85c2ca15:0x689c61efd4f648c2!1m5!1m1!1s0x969d64675dc30bc7:0x22d447586b589aa!2m2!1d-67.4962016!2d-29.1611279!3e0?hl=el
... η οποία περνάει μέσα από 2 πάρκα. Ένα επαρχιακό και ένα εθνικό. Το πρώτο πάρκο από το οποίο πέρασα ήταν το Parque Provencial Ischigualasto το οποίο είχε ορισμένους γεωλογικούς σχηματισμούς.
14 Δεκ
Έφυγα και από το Chilecito και έπρεπε να κάνω 460χλμ (περισσότερα απ' ότι συνήθως) για να φτάσω στην κωμόπολη Cafayate. Παρ' όλα αυτά δεν πτοήθηκα και ξεκινώντας την διαδρομή άφησα τον γνωστό Ruta 40 για να κάνω μια παράκαμψη όπου ο δρόμος ήταν λίγο στριφτερός. Η υπόλοιπη διαδρομή είχε κάτι ατέλειωτες ευθείες αλλά και 2-3 φαράγγια όπου γινόταν πιο ευχάριστη. Επί ώρα προσπαθούσα να βρώ κάποιο δεντράκι να σταματήσω και να πιώ λίγο νερό αλλά τίποτα. Και πού να βρεις δεντράκι σε τέτοια διαδρομή;
Μιχάλης
14 Δεκ
Cafayate
ΥΓ. Για την ιστορία, στον τελικό Κυπέλλου η River Plate κέρδισε την Cordoba 3-0. Η River Plate που είναι ομάδα της Νοτίου Αμερικής έγραφε στην φανέλα της Turkish Airlines.
Αυτό το "Ξαναρχίσαμε το γνωστό παπατζιλίκι", να μας το εξηγήσεις άμα τη επιστροφή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν διαβάσεις την δεύτερη ανάρτηση αυτού του ταξιδιού (1360+90χλμ σε 4 μέρες) θα καταλάβεις για το παπατζιλίκι.
ΔιαγραφήΜιχάλη καλησπέρα! Σε χαζεύουμε με την Φρόσω στο μαγαζί, το ταξιδιωτικό και πάλι είναι αναλυτικό, αλλά προτιμούμε τα Χριστούγεννα με κρύο(μην νομίζεις ότι τουρτουρίζουμε κιόλας). Χαιρετίσματα από Φρόσω και Γιάννα, να προσέχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά χρόνια θα ζήσεις. Χθες & σήμερα σκεπτόμουν ότι δεν έχεις γράψει τίποτα. Είναι γεγονός ότι είναι λίγο περίεργο να κάνεις Χριστούγεννα με 35 βαθμούς. Δεν με χαλάει κιόλας. Πέρσι στις 31 Δεκ βούτηξα στον μεγάλο κοραλιογενή ύφαλο. Είναι το 4ο καλοκαίρι που κάνω στην σειρά χωρίς χειμώνα. Πολλά φιλιά στην Γιάννα, τα παιδιά και την Φρόσω.
Διαγραφή