17 Δεκ
Το πρώτο πράγμα που έκανα αφού εγκαταστάθηκα στην Salta ήταν να επισκεφθώ το Museo de Arqueologia de Alta Montana (= Μουσείο Αρχαιολογίας των Υψηλών (ή Άνω) Βουνών) ή ΜΑΑΜ για συντομία. Το μουσείο έχει ως κύριο θέμα του την κουλτούρα των Ίνκας και ιδιαίτερα την πρακτική τους να θυσιάζουν παιδιά. Απ' ότι έγραφαν οι ενημερωτικές πινακίδες, οι Ίνκας σε συγκεκριμμένες ιερές περιοχές, ορισμένες φορές, επέλεγαν παιδιά για να τα θυσιάσουν στους Θεούς. Στην κουλτούρα τους τα παιδιά δεν πέθαιναν αλλά πήγαιναν να συναντήσουν τους προγόνους τους. Αφού επέλεγαν τα προς θυσία παιδιά έκαναν διάφορα τελετουργικά, τα οποία μπορεί να κρατούσαν μέρες ή κι εβδομάδες στο τέλος τα πότιζαν κάποιο αλκοολούχο ποτό και όταν κοιμόντουσαν τα έθαβαν σε συγκεκριμμένες στάσεις. Το 1999 μια ομάδα αρχαιολόγων ορειβατών βρήκε 3 τέτοια παιδιά μουμιοποιημένα στην κορυφή Llullaillaco. Ήταν ένα κορίτσι 15 χρονών, άλλο ένα 6 κι ένα αγόρι 7 χρονών. Ένα από αυτά τα 3 παιδιά εκτίθεται στο ΜΑΑΜ εκ περιτροπής και κάθε 6 μήνες το αλλάζουν. Τώρα σειρά να εκτεθεί είχε το αγόρι. Εννοείται ότι οι φωτογραφίες εκεί που εκτίθεται η μούμια απαγορεύονται αλλά ακριβώς απ' έξω έχει ένα βίντεο με τις διαδικασίες συντήρησης και από εκεί είναι οι παρακάτω φωτογραφίες.
Το πόσο καλά διατηρημένες είναι αυτές οι μούμιες φαίνεται από τα χέρια τους. Σε κάποια από τις μούμιες βρέθηκε στα χείλη της και σκόνη από φύλλα κόκας.
Παρακάτω είναι φωτογραφία της φωτογραφίας της ομάδος που τα βρήκε.
Το Μουσείο είναι πάνω στην κεντρική πλατεία της πόλης από την οποία ξεκινούν διάφοροι εμπορικοί πεζόδρομοι. Βγαίνοντας από το μουσείο έπεσα πάνω σε μια ομάδα που ντυμένοι με φολκλόρ κοστούμια χόρευαν αντίστοιχους χορούς.
18 Δεκ
Ήταν 2 οι διαδρομές που ήθελα να κάνω από την Salta. Η μία προς το Cachi
https://www.google.com.ar/maps/dir/Salta,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/Cachi,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/@-25.0000142,-66.0734035,10z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x941bc3a35151b7f9:0xa5cd992cd587f206!2m2!1d-65.4231976!2d-24.7821269!1m5!1m1!1s0x941c1e4204b94777:0xccc41c5fd8265045!2m2!1d-66.1624965!2d-25.1202353?hl=el
και η άλλη προς το San Antonio de los Cobres.
https://www.google.com.ar/maps/dir/Salta,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/San+Antonio+de+los+Cobres,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/@-24.5614149,-66.1521207,10z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x941bc3a35151b7f9:0xa5cd992cd587f206!2m2!1d-65.4231976!2d-24.7821269!1m5!1m1!1s0x941cec19a050ee49:0x6b8669f7771473fe!2m2!1d-66.3211702!2d-24.2191898?hl=el
Ξεκίνησα λοιπόν να κάνω την πρώτη διαδρομή. Οι πληροφορίες που είχα πάρει ήταν ότι όλη η διαδρομή είναι άσφαλτος και ότι ήταν όμορφη. Πράγματι ήταν όμορφη και πράσινη.
Πέρασα κι από το μικρό σπίτι στο λιβάδι...
... και συνέχισα ν' ανεβαίνω. Κάποια στιγμή, ενώ ήμουν σε υψόμετρο περίπου 2800μ, μπήκα σε χωματόδρομο αλλά δεν ανησύχησα διότι συνηθίζεται εδώ να κάνουν έργα ή ο δρόμος να έχει πρόβλημα και να έχουν κάμποσες 100άδες μέτρα με χώμα. Όταν όμως έκανα 5χλμ και δεν είδα φως άρχισα ν' ανησυχώ. Σταμάτησα κι έναν αυτόχθονα ο οποίος μου είπε ότι είναι περίπου 20-25 χλμ χωματόδρομος. Η οδήγηση στον χωματόδρομο δεν μ' ευχαριστεί και επειδή η διαδρομή ήταν για βόλτα αποφάσισα να γυρίσω. Ήταν και κάτι σύννεφα που μαζεύονταν απειλητικά οπότε δεν ήθελα να με βρει η βροχή στον χωματόδρομο. Κατεβαίνοντας σταμάτησα σ' ένα απομονωμένο μαγαζί για να φάω μια τυρόπιτα...
... ενώ απέναντι είχε κάποια λευκά λάμα.
Πιο κάτω ξανασταμάτησα να βγάλω φωτογραφίες την διαδρομή η οποία πράγματι ήταν πολύ όμορφη.
Κι ένα βιντεάκι της διαδρομής διαρκείας 2,5 περίπου λεπτών. Είπαμε χαμηλά τον ήχο, είναι αμοντάριστα πλάνα.
https://www.youtube.com/watch?v=LgmLX1X18z8
19-20 Δεκ
Τις επόμενες 2 μέρες έκανα βόλτες στην πόλη. Πέρασα από το πάρκο San Martin που στο κέντρο του είχε μια λίμνη κι ένα μεγάλο συντριβάνι.
Στην λίμνη, της οποίας το νερό ήταν καφέ σαν βούρκος (φαίνεται άλλωστε στην φωτογραφία), υπήρχαν πινακίδες που προειδοποιούσαν τον κόσμο ότι το νερό δεν είναι πόσιμο!!!
Από εκεί πήρα ένα τελεφερίκ (του οποίου οι καμπίνες ήταν σαν θερμοκήπια με την ζέστη) και 10 λεπτά μετά έβγαινα στο ψηλότερο σημείο της πόλης από το οποίο είχα πανοραμική θέα.
Ευτυχώς εκεί πάνω είχε αρκετά δένδρα και νερά να τρέχουν.
Εκτός από δένδρα και νερά είχε κι ένα αναψυκτήριο όπου έφαγα μια φρουτοσαλάτα. Κατεβαίνοντας ξανά στην πόλη πέρασα από την λεωφόρο San Martin όπου διάφοροι πλανώδιοι πωλούν κάθε είδους φαγητό στο όρθιο.
Νά 'μαι ειλικρινής μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω ένα "βρώμικο" (μιλάμε όμως για πολύ βρώμικο) αλλά συγκρατήθηκα. Είχα φάει και την φρουτοσαλάτα και δεν πείναγα πολυ.
Βρήκα και μια ωραία εκκλησία και την έβγαλα και πρωί...
.... και βράδυ.
21 Δεκ
Αρχικά είχα σχεδιάσει να μείνω 3 μέρες στην Salta να κάνω τις διαδρομές που έγραψα παραπάνω. Ήθελα όμως να κάνω μια εκδρομή με το Τράινο των Νεφών (Tren a las Nubias). Αυτό είναι πλέον ένα τουριστικό τραίνο του οποίου ο προορισμός είναι ο 3ος ψηλότερος στον κόσμο. Το ξεπερνάει ένα τραίνο στο Θιβέτ κι ένα στο Περού. Ξεκινάει από την κωμόπολη San Antonio de los Cobres (= Άγιος Αντώνιος των Χαλκών) η οποία βρίσκεται 160 χλμ δυτικά της Salta πάνω στις Άνδεις σε υψόμετρο 3700μ. Είναι η δεύτερη διαδρομή που ήθελα να κάνω. Το τραίνο ήταν διαθέσιμο μόνον το Σάββατο, 21 Δεκ. Είχα 2 επιλογές: Ή να φύγω από την Salta κανονικά όπως ήταν προγραμματισμένο την Παρασκευή και να μείνω στο San Antonio 2 μέρες και να πάρω από εκεί το τραίνο, ή να μείνω 2 μέρες παραπάνω στην Salta και να κάνω την εκδρομή αυθημερόν με τα λεωφορεία του Αργεντίνικου ΟΣΕ. Επέλεξα το δεύτερο κι έτσι κατά τις 6 το πρωί της 21 Δεκ ήμουν στον σταθμό της Salta. Η εκδρομή ήταν εξαιρετικά οργανωμένη από τον τοπικό ΟΣΕ, θα έλεγα κατά στρατιωτικό τρόπο. 7 ώρα το πρωί 5,5 λεωφορεία ξεκινάγαμε από τον σταθμό. Είχαμε μαζί μας 2 ημιφορτηγά (αυτά που στην Ελλάδα λέμε αγροτικά) με τους επικεφαλής της εκδρομής και τα είδη Διοικητικής Μερίμνης (logistics επί το ελληνικότερον), κι ένα ασθενοφόρο στο τέλος. Σε κάθε λεωφορείο επέβαινε ένας νοσοκόμος για να παράσχει τις Α' βοήθειες σε όποιον, λόγω υψομέτρου, το χρειαζόταν. Ένα από τα 5 μεγάλα λεωφορεία ήταν τελείως άδειο ούτως ώστε αν χρειαζόντουσαν κάμποσοι σοβαρή βοήθεια λόγω υψομέτρου, να μπουν εκεί, να εγκαταλείψουν την εκδρομή και να φύγουν κατευθείαν για το νοσοκομείο της Salta. Ευτυχώς δεν χρειάσθηκε, όσοι είχαν προβλήματα αντιμετωπίστηκαν επί τόπου.
Στον δρόμο κάναμε διάφορες στάσεις για φωτογραφία και κάπου μας δώθηκε κι ένα σνακ. Αυτές οι στάσεις γίνονται για 2 λόγους πιστεύω: 1ον για να ενισχύουμε λίγο την τοπική οικονομία από τα μέρη που περνάμε και 2ον για να καθυστερούμε λίγο την ανάβαση στα μεγάλα υψόμετρα και να προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα. Όπου και να σταματάγαμε υπήρχαν ιθαγενείς που πουλούσαν χειροτεχνήματα.
Εκεί που σταματήσαμε για το σνακ προσφερόταν και ρόφημα καφές ή τσάι. Εγώ διάλεξα τσάι από φύλλα κόκας να δούμε πώς είναι. Η καλιέργεια κόκας απαγορεύεται στην Αργεντινή αλλά δεν απαγορεύεται η εισαγωγή και η επεξεργασία για τέτοιους σκοπούς. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο San Antonio τ' οποίο από ψηλά δεν έλεγε τίποτα.
Εκεί που σταματήσαμε πάλι διάφοροι πουλούσαν.
Κατά τις 12 το μεσημέρι το τραίνο ξεκινούσε για μια τουριστική διαδρομή.
Το τραίνο έκανε μια διαδρομή μιας ώρας και κάτι μέχρι μια γέφυρα που είχε ύψος 65μ και μήκος 224μ που λέγεται Viaducto La Polvorilla.
Κι ενώ τα μεγάφωνα του τραίνου έπαιζαν την σύνθεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου "Conquest of Paradise"που αποτελούσε το μουσικό θέμα της ταινίας "1492"...
https://www.youtube.com/watch?v=WYeDsa4Tw0c
... εμείς διήλθαμε την γέφυρα πολύ αργά και προς τις 2 κατευθύνσεις.
Ακριβώς δίπλα στην γέφυρα κάναμε μια στάση και βέβαια όπου υπάρχουν τουρίστες υπάρχουν και ιθαγενείς να τους πουλήσουν.
Κι εκεί, στα 4220μ πάνω από την θάλασσα, υπό τους ήχους του εθνικού ύμνου της Αργεντινής...
.... έγινε έπαρση της σημαίας της χώρας.
Φεύγοντας από εκεί ξανακατεβήκαμε στα 3700μ του San Antonio de los Cobres για φαγητό. Εγώ επέλεξα να φάω μπριζόλα από λάμα και από εκεί που καθόμουν έβλεπα την πόρτα της κουζίνας η οποία ήταν τύπου σαλούν και μπορούσα να δω τα πόδια αυτών που δούλευαν στην κουζίνα. Μέχρι που κάποια στιγμή είδα και τέσσερα πόδια ενός σκύλου. Οι ιθύνοντες της ταβέρνας δεν φάνηκε να ενοχλούνται ούτε προσπάθησαν να κρύψουν τον σκύλο από την πελατεία. Απλώς κάποια στιγμή που ο σκύλος βγήκε στην σάλα να φάει κανένα κοψίδι, του έβαλαν μια φωνή και τον ξαναέστειλαν στην κουζίνα. Τώρα, ελπίζω αυτό που έφαγα να ήταν πράγματι λάμα και όχι τίποτα άλλο.
Πάντως και από πάνω και από κάτω, αν και μας καλωσόριζε, το San Antonio de los Cobres δεν έλεγε τίποτα. Ευτυχώς που επέλεξα να μείνω 2 μέρες παραπάνω στην Salta.
Μ' άρεσε αυτό το ταξίδι.
Μ' αρέσει αυτό το ταξίδι.
Μιχάλης
21 Δεκ
Salta
Καλά Χριστούγεννα σε όλους
Το πρώτο πράγμα που έκανα αφού εγκαταστάθηκα στην Salta ήταν να επισκεφθώ το Museo de Arqueologia de Alta Montana (= Μουσείο Αρχαιολογίας των Υψηλών (ή Άνω) Βουνών) ή ΜΑΑΜ για συντομία. Το μουσείο έχει ως κύριο θέμα του την κουλτούρα των Ίνκας και ιδιαίτερα την πρακτική τους να θυσιάζουν παιδιά. Απ' ότι έγραφαν οι ενημερωτικές πινακίδες, οι Ίνκας σε συγκεκριμμένες ιερές περιοχές, ορισμένες φορές, επέλεγαν παιδιά για να τα θυσιάσουν στους Θεούς. Στην κουλτούρα τους τα παιδιά δεν πέθαιναν αλλά πήγαιναν να συναντήσουν τους προγόνους τους. Αφού επέλεγαν τα προς θυσία παιδιά έκαναν διάφορα τελετουργικά, τα οποία μπορεί να κρατούσαν μέρες ή κι εβδομάδες στο τέλος τα πότιζαν κάποιο αλκοολούχο ποτό και όταν κοιμόντουσαν τα έθαβαν σε συγκεκριμμένες στάσεις. Το 1999 μια ομάδα αρχαιολόγων ορειβατών βρήκε 3 τέτοια παιδιά μουμιοποιημένα στην κορυφή Llullaillaco. Ήταν ένα κορίτσι 15 χρονών, άλλο ένα 6 κι ένα αγόρι 7 χρονών. Ένα από αυτά τα 3 παιδιά εκτίθεται στο ΜΑΑΜ εκ περιτροπής και κάθε 6 μήνες το αλλάζουν. Τώρα σειρά να εκτεθεί είχε το αγόρι. Εννοείται ότι οι φωτογραφίες εκεί που εκτίθεται η μούμια απαγορεύονται αλλά ακριβώς απ' έξω έχει ένα βίντεο με τις διαδικασίες συντήρησης και από εκεί είναι οι παρακάτω φωτογραφίες.
 |
| Το κορίτσι 6 χρονών |
 |
| Το κορίτσι 15 χρονών |
 |
| Το αγόρι 7 χρονών |
Παρακάτω είναι φωτογραφία της φωτογραφίας της ομάδος που τα βρήκε.
18 Δεκ
Ήταν 2 οι διαδρομές που ήθελα να κάνω από την Salta. Η μία προς το Cachi
https://www.google.com.ar/maps/dir/Salta,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/Cachi,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/@-25.0000142,-66.0734035,10z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x941bc3a35151b7f9:0xa5cd992cd587f206!2m2!1d-65.4231976!2d-24.7821269!1m5!1m1!1s0x941c1e4204b94777:0xccc41c5fd8265045!2m2!1d-66.1624965!2d-25.1202353?hl=el
και η άλλη προς το San Antonio de los Cobres.
https://www.google.com.ar/maps/dir/Salta,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/San+Antonio+de+los+Cobres,+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1/@-24.5614149,-66.1521207,10z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x941bc3a35151b7f9:0xa5cd992cd587f206!2m2!1d-65.4231976!2d-24.7821269!1m5!1m1!1s0x941cec19a050ee49:0x6b8669f7771473fe!2m2!1d-66.3211702!2d-24.2191898?hl=el
Ξεκίνησα λοιπόν να κάνω την πρώτη διαδρομή. Οι πληροφορίες που είχα πάρει ήταν ότι όλη η διαδρομή είναι άσφαλτος και ότι ήταν όμορφη. Πράγματι ήταν όμορφη και πράσινη.
https://www.youtube.com/watch?v=LgmLX1X18z8
19-20 Δεκ
Τις επόμενες 2 μέρες έκανα βόλτες στην πόλη. Πέρασα από το πάρκο San Martin που στο κέντρο του είχε μια λίμνη κι ένα μεγάλο συντριβάνι.
Από εκεί πήρα ένα τελεφερίκ (του οποίου οι καμπίνες ήταν σαν θερμοκήπια με την ζέστη) και 10 λεπτά μετά έβγαινα στο ψηλότερο σημείο της πόλης από το οποίο είχα πανοραμική θέα.
 |
| Η πόλη είναι χτισμένη σ' ένα οροπέδιο στα 1400μ περίπου |
Βρήκα και μια ωραία εκκλησία και την έβγαλα και πρωί...
.... και βράδυ.
21 Δεκ
Αρχικά είχα σχεδιάσει να μείνω 3 μέρες στην Salta να κάνω τις διαδρομές που έγραψα παραπάνω. Ήθελα όμως να κάνω μια εκδρομή με το Τράινο των Νεφών (Tren a las Nubias). Αυτό είναι πλέον ένα τουριστικό τραίνο του οποίου ο προορισμός είναι ο 3ος ψηλότερος στον κόσμο. Το ξεπερνάει ένα τραίνο στο Θιβέτ κι ένα στο Περού. Ξεκινάει από την κωμόπολη San Antonio de los Cobres (= Άγιος Αντώνιος των Χαλκών) η οποία βρίσκεται 160 χλμ δυτικά της Salta πάνω στις Άνδεις σε υψόμετρο 3700μ. Είναι η δεύτερη διαδρομή που ήθελα να κάνω. Το τραίνο ήταν διαθέσιμο μόνον το Σάββατο, 21 Δεκ. Είχα 2 επιλογές: Ή να φύγω από την Salta κανονικά όπως ήταν προγραμματισμένο την Παρασκευή και να μείνω στο San Antonio 2 μέρες και να πάρω από εκεί το τραίνο, ή να μείνω 2 μέρες παραπάνω στην Salta και να κάνω την εκδρομή αυθημερόν με τα λεωφορεία του Αργεντίνικου ΟΣΕ. Επέλεξα το δεύτερο κι έτσι κατά τις 6 το πρωί της 21 Δεκ ήμουν στον σταθμό της Salta. Η εκδρομή ήταν εξαιρετικά οργανωμένη από τον τοπικό ΟΣΕ, θα έλεγα κατά στρατιωτικό τρόπο. 7 ώρα το πρωί 5,5 λεωφορεία ξεκινάγαμε από τον σταθμό. Είχαμε μαζί μας 2 ημιφορτηγά (αυτά που στην Ελλάδα λέμε αγροτικά) με τους επικεφαλής της εκδρομής και τα είδη Διοικητικής Μερίμνης (logistics επί το ελληνικότερον), κι ένα ασθενοφόρο στο τέλος. Σε κάθε λεωφορείο επέβαινε ένας νοσοκόμος για να παράσχει τις Α' βοήθειες σε όποιον, λόγω υψομέτρου, το χρειαζόταν. Ένα από τα 5 μεγάλα λεωφορεία ήταν τελείως άδειο ούτως ώστε αν χρειαζόντουσαν κάμποσοι σοβαρή βοήθεια λόγω υψομέτρου, να μπουν εκεί, να εγκαταλείψουν την εκδρομή και να φύγουν κατευθείαν για το νοσοκομείο της Salta. Ευτυχώς δεν χρειάσθηκε, όσοι είχαν προβλήματα αντιμετωπίστηκαν επί τόπου.
Στον δρόμο κάναμε διάφορες στάσεις για φωτογραφία και κάπου μας δώθηκε κι ένα σνακ. Αυτές οι στάσεις γίνονται για 2 λόγους πιστεύω: 1ον για να ενισχύουμε λίγο την τοπική οικονομία από τα μέρη που περνάμε και 2ον για να καθυστερούμε λίγο την ανάβαση στα μεγάλα υψόμετρα και να προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα. Όπου και να σταματάγαμε υπήρχαν ιθαγενείς που πουλούσαν χειροτεχνήματα.
https://www.youtube.com/watch?v=WYeDsa4Tw0c
... εμείς διήλθαμε την γέφυρα πολύ αργά και προς τις 2 κατευθύνσεις.
Πάντως και από πάνω και από κάτω, αν και μας καλωσόριζε, το San Antonio de los Cobres δεν έλεγε τίποτα. Ευτυχώς που επέλεξα να μείνω 2 μέρες παραπάνω στην Salta.
Μ' άρεσε αυτό το ταξίδι.
Μ' αρέσει αυτό το ταξίδι.
Μιχάλης
21 Δεκ
Salta
Καλά Χριστούγεννα σε όλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου